ต้นถั่วเผาต้มถั่ว ร่ำระรัวถั่วในกะทะ
ร่วมรากเกิดแล้วจะ เร่งเผาผลาญกันทำไม
โจสิด
บทกวีข้างต้นเป็นกวีชิ้นเอกชิ้นหนึ่งในยุคสามก๊ก ผู้แต่งคือ “โจสิด ” บุตรชายของโจโฉ
ตามเรื่องในฉบับนิยายนั้น เมื่อโจโฉตาย โจผีได้สืบทอดอำนาจ โจผีหวาดระแวงพี่น้องคนอื่นๆ จะแย่งชิงอำนาจ จึงวางแผนกำจัดพี่น้องของตนเอง
“โจสิด” เป็นน้องชายของโจผี เขามีความอัจฉริยะทางด้านกวี แต่เขามีทีท่าแข็งต่อพี่ชาย โจผีคิดกำจัดเขา ได้เรียกให้โจสิดเข้าเฝ้า (โจผีปราบดาภิเษกเป็นฮ่องเต้แล้ว) แล้วสั่งให้แต่งกวีให้สำเร็จภายในระยะเดิน 7 ก้าว ให้เป็นเรื่องของการทำลายกันระหว่างพี่น้อง แต่ห้ามมีคำว่าพี่น้อง
โจสิดแต่งกวีสำเร็จจริงๆ ชนรุ่นหลังเรียกชื่อกวีบทนี้ว่า “เจ็ดก้าวกวี”
โจผีฟังแล้วอึ้ง สุดท้ายเปลี่ยนใจไม่ประหารโจสิด แต่ก็แต่งตั้งให้เป็น “ เจ้า” ครองเมืองเล็กๆ ทำนองถูกกักกันไว้ภายในบ้านนั่นเอง
สัปดาห์ที่แล้ว ประเด็นปัญหาไต้หวันกับจีนแผ่นดินใหญ่ร้อนแรงขึ้นมาอีกแล้ว
และไม่เพียงเป็นปัญหาระหว่างไต้หวันกับปักกิ่งเท่านั้น ยังลามปามมาถึงรัฐบาลสิงคโปร์ด้วย
รัฐมนตรีต่างประเทศสิงคโปร์ไปพูดในที่ประชุมสหประชาชาติ ตอนหนึ่งพาดพิงถึงประเด็นท่าทีแข็งกร้าวที่จะประกาศตัวเป็นอิสระไม่เกี่ยวกับชาติจีนของรัฐบาลไต้หวัน รัฐบาลสิงคโปร์แสดงความเป็นห่วงว่า ท่าทีเช่นนั้นสร้างความตึงเครียดในภูมิภาค อันเป็นปัญหากระทบกระเทือนทั้งภูมิภาค และเรียกร้องให้รัฐบาลไต้หวันปรับปรุงท่าที
เท่านั้นเองแหละครับ รัฐมนตรีต่างประเทศของไต้หวันก็ตอบโต้รัฐบาลสิงคโปร์แรงๆ เรียกประเทศสิงคโปร์ว่า “ประเทศเล็กๆปานขี้มูก”
ก็ลองนึกดูเถอะครับว่า ถ้าหากรัฐบาลประเทศไหนมาเรียกประเทศไทยอย่างนี้บ้าง คนไทยจะรู้สึกอย่างไร
ปัญหาจีนกับไต้หวันนั้น บทสรุปสุดท้ายมีสองหนทาง
หนึ่งคือในท้ายที่สุด เขาก็รวมเป็นประเทศหนึ่งเดียวได้ (ในอนาคตอันยังไม่รู้ว่ายาวนานปานใด)
สองคือเกิดสงคราม ซึ่งเป็นไปได้ทั้งสงครามย่อยระหว่างสองฝั่งช่องแคบ หรือสงครามใหญ่ที่อเมริกาและญี่ปุ่นเข้ามาเกี่ยวด้วย
ผมภาวนาให้เป็นหนทางแรก !
ผู้นำ ซึ่งอ้างว่าทำเพื่อประชาชนกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์จีนหรือผู้นำไต้หวันที่ผ่านการเลือกตั้งจากประชาชน อ้างว่ารักประชาชน แต่กลับคิดจะให้ประชาชนล้มตาย เพื่อบรรลุการรวมประเทศหรือป้องกันประเทศ
ผลมันคือคนตายเป็นเบือเหมือนกัน
รวมประเทศขึ้นบนซากศพมนุษย์ มันนับเป็นความสำเร็จอะไรได้ !
