ที่ชีวิตของนักแสดงผู้หนึ่งน่าสนใจจนถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ ก็เพราะ หร่วน หลิงอี้ว์ ไเด้รับการยอมรับในฐานะนักแสดงมากฝีมือ มีผู้ชมนิยมชมชอบมากมาย แต่ขณะเดียวกันชีวิตรักของเธอกลับเต็มไปด้วยขวากหนาม สุดท้ายเธอตัดสินใจจบชีวิตลงในช่วงที่ยังโด่งดัง ทำให้แฟนๆ ต่างรู้สึกเสียดายชีวิตเพริศแพร้วอันแสนสั้นนี้ ว่ากันว่าพิธีศพของเธอมีผู้มาร่วมไว้อาลัยมากกว่า 300,000 คน
อ่านประวัติ หร่วน หลิงอี้ว์
หร่วนหลิงอี้ว์ 阮玲玉 ( 26 เม.ย.1910 - 8 มี.ค.1935) ดาราสาวผู้โดดเด่นที่สุดคนหนึ่งในยุคภาพยนตร์เงียบช่วงทศวรรษที่ 30 มีชื่อเดิมว่า หร่วน เฟิงตัน เกิดที่เมืองเซี่ยงไฮ้ แต่พื้นเพของครอบครัวเป็นชาวเมืองจงซัน มณฑลก่วงตง เนื่องจากบิดาเสียชีวิตลงตั้งแต่ยังเด็ก จึงต้องติดตามมารดามาเป็นคนรับใช้ในตระกูลผู้ดีแห่งหนึ่ง ซึ่งก็มีชีวิตที่ต้องกระเบียดกระเสียรพอสมควร ทั้งยังต้องตกเป็นภรรยาของลูกชายเจ้าของบ้านโดยไม่ได้แต่งงาน
แต่ด้วยพรสวรรค์ด้านการแสดง จึงทำให้ในปี 1926 เมื่ออายุได้เพียง 16 ปี หร่วนตัดสินใจเข้าทดสอบหน้ากล้องของภาพยนตร์เรื่อง ‘กว้าหมิงเตอะฟูชี’ 《挂名的夫妻》 ของบริษัทผลิตภาพยนตร์เซี่ยงไฮ้ ซ่างไห่หมิงซิงอิ่งเพี่ยนกงซือ (上海明星影片公司) ด้วยจุดเด่นจากดวงตายาวรีที่สามารถบอกเล่าเรื่องราว ทำให้เธอได้รับบทตัวเอกของเรื่อง ผู้หญิงอ่อนแอที่ถูกกดขี่ภายใต้ระบบศักดินา และนี่ก็คือก้าวแรกของการเข้าสู่เส้นทางบันเทิงอย่างแท้จริงของเธอ และก็มีผลงานออกมาหลายต่อหลายเรื่อง
กระทั่งในปี 1929 หร่วนได้เข้าเป็นพนักงานของเหลียนหัวอิ่งเยี่ย บริษัทผลิตภาพยนตร์น้องใหม่ที่สร้างภาพยนตร์เรื่อง ‘กู้ตูชุนเมิ่ง’ 《古都春梦》 และมอบบทโสเภณีสาว ชื่อเยี่ยนเยี่ยนให้กับหร่วน เช่นเดียวกับ ‘เสินหนี่ว์’ 《神女》 ที่สร้างขึ้นในปี 1934 อันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตหญิงสาวที่จำยอมเป็นโสเภณีเพราะต้องหาเงินมาเลี้ยงลูกชาย แต่ท้ายที่สุดก็ยังต้องทนกับการดูถูกจากสังคม บทบาททั้งสองเรื่องสร้างความมั่นคงให้กับสถานภาพบนเวทีการแสดงของเธอได้เป็นอย่างดี
