มีชายผู้หนึ่งคารวะอาจารย์เซนเพื่อขอฝึกนั่งสมาธิด้วย ...
บทแรกอาจารย์เซนสอนว่า เบื้องต้นของการนั่งสมาธิคือ จงนั่งนิ่งๆ หลับตาลงและขจัดเรื่องฟุ้งซ่านออกจากความคิด ชายคนดังกล่าวเมื่อได้เรียนบทแรกก็กลับไปบ้านและเริ่มฝึกนั่งสมาธิตามที่อาจารย์เซนสอน
คืนหนึ่ง ชายผู้นี้ลุกขึ้นตั้งแต่กลางดึก ขณะที่ฝึกนั่งฝึกสมาธิจนเกือบรุ่งสางก็นึกขึ้นได้ว่าเพื่อนบ้านยืมข้าวไปหนึ่งโต่ว (ประมาณ 10 ลิตร) ยังไม่คืน ดังนั้นจึงรีบปลุกภรรยาที่กำลังหลับอยู่ข้างๆ พร้อมกับกล่าวว่า
“ที่รักๆ ... ที่อาจารย์เซนสอนว่านั่งสมาธิน่ะมีประโยชน์ ไม่ผิดคำอาจารย์จริงๆ เลย ถ้าไม่ฝึกนั่งสมาธิข้าคงถูกโกงข้าวสารไปหนึ่งโต่วแล้ว” ชายคนดังกล่าวพูดพลางตบเข่าดังฉาดใหญ่
เรียบเรียงจาก 《笑禅录》โดย พานโหยวหลง (潘游龙), ราชวงศ์หมิง