จีนนั้นมีขีปนาวุธที่ตั้งเป้ายิงไปใส่ไต้หวันได้ประมาณ 600 ลูก แต่จะยิงไปใส่คนจีนไต้หวันทำไมเล่าครับ
วันหนึ่งอเมริกาอาจจะพยายามดันไต้หวันให้รบกับจีนก็เป็นได้ แต่ผมยังไม่เห็นประโยชน์ว่าจีนจะไปฆ่าคนไต้หวันทำไม
ทางฝ่ายไต้หวันนั้น พึ่งพาอาวุธยุทโธปกรณ์จากอเมริกาเป็นหลัก และที่ผ่านๆมาก็บอกว่าเน้นอาวุธยุทโธปกรณ์ด้านป้องกันตัว คือคิดป้องกันตัวจากการบุกของจีน
แต่ตอนนี้ท่าทีของรัฐบาลไต้หวันเปลี่ยนไป คือแทนที่จะสะสมกำลังไว้ป้องกันตัว คือรักษาดุลย์ทางสมรรถภาพการทหารอย่างเดียว ก็เสนอว่าไต้หวันควรมีอาวุธสำหรับรุกโจมตีด้วย เพื่อสร้างดุลย์ให้ทางจีนเกรงใจมากขึ้น โดยไต้หวันจะสร้างขีปนาวุธที่ยิงขึ้นจีนได้
ไต้หวันไม่ได้พูดจาเล่นๆ แต่ตัวนายกรัฐมนตรีไต้หวันเป็นคนพูดเองว่า “ถ้าแผ่นดินใหญ่ยิงขีปนาวุธใส่เรา 100 ลูก เราจะยิงใส่แผ่นดินใหญ่ 100 ลูก หรืออย่างน้อยก็ 50 ลูก ถ้าแผ่นดินใหญ่ยิงขีปนาวุธใส่ไทเปหรือเกาสง เราจะยิงใส่เซี่ยงไฮ้”
นี่แหละครับ “ขีปนาวุธปาก” ยิงใส่กันรายวันแล้ว แถมยิงเลยมาถึงสิงคโปร์ด้วย
จีนมีขีปนาวุธยิงข้ามช่องแคบไต้หวันได้ เรื่องนี้รับรู้กันอยู่นานแล้ว
แต่เรื่องที่ไต้หวันก็สร้างขีปนาวุธได้นั้น ไม่ค่อยรับรู้กัน จริงๆแล้วไต้หวันสร้างขีปนาวุธระยะยิง 150 กม.ได้แล้ว และทดลองยิงสำเร็จแล้วด้วยเมื่อเร็วๆนี้ (ข่าว นสพ. Liberty Time ของไต้หวัน )
ผู้นำที่บอกว่ารักประชาชน เหตุใดจึงคิดแต่เรื่องรบราฆ่าฟันกัน คนที่มีเชื้อสายจีนมีอยู่มากมายทั่วโลก จะมีส่วนช่วยรักษาสันติภาพได้ไหม.
ร่วมรากเกิดแล้วจะ เร่งเผาผลาญกันทำไม
โจสิด
บทกวีข้างต้นเป็นกวีชิ้นเอกชิ้นหนึ่งในยุคสามก๊ก ผู้แต่งคือ “โจสิด ” บุตรชายของโจโฉ
ตามเรื่องในฉบับนิยายนั้น เมื่อโจโฉตาย โจผีได้สืบทอดอำนาจ โจผีหวาดระแวงพี่น้องคนอื่นๆ จะแย่งชิงอำนาจ จึงวางแผนกำจัดพี่น้องของตนเอง
“โจสิด” เป็นน้องชายของโจผี เขามีความอัจฉริยะทางด้านกวี แต่เขามีทีท่าแข็งต่อพี่ชาย โจผีคิดกำจัดเขา ได้เรียกให้โจสิดเข้าเฝ้า (โจผีปราบดาภิเษกเป็นฮ่องเต้แล้ว) แล้วสั่งให้แต่งกวีให้สำเร็จภายในระยะเดิน 7 ก้าว ให้เป็นเรื่องของการทำลายกันระหว่างพี่น้อง แต่ห้ามมีคำว่าพี่น้อง
โจสิดแต่งกวีสำเร็จจริงๆ ชนรุ่นหลังเรียกชื่อกวีบทนี้ว่า “เจ็ดก้าวกวี”
โจผีฟังแล้วอึ้ง สุดท้ายเปลี่ยนใจไม่ประหารโจสิด แต่ก็แต่งตั้งให้เป็น “ เจ้า” ครองเมืองเล็กๆ ทำนองถูกกักกันไว้ภายในบ้านนั่นเอง
สัปดาห์ที่แล้ว ประเด็นปัญหาไต้หวันกับจีนแผ่นดินใหญ่ร้อนแรงขึ้นมาอีกแล้ว
และไม่เพียงเป็นปัญหาระหว่างไต้หวันกับปักกิ่งเท่านั้น ยังลามปามมาถึงรัฐบาลสิงคโปร์ด้วย
รัฐมนตรีต่างประเทศสิงคโปร์ไปพูดในที่ประชุมสหประชาชาติ ตอนหนึ่งพาดพิงถึงประเด็นท่าทีแข็งกร้าวที่จะประกาศตัวเป็นอิสระไม่เกี่ยวกับชาติจีนของรัฐบาลไต้หวัน รัฐบาลสิงคโปร์แสดงความเป็นห่วงว่า ท่าทีเช่นนั้นสร้างความตึงเครียดในภูมิภาค อันเป็นปัญหากระทบกระเทือนทั้งภูมิภาค และเรียกร้องให้รัฐบาลไต้หวันปรับปรุงท่าที
เท่านั้นเองแหละครับ รัฐมนตรีต่างประเทศของไต้หวันก็ตอบโต้รัฐบาลสิงคโปร์แรงๆ เรียกประเทศสิงคโปร์ว่า “ประเทศเล็กๆปานขี้มูก”
ก็ลองนึกดูเถอะครับว่า ถ้าหากรัฐบาลประเทศไหนมาเรียกประเทศไทยอย่างนี้บ้าง คนไทยจะรู้สึกอย่างไร
ปัญหาจีนกับไต้หวันนั้น บทสรุปสุดท้ายมีสองหนทาง
หนึ่งคือในท้ายที่สุด เขาก็รวมเป็นประเทศหนึ่งเดียวได้ (ในอนาคตอันยังไม่รู้ว่ายาวนานปานใด)
สองคือเกิดสงคราม ซึ่งเป็นไปได้ทั้งสงครามย่อยระหว่างสองฝั่งช่องแคบ หรือสงครามใหญ่ที่อเมริกาและญี่ปุ่นเข้ามาเกี่ยวด้วย
ผมภาวนาให้เป็นหนทางแรก !
