โดยที่มาของเพลงนี้ เกา เสี่ยวซง เล่าว่า แรงบันดาลใจในการแต่งมาจากการหวีผมให้หญิงสาวคนแรกที่เขารัก โดยเขาพบรักกับผู้หญิงคนนี้เมื่อปี 1990 จากนั้นทั้งคู่พักอยู่ด้วยกันที่หมู่บ้านชาวประมงใกล้ๆ มหาวิทยาลัยเซี่ยเหมิน และในเช้าวันหนึ่งขณะที่เขากำลังหวีผมให้เธอ ก็เกดความรู้สึกลึกซึ้งที่ทำให้ต้องหยิบกระดาษดินสอจดจารออกมาเป็นบทเพลงอันทรงคุณค่านี้ โดยเพลงนี้ถือเป็นตัวแทนบทเพลงในรั้วการศึกษาของจีนแผ่นดินใหญ่ในยุค 90 เลยทีเดียว
สำหรับประวัติของ เกา เสี่ยวซง ผู้แต่งเพลงนี้ เขาเกิดที่ปักกิ่งเมื่อปี 1969 เคยเป็นอดีตนักศึกษาวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยชิงหวา ก่อนที่จะลาออกมาเรียนสาขากำกับการแสดงที่วิทยาลัยภาพยนตร์ปักกิ่ง งานในยุคแรกของเขาส่วนใหญ่เป็นการเขียนบทโทรทัศน์ แต่งและโปรดิวซ์เพลงเป็นหลัก ปี 1996 ร่วมกับ ซง เค่อ(宋柯) ก่อตั้งบริษัทเพลงที่ต่อมาขยายเป็นค่ายเพลง Taihe Rye Music
ปี 2002 ภาพยนตร์เรื่อง Rainbow (我心飞翔) ที่เกา เสี่ยวซง เขียนบทและกำกับการแสดงเอง สามารถคว้ารางวัลสูงสุดจากเทศกาลภาพยนตร์ฝรั่งเศส เกา เสี่ยวซง มักปรากฏตัวในฐานะผู้ตัดสินรายการประกวดสำคัญๆ ของประเทศเสมอ ปี 2015 เขาเข้าร่วมกับ AliMusic ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มเพลงออนไลน์ร่วมกับอาลีบาบากรุ๊ป และขึ้นเป็นประธานคณะกรรมการยุทธศาสตร์ด้านความบันเทิงของอาลีบาบากรุ๊ปในปีถัดมา
ส่วน "เหล่า หลัง" ผู้ขับร้องเพลง ถงจัวเตอหนี่ นั้น เกิดเมื่อปี 1968 ที่กรุงปักกิ่ง เขาทำงานเป็นวิศวกรคอมพิวเตอร์ใน บริษัท ออกแบบระบบอัตโนมัติแห่งหนึ่งในปักกิ่ง จากนั้นในปี 1994 เตัดสินใจเข้าร่วมการบันทึกเสียงในเพลง ถงจัวเตอหนี่ ซึ่งเป็นเพลงหนึ่งในอัลบั้ม 《校园民谣1》 อัลบั้มรวมเพลงโฟล์คในมหาวิทยาลัยที่มีเกา เสี่ยวซงโพรดิวซ์อยู่นั่นเอง
明天你是否会想起 昨天你写的日记
míngtiān nǐ shìfǒu huì xiǎngqǐ zuótiān nǐ xiě de rìjì
หมิงเทียนหนี่ซื่อฝั่วฮุ่ยเสี่ยงฉี่ จั๋วเทียนหนี่เสี่ยเตอรื่อจี้
วันพรุ่งนี้เธอจะนึกออกไหม ว่าวันวานเธอบันทึกอะไรเอาไว้บ้าง
明天你是否还惦记 曾经最爱哭的你
míngtiān nǐ shìfǒu hái diànjì céngjīng zuì ài kū de nǐ
หมิงเทียนหนี่ซื่อฝั่วไหเตี้ยนจี้ เฉิงจิงจุ้ยไอ้คูเตอหนี่
วันพรุ่งนี้เธอจะคิดถึงไหม ถึงตัวเธอในวันวานที่ขี้แยเป็นที่สุด
老师们都已想不起 猜不出问题的你
lǎoshīmen dōu yǐ xiǎng bù qǐ cāi bù chū wèntí de nǐ
เหล่าซือเมินโตวอี่เสียงปู้ฉี่ ไชปู้ชูเวิ่นถีเตอหนี่
บรรดาอาจารย์ต่างลืมเลือนไปแล้ว ถึงเธอที่ไม่เคยตอบคำถามถูกสักที
我也是偶然翻相片 才想起同桌的你
wǒ yěshì ǒurán fān xiàngpiàn cái xiǎngqǐ tóng zhuō de nǐ
หวั่วเหยี่ยซื่อโอ่วหรันฟันเซี่ยงเพี่ยน ไฉเสี่ยงฉี่ถงจัวเตอหนี่
ฉันเองก็เพราะบังเอิญพลิกดูรูปถ่าย จึงได้นึกออกถึงเธอที่นั่งข้างๆ ร่วมโต๊ะเดียวกัน
谁娶了多愁善感的你 谁看了你的日记
