เอเยนซี - ศาลจีนตัดสินจำคุก 6 ปี ชายพิการนั่งรถเข็น ถือวัตถุระเบิดเข้าไปในบริเวณทางออกอาคารผู้โดยสารหมายเลข 3 ที่สนามบินนานาชาตินครหลวงปักกิ่ง และเกิดเหตุระเบิดขึ้นเมื่อวันที่ 20 ก.ค. ที่ผ่านมา
สื่อจีนรายงาน (15 ต.ค.) ว่า ศาลจีนพิพากษาจำคุก 6 ปี นาย จี้ จงซิง วัย 34 ปี จากมณฑลซันตง ผู้ต้องหาพกวัตถุระเบิดทำมือขนาดเล็กเข้าไปภายในท่าอากาศยานนานาชาติแห่งกรุง ปักกิ่ง และเกิดเหตุระเบิดขึ้นเมื่อวันที่ 20 ก.ค. ที่ผ่านมา จนทำให้เขาสูญเสียมือข้างซ้าย และเจ้าหน้าที่ตำรวจได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
รายงานข่าวกล่าวว่า ศาลประชาชนเขตเฉาหยัง ในกรุงปักกิ่ง อ่านคำพิพากษา เมื่อเช้าวันอังคาร (15 ต.ค) ว่า จำเลยนายจี้ จงซิง มีความผิดฐาน พกพาวัตถุระเบิดไปในที่สาธารณะ และประมาทเลินเล่อ ทำให้เกิดระเบิดเป็นเหตุให้เกิดความเสียหายแก่ร่างกายและทรัพย์สินผู้อื่น
ระหว่างการพิจารณาคดี เมื่อเดือนกันยายนที่ผ่านมา นายจี้ จงซิง ได้โต้ข้อกล่าวหาโดยอ้างว่า ตนเองไม่มีเจตนาในการทำให้เกิดระเบิดขึ้นที่ อาคารผู้โดยสารหมายเลข 3 (T3) ท่าอากาศยานนานาชาติแห่งกรุงปักกิ่ง เหตุเกิดเวลา 18.25 น. วันเสาร์ 20 ก.ค. โดยนาย หลิว เสี่ยวหยวน ทนายความของเขาชี้แจงในคำร้องขอลดหย่อนโทษสถานหนักว่า นายจี้ จงซิง ไม่ได้มีเจตนาในการก่อเหตุระเบิด นอกจากนั้น ยังเป็นการกระทำไปโดยมีเหตุจูงใจเพื่อร้องขอความเป็นธรรม จากความคับแค้นส่วนตัวของนายจี้ ซึ่งถูกกระทำจากเจ้าหน้าที่รัฐ อีกทั้งเวลาที่ผ่านมาเขาก็ได้ชดใช้ความผิด และสำนึกผิดแล้ว
หลิว เสี่ยวหยวน ทนายจำเลยกล่าวว่า ก่อนหน้านิ้ เมื่อปีพ.ศ. 2548 นายจี้ เคยถูกกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขตตงก่วน มณฑลก่วงตง รุมทำร้ายร่างกายจนบาดเจ็บพิการต้องนั่งรถเข็น แต่เมื่อไปร้องเรียนเจ้าหน้าที่ตงก่วน เพื่อให้ความเป็นธรรมและพิจารณาดำเนินคดี แต่กลับไม่ได้รับความสนใจจากผู้มีอำนาจหน้าที่ฯ
อัยการฯ กล่าวว่า เหตุระเบิดทิ่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะมามีเจตนาหรือประมาทเลินเล่อ ล้วนส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยของสาธารณะชนทั้งสิ้น นอกจากนั้น ยังเป็นอาชญากรรมที่อาจก่อให้เกิดการเลียนแบบกันด้วย
ทั้งนี้ คดีของนายจี้ จงซิง เป็นที่สนใจของสาธารณชนอย่างมาก ในด้านหนึ่งนั้น สะท้อนมาตรการรักษาความปลอดภัยที่สนามบินในปักกิ่ง ซึ่งหละหลวม กับอีกด้านหนึ่งที่สะท้อนชีวิตสิทธิเสียงของประชาชนผู้ไร้อำนาจที่ถูกกระทำคนหนึ่ง ซึ่งไม่มีทางออกในปัญหาการถูกเอารัดเอาเปรียบ ไม่เคยได้รับประโยชน์หรือความคุ้มครองจากกฎหมาย แต่ขณะเดียวกัน กลับเป็นตัวบทกฎหมายเองที่ย้อนมาบังคับใช้กับเขา
