สัญลักษณ์สำคัญอย่างหนึ่งของประเทศจีนคือกำแพงเมืองจีน ซึ่งฝรั่งเรียก Great wall
คนจีน เรียก 万里长城ว่าน หลี่ ฉาง เฉิง wan li chang cheng หมายถึงเมืองยาวหมื่นหลี่ ( หนึ่งหลี่ ( ลี้) เท่ากับครึ่งกิโลเมตร )
สิ่งมหัศจรรย์โดยฝีมือของมนุษย์ชาวจีนนี้เกิดขึ้นด้วยความคิดริเริ่มของจอมจักรพรรดิองค์แรกซึ่งรวบรวมแผ่นดินจีนที่แตกแยกอยู่นานหลายร้อยปีให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเมื่อ 221 B.C.
ฉินสื่อหวงตี้ ( จิ๋นซีฮ่องเต้ )秦始皇帝 Qin shi huang di มีความคิดริเริ่มหลาย อย่างที่ไม่มีใครคิดใหม่ทำใหม่มาก่อน เมื่อรวมก๊กต่างๆ ลงได้หมดเหลือเป็นราชอาณาจักรเพียงหนึ่งเดียว ท่านจึงสั่งให้สร้างกำแพงเมืองเพิ่มเติมเพื่อเชื่อมกำแพงเมืองต่างๆ ที่มีอยู่เดิมของแต่ละรัฐเข้าด้วยกันแสดงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ประชาชนจีนภายใต้การปกครองของรัฐฉิน หรือ ที่เมืองไทยเราเรียก “ จีน ” ต้องพูดและเขียนภาษาจีนแบบเดียวกันทั้งประเทศ และต้องร้องเพลงชาติจีนในเนื้อร้องทำนองเดียวเท่านั้น
ห้ามร้องในทำนองพิสดารแหวกแนวเป็นอันขาด !!
เพราะเพลงชาติใดชาติหนึ่งย่อมต้องมีเพียงท่วงทำนองเดียว เป็นความศักดิ์สิทธิ์สูงส่งซึ่งจะต้องร้องด้วยความเคารพยกย่อง และต้องร้องในโอกาสอันเหมาะควร มิใช่นำมาร้องเล่นกันพร่ำเพรื่ออย่างสนุกสนาน หรือร้องรำทำเพลงท่ามกลางการสังสรรค์เฮฮาเสพสุรายาเมา แต่เป็นการร้องในโอกาสอันสำคัญ
ต้องร้องด้วยจิตวิญญานที่มีความภาคภูมิใจในประเทศชาติที่บรรพชนเอาเลือด เอาเนื้อ เอาชีวิต ปกปักรักษามาไว้ให้แก่อนุชนรุ่นหลัง
เมื่อกระผมยังเด็กๆ มีภาพยนตร์ฝรั่งเรื่องทาร์ซาน หรือ ภาพยนตร์อื่นๆ อันว่าด้วยเรื่องราวของผู้คนเผ่าต่างๆ ซึ่งชอบเซ่นสรวงบูชายัญลัทธิทรงเจ้าเข้าผี เวลาประกอบพิธีกรรมหลายแหล่ มีการเต้นรำรอบกองไฟด้วยท่าทางต่างๆ นานาสุดแล้วแต่สุราหรือยาบ้าพาไปขณะที่ร่ายรำไปก็มีการร้องเพลงประจำเผ่าไปด้วยเวอร์ชั่นต่างๆ
เมื่อโลกเจริญขึ้น สังคมต่างๆ เจริญขึ้น เผ่าต่างๆ ที่ว่าก็ล้มตายหายสูญไปเรื่อยๆ
ในยุคที่จิ๋นซีฮ่องเต้ รวมจีนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนั้น ยังมีไดโนเสาร์เต่าล้านปีของรัฐที่ล่มสลายไปแล้วหลงเหลืออยู่บ้าง
ผู้คนเหล่านี้ ไม่อาจปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่ที่เป็นรัฐอธิปไตยพยายามสร้างความแตกแยกด้วยการเสนอความคิดล้าหลัง จึงถูกจอมจักรพรรดิใช้มาตรการเด็ดขาดในการกลบฝังความคิดนั้นเสีย
ทั้งตัวคนคิดและหัวคนคิดอะไรที่นอกลู่นอกทาง ต่างจมดินไปหมด
แต่นั่นเป็นวิธีการของผู้ยิ่งใหญ่ในยุคโบราณซึ่งต้องการทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้แม้ว่าจะต้องฆ่าคนจำนวนมากมาย !!!
