ASTVผู้จัดการออนไลน์--สื่อจีนยังคงสะท้อนชีวิตต้องสู้หาเช้ากินค่ำของ “ไซซีปิงหลัง”（槟榔西施）ตามท้องถนนในไต้หวันอย่างไม่ขาดสาย ย่านขายปิงหลังที่ขึ้นชื่อ ตั้งอยู่ บนเส้นทางหลวงใต้-เหนือในภาคตะวันตกของไต้หวัน อาทิ ย่านไถจง ลูกค้าหลักคือ กลุ่มคนขับรถบรรทุก พวกเขาต้องขับรถเป็นระยะทางไกลและมักแวะซื้อหมากกินเพื่อช่วยให้ประสาทตื่นตัวและมีเรี่ยวมีแรงขึ้นมา “ไซซีปิงหลัง” ได้กลายเป็นสีสันอย่างหนึ่งของไต้หวัน เป็นตัวแทนหนึ่งของวัฒนธรรมไต้หวัน
“ไซซีปิงหลัง” หรืออาจเรียก “หญิงงามปิงหลัง” เนื่องจากไซซีเป็นชื่อหนึ่งในสี่สาวงามของชนชาติจีน ส่วนลูกปิงหลัง ก็คือ “หมาก” ที่ผู้สูงอายุชาวไทยสมัยก่อนเคี้ยวกันนั่นเอง
"ไซซีปิงหลัง"เกิดขึ้นลังสงครามโลกครั้งที่สอง การค้าขายลูกปิงหลังนี้เป็นไปอย่างดุเดือด โดยสาวๆที่เร่ขายปิงหลังต้องประชันกันนุ่งน้อยห่มน้อยเพื่อดึงดูดลูกค้า จนมีคนขับรถบรรทุกบางรายมักแต่มองดู"ไซซีปิงหลัง"กันจนเสียสมาธิการขับรถ และเกิดอุบัติเหตุขึ้น ในปี 2545 รัฐบาลท้องถิ่นได้ออกกฎควบคุมการแต่งเนื้อแต่งตัวของ "ไซซีปิงหลัง" เริ่มจากไทเป เถาหยวน จนในปี 2547 "ไซซีปิงหลัง" ในไทเปเริ่มน้อยลง โดยยังมีอยู่หนาตาที่ไถจง ไถหนัน และเกาสยง
ท่ามกลางกระแสวิตกศีลธรรมสังคม ท้าทายกฎหมาย เสียงวิพากษ์วิจารณ์ ภาพการแต่งเนื้อแต่งตัวที่นุ่งน้อยห่มน้อยเร่ขายหมากของ"ไซซีปิงหลัง"ก็ยังปรากฏอยู่ เช่นเดียวกับปัญหาเศรษฐกิจที่ยังคงอยู่ทุกยุคทุกสมัย "ไซซีปิงหลัง"กลุ่มหนึ่งเป็นนักเรียนมัธยมที่ต้องออกจากโรงเรียน มาเป็นตัวหลักในการหาเลี้ยงครอบครัว ด้วยระดับการศึกษาน้อยและเยาว์วัย พวกเธอจึงประสบความยากลำบากในการหางานแม้ตำแหน่งพนักงานตามห้างร้าน ขณะที่อาชีพขายหมากทำรายได้ค่อนข้างสูง ดังนั้น มันจึงเป็นทางเลือกอาชีพที่ดีที่สุดสำหรับพวกเธอ เพื่อมีชีวิตรอดกันต่อไป
ภาพเฟิ่งหวง/เอเจนซี