ผู้นำ ซึ่งอ้างว่าทำเพื่อประชาชนกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์จีนหรือผู้นำไต้หวันที่ผ่านการเลือกตั้งจากประชาชน อ้างว่ารักประชาชน แต่กลับคิดจะให้ประชาชนล้มตาย เพื่อบรรลุการรวมประเทศหรือป้องกันประเทศ
ผลมันคือคนตายเป็นเบือเหมือนกัน
รวมประเทศขึ้นบนซากศพมนุษย์ มันนับเป็นความสำเร็จอะไรได้ !
จีนนั้นมีขีปนาวุธที่ตั้งเป้ายิงไปใส่ไต้หวันได้ประมาณ 600 ลูก แต่จะยิงไปใส่คนจีนไต้หวันทำไมเล่าครับ
วันหนึ่งอเมริกาอาจจะพยายามดันไต้หวันให้รบกับจีนก็เป็นได้ แต่ผมยังไม่เห็นประโยชน์ว่าจีนจะไปฆ่าคนไต้หวันทำไม
ทางฝ่ายไต้หวันนั้น พึ่งพาอาวุธยุทโธปกรณ์จากอเมริกาเป็นหลัก และที่ผ่านๆมาก็บอกว่าเน้นอาวุธยุทโธปกรณ์ด้านป้องกันตัว คือคิดป้องกันตัวจากการบุกของจีน
แต่ตอนนี้ท่าทีของรัฐบาลไต้หวันเปลี่ยนไป คือแทนที่จะสะสมกำลังไว้ป้องกันตัว คือรักษาดุลย์ทางสมรรถภาพการทหารอย่างเดียว ก็เสนอว่าไต้หวันควรมีอาวุธสำหรับรุกโจมตีด้วย เพื่อสร้างดุลย์ให้ทางจีนเกรงใจมากขึ้น โดยไต้หวันจะสร้างขีปนาวุธที่ยิงขึ้นจีนได้
ไต้หวันไม่ได้พูดจาเล่นๆ แต่ตัวนายกรัฐมนตรีไต้หวันเป็นคนพูดเองว่า “ถ้าแผ่นดินใหญ่ยิงขีปนาวุธใส่เรา 100 ลูก เราจะยิงใส่แผ่นดินใหญ่ 100 ลูก หรืออย่างน้อยก็ 50 ลูก ถ้าแผ่นดินใหญ่ยิงขีปนาวุธใส่ไทเปหรือเกาสง เราจะยิงใส่เซี่ยงไฮ้”
นี่แหละครับ “ขีปนาวุธปาก” ยิงใส่กันรายวันแล้ว แถมยิงเลยมาถึงสิงคโปร์ด้วย
จีนมีขีปนาวุธยิงข้ามช่องแคบไต้หวันได้ เรื่องนี้รับรู้กันอยู่นานแล้ว
แต่เรื่องที่ไต้หวันก็สร้างขีปนาวุธได้นั้น ไม่ค่อยรับรู้กัน จริงๆแล้วไต้หวันสร้างขีปนาวุธระยะยิง 150 กม.ได้แล้ว และทดลองยิงสำเร็จแล้วด้วยเมื่อเร็วๆนี้ (ข่าว นสพ. Liberty Time ของไต้หวัน )
ผู้นำที่บอกว่ารักประชาชน เหตุใดจึงคิดแต่เรื่องรบราฆ่าฟันกัน คนที่มีเชื้อสายจีนมีอยู่มากมายทั่วโลก จะมีส่วนช่วยรักษาสันติภาพได้ไหม.