หนันหนิง : 'ไข่มุกสีเขียว' แห่งกวางสี

รู้เรื่องเมืองจีน / หนันหนิง(南宁市) เมืองเอกของเขตปกครองตนเองชนชาติจ้วงกว่างซี(กวางสี) เป็นศูนย์กลางการเมืองการปกครอง เศรษฐกิจ วัฒนธรรม การศึกษา วิทยาศาสตร์เทคโนโลยี และสารสนเทศ อีกทั้งเป็นเมืองสำคัญของเขตบุกเบิกพัฒนาริมชายฝั่งทะเลทางภาคใต้ของประเทศจีน เนื่องจากเป็นถิ่นที่มีสภาพอากาศอบอุ่น ชุ่มชื้น ท้องฟ้าแจ่มใสเป็นสีเขียวครามเกือบตลอด 4 ฤดู จึงได้รับการขนานนามว่า 'ไข่มุกสีเขียว' (绿色明珠)

ประชากร ที่ตั้ง และสภาพอากาศ

มีพื้นที่ทั้งสิ้นราว 10,029 ตร.กม. มีพื้นที่เป็นเขตเมือง 120 ตร.กม. ในจำนวนประชากรที่อาศัยอยู่ในเมืองแห่งนี้ ประกอบด้วยชนชาติส่วนน้อยเชื้อสายต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นชาวจ้วง(壮) ซึ่งเป็น 63.2%ของประชากรทั้งหมด รองลงมาคือชาวฮั่น(汉) แม้ว(苗) แย้ว(瑶) ต้ง(侗) มู่เหล่า(仫佬) เหมาหนัน(毛南)ฯลฯ รวมกว่า 35 ชนชาติ

เมืองหนันหนิงตั้งอยู่ทางตอนใต้เยื้องไปทางฝั่งตะวันตกของเขตปกครองตนเองกว่างซี เมืองล้อมรอบด้วยภูเขา ด้านใต้หันหน้าสู่ทะเลอ่าวตังเกี๋ย ซึ่งอยู่ห่างจากช่องทางสู่ทะเลสำคัญทางใต้ ได้แก่ ท่าเรือเมืองชินโจว(钦州港) 104 กิโลเมตร ท่าเรือเมืองฝางเฉิง(防城港) 173 กิโลเมตร เมืองเป๋ยไห่(北海市) 204 กิโลเมตร

ด้านตะวันตกของเมืองหนันหนิงยังเป็นดินแดนภาคตะวันตกของประเทศจีนที่กว้างใหญ่ และยังตั้งอยู่ท่ามกลางเขตเศรษฐกิจสำคัญที่สามารถเชื่อมต่อเมืองในลุ่มแม่น้ำจูเจียง คือ กว่างโจว(กวางเจา) และเซินเจิ้นในมณฑลกว่างตง(กวางตุ้ง) ฮ่องกงและมาเก๊า และยังมีเส้นทางคมนาคมติดต่อกับเมืองคุนหมิงในมณฑลหยุนหนัน มณฑลกุ้ยโจว หูหนัน ตลอดถึงประเทศเวียดนาม

หนันหนิงมีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลเฉลี่ย 100-500 เมตร มีแม่น้ำยงเจียง(邕江)สาขาของแม่น้ำจูเจียงไหลผ่านเมือง มีสภาพอากาศแบบอบอุ่นเพราะอยู่ในเขตโซนร้อนแถบเอเชีย อุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปีราว 21.7 องศาเซลเซียส โดยเดือนมกราคม อุณหภูมิเฉลี่ย 12.8 องศา ฤดูร้อนอยู่ในเดือนกรกฎาคมและสิงหาคม อุณหภูมิราว 28.2 องศา ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 1,300 มิลลิเมตร/ปี

ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์

เมืองหนันหนิง มีชื่อย่อว่า 'ยง'(邕) ซึ่งมีประวัติศาสตร์มายาวนานกว่า 1,680 ปี นับแต่อดีต หนันหนิงก็เป็นเมืองชายแดนทางใต้ที่มีบทบาทสำคัญของประเทศ ประชากรที่อาศัยอยู่ในแถบนี้มีอาชีพดั้งเดิมเป็นเกษตรกรและจับปลา

