จดหมายจากซินเกียง

สวัสดีครับแม่ ....

ขอโทษนะครับที่ตั้งแต่เริ่มออกเดินทางจากปักกิ่งเลาะเรื่อยจากซีอานมาจนกระทั่งตุนหวง ระยะเวลาเดือนกว่าๆ มานี้ผมไม่ได้เขียนจดหมายหาแม่เลย จดหมายฉบับนี้จะเป็นจดหมายฉบับแรกที่ผมเขียนถึงแม่

วันนี้ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้า หลังจากล้างหน้าแปรงฟันแล้ว ผมก็มานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นตามกิจวัตรในการนั่งรถไฟข้ามวันข้ามคืน บรรยากาศท้องฟ้ายามเช้าวันนี้ทำเอาผมนึกถึงแม่ขึ้นมาถนัดใจ

เมื่อเช้านี้ขณะที่รถไฟกำลังใกล้เทียบท่า นอกหน้าต่างเป็นทิวเขาซ้อนทิวเขา แสงแดดยามเช้าลอดผ่านหมู่เมฆลงมาตกกระทบกับทิวเขาที่ซ้อนกันเป็นชั้นๆ คล้ายกับว่ามีสิ่งมหัศจรรย์กำลังอุบัติขึ้น ผมได้แต่นั่งตาลอย มองเหม่อไปกับสิ่งมหัศจรรย์ที่ว่า

จริงๆ สิ่งมหัศจรรย์ที่คนเราคิดฝันถึง บางทีก็อาจจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นทุกวัน ทุกเช้า ทุกเย็น ทุกนาที ทุกวินาที แต่บางทีคนเราก็มัวแต่สาละวนกับชีวิตอันวุ่นวาย จนบางครั้งหลงลืมที่จะสนใจกับสิ่งมหัศจรรย์ที่อยู่รอบๆ ตัว โดยเฉพาะชีวิตของคนเมืองอย่างเราๆ ...... เมื่อได้มาเห็นทิวทัศน์อันมหัศจรรย์เช่นนี้ ผมก็อดคิดถึงแม่ไม่ได้

หลังออกเดินทางจากเมืองตุนหวงเมื่อบ่ายแก่ๆ วานนี้ เมื่อเช้านี้ผมก็เดินทางมาถึงเมืองอุรุมชีแล้วครับ อุรุมชี (Urumqi) หรือที่ภาษาจีนกลางออกเสียงว่าอูหลู่มู่ฉี (乌鲁木齐) เป็นเมืองเอกของมณฑลซินเกียง

เขตปกครองตนเองชนชาติอุยกูร์ ซินเกียง หรือ ซินเจียง (新疆) อันแปลความหมายตรงตัวได้ว่า 'ดินแดนใหม่' เป็นมณฑลที่อยู่ทางตะวันตกสุดของประเทศจีน แล้วก็เป็นมณฑลที่ใหญ่ที่สุดของจีนด้วย โดยตามสถิติแล้วมณฑลแห่งนี้นั้นกินเนื้อที่ถึงร้อยละ 16 ของประเทศ หรือหากเทียบกับพื้นที่ของบ้านเราแล้วแล้วก็ใหญ่กว่าประเทศไทยประมาณสามเท่ากว่าๆ เห็นจะได้ อย่างไรก็ตามทั้งมณฑลซินเกียงกลับมีประชากรเพียงแค่ 20 ล้านคนเท่านั้นเอง

แต่จะว่าไปแล้ว ความน่าสนใจของซินเกียงกลับไม่ได้อยู่ที่เพียงขนาดของความใหญ่ของเนื้อที่ แต่เป็นความหลากหลายของมณฑลแห่งนี้ ทั้งในด้านของธรรมชาติ-ทรัพยากร เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ของคนท้องถิ่น รวมไปถึงวัฒนธรรม-ประเพณีของชาวซินเกียงด้วย

ว่ากันถึงเรื่องธรรมชาติ เช้าวันนี้หลังจากลงรถไฟและหาที่พักเรียบร้อยแล้ว ผมก็เหมารถมุ่งหน้าไปยัง เทียนฉือ (天池) หรือ ทะเลสาบสวรรค์ ที่อยู่ห่างจากตัวเมืองไปประมาณ 115 กิโลเมตรหรือราว สองชั่วโมงรถยนต์

ทะเลสาบสวรรค์ เป็นทะเลสาบสีครามที่อยู่ท่ามกลางการโอบล้อมของเทือกเขาเทียนซาน ความพิเศษของทะเลสาบแห่งนี้ก็คืออยู่เหนือระดับน้ำทะเลถึง 1,980 เมตรโดยยอดเขาที่สูงที่สุดของเทือกเขาเทียนซานนั้นคือ ยอดป๋อเก๋อต๋า (博格达峰) ที่มีความสูงถึง 5,445 เมตร

แม่ครับ เป็นดังเช่นที่คนจีนเขากล่าวไว้จริงๆ ว่า

不到新疆不知地域的辽阔,不到西藏不知天堂的色彩
ไม่ถึงซินเกียงไม่รู้ความไพศาลของผืนแผ่นดิน ไม่ถึงทิเบตไม่รู้สีสันของสวรรค์ชั้นฟ้า

