เรื่องราวสุดสะเทือนใจของ ‘หลิว เสวี่ยโจว’ วัย 17 ปี ที่ออกตามหาพ่อแม่แท้ๆ จนพบ แต่กลับถูกพ่อแม่ปฏิเสธ ตกเป็นข่าวโจษจันไปทั่วทั้งหน้าสื่อจีนและสื่อเทศ อีกทั้งจุดกระวิพากษ์วิจารณ์ยับในหน้าสื่อและโซเชียลมีเดียจีน และไม่กี่วันต่อมา ข่าว‘หลิว เสวี่ยโจว’ ฆ่าตัวตายก็กลับมาเป็นข่าวร้อนอีก โดยก่อนฆ่าตัวตายหลิวได้ทิ้งบันทึกข้อความกว่า 7,000 คำ สุดท้ายเอาไว้ในโซเชียลมีเดียยอดฮิตจีน ‘เวยปั๋ว’ เผยเรื่องราวชีวิตความจริงอันแสนขมขื่น ชวนให้ตั้งคำถามว่า “ใครกันแน่ ที่ฆ่าเด็กหนุ่มคนนี้?”
สูญเสียบ้านครั้งแรก
“ผมถูกพ่อขาย เพื่อเอาเงินค่าสินสอดไปขอแม่แต่งงาน”เสวี่ยโจวกล่าวในบันทึก ข้อความนี้เปรียบเสมือนจุดเริ่มต้นเรื่องราวชีวิตแสนเศร้าของเด็กหนุ่มผู้ถูกทอดทิ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า นำไปสู่การออกตามหาบ้าน และเรื่องราวที่หวังว่าจะจบอย่างสวยงามกลับพรากชีวิตของเขาไปตลอดกาล
หลิว เสวี่ยโจว เกิดในปี 2005 ด้วยความไม่พร้อมของครอบครัว หลังจากอายุครบ 3 เดือน เสวี่ยโจว ถูกพ่อขายให้กับพ่อค้าคนกลาง เพื่อรับเงิน 6,000 หยวน (ประมาณ 30,000 กว่าบาท) และนำไปเป็นเงินค่าสินสอดไปสู่ขอแม่ของเขาแต่งงาน ขณะที่ครอบครัวบุญธรรมที่รับซื้อเสวี่ยโจวไปจ่ายเงินกว่า 27,000 หยวน (ประมาณ 140,000 กว่าบาท) สำหรับข้อตกลงการซื้อขายในครั้งนั้น
สูญเสียบ้านครั้งที่สอง
หากโชคชะตาก็ไม่ได้ใจร้ายเกินไปนัก ครอบครัวบุญธรรมของเสวี่ยโจว ทั้งใจดีและอบอุ่น พ่อแม่บุญธรรมเลี้ยงดูเขาเป็นอย่างดี เป็นบ้านหลังใหม่ให้เขาได้พักพิงและเติบโตมาอย่างมีความสุข แต่ทว่าความสุขก็เกิดขึ้นได้ไม่นาน เมื่อเสวี่ยโจว อายุได้ 4 ขวบ พ่อแม่บุญธรรมเสียชีวิตจากอุบัติเหตุโรงงานทำดอกไม้ไฟระเบิด พ่อบุญธรรมเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ส่วนแม่บุญธรรมถูกไฟคลอกอาการสาหัส และมาเสียชีวิตที่โรงพยาบาล บ้านหลังที่สองอันแสนอบอุ่นก็ได้พังทลายลง
“ตั้งใจเรียน เชื่อฟังที่ยายกับตาพูดนะ ถ้าแม่อาการดีขึ้นแล้วจะซื้อของอร่อยๆให้ลูกกิน”คำพูดสุดท้ายที่ เสวี่ยโจว ได้ยินจากปากของแม่บุญธรรม ก่อนที่เธอจะสิ้นลมหายใจ
สูญเสียบ้านครั้งที่สาม
แต่ถึงแม้ เสวี่ยโจวกลายเป็นเด็กกำพร้า ยังชีพด้วยเงินสวัสดิการของรัฐ แต่เขายังมีตากับยายที่รักเขา พร้อมทั้งป้า (พี่สาวของแม่บุญธรรม) ที่ดูแลเขาอย่างดีเช่นกัน แต่ป้าก็จากไปอีกคนเพราะความตรอมใจหลังชีวิตแต่งงานล้มเหลว
สูญเสียบ้านครั้งที่สี่