ในสมัยชุนชิวจั้นกั๋ว (春秋战国) หนันหนิงอยู่ใต้การปกครองของชนชาติไป่เยี่ยว์(百越) ราว ２１４ ปีก่อนคริสต์กาล จักรพรรดิฉินสื่อหวงตี้รวบรวบแผ่นดินจีนเป็นปึกแผ่น ได้รวบรวมเมืองทางใต้ขึ้นเป็น 'หนันไห่จวิ่น'(南海郡) 'กุ้ยหลินจวิ่น'(桂林郡) และ'เซี่ยงจวิ่น'(象郡) เมืองหนันหนิงอยู่ในเขตปกครองของกุ้ยหลินจวิ่น

ต่อมาในปีค.ศ.３１８ (สมัยจิ้นตะวันออก) ตั้งขึ้นเป็นอำเภอจิ้นซิงเสี้ยน รวมอยู่ในกว่างโจวจิ้นซิงจวิ่น ซึ่งนับเป็นการเริ่มต้นประวัติศาสตร์หน้าแรกของเมืองหนันหนิง

มาในสมัยราชวงศ์ถังราวปีค.ศ.634 อยู่ในเขตปกครองเมืองยงโจว(邕州) ซึ่งเป็นที่มาของชื่อเล่นของเมืองหนันหนิง ค.ศ.１３２４ มีการเปลี่ยนชื่อถนนในยงโจวเป็น 'หนันหนิง' และได้กลายมาเป็นชื่อเมืองในที่สุด

หลังยุคปลดแอก(ค.ศ.１９４９) รัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนจึงก่อตั้งรัฐบาลประชาชนแห่งมณฑลกว่างซี(广西省人民政府) ในวันที่ 8 กุมภาพันธ์ １９５０ โดยยกหนันหนิงขึ้นเป็นเมืองเอก จนในปีค.ศ.1９５８ จึงเปลี่ยนจากมณฑลกว่างซีมาเป็นเขตปกครองตนเองชนชาติจ้วง กว่างซี (广西壮族自治区) ในวันที่ 5 มีนาคม โดยแบ่งเป็นเขตปกครอง 5 เขตเมือง คือ ซิงหนิง (兴宁) ซินเฉิง (新城) หย่งซิน (永新) เฉิงเป่ย (城北) และเจียงหนัน (江南) และ 2 อำเภอ คือ ยงหนิง (邕宁) และอู่หมิง (武鸣)

เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน ค.ศ.１９９２ หนันหนิงได้รับการอนุมัติจากคณะรัฐมนตรี ให้เปิดเป็นเขตบุกเบิกเสรีทางการค้าและการพัฒนาเศรษฐกิจริมชายฝั่งทะเล ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า เป็นความเจริญก้าวหน้าในประวัติศาสตร์เมืองหนันหนิงอีกด้านหนึ่ง

การท่องเที่ยวและแหล่งทรัพยากร

แหล่งท่องเที่ยวของเมืองหนันหนิง ส่วนใหญ่เป็นแหล่งธรรมชาตินอกตัวเมือง เช่น ภูเขา ทะเลสาบ เขตอนุรักษ์ธรรมชาติ ภายในตัวเมืองก็มีสวนพฤกษศาสตร์ และสวนสาธารณะ ซึ่งแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่มีชื่อของหนันหนิง คือ เขตทิวทัศน์เขาชิงซิ่ว (青秀山风景区) สวนป่าแห่งชาติเหลียงเฟิ่งเจียง (良凤江国家森林公园) และเขตทิวทัศน์เขาอีหลิ่ง (伊岭岩风景区) และสวนสมุนไพรจีน ที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียอาคเนย์ ทั้งนี้เมืองหนันหนิงเคยได้รับรางวัลด้านสิ่งแวดล้อมดีเด่น และได้ชื่อว่า 'เมืองแห่งป่าและสวน' เมื่อปี 1995 และ ปี 2000

สำหรับแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม ก็มีหมู่บ้านชนชาติส่วนน้อยจ้วง ซึ่งมีการจัดแสดงศิลปวัฒนธรรมและศิลปวัตถุของชนชาติจ้วง ซึ่งเป็นประชากรหลักในเมือง และเมืองเก่าหยังเหม่ย (扬美古镇) ที่แสดงบ้านโบราณยุคราชวงศ์หมิง-ชิง

