เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน โรคเดียวกัน

จาง สี่ว์จื่อต่อเตียงไม้ใหม่ให้ตัวเองหนึ่งหลัง ที่ด้านข้างเตียงสลักเสลาเป็นลวดลายที่ทั้งละเอียดและงดงามยิ่ง โดยระหว่างที่ชื่นชมกับผลงานของตัวเองอยู่นั้นก็พลันนึกขึ้นได้ว่า เตียงไม้ที่งดงามขนาดนี้ คงเป็นเรื่องน่าเสียดายนักหากจะเก็บเอาไว้ในห้องหับเพื่อเชยชมแต่ผู้เดียว เพื่อมิให้เป็นการสูญเปล่า เหตุใดจึงไม่ให้ญาติสนิทมิตรสหายได้ชื่นชมบ้าง?

เมื่อนึกได้ดังนี้ เขาจึงออกอุบายแสร้งเป็นนอนป่วยรักษาตัวอยู่บนเตียง ก่อนจะไหว้วานให้คนบอกกล่าวไปยังญาติพี่น้องและคนรู้จักให้เดินทางมาเยี่ยม

เป็นเรื่องบังเอิญที่ญาติผู้พี่ของเขาผู้หนึ่งนาม โย่ว หยางจื่อ เพิ่งตัดเย็บกางเกงตัวใหม่เสร็จพอดิบพอดี คิดจะเอาออกมาอวดโอ่กับคนอื่น พอได้ยินว่าญาติแซ่จางล้มป่วย จึงสวมกางเกงตัวใหม่เร่งรุดมาเยือนทันที

หลังจากเดินทางมาถึง โย่ว หยางจื่อก็จับจองเก้าอี้ที่ข้างเตียง ก่อนนั่งไขว่ห้างจงใจให้ญาติผู้น้องที่นอนป่วยอยู่บนเตียงมองเห็นลวดลายของกางเกงตัวใหม่ จากนั้นจึงเอ่ยถามขึ้นว่า “น้องรัก ไม่ทราบว่าน้องเป็นโรคอะไรจึงล้มป่วยถึงขนาดนี้?”

ฝ่ายจาง สี่ว์จื่อ ซึ่งสังเกตอาการของญาติผู้พี่มาตั้งแต่แรกเห็นดังนั้นจึงตบเตียงใหม่เบาๆ ก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้มขึ้นว่า “ท่านพี่ … โรคที่น้องเป็นก็โรคเดียวกับที่ท่านพี่เป็นนั่นแล”