เสวี่ยโจวมองหา ‘บ้านหลังใหม่’ คราวนี้ ‘บ้านหลังใหม่’ ที่เขาวาดฝันไว้ คือ โรงเรียน สถานที่ที่เขาคิดว่าจะเต็มไปด้วยมิตรภาพและความทรงจำที่สวยงาม แต่ ‘ฝันร้าย’ ของเสวี่ยโจวก็ไม่สิ้นสุด บ้านหลังที่สี่ของเขาค่อยๆพังทลายต่อหน้าต่อตา
เมื่อคนในหมู่บ้านหลายคนบอกว่า “เขาเป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้ง เป็นเด็กที่ถูกพ่อแม่ซื้อมา” ผู้ปกครองหลายคนบอกลูกของพวกเขาไม่ให้คบกับเสวี่ยโจว ทำให้เขาไม่มีเพื่อน โดยไม่เพียงต้องอยู่คนเดียวอย่างโด่ดเดี่ยวยังถูกเพื่อนบูลลี่ “ลูกไม่มีพ่อแม่” ถูกกลั่นแกล้งสารพัด ทั้งขโมยเครื่องเขียน ขโมยอาหาร ทำร้ายร่างกาย ในช่วงประถมศึกษาปีที่ 6 เสวี่ยโจว ย้ายโรงเรียนถึง 5 แห่ง แต่ก็ยังถูกกลั่นแกล้งเหมือนเดิม
ในช่วงมัธยมอนาคตของเสวี่ยโจว ก็เริ่มดูจะสดใสเนื่องจากผลการเรียนดีจากการตั้งใจเรียนอย่างหนักและกลายเป็นนักกิจกรรมได้รางวัลมากมาย เสวี่ยโจว เริ่มเข้าสังคมและพูดมากขึ้น มีความสุขมากขึ้น แต่แล้วสุดท้ายฝันร้ายก็ยังตามหลอกหลอนเขาไม่หยุด เมื่อเสวี่ยโจว ถูกครูผู้ชายล่วงละเมิดทางเพศ
ด้วยความกดดัน ความเครียด ความเศร้า ปัญหาที่รุมเร้าสั่งสมมาเป็นเวลานาน ส่งผลให้ เสวี่ยโจว ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าจนเคยเกือบกระโดดตึกฆ่าตัวตาย อย่างไรก็ตาม ความหวังสุดท้ายที่เป็นแรงผลักดันและเป็นสิ่งที่ยึดเหนี่ยวเขาเอาไว้ คือ ความจริงที่ว่า เขาไม่ใช่ลูกหลานแท้ๆของครอบครัวบุญธรรม เรื่องที่มีคนเคยบอกว่า เขาเป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งและพ่อแม่ซื้อเขามานั้นเป็นความจริง
แม้กลัวตากับยายเสียใจ แต่เสวี่ยโจวก็ตั้งใจที่จะออกตามหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด โดยประกาศตามหาพ่อแม่ผ่านทางออนไลน์ ไม่นานตำรวจก็ตามหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเขาพบ เขาตื่นเต้นดีใจมาก เขาติดต่อกับพ่อกับแม่ และพ่อกับแม่ก็ได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง พร้อมบอกว่า พวกเขาขายเสวี่ยโจว เพราะต้องการหาครอบครัวที่ดีให้กับเสวี่ยโจว และยังบอกกับเขา ว่าพวกเขาเลิกกันแล้ว ต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่
หากแต่ เสวี่ยโจว อยากพบพ่อกับแม่สักครั้ง แม้ทั้งคู่จะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว เขาจึงติดต่อนัดหมายให้พ่อกับแม่มาพบเขา แต่หลายครั้งที่ทั้งคู่ต่างปฏิเสธ มีเพียงครั้งหนึ่งที่พ่อของเขามาหาและหลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้ติดต่อมาอีก