นอกจากนี้ วันที่ 3 เดือน 3 ของทุกปี(ตามปฏิทินจันทรคติ) จะมี 'เทศกาลดนตรีจ้วง' เป็นงานประเพณีใหญ่ของชนชาติจ้วง ส่วนวันที่ 16 เดือน 10 เป็นประเพณีประจำปีของชาวเย้าเรียกว่า เทศกาลผันหวัง(盘王节)

และสำหรับผู้ที่ได้เดินทางไปหนันหนิง จะต้องแวะชิมอาหารเลื่องชื่อของเมือง ได้แก่ เป็ดย่างต้าหัว ไก่ดองเหล้าเมืองยง หนังไก่ หมูหันเปรี้ยวหวาน หม้อไฟและก๋วยเตี๋ยวต่างๆ เป็นต้น

ด้านทรัพยากรธรรมชาติ หนันหนิงเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ มีทรัพยากรแร่ธาตุกว่า 40 ชนิด มากเป็นสัดส่วน 1 ใน 3 ของแหล่งแร่ทั่วประเทศ อาทิ เหล็ก แมงกานิส แวนนาเดียม ทองแดง อลูมิเนียม เงิน วูลแฟลม ดีบุก สังกะสี ฯลฯ นอกจากนี้ยังมีแร่อโลหะอื่นๆด้วย

สภาพทางเศรษฐกิจ

ปัจจุบันหนันหนิงเจริญเติบโตขึ้นเป็นเมืองที่กำลังจะมีฐานะทางเศรษฐกิจที่เข้มแข็ง และกำลังเริ่มเป็นเมืองทันสมัย ซึ่งมีการพัฒนาอุตสาหกรรมด้านผลิตภัณฑ์อาหาร อุตสาหกรรมเบาและอุตสาหกรรมทอผ้าเป็นหลัก ได้แก่ การผลิตเครื่องจักรกล เครื่องไฟฟ้า หลอมโลหะ วัสดุก่อสร้าง เหมืองแร่ ผลิตพลังงานไฟฟ้า อีกทั้งมีระบบอุตสาหกรรมการส่งออกสร้างรายได้ที่สำคัญ คือ เหล้าและเบียร์ เบียร์ที่มีชื่อคือ เบียร์วั่นลี่ (万力啤酒) อาหารกระป๋องยื่อห้อเหม่ยเตี๋ย (美蝶牌) ผลิตภัณฑ์ป่านทอหัวจิ่น (华锦牌) รถแทรกเตอร์ยี่ห้อกุ้ยฮวา (桂花牌) โทรทัศน์ยื่อห้อนางแอ่นบินเฟยเยี่ยน (飞燕牌) เป็นต้น

และในฐานะที่เป็นเมืองเอกของเขตปกครองตนเองกว่างซี หนันหนิงจึงมีบทบาทเป็นศูนย์กลางการเงินของเขต โดยเป็นแหล่งที่สถาบันทางการเงินชั้นนำของเขต ทั้งระดับประเทศ และระดับสากลมาตั้งสาขาที่นี่

การพัฒนาด้านเทคโนโลยี และการค้าการลงทุน

ในเมืองหนันหนิงมีการก่อตั้งเขตบุกเบิกพัฒนาเศรษฐกิจ อาทิ เขตพัฒนาอุตสาหกรรมเทคโนโลยีนวัตกรรมชั้นสูง ในเขตซีเซียงถังซึ่งเป็นแหล่งการศึกษาทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมือง ก่อตั้งเมื่อกันยายน ค.ศ.1988 มีบทบาทเป็นถึงเขตบุกเบิกระดับประเทศ ในพื้นที่ทั้งสิ้นราว 18 ตร.กม. แบ่งเป็นเขตใจกลางซึ่งกินพื้นที่ 8.5 ตร.กม. เป็นที่ตั้งของสวนอุตสาหกรรมวิทยาศาสตร์ชั้นสูง เขตที่พักอาศัย และถนนวิทยาศาสตร์และฐานการผลิตระหว่างการทดลอง 10 แห่ง

การพัฒนามุ่งเน้นไปที่อุตสาหกรรมการผลิตด้านเทคโนโลยีชีวภาพ และการผลิตด้านทรัพยากรพื้นฐานของเขต นอกจากนี้ ยังมีการก่อตั้งโครงสร้างอุตสาหกรรมที่สนับสนุนการผลิตด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ เครื่องจักรกลไฟฟ้า เคมีภัณฑ์ เทคโนโลยีชีวภาพทางการแพทย์ ฯลฯ และปัจจุบันก็มีบริษัทด้านนี้เข้ามาบุกเบิกกว่า 100 บริษัทแล้ว

