画 (huà) อ่านว่า ฮว่า แปลว่า วาด
龙 (lóng) อ่านว่า หลง แปลว่า มังกร
点 (diǎn) อ่านว่า เตี่ยน แปลว่า เติม,แต้ม
睛 (jīng) อ่านว่า จิง แปลว่า ดวงตา
ในสมัยราชวงศ์เหนือใต้ มีจิตรกรเอกผู้หนึ่ง นามว่า จาง เซิงเหยา ภาพทุกภาพที่เขาวาดต่างงดงามพลิ้วไหวดั่งมีชีวิต โดยเฉพาะภาพสัตว์นั้นมีผู้ยกย่องว่าเมื่อเขาวาดเสร็จราวกับสัตว์เหล่านั้นโลดเล่นออกมาจากผืนผ้าเลยทีเดียว
ครั้งหนึ่ง จาง เซิงเหยาเดินทางไปท่องเที่ยวยังวัดอันเล่อ และได้วาดภาพมังกร 4 ตัวไว้บนผนังวัด ทว่ามังกรทั้ง 4 ตัวล้วนไม่มีดวงตา ครานั้นจึงมีผู้สงสัยเข้ามาสอบถามจาง เซิงเหยาว่าเหตุใดจึงไม่วาดดวงตาของมังกร?
จาง เซิงเหยาตอบว่า "ดวงตาเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของมังกร หากข้าพเจ้าเติมมันลงไป ย่อมทำให้มังกรทั้ง 4 ตัวนี้มีชีวิต โผบินหนีขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้ว" เมื่อผู้คนได้ฟังดังนั้นต่างพากันหัวเราะด้วยไม่เชื่อถือ คิดว่าจิตรกรผู้นี้เสียสติไปแล้ว
ทว่าเมื่อจิตรกรเอกจรดปลายพู่กันวาดดวงตาให้มังกรไปได้เพียง 2 ตัว ก็เกิดฟ้าร้องฟ้าผ่า พลันมังกรทั้งสองตัวก็กลับมีชีวิตโผบินหนีขึ้นไปบนท้องฟ้า สร้างความตกตะลึงให้แก้ผู้คนเหล่านั้นป็นอันมาก
"วาดมังกรเติมดวงตา" ใช้เปรียบเทียบกับการประพันธ์ การพู ด หรือการวาดภาพ หากมีประเด็นหลักที่ชัดเจน เกาะกุมใจความสำคัญก็จะทำให้การถ่ายทอดมีความน่าสนใจ ตรงกันข้ามหากขาดใจความสำคัญ บทความ คำพูด หรือภาพนั้นๆ ย่อมไม่มีความน่าสนใจแต่ประการใด