ภูมิประเทศ และทิวทัศน์สองข้างทางของซินเกียง จากเมืองอุรุมชีไปถึงทะเลสาบสวรรค์ เปลี่ยนสลับไปมาจากทะเลทรายอันแห้งแล้งกลายเป็นภูเขาที่เรียงรายไปด้วยต้นสน จากผืนทะเลทรายที่ซุกซ่อนไว้ด้วยน้ำมันกลายเป็นภูเขาที่อุดมด้วยความชุ่มชื้นของธารน้ำ ว่ากันว่าทะเลสาบและธารน้ำที่หล่อเลี้ยงเมืองอุรุมชีก็มาจากชั้นหิมะและธารน้ำแข็งที่ละลายไหลเรื่อยลงมาจากเทือกเขาเทียนซานที่ว่านี้เอง

ระหว่างทางไปกลับจากทะเลสาบสวรรค์ โชเฟอร์คนฮั่น ที่ดูแล้วมีนิสัยไม่เหมือนคนฮั่นทั่วไป แต่ดูร่าเริงและใจกว้างเหมือนชาวจีนทางตะวันตกเฉียงเหนือ (西北) เล่าให้ผมฟังว่า หากจะเที่ยวให้ทั่วมณฑลซินเกียง อย่างน้อยๆ คงต้องใช้เวลาสักหนึ่งเดือนครึ่ง เขาเล่าด้วยว่ามีชาวตะวันตก ญี่ปุ่น และเกาหลีจำนวนไม่น้อยที่นิยมวิธีการเช่าเหมารถเที่ยวเป็นเดือนๆ

เป็นดังเช่นที่ชาวจีนเขากล่าวขานกัน ความไพศาลของซินเกียงนั้นทำให้ 'ระยะทาง' เป็นอุปสรรคที่สำคัญที่สุดในการมาท่องเที่ยวซินเกียง เพราะถึงปัจจุบันแม้ในพื้นที่ส่วนใหญ่ของประเทศจีนการคมนาคมจะสะดวกมากแล้วไม่ว่าจะเป็นทางเครื่องบิน รถไฟ หรือรถยนต์ แต่สำหรับมณฑลอย่างซินเกียงที่สนามบินและรางเหล็กยังกระจายไปไม่ทั่วถึงแล้ว พาหนะที่คล่องตัวที่สุดจึงกลายเป็น รถยนต์ ด้วยเหตุนี้สำหรับนักท่องเที่ยวอย่างเราๆ แล้ว สัดส่วนของค่าใช้จ่ายในการมาท่องเที่ยวซินเกียงนั้นกว่าครึ่งจำเป็นที่จะต้องจัดสรรให้กับค่าเดินทางอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อฟังแล้ว ผมก็ได้แต่ทอดถอนใจ ด้วยเวลาและเงินในกระเป๋าที่เหลือไม่มาก ......

แม่ครับ ... ตอนนี้เวลาที่อุรุมชี เกือบสี่ทุ่มแล้วแต่ท้องฟ้าข้างนอกก็ยังสว่างอยู่เลย นอกหน้าต่างที่พัก ยังมีผู้คนออกมานั่งรับลม ดื่มเบียร์แกล้มของว่าง สนทนากันอย่างคึกคักเชียว จริงๆ แล้ว Time Zone ที่ซินเกียง และอุรุมชีนั้นอยู่ห่างจากปักกิ่งประมาณสองชั่วโมง ทั้งนี้เพื่อความสะดวกในหลายๆ ด้าน เวลาที่นี่จึงยังยึดตามเวลาที่ปักกิ่ง อย่างไรก็ตามเวลาทำการของสถานที่ราชการ และเวลาเปิด-ปิดร้านค้าต่างๆ ก็กระเถิบเลื่อนตามดวงอาทิตย์ไปโดยอัตโนมัติ อย่างเช่น ร้านค้าที่นี่นั้นโดยปกติแล้วมักจะเปิดบริการกันเวลา 10 โมงเช้าแทนที่จะเป็น 8 โมงเช้าดังเช่นพื้นที่อื่นๆ ของประเทศจีน

พรุ่งนี้ผมจะออกไปชมเมืองอุรุมชีที่ว่ากันว่า เป็นเมืองอยู่ห่างจากมหาสมุทรที่สุดในโลก โดยห่างไกลจากมหาสมุทรถึง 2,250 กิโลเมตร และเป็นเมืองที่มีชาวจีนต่างเผ่าพันธุ์ต่างเชื้อสาย ปะปนอยู่รวมกันนับเป็นสิบๆ เผ่า เพียงแค่รู้อย่างนี้ผมก็ภาวนาอยากให้พระอาทิตย์รีบตกแล้วรีบขึ้นเร็วๆ เสียแล้ว

หวังว่าแม่กับพ่อ และพี่ๆ คงสบายดีนะครับ ผมสัญญาว่าต่อไปนี้จนกระทั่งกลับไปปักกิ่งจะเขียนจดหมายถึงแม่อย่างสม่ำเสมอ ราตรีสวัสดิ์ครับ