เขตพัฒนาเทคโนโลยีเศรษฐกิจเมืองหนันหนิง ตั้งอยู่ชานเมืองทางใต้ห่างจากเขตใจกลางเมืองราว 5 กิโลเมตร มีที่ตั้งที่เหมาะสม เนื่องจากอยู่ระหว่างเส้นทางหนันหนิง-เป๋ยไห่(เมืองท่าเรือติดทะเลทางใต้ของเขตปกครอง) และห่างจากท่าเรือขนส่งทางน้ำยงเจียงเพียง 1 กม. นอกจากนี้ ยังห่างจากสถานีรถไฟขนส่งสินค้า 4-5 กม. และสนามบินหนันหนิง 17 กม. จึงมีการคมนาคมทั้งทางบก อากาศและน้ำที่สะดวกสบาย

โครงงานบุกเบิกด้านสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานในเขต ได้ดำเนินการไปแล้วด้วยเงินลงทุนกว่า 80 ล้านหยวน มีรูปแบบการค้าแบบเปิดสู่ภายนอกผสมผสานกับอุตสาหกรรมแปรรูปประเภทต่างๆเป็นสำคัญ ได้แก่ อุตสาหกรรมการบริการด้านการค้า การเงิน การออมระดับต่างๆ และวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี ทั้งนี้ได้ยึดหลักการการเริ่มต้นงานพัฒนาจากระดับสูง ด้วยมาตรฐานระดับสูง และเพื่อผลประโยชน์สูงสุด และได้ดึงดูดบริษัทร่วมทุนระหว่างจีนและต่างชาติกว่า 10 บริษัทเข้ามาลงทุนในพื้นที่

เขตบุกเบิกพัฒนาอื่นๆ อาทิ เขตบุกเบิกต้าซาเถียน(大沙田开发区) ในเขตทางเข้าทางหลวงระดับ 2 หนันหนิง-เป๋ยไห่ ห่างจากใจกลางเมืองราว 5 กม. พื้นที่ทั้งสิ้น 6.5 ตร.กม. ดึงดูดโครงการอุตสาหกรรมต่างๆกว่า 30 รายการ รวมมูลค่าการลงทุนกว่า 330 ล้านหยวน

เขตลงทุนของชาวจีนโพ้นทะเลเมืองหนันหนิง (南宁市华侨投资区) บริเวณลานเกษตรอูหมิงหัวเฉียวในเขตอำเภออูหมิงเสี้ยน ห่างจากเขตเมือง 56 กม. มีพื้นที่กว้างถึง 187 ตร.กม. เป็นเขตบุกเบิกระดับเขตปกครองตนเอง เป็นแหล่งลงทุนของพ่อค้าจากอินโดนีเซีย เวียดนาม ไทย พม่า สิงคโปร์ ฯลฯ รวมกว่าหนึ่งหมื่นราย ทั้งยังมีการติดต่อการค้ากับคู่ค้าต่างๆกว่า 28 เขตทั่วโลก

ในเขตลงทุนแห่งนี้มีปัจจัยพื้นฐานด้านการเกษตรและการท่องเที่ยว ที่มีส่วนในการส่งเสริมการลงทุนอย่างมาก อาทิ ที่ดิน ความอุดมสมบูรณ์ของดิน แหล่งน้ำ ทัศนียภาพ ทั้งนี้ มีพื้นที่เพาะปลูกราว 180 ตร.กม. แหล่งน้ำ 2.7 ตร.กม. พื้นที่ป่า 270 ตร.กม.

ยังมีการปลูกผลไม้เขตร้อนและพืชเศรษฐกิจในพื้นที่ เช่น อ้อย สับปะรด ส้มเช้ง ใบชา ลำใย ลิ้นจี่ ข้าวโพดหวาน เห็ด ถั่วฝัก โดยเน้นที่ธุรกิจการค้าผลิตภัณฑ์แปรรูปด้านการเกษตร อาหาร ไฟฟ้า อุตสาหกรรมเบาและการท่องเที่ยว เป็นหลัก ปัจจุบันมีบริษัทร่วมทุนกว่า 26 แห่งในเขต.