ซุนอี้ว์ ผู้กำกับชื่อดังของยุค ได้เคยกล่าวถึงหร่วนหลิงอี้ว์ไว้ในนิตยสาร ‘เหลียนหัวฮั่วเป้า’ ซึ่งเป็นนิตยสารเกี่ยวกับภาพยนตร์ไว้ว่า "ฝีมือการแสดงของหร่วนนับว่าเป็นยอดของนักแสดงหญิงในช่วงกว่า 10 ปีของวงการภาพยนตร์จีน" ซึ่งต่อมา หลังจากที่หร่วนเสียชีวิตไปแล้ว 20 ปี ซุนอี้ว์ก็ได้ระลึกถึงหร่วนอีกว่า "พรสวรรค์ของหร่วนหลิงอี้ว์ ถือเป็นความภาคภูมิใจของยุคหนังเงียบจีน "
แต่น่าเสียดายที่ชีวิตของเธอกลับต้องมาพัวพันกับผู้ชายที่ใช้ไม่ได้ถึง 2 คน คนแรกคือ จาง ต๋าหมิง คุณชายจากบ้านที่เธอและแม่เคยเป็นคนรับใช้ ที่แม้จะเลิกรากันไปพักหนึ่งหลังจากที่เธอเข้าสู่วงการบันเทิง โดยมีสัญญาว่า หร่วนต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูจางเดือนละ 100 หยวนด้วย ซึ่งหลังจากนั้น หร่วนก็มีรักใหม่กับถัง จี้ซ่าน หนุ่มเจ้าชู้ซึ่งเป็นอดีตคนรักของจาง จือหยุน ราชินีจอเงินคนแรกของจีนในยุค 20
เมื่อหร่วนมีรักใหม่ คนรักเก่าก็ตามมารังควาน โดยเรื่องไปถึงชั้นศาลเมื่อจาง ต๋าหมิงฟ้องร้องถัง จี้ซ่านว่า ทำลายชีวิตครอบครัวระหว่างเขากับหร่วน แต่ในที่สุด ศาลก็ตัดสินว่าถังไม่มีความผิด เนื่องจากหร่วนและจางไม่เคยแต่งงานกันมาก่อน แต่กว่าที่ศาลจะมีผลสรุปออกมา ตามหน้าหนังสือพิมพ์ก็ตีข่าวคาวของหร่วนออกมาไม่เว้นแต่ละวันไปแล้ว
ด้วยความเป็นคนอ่อนไหว ในที่สุดหร่วนก็ทนรับกับความกดดันดังกล่าวไม่ได้ และจบชีวิตอันแสนสั้นเพียง 25 ปี ด้วยยานอนหลับขนานแรง ในวันที่ 8 มีนาคม ปี 1935 รวมอายุที่อยู่ในวงการภาพยนตร์จีนได้เพียง 10 ปี
ข่าวการเสียชีวิตของดารายอดนิยมแห่งยุคได้สร้างความตื่นตระหนกแก่เมืองเซี่ยงไฮ้อย่างใหญ่หลวง ตลอดจนเป็นข่าวใหญ่ไปทั่วประเทศ.....
ศพของหร่วนหลิงอี้ว์ ได้ถูกเคลื่อนย้ายจากบ้านพักไปยังหอฌาปนกิจว่านกั๋ว มีการบันทึกสถิติว่าเฉพาะในวันที่ 9 -11 มีนาคม เพียง 3 วันหลังการสูญเสีย แฟนภาพยนตร์หลั่งไหลมาเคารพศพดาราในดวงใจชาวจีนผู้นี้ไม่ต่ำกว่า 60,000 คน นอกจากนั้น ในวันสุดท้ายของการตั้งศพ คือวันที่ 12 มี.ค. ก็ได้มีผู้คนถึงกว่า 30,000 คนที่มาอำลาหร่วนหลิงอี้ว์เป็นครั้งสุดท้าย