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่จิ๋นซีฮ่องเต้คิดใหม่ ทำใหม่ ไว้ในยุคโบราณนั้น ยังก่อเกิดเป็นประโยชน์ต่อแผ่นดินจีนสืบเนื่องถึงปัจจุบัน
กำแพงเมืองจีน ซึ่งต้องสังเวยชีวิตผู้คนจำนวนเป็นล้านในยุคโบราณนั้น ปัจจุบันกลับกลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของจีนและของโลก ซึ่งดึงดูดผู้คนจากทั่วโลกให้ไปเยือน
เมื่อประธานเหมาเจ๋อตง ผู้นำสูงสุดคนแรกของจีนในยุคคอมมิวนิสต์ ก้าวขึ้นไปยืนตระหง่านที่กำแพงเมืองจีน ได้เคยเขียนไว้ว่า
不到长城非好汉。
ปู้ ต้าว ฉาง เฉิง เฟย ห่าว ฮั่น
Bu dao chang cheng fei hao han
ไม่ถึงฉางเฉิงเสียเชิงชาย
กำแพงเมืองจีนจึงเป็นสิ่งที่ดึงดูดผู้คนให้ไปเยือนแต่ละปีจำนวนมากมาย ไม่ใช่เฉพาะชาวจีนเท่านั้น ยังมีชาวโลกจากนานาชาติ ต่างพากันไปเยือนเพื่อให้ถึงกำแพงเมืองจีนปีละไม่ใช่น้อย ซึ่งทำให้เศรษฐกิจจีน สะพัดขึ้นมากจากนักท่องเที่ยวที่ไปเยือนกำแพงเมืองจีนปีละอักโข
กำแพงเมืองจีนซึ่งเคยยืนตระหง่านเป็นปราการกั้นไม่ให้ชาวต่างชาติเหยียบย่างเข้าสู่ประเทศจีน กลับกลายเป็นนางกวักเรียกร้องให้ชาวโลกทุกชาติทุกภาษาไปเยือนให้มากที่สุดเพื่อจะได้ยืนเต๊ะท่าถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกว่าเคยยืนอยู่บนกำแพงอันลือลั่นนี้ด้วย
การก่อสร้างสิ่งมหัศจรรย์ระดับโลกนี้ในยุคนั้น ซึ่งมีบันทึกว่าต้องใช้ทรัพย์สินและชีวิตผู้คนไปจำนวนมากมายมหาศาล กลับกลายเป็นกำแพงมหาสมบัติ ซึ่งสร้างเงินสร้างงานให้กับชาวจีนอย่างเหลือคณานับในทุกวันนี้
นี่คือโลกที่เปลี่ยนไป
คนจีน เรียก 万里长城ว่าน หลี่ ฉาง เฉิง wan li chang cheng หมายถึงเมืองยาวหมื่นหลี่ ( หนึ่งหลี่ ( ลี้) เท่ากับครึ่งกิโลเมตร )
สิ่งมหัศจรรย์โดยฝีมือของมนุษย์ชาวจีนนี้เกิดขึ้นด้วยความคิดริเริ่มของจอมจักรพรรดิองค์แรกซึ่งรวบรวมแผ่นดินจีนที่แตกแยกอยู่นานหลายร้อยปีให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเมื่อ 221 B.C.
ฉินสื่อหวงตี้ ( จิ๋นซีฮ่องเต้ )秦始皇帝 Qin shi huang di มีความคิดริเริ่มหลาย อย่างที่ไม่มีใครคิดใหม่ทำใหม่มาก่อน เมื่อรวมก๊กต่างๆ ลงได้หมดเหลือเป็นราชอาณาจักรเพียงหนึ่งเดียว ท่านจึงสั่งให้สร้างกำแพงเมืองเพิ่มเติมเพื่อเชื่อมกำแพงเมืองต่างๆ ที่มีอยู่เดิมของแต่ละรัฐเข้าด้วยกันแสดงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ประชาชนจีนภายใต้การปกครองของรัฐฉิน หรือ ที่เมืองไทยเราเรียก “ จีน ” ต้องพูดและเขียนภาษาจีนแบบเดียวกันทั้งประเทศ และต้องร้องเพลงชาติจีนในเนื้อร้องทำนองเดียวเท่านั้น
ห้ามร้องในทำนองพิสดารแหวกแนวเป็นอันขาด !!