เสวี่ยโจวไม่ย่อท้อและตัดสินใจไปพบพ่อแม่แท้ๆด้วยตัวเอง โดยใช้เงินเก็บที่มีอยู่จากการทำงานพาร์ทไทม์ เดินทางไปมณฑลซานซีเพื่อพบพ่อผู้ให้กำเนิด แต่พ่อไม่แม้แต่จะเชิญให้เขาเข้าไปในบ้านเพราะกลัวว่าภรรยาคนปัจจุบันจะไม่พอใจ จากนั้นเสวียโจวก็เดินทางไปถึงมณฑลมองโกเลีย เพื่อพบแม่บังเกิดเกล้า ซึ่งสัญญาจะใช้เวลาช่วงปีใหม่ร่วมกัน แต่สุดท้ายเขากลับรู้สึกว่าตนเองเป็นส่วนเกิน และมารบกวนช่วงเวลาแห่งความสุขของแม่กับครอบครัวใหม่
เสวี่ยโจวต้องเผชิญกับความจริงที่สุดแสนเจ็บปวด ภาพความฝัน ‘บ้านที่สวยงาม’ มีพ่อแม่ที่รอคอยและยินดีต้อนรับการกลับมาของเขา พังทลายและแตกสลายเช่นเดียวกันกับหัวใจของเขา
“ผมถูกทิ้งถึงสองครั้งโดยพ่อแม่แท้ๆ” เสวี่ยโจว กล่าว
ด้วยความโกรธและเสียใจ เสวี่ยโจวจึงบอกพ่อกับแม่ผู้ให้กำเนิดว่าเขาต้องการบ้าน ให้พ่อแม่ช่วยซื้อหรือเช่าบ้านให้เขาหน่อย เพราะเขาเหมือนกับคนไร้บ้าน หากพ่อแม่เช่าบ้านให้ มันจะ “บ้านของเขา” โดยแท้จริงแล้ว เสวี่ยโจวต้องการใช้ “บ้าน” เป็นตัวกลางในการรักษาความสัมพันธ์ระหว่างตัวเขากับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด และให้ “บ้าน” เปรียบเสมือนเกราะป้องกันตัวเองจากความเหงาและการถูกทอดทิ้ง แต่พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดไม่เข้าใจความคิดเด็กหนุ่ม กลับคิดว่าลูกที่พวกเขาไม่ได้เลี้ยงดูจะแบล็กเมล์พวกเขา จึงป่าวประกาศเรื่องราวในด้านลบออกไป กลายเป็นหนังคนละม้วน เสวี่ยโจวตัดสินใจฟ้องร้องพ่อแม่ของตนเอง
“คุณจะกล้าอยู่ใกล้เขาเหรอ เขาเป็นลูกคุณก็จริง แต่ก็เต็มไปด้วยความหวาดระแวงจนต้องอัดคลิปเสียงตอนคุยกันเอาไว้? พ่อของเขาแต่งงานใหม่ไปแล้ว ตัวฉันก็เหมือนกัน เขาพยายามบังคับให้เราซื้อบ้าน แต่เราไม่ได้มีฐานะร่ำรวยพอ” แม่บังเกิดเกล้าของเสวี่ยโจวให้สัมภาษณ์ ทำให้เสวี่ยโจว ถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรง
“ไปลงนรกซะ!” “สาวแตก!” “น่าขยะแขยง ทุเรศ ไปตายซะ!” “พวกต้มตุ๋นหลอกลวง!” และข้อความสาปแช่ง ด่าทอ คำพูดเสียดสี เหยียดหยามอย่างหยาบคาย และอื่นๆอีกมากมาย โหมกระหน่ำ โจมตีเข้ามาไม่หยุดหย่อน ทั้งจากแพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียยอดฮิตอย่าง เวยปั๋วและโต่วอิน คำด่าทอเหล่านี้ดั่งมือปิศาจร้ายที่ผลักเสวี่ยโจวลงเหวลึก
