มิอาจปล่อยวาง
<痛了自然就放下>
โดย ดวงพร ลิ้มทองกุล
ยังมีอุบาสกผู้หนึ่ง ไปปรึกษาอาจารย์เซนถึง ‘วิถีแห่งเซน’ ที่เขายังมิอาจบรรลุถึงเสียที โดยเอ่ยถึงปัญหาของตนเองว่า "ท่านอาจารย์ จะทำอย่างไรดี ข้ามิอาจปล่อยวางบางเรื่อง มิอาจปล่อยวางจากคนบางคน?"
อาจารย์เซนตอบว่า "ทุกสิ่งล้วนสามารถปล่อยวาง"
อุบาสกแย้งว่า "ไม่ว่าจะทำอย่างไร ก็ยังคงมีสิ่งที่ข้าปล่อยวางไม่ได้หลงเหลืออยู่"
อาจารย์เซนจึงบอกให้อุบาสกผู้นี้ถือถ้วยชาใบหนึ่งไว้ในมือ จากนั้นอาจารย์เซนจึงรินน้ำชาร้อนๆ ลงไปในถ้วย รินลงไปจนน้ำชาล้นถ้วยออกมารดมือของอุบาสกที่ถืออยู่ เมื่อโดนน้ำชาร้อนลวกมือ อุบาสกจึงต้องปล่อยถ้วยชาลงพื้น
ยามนั้นอาจารย์เซนจึงสอนว่า "ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดที่ไม่อาจละวางได้ เมื่อเกิดทุกข์ ย่อมปล่อยวางโดยธรรมชาติ"
ปัญญาเซน : ละวางได้จึงไร้ทุกข์
*ภาพเขียน ‘ลิ้มรสชา’ 《品茶图》โดย เหวินเจิงหมิง (文征明,1470-1559) จิตรกรยุคราชวงศ์หมิง ผู้ลือชื่อด้านการเขียนภาพเรื่องราวของชา