เพลง "จุ้ยสูซีเตอมั่วเซิงเหริน(最熟悉的陌生人)" แปลว่า "คนแปลกหน้าที่แสนคุ้นเคย" เป็นเพลงเก่าเมื่อปี 1999 ในอัลบั้มเดี่ยวอัลบั้มแรกของนักร้องเพลงป๊อบไต้หวัน "เซียว ย่าเซวียน(萧亚轩)" โดยเพลงนี้ถือเป็นเพลงสร้างชื่อที่เปิดทางอันสดใสในวงการเพลงให้กับเธอ และอัลบั้มนี้พาให้เธอคว้ารางวัลอัลบั้มเพลงภาษาจีนกลางที่มียอดจำหน่ายทั่วโลกสูงสุดประจำปี 2000 และคว้ารางวัลนักร้องเพลงจีนกลางที่มียอดจำหน่ายสูงสุดทั่วโลกจาก World Music Award ปี 2001 จากนั้นจึงมีผลงานอัลบั้มต่อๆ มาและคว้ารางวัลเด่นด้านดนตรีไปมากมาย เพลงของเธอครองชาร์ตเพลงฮิตทั้งในจีนแผ่นดินใหญ่ ฮ่องกง และไต้หวันนับไม่ถ้วน
还记得吗 窗外那被月光染亮的海洋
hái jì dé ma chuāng wài nà bèi yuè guāng rǎn liàng de hǎi yáng
ไหจี้เตอมะ ชวงไว่น่าเป้ยเย่ว์กวงหรันเลี่ยงเตอไห่หยัง
ยังจำได้ไหม มหาสมุทรที่อาบไล้ด้วยแสงแดดนอกหน้าต่าง
你还记得吗 是爱让彼此把夜点亮
nǐ hái jì dé ma shì ài ràng bǐ cǐ bǎ yè diǎn liàng
หนี่ไหจี้เตอมะ ซื่อไอ้รั่งปี่ฉื่อป่าเยี่ยเตี่ยนเลี่ยง
เธอยังจำได้ไหม ความรักที่ทำให้เราต่างจุดประกายค่ำคืนสว่างไสว
为何后来我们 用沉默取代依赖
wéi hé hòu lái wǒ men yòng chén mò qǔ dài yī lài
เว่ยเหอโฮ่วไหลหวั่วเมิน ย่งเฉินมั่วฉี่ว์ไต้อีไล่
เหตุใดภายหลัง เราจึงแทนที่ความไว้ใจด้วยความเงียบงัน
曾经朗朗星空 渐渐阴霾
céng jīng lǎng lǎng xīng kōng jiàn jiàn yīn mái
เฉิงจิงหลังหลั่งซิงคง เจี้ยนเจี้ยนอินไหม
ดวงดาวที่เคยพราวฟ้า ค่อยๆ หม่นมืดมัว
*心碎离开 转身回到最初荒凉里等待
xīn suì lí kāi zhuǎn shēn huí dào zuì chū huāng liáng lǐ děng dài
ซินซุ่ยหลีไค จ่วนเซินหุยเต้าจุ้ยชูฮวงเหลียงหลี่เติ่งไต้
จากไปกับใจสลาย หันกลับไปรอคอยอยู่ในความอ้างว้างเมื่อแรกเริ่ม
为了寂寞 是否找个人填心中空白
wéi le jì mò shì fǒu zhǎo gè rén tián xīn zhōng kōng bái
เว่ยเลอจี้มั่ว ซื่อฝั่วเจ่าเก้อเหรินเถียนซินจงคงไป๋
เพราะเพื่อความเหงา ใช่หาคนมาเติมเต็มความว่างเปล่าในหัวใจไหม
我们变成了世上 最熟悉的陌生人
wǒ men biàn chéng le shì shàng zuì shú xī de mò shēng rén
หวั่วเมินเปี้ยนเฉิงเลอซื่อซั่ง จุ้ยสูซีเตอมั่วเซิงเหริน
เราสองกลายเป็นคนแปลกหน้าที่แสนคุ้นเคย
今后各自曲折 各自悲哀
jīn hòu gè zì qū zhé gè zì bēi āi
จินโฮ่วเก้อจื้อชีว์เจ๋อ เก้อจื้อเปยไอ
วันหน้าต่างคนต่างสับสนอยู่ลำพัง เจ็บปวดลำพัง
**只怪我们爱得那么汹涌 爱得那么深
zhī guài wǒ men ài dé nà me xiōng yǒng ài dé nà me shēn
จื่อไกว้หวั่วเมินไอ้เตอน่าเมอซยงหย่ง ไอ้เตอน่าเมอเซิน
ต้องโทษเราสองที่รักกันอย่างเหลือเกิน รักอย่างลึกซึ้ง
于是梦醒了 搁浅了 沉默了 挥手了 却回不了神
yú shì mèng xǐng le gē qiǎn le chén mò le huī shǒu le què huí bú liǎo shén
อี๋ว์ซื่อเมิ่งสิ่งเลอ เกอเฉี่ยนเลอ เฉินมั่วเลอ ฮุยโส่วเลอ เชวี่ยหุยปู้เหลี่ยว เสิน
เมื่อตื่นจากฝัน เมื่อหยุดลง เมื่อเงียบงัน เมื่อโบกมือลา จึงไม่อาจดึงสติกลับมา
如果当初在交会时能忍住了 激动的灵魂
rú guǒ dāng chū zài jiāo huì shí néng rěn zhù le jī dòng de líng hún
หรูกั่วตังชูไจ้เจียวฮุ่ยสือเหนิงเหริ่นจู้เลอ จีต้งเตอหลิงหุน
หากในตอนแรกเริ่มสัมพันธ์อดทนข่มจิตวิญญาณอันลิงโลดไว้ได้
也许今夜我不会让自己在思念里 沉沦***
yě xǔ jīn yè wǒ bú huì ràng zì jǐ zài sī niàn lǐ chén lún
เหยียสี่ว์จินเยี่ยหวั่วปู๋ฮุ่ยรั่งจื้อจี่ไจ้ซือเนี่ยนหลี่ เฉินหลุน
อาจบางทีคืนนี้ฉันคงไม่ปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งอยู่ในความคะนึงหาได้
ซ้ำ * - *** 1 รอบ
我们变成了世上最熟悉的陌生人
wǒ men biàn chéng le shì shàng zuì shú xī de mò shēng rén
หวั่วเมินเปี้ยนเฉิงเลอซื่อซั่งจุ้ยสูซีเตอมั่วเซิงเหริน
เราสองกลายเป็นคนแปลกหน้าที่แสนคุ้นเคย
今后各自曲折 各自悲哀
jīn hòu gè zì qū zhé gè zì bēi āi
จินโอ่วเก้อจื้อฉี่ว์เจ๋อ เก้อจื้อเปยไอ
วันหน้าต่างคนต่างสับสนอยู่ลำพัง เจ็บปวดลำพัง
ซ้ำ ** - *** 1 รอบ
也许今夜我不会让自己在思念里 沉沦
yě xǔ jīn yè wǒ bú huì ràng zì jǐ zài sī niàn lǐ chén lún
เหยียสี่ว์จินเยี่ยหวั่วปู๋ฮุ่ยรั่งจื้อจี่ไจ้ซือเนี่ยนหลี่ เฉินหลุน
อาจบางทีคืนนี้ฉันคงไม่ปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งอยู่ในความคะนึงหาได้
