ประเพณีการเซ่นไหว้บูชาบรรพบุรุษในช่วงเทศกาลตรุษจีน ถือกำเนิดขึ้นจากรากฐานแห่งคุณธรรมความกตัญญูกตเวที ที่ชาวจีนยึดมั่นและให้ความสำคัญยิ่ง
ตามประเพณีแบบดั้งเดิม แต่ละบ้านจะนำบันทึกลำดับวงศ์ตระกูลหรือที่เรียกว่า ‘เจียพู่’ ( 家谱) หรือรูปภาพของบรรพบุรุษหรือแผ่นป้ายที่สลักชื่อบรรพบุรุษ เป็นต้น มาวางไว้ที่โต๊ะเซ่นไหว้ ที่มีกระถางธูปและอาหารเซ่นไหว้
ในประเทศจีน บางแห่งจะทำพิธีสักการะเทพเจ้าแห่งโชคลาภหรือไฉเสิน (财神) หรือที่ไฉ่สิ่งเอี๊ย ในภาษาแต้จิ๋ว พร้อมๆกับเซ่นไหว้บรรพบุรุษ โดยอาหารที่นำมาใช้ถวายเทพเจ้าแห่งโชคลาภ ตามความนิยมของชาวจีนทางเหนือ โดยมากประกอบด้วย เนื้อแพะ อาหารคาว 5 อย่าง ของหวาน 5 อย่าง ข้าว 5 ชาม ขนมที่ทำจากแป้งสาลีไส้พุทรา 2 ลูก ( คล้ายกับขนมถ้วยฟูในบ้านเรา) และหมั่นโถวขนาดใหญ่ 1 ลูก
แท้จริงแล้วการสักการะบูชาเทพเจ้าและไหว้บรรพบุรุษนั้น ก็คือการกล่าวอวยพรปีใหม่กับเทพและบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วนั่นเอง ขณะเดียวกันก็เพื่อให้ลูกหลานได้รำลึกถึงบรรพชน
หลังจากทำพิธีไหว้เทพเจ้าและบรรพบุรุษแล้ว ลูกหลานจะช่วยกันเผากระดาษเงิน กระดาษทอง เช่นที่เราๆท่านๆมักพบเห็นชาวไทยเชื้อสายจีนในประเทศไทยปฏิบัติกัน แต่ในประเทศจีน ตั้งแต่สถาปนาประเทศในปี ค.ศ. 1949 เป็นต้นมา รัฐบาลพยายามรณรงค์ให้ประชาชนลดประเพณีเผากระดาษ รวมถึงการสักการะบูชาเทพเจ้า โดยให้เหตุผลว่าเป็นการกระทำที่งมงายและสิ้นเปลือง ทุกวันนี้ประเพณีทั้งสองจึงพบเห็นได้น้อยมากบนแผ่นดินใหญ่ ขณะที่พิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษยังมีการปฎิบัติสืบทอดกันมา
สำหรับช่วงเวลาในการประกอบพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษนั้น จะแตกต่างกันออกไป กล่าวคือบางบ้านจะเซ่นไหว้ก่อนการรับประทาน ‘เหนียนเย่ฟั่น’ หรืออาหารมื้อแรกของปีใหม่ ขณะที่บางบ้านนิยมเซ่นไหว้ก่อนหรือหลังคืนส่งท้ายปีเก่าหรือ ที่เรียกว่า ‘ฉุ่เย่’ บางบ้านก็นิยมประกอบพิธีในช่วงเช้าของในวันที่ 1 เดือน 1 หรือ ชูอี ( 初一)
ขณะที่ชาวไต้หวันมักจะเซ่นไหว้บรรพบุรุษครั้งสุดท้ายของปีดังกล่าว หลังเที่ยงคืนของวันที่ 30 เดือน 12 ตามปฎิทินจันทรคติ นอกจากนี้ ชาวจีนในบางพื้นที่ก็นิยมเซ่นไหว้บรรพบุรุษในวันตรุษจีน ( วันที่ 1 เดือน 1 ) ที่บ้าน หลังจากนั้นจึงไปไหว้บรรพบุรุษที่ศาลเจ้าอีกครั้งหนึ่ง บ้างไปไหว้ที่สุสานโดยจะจัดสำรับอาหาร ธูปเทียนไปประกอบพิธีหน้าสุสาน.
ข้อมูลจากกระทรวงวัฒนธรรมจีน