ซั่งไห่อิสต์/เอเจนซี-- ภาพคู่ชีวิตในบ้านพักคนชราประจำหมู่บ้านอู๋จยาไกว่ในมณฑลเสฉวน ซึ่งครองคู่อยู่ร่วมกันมานานปีนี้เป็นปีที่ 90 แล้ว
เมื่อวันที่ 12 ก.พ. ที่ผ่านมา บ้านพักคนชราในหมู่บ้านอู๋จยาไกว่ ตำบลซิงเซิ่ง อำเภอหนันชง มณฑลเสฉวน ได้รับของขวัญวันวาเลนไทน์จำนวนมาก มอบให้กับบรรดาคู่ชีวิตสูงวัยในบ้านฯ โดยหนึ่งในนั้นคือคู่ของนายอู๋ ฉงฮั่น วัย 103 ปี และภรรยาของเขา นาง อู๋ ซงซื่อ วัย 105 ปี
คู่สามีภรรยารักยืนยง ซึ่งแต่งงานกันตั้งแต่อายุ 13 และ 15 ปีนี้ ได้อยู่ร่วมชีวิตกันมายาวนานจนปีนี้ขึ้นปีที่ 90 แล้ว โดยในปีนี้ นายอู๋ได้มอบช่อผัก-ผลไม้ ให้กับภรรยาของตน พร้อมทั้งมอบอ้อมกอดเดิมๆ ที่แสนจะมั่นคงไม่เสื่อมคลาย นับเป็นภาพชีวิตที่งดงามสำหรับวันแห่งความรักในปีนี้
โรแมนติก คือ การได้อยู่ด้วยกัน จนแก่เฒ่าไปด้วยกัน
ความรักของคู่สามี-ภรรยา นาย อู๋ ฉงฮั่น และนาง อู๋ ซงซื่อ วัยข้ามศตวรรษ เริ่มต้นจากวันที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายได้จัดการหมั้นหมายลูกๆตามแบบประเพณีคลุมถุงชน จนถึงวันนี้...ทั้งสองได้จับมือใช้ชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาวร่วมกันมา 90 ปีแล้ว
ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ปีนี้เป็นวันเทศกาลหยวนเซียว(元宵节) ซึ่งตรงกับวันที่ 15 เดือนอ้ายตามปฏิทินจันทรคติ เป็นคืนที่พระจันทร์เต็มดวงครั้งแรกของปีหลังผ่านพ้นตรุษจีน
เมื่อถามถึงวันแห่งความรัก หรือ วาเลนไทนของโลกตะวันตก ซึ่งประจวบเหมาะเป็นวันหยวนเซียวด้วยนี้ คุณยาย อู๋ ซงซื่อ ก็ส่ายศีรษะโบกมือ “ไม่รู้จัก” ส่วนคุณตา อู๋ ฉงฮั่น ก็หัวเราะร่วน พูดว่า “ใครเรียกเทศกาลคนรัก?”
แม้อายุล่วงเลยเกิน 100 ปี แล้ว ยาย อู๋ ซงซื่อ ก็ยังมีสุขภาพแข็งแรง สายตา หู และความรู้สึก ยังดีมาก ขณะที่ตาอู๋ ฉงฮั่น เริ่มหูตึง เวลามีคนมาพูดคุยด้วย ก็จะได้ยินไม่ชัดเจน “ตาแก่ ฟังไม่ค่อยจะได้ยินแล้ว ฉันต้องเป็นหูให้เขา” ยาย อู๋ กล่าว แต่บางครั้ง ตาอู๋ก็ต่อว่าภรรยาเรื่องพูดเสียงดัง “ถ้าไม่พูดดังๆ ตาแก่ก็ไม่ได้ยิน”
เมื่อสนทนาถึงเรื่องพูดเสียงดัง นายอู๋ ก็เริ่มบ่นงึมงำ เรื่องนี้มักเป็นเหตุให้คู่สามีภรรยานี้ต่อปากต่อคำกัน แม้ตา อู๋ ฉงฮั่น เจ้าอารมณ์ขี้โมโห แต่ยายอู๋ ซงซื่อก็เข้าใจได้ว่า ตอนวัยหนุ่มตาแก่ต้องหาเลี้ยงครอบครัว ชีวิตลำบากมาก ตอนนี้เขาป่วยก็ต้องดูแลเขา “เขาอายุน้อยกว่าฉันสองปี ตอนแต่งงงานกัน เขายังเด็กอยู่เลย” นางอู่ เล่า
ช่วงเวลานับสิบๆปี ก็เหมือนหนึ่งวัน ทะเลาะกันแล้ว ก็มานั่งเป็นห่วงกัน ใช้ชีวิตร่วมกันแบบเรียบๆง่ายๆ
เมื่อถามถึงความหวานชื่นอย่างที่ฝรั่งเรียกโรแมนติกหลังจากที่แต่งงานกันแล้ว ยายอู๋ ซงซื่อ คิดอยู่เป็นนานสองนาน ก็ชี้ไปที่ภาพในห้อง เป็นภาพคู่สามีภรรยาวัยดึกในชุดแต่งงาน “ปีก่อนหน้านี้ มีคนมาให้เราใส่ชุดแต่งงานและถ่ายภาพให้ ฉันแก่มากแล้ว ยังจะใส่ชุดแต่งงานได้อีกหรือนี่ ดีใจจริงๆ” ตาอู๋ฉงฮั่นมองตามมือของภรรยา เห็นภาพนั้น ก็พูดซ้ำๆว่า “สวยมาก สวยมาก”
ในวันที่อากาศดี ยาย อู๋ ก็พาสามีคู่ทุกข์คู่ยากออกไปเดินเล่น ด้วยสายตายังดี ยายอู๋จึงสนด้ายเข้าเข็มเย็บเสื้อผ้าให้ตาแก่ ลูกๆหลานๆของผู้เฒ่า บอกว่า “หลายปีมานี้ ตาอู๋กับยายอู๋ จะช่วยกันสวมจัดแต่งเสื้อผ้าให้กัน ออกนอกบ้านก็จูงมือประคองกันและกัน ดูแลกันและกัน เมื่อมีเพื่อนส่งอาหารมาให้กิน คนหนึ่งรู้สึกน่าอร่อยอยากกิน ก็ต้องเจียดแบ่งไว้ให้อีกคนด้วย
สำหรับตายายคู่นี้ ทุกๆวัน เป็น “วันแห่งความรัก” คนในหมู่บ้านต่างพูดกันว่า ความรักห่วงหาอาทรกัน เป็นเคล็ดลับของการมีอายุยืนยาวของตายายอายุกว่า 100 ปีคู่นี้
“คนรุ่นตายายนี้ ไม่รู้จักหรอก อะไรที่เรียกว่า โรแมนติก ดังเช่นในขณะนี้การได้จูงมือกันเดินทางไปบนเส้นทางชีวิตจนแก่เฒ่าเช่นนี้ ก็คือ ความหวานชื่นที่แท้จริง” หลี่ อวิ๋น หลานสะใภ้ของอู๋ ฉงฮั่น กล่าว
หลานตาอู๋ เล่าต่อว่า ไม่กี่ปีมานี้ ยายอู๋ที่แข็งแรงดี ก็เกิดล้มป่วย ตาที่ขาไม่ดีก็ลากขาแทบจะคลานออกไปหาคนให้ไปเรียกหมอมา ยายถึงได้มีชีวิตรอดมาได้ “ฉันคิดว่า นี่คือ ความรัก”