“พวกเขาใส่ร้ายผม ตัดสินผมเพียงผิวเผิน จากสิ่งภายนอกที่พวกเขามองเห็น......” เสวี่ยโจว เขียนในบันทึก
เสวี่ยโจว ไปเมืองชายหาดซานย่า มณฑลไห่หนาน (ไหหลำ) จริงๆแล้วเขาตั้งใจไปพักผ่อนคลายเครียดปลดเปลื้องความทุกข์ในใจ เขาชอบทะเลมาก และต้องการหลีกหนีจากโลกอันโหดร้าย แต่ท้ายที่สุดในค่ำคืนอันมืดมิด เสวี่ยโจว ตัดสินใจจบชีวิตของตนเอง บริเวณชายหาดซานย่า ด้วยการกินยาต้านซึมเศร้าเกินขนาด
“ถ้าพวกคุณได้อ่านบันทึกนี้จนจบแล้ว ผมก็พอใจมีความสุขแล้ว ในชีวิตนี้ผมได้พบเจอกับความเจ็บปวด ความโหดร้าย ความบิดเบี้ยว และได้สัมผัสความมืดมิดของ “จิตใจมนุษย์” แต่ผมก็ยังโชคดีที่ได้พบกับผู้คนที่มีจิตใจดีมากมาย หากตอนนี้ผมไม่สามารถแบกรับความรู้สึกเหล่านี้ไว้ได้อีกแล้ว ผมยังเป็นวัยรุ่น ยังเป็นเด็กที่ไร้เดียงสา ไม่รู้ความในสายตาผู้ใหญ่ ผมทนอยู่บนโลกนี้มามากพอแล้ว ได้โปรดอย่าเสียใจไปเลย ผมกำลังไปเริ่มต้นชีวิตใหม่”
นอกจากนี้ เสวี่ยโจว ยังหวังว่าผู้ค้ามนุษย์ และ พ่อแม่ที่แท้จริงของเขา รวมทั้งผู้คนบนโลกออนไลน์ที่ไร้มโนธรรมจะได้รับการลงโทษ และเขายังขอบคุณผู้คนมากมายที่ช่วยเหลือและเป็นกำลังใจให้ นอกจากนี้ ด้วยความปรารถนาที่จะมีบ้าน เขาจึงตัดสินใจบริจาคเงินส่วนหนึ่งของตัวเองให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และหวังว่าโลกใบนี้จะมีคนใจร้ายลดน้อยลง
“ผมทุกข์มามากพอแล้ว...... ผมจะโยนความทุกข์ลงทะเล คืนชีวิตให้กับโลกใบนี้ ขอบคุณสำหรับโอกาสครั้งหนึ่งที่ทำให้ผมได้รู้จักทุกข์...... เอาหล่ะ ผมต้องเริ่มต้นเดินทางครั้งใหม่แล้ว......ผมจะเก็บวิวที่สวยที่สุดบนโลกใบนี้ไว้”
หลังจากการจากไปของ เสวี่ยโจว พร้อมกับบันทึกในเวยปั๋ว กลายเป็นกระแสให้ชาวเน็ตจำนวนมากออกมาเรียกร้องความยุติธรรมให้กับเขา พร้อมกับเตือนให้สื่อนำเสนอข่าวอย่างมีจรรยาบรรณและตระหนักถึงปัญหาไซเบอร์บูลลี มองลึกถึงสาเหตุที่ทำร้ายจิตใจเด็กๆและช่วยกันสร้างโลกที่เอื้ออาทรอบอุ่น เพื่อที่ว่าจะช่วยปกป้องเด็กๆจากการถูกทำร้ายจนต้องทำร้ายชีวิตที่มีคุณค่าของตัวเอง
หมายเหตุ : หากกำลังมีความกังวล เครียด เศร้า หรือต้องการความช่วยเหลือ สามารถติดต่อสายด่วนสุขภาพจิต โทร. 1323 ตลอด 24 ชั่วโมง โดยไม่มีค่าใช้จ่าย
ที่มา: 刘学州——微博
刘学州自杀的真相，和他们猜的都不一样
刘学州“姥姥”：花了2.7万，跟亲生父母买的_养父母花2.7万买下刘学州_姥姥回应刘学州向生父要房子争议
Teenage boy in China who was rejected twice by birth parents and
then bullied online found dead in apparent suicide