เช้าวันที่ 14 มีนาคม 1935 ซึ่งเป็นวันเคลื่อนขบวนศพดาราดังแห่งยุคจากหอประกอบพิธีฌาปนกิจศพ ไปยังสุสานเหลียนอี้ซันจวง ทั่วทั้งเมืองล้วนอยู่ในบรรยากาศโศกเศร้า ฝูงชนจากทั่วเซี่ยงไฮ้มาร่วมไว้อาลัย บางคนถึงกับเดินทางมาจากเมืองข้างเคียงเช่น หนันจิง หังโจว เพื่อร่วมพิธีส่งศพ ตลอดเส้นทางของขบวนศพประมาณ 10 กิโลเมตร ไม่มีพื้นที่ไหนของเมืองเลยที่ไม่มีคนรายล้อม ซึ่งคาดว่าตลอดทางมีผู้คนประมาณ 300,000 คน
หลังจากนั้นในปี 1960 ผู้กำกับไช่ ฉู่เซิง ยังแกะสลักหยกขาวเป็นป้ายชื่อหน้าหลุมศพของเธอ โดยจารึกว่า ‘หลุมศพของหร่วนหลิงอี้ว์ ศิลปินแห่งยุค (一代艺人阮玲玉之墓) ' แต่น่าเสียดายที่ในช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม (ค.ศ.1966-1976) ป้ายหยกดังกล่าวกลับถูกรื้อและนำไปล้อมเป็นส่วนหนึ่งของเล้าหมู
หร่วนหลิงอี้ว์ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจชาวจีนไปอีกนาน หลังจากที่เธอเสียชีวิตไปแล้ว ในปี 1982 ทั้งอิตาลีและฝรั่งเศส ต่างมีนิทรรศการเกี่ยวกับภาพยนตร์จีนในอดีต ซึ่งทั้งสองแห่งก็ได้นำภาพยนตร์เรื่อง เสินหนี่ว์ 《神女》 ที่เป็นผลงานเด่นเรื่องหนึ่งของหร่วนกลับมาฉายอีกครั้ง และยังได้รับคำชมจากนักวิจารณ์นานาชาติมากมาย
เดือนธันวาคม ปี 1995 ในการเฉลิมฉลองวาระการครบรอบ 90 ปีอุตสาหกรรมภาพยนตร์จีน และในงานก็มีพิธีมอบ ‘รางวัลศตวรรษภาพยนตร์‘ ซึ่งสำหรับหร่วนก็ได้รับเกียรติให้รับรางวัล ‘ผู้แสดงฝ่ายหญิงยอดเยี่ยม’ และภาพยนตร์ที่เธอแสดง คือเรื่อง ‘เสินหนี่ว์’ 《神女》 ก็ได้รับการขนานนามว่าเป็นภาพยนตร์ยอดเยี่ยมด้วย 
ต่อมาในปี 1997 ภาพยนตร์ของหร่วนหลิงอี้ว์ที่ถ่ายทำตั้งแต่ปี 1931 คือเรื่อง ‘เลี่ยนอ้ายอี๋ว์อี้อู้’ 《恋爱与义务》 ได้เป็นภาพยนตร์เปิดในเทศกาลภาพยนตร์เอเชีย-อเมริกันนานาชาติ ครั้งที่ 15 ที่ซานฟรานซิสโก นอกจากนั้น ‘เสินหนี่ว์’ 《神女》 และ ‘เถาฮัวชี่เสี่ยว์จี้’ 《桃花泣血记》 และอีกหลายเรื่อง ก็ได้ไปฉายในพิพิธภัณฑ์โซโลมอน อาร์.กูเกนเฮม และเทศกาลภาพยนตร์จีน ดอน: เออร์ลี่ เช่นเดียวกับนิทรรศการภาพยนตร์เงียบโปรเดนอนในอิตาลี
26 เมษายน 1998 ซึ่งเป็นวันครบรอบวันเกิด 88 ปีของหร่วน ชาวจีนที่ยังระลึกถึงดาวในดวงใจดวงนี้ โดยได้จัดพิธีวางรูปปั้นหร่วนหลิงอี้ว์ ที่บริเวณสวนสาธารณะฝูโซ่วหลิงย่วน ในเขตชิงผู่ เมืองเซี่ยงไฮ้ เพื่อให้เป็นที่พักพิงอันแสนสงบสุขให้กับเธอไปตลอดกาล.....