เพราะเพลงชาติใดชาติหนึ่งย่อมต้องมีเพียงท่วงทำนองเดียว เป็นความศักดิ์สิทธิ์สูงส่งซึ่งจะต้องร้องด้วยความเคารพยกย่อง และต้องร้องในโอกาสอันเหมาะควร มิใช่นำมาร้องเล่นกันพร่ำเพรื่ออย่างสนุกสนาน หรือร้องรำทำเพลงท่ามกลางการสังสรรค์เฮฮาเสพสุรายาเมา แต่เป็นการร้องในโอกาสอันสำคัญ
ต้องร้องด้วยจิตวิญญานที่มีความภาคภูมิใจในประเทศชาติที่บรรพชนเอาเลือด เอาเนื้อ เอาชีวิต ปกปักรักษามาไว้ให้แก่อนุชนรุ่นหลัง
เมื่อกระผมยังเด็กๆ มีภาพยนตร์ฝรั่งเรื่องทาร์ซาน หรือ ภาพยนตร์อื่นๆ อันว่าด้วยเรื่องราวของผู้คนเผ่าต่างๆ ซึ่งชอบเซ่นสรวงบูชายัญลัทธิทรงเจ้าเข้าผี เวลาประกอบพิธีกรรมหลายแหล่ มีการเต้นรำรอบกองไฟด้วยท่าทางต่างๆ นานาสุดแล้วแต่สุราหรือยาบ้าพาไปขณะที่ร่ายรำไปก็มีการร้องเพลงประจำเผ่าไปด้วยเวอร์ชั่นต่างๆ
เมื่อโลกเจริญขึ้น สังคมต่างๆ เจริญขึ้น เผ่าต่างๆ ที่ว่าก็ล้มตายหายสูญไปเรื่อยๆ
ในยุคที่จิ๋นซีฮ่องเต้ รวมจีนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนั้น ยังมีไดโนเสาร์เต่าล้านปีของรัฐที่ล่มสลายไปแล้วหลงเหลืออยู่บ้าง
ผู้คนเหล่านี้ ไม่อาจปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่ที่เป็นรัฐอธิปไตยพยายามสร้างความแตกแยกด้วยการเสนอความคิดล้าหลัง จึงถูกจอมจักรพรรดิใช้มาตรการเด็ดขาดในการกลบฝังความคิดนั้นเสีย
ทั้งตัวคนคิดและหัวคนคิดอะไรที่นอกลู่นอกทาง ต่างจมดินไปหมด
แต่นั่นเป็นวิธีการของผู้ยิ่งใหญ่ในยุคโบราณซึ่งต้องการทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้แม้ว่าจะต้องฆ่าคนจำนวนมากมาย !!!
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่จิ๋นซีฮ่องเต้คิดใหม่ ทำใหม่ ไว้ในยุคโบราณนั้น ยังก่อเกิดเป็นประโยชน์ต่อแผ่นดินจีนสืบเนื่องถึงปัจจุบัน
กำแพงเมืองจีน ซึ่งต้องสังเวยชีวิตผู้คนจำนวนเป็นล้านในยุคโบราณนั้น ปัจจุบันกลับกลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของจีนและของโลก ซึ่งดึงดูดผู้คนจากทั่วโลกให้ไปเยือน
เมื่อประธานเหมาเจ๋อตง ผู้นำสูงสุดคนแรกของจีนในยุคคอมมิวนิสต์ ก้าวขึ้นไปยืนตระหง่านที่กำแพงเมืองจีน ได้เคยเขียนไว้ว่า
不到长城非好汉。
ปู้ ต้าว ฉาง เฉิง เฟย ห่าว ฮั่น
Bu dao chang cheng fei hao han
ไม่ถึงฉางเฉิงเสียเชิงชาย
กำแพงเมืองจีนจึงเป็นสิ่งที่ดึงดูดผู้คนให้ไปเยือนแต่ละปีจำนวนมากมาย ไม่ใช่เฉพาะชาวจีนเท่านั้น ยังมีชาวโลกจากนานาชาติ ต่างพากันไปเยือนเพื่อให้ถึงกำแพงเมืองจีนปีละไม่ใช่น้อย ซึ่งทำให้เศรษฐกิจจีน สะพัดขึ้นมากจากนักท่องเที่ยวที่ไปเยือนกำแพงเมืองจีนปีละอักโข
กำแพงเมืองจีนซึ่งเคยยืนตระหง่านเป็นปราการกั้นไม่ให้ชาวต่างชาติเหยียบย่างเข้าสู่ประเทศจีน กลับกลายเป็นนางกวักเรียกร้องให้ชาวโลกทุกชาติทุกภาษาไปเยือนให้มากที่สุดเพื่อจะได้ยืนเต๊ะท่าถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกว่าเคยยืนอยู่บนกำแพงอันลือลั่นนี้ด้วย
การก่อสร้างสิ่งมหัศจรรย์ระดับโลกนี้ในยุคนั้น ซึ่งมีบันทึกว่าต้องใช้ทรัพย์สินและชีวิตผู้คนไปจำนวนมากมายมหาศาล กลับกลายเป็นกำแพงมหาสมบัติ ซึ่งสร้างเงินสร้างงานให้กับชาวจีนอย่างเหลือคณานับในทุกวันนี้
นี่คือโลกที่เปลี่ยนไป