shéi qǔle duōchóushàngǎn de nǐ shéi kànle nǐ de rìjì
เสยฉี่ว์เลอตัวโฉวซั่นกั่นเตอหนี่ เสยคั่นเลอหนี่เตอรื่อจี้
ใครหนอที่แต่งไปกับเธอคนอ่อนไหวขี้ใจน้อย ใครกันที่ได้อ่านบันทึกของเธอ
谁把你的长发盘起 谁给你做的嫁衣
shéi bǎ nǐ de cháng fā pán qǐ shéi gěi nǐ zuò de jià yī
เสยป่าหนี่เตอฉังฟาผันฉี่ เสยเก่ยหนี่จั้วเตอเจี้ยอี
ใครหนอเกล้าผมมวยให้กับเธอ ใครกันตัดชุดแต่งงานให้กับเธอ
你从前总是很小心 问我借半块橡皮
nǐ cóngqián zǒng shì hěn xiǎoxīn wèn wǒ jiè bàn kuài xiàngpí
หนี่ฉงเฉียนจ่งซื่อเหิ่นเสี่ยวซิน เวิ่นหวั่วเจี้ยปั้นไคว่เซี่ยงผี
เธอระมัดระวังตัวมาแต่ไหนแต่ไร แม้แต่ตอนยืมยางลบครึ่งก้อนจากฉัน
你也曾无意中说起 喜欢跟我在一起
nǐ yě céng wúyì zhōng shuō qǐ xǐhuān gēn wǒ zài yīqǐ
หนีเหยี่ยเฉิงอู๋อี้จงซัวฉี่ สี่ฮวนเกินหวั่วไจ้อี้ฉี่
ฉันยังเคยพูดอย่างไม่ได้ตั้งใจ ว่าชอบที่จะอยู่ด้วยกันกับเธอ
那时候天总是很蓝 日子总过得太慢
nà shíhòu tiān zǒng shì hěn lán rìzi zǒngguò dé tài màn
น่าสือโฮ่วเทียนจ่งซื่อเหิ่นหลัน รื่อจื่อจ่งกั้วเตอไท่มั่น
ในตอนนั้นท้องฟ้ามักจะสดใส วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า
你总说毕业遥遥无期 转眼就各奔东西
nǐ zǒng shuō bìyè yáoyáo wúqī zhuǎnyǎn jiù gè bèn dōngxī
หนี่จ่งซัวปี้เยี่ยเหยาเหยาอู๋ชี จ่วนเหยี่ยนจิ้วเก้อเปิ้นตงซี
เธอพูดเสมอว่าวันจบการศึกษาช่างแสนไกลจนมองไม่เห็น
谁遇到多愁善感的你 谁安慰爱哭的你
shéi yù dào duōchóushàngǎn de nǐ shéi ānwèi ài kū de nǐ
เสยอี้ว์เต้าตัวโฉวซั่นกั่นเตอหนี่ เสยอันเว่ยไอ้คูเตอหนี่
ใครหนอพานพบเธอคนอ่อนไหวขี้ใจน้อย ใครกันคอยปลอบโยนคนขี้แยอย่างเธอ
谁看了我给你写的信 谁把它丢在风里
shéi kànle wǒ gěi nǐ xiě de xìn shéi bǎ tā diū zài fēng lǐ
เสยคั่นเลอหวั่วเก่ยหนี่เสี่ยเตอซิ่น เสยป่าทาติวไจ้เฟิงหลี่
ใครหนอได้อ่านจดหมายที่ฉันเขียนให้เธอ ใครกันทิ้งมันปลิวหายไปกับสายลม
从前的日子都远去 我也将有我的妻
cóngqián de rìzi dōu yuǎn qù wǒ yě jiāng yǒu wǒ de qī
ฉงเฉียนเตอรื่อจื่อ โตวหย่วนชี่ว์ หวั่วเหยี่ยเจียงโหย่วหวั่วเตอชี
วันเวลาในอดีตช่างไกลห่าง ฉันเองมีภรรยาของฉัน
我也会给她看相片 给她讲同桌的你
wǒ yě huì gěi tā kàn xiàngpiàn gěi tā jiǎng tóng zhuō de nǐ
หวั่วเหยี่ยฮุ่ยเก่ยทาคั่นเซี่ยงเพี่ยน เก่ยทาเจี่ยงถงจัวเตอหนี่
ฉันให้หล่อนดูรูปถ่าย และบอกเล่าเรื่องราวของเธอคนที่เคยนั่งร่วมโต๊ะข้างกัน
谁娶了多愁善感的你 谁安慰爱哭的你
shéi qǔle duōchóushàngǎn de nǐ shéi ānwèi ài kū de nǐ
เสยฉี่ว์เลอตัวโฉวซั่นกั่นเตอหนี่ เสยอันเว่ยไอ้คูเตอหนี่
ใครหนอแต่งไปกับเธอคนอ่อนไหวขี้ใจน้อย ใครกันคอยปลอบโยนคนขี้แยอย่างเธอ
谁把你的长发盘起 谁给你做的嫁衣
shéi bǎ nǐ de cháng fā pán qǐ shéi gěi nǐ zuò de jià yī
เสยป่าหนี่เตอฉังฟาผันฉี่ เสยเก่ยหนี่จั้วเตอจย้าอี
ใครหนอเกล้าผมมวยให้กับเธอ ใครกันตัดชุดแต่งงานให้กับเธอ
啦...... ......
la...... ......
ลา