蝴蝶儿飞去 心亦不在
hu2 die2 er2 fei1 qu4 xin1 yi4 bu2 zai4
หูเตี๋ยเอ๋อร์เฟยชี่ว์ ซินอี้ปู๋ไจ้
ผีเสื้อโบยบินไป หัวใจฉันไม่อยู่แล้ว
凄清长夜谁来 拭泪满腮
qi1 qing1 chang2 ye4 shei2 lai2 shi4 lei4 man3 sai1
ชีชิงฉังเยี่ยเสยไหล ซื่อเล่ยหมั่นไซ
ราตรีเหน็บหนาวยาวนานใครจะมาปาดเช็ดน้ำตาอาบแก้ม
是贪点儿依赖 贪一点儿爱
shi4 tan1 dian3r yi1 lai4 tan1 yi4 dian3r ai4
ซื่อทานเตี่ยนอีไล่ ทานอี้เตี่ยนไอ้
โหยหาที่พักพิงเพียงน้อย โหยหาความรักเพียงนิด
旧缘该了难了 换满心哀
jiu4 yuan4 gai1 liao3 nan2 liao3 huan4 man3 xin1 ai1
จิ้วย่วนไกเหลียวหนานเหลียว ฮ่วนหม่านซินไอ
พรหมลิขิตครั้งเก่าควรจบแต่ไม่จบ แลกมาซึ่งความเศร้าเต็มหัวใจ
怎受得住 这头猜 那边怪
zen3 shou4 de zhu4 zhe4 tou2 cai1 na4 bian1 guai4
เจิ่นโซ่วเตอจู้เจ้อโถวไชน่าเปียนไกว้
ไฉนจะรับไหว ฝั่งนี้ระแวง ฝั่งนั้นกล่าวโทษ
人言汇成愁海 辛酸难捱
ren2 yan2 hui4 cheng2 chou2 hai3 xin1 suan1 nan2 gua4
เหรินเหยี่ยนฮุ่ยเฉิงโฉวไห่ ซินซวนหนานกว้า
คำพูดคนกลายเป็นห้วงทะเลทุกข์ระทม
天给的苦 给的灾 都不怪
tian1 gei3 de ku3 gai3 de zai1 dou1 bu2 guai4
เทียนเก่ยเตอขู่ เก่ยเตอไจ โตวปู๋ไกว้
ไม่เคยโทษฟ้าที่ประทานทั้งความขื่นขมและเคราะห์ภัย
千不该 万不该 芳华怕孤单
qian1 bu4 gai1 wan4 bu4 gai1 fang2 hua2 pa4 gu1 dan1
เชียวปู้ไก วั่นปู้ไก ฟังหวาผ้ากูตาน
พันไม่ควรหมื่นไม่ควร ปล่อยตัวปล่อยใจเมื่อครั้งยังสาว
林花儿谢了 连心也埋
lin2 hua1 er xie4 le lian2 xin1 ye3 mai2
หลินฮวาเอ๋อร์เวี่ยเลอ เหลียนซินเหยี่ยไหม
บุปผาร่วงโรยแล้ว แม้แต่ใจยังถูกกลบฝัง
他日春燕归来 身何在
ta1 ri4 chun1 yan4 gui1 lai2 shen1 he2 zai4
ทารื่อชุนเยี่ยนกุยไหล เซินเหอไจ้
เมื่อฤดูใบไม้ผลิเวียนกลับมาอีกครั้ง ร่างนี้จักอยู่หนใด
天给的苦 给的灾 都不怪
tian1 gei3 de ku3 gei2 de zai1 dou1 bu2 guai4
เทียนเก่ยเตอขู่ เก่ยเตอไจ โตวปู๋ไกว้
ไม่เคยโทษฟ้าที่ประทานทั้งความขื่นขมและเคราะห์ภัย
千不该 万不该 芳华怕孤单
qian1 bu4 gai1 wan4 bu4 gai1 fang1 hua2 pa4 gu1 dan1
เชียนปู้ไก วั่นปู้ไก ฟังหวาผ้ากูตาน
พันไม่ควรหมื่นไม่ควร ปล่อยตัวปล่อยใจเมื่อครั้งยังสาว
蝴蝶儿飞去 心亦不在
hu2 die2 er fei1 qu4 xin1 yi4 bu2 zai4
หูเตี๋ยเอ๋อร์เฟยชี่ว์ ซินอี้ปู๋ไจ้
ผีเสื้อโบยบินไป หัวใจฉันไม่อยู่แล้ว
凄清长夜谁来 拭泪满腮
qi1 qing1 chang2 ye4 shei2 lai2 shi4 lei4 man3 sai1
ชีชิงฉังเยี่ยเสยไหล ซื่อเล่ยหมั่นไซ
ราตรีเหน็บหนาวยาวนานใครจะมาปาดเช็ดน้ำตาอาบแก้ม
林花儿谢了 连心也埋
lin2 hua1 er xie4 le lian2 xin1 ye3 mai2
หลินฮวาเอ๋อร์เซี่ยเลอ เหลียนซินเหยี่ยไหม
บุปผาร่วงโรยแล้ว แม้แต่ใจยังถูกกลบฝัง
他日春燕归来 身何在
ta1 ri4 chun1 yan4 gui1 lai2 shen1 he2 zai4
ทารื่อชุนเยี่ยนกุยไหล เซินเหอไจ้
เมื่อฤดูใบไม้ผลิเวียนกลับมาอีกครั้ง ร่างนี้จักอยู่หนใด
