"วันนี้ไม่ใช่วันศุกร์หรอกเหรอ?!? เอ่อ .... ตอนนี้ผมอยู่ เป่ยไต้เหอ นึกว่าพรุ่งนี้วันเสาร์ซะอีก"
"อ้าว! พี่ พูดงี้เดี๋ยวหล่อ เอ้ย! เดี๋ยวสวย"
แล้ว พี่หวงโชเฟอร์รถตู้ ก็ทำให้เช้าวันเสาร์ หกโมงครึ่ง ของผมเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เมื่อรถตู้ทัศนาจรที่นัดกันไว้เวลา 8 โมงเช้า เกิดเบี้ยวแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่ยังไงเมื่อผมมีหน้าที่จะต้องจองรถแล้ว ก็จำต้องแก้ไขสถานการณ์หารถไปให้ได้ มิฉะนั้นรับรองได้ว่า ผมต้องโดนรุมสกรัมจาก พี่ๆ น้องๆ ที่นัดไว้อีก 7 ชีวิต (ลองใช้สมองน้อยๆ ของผมคำนวณแล้วก็นับได้ 14 บาทา พอดี)
วันนี้เรามีนัดกันไป "หลงชิ่งเสีย (龙庆峡)" (ออกเสียงภาษาไทยแล้วไม่ค่อยเป็นมงคลเท่าไหร่) สถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ย่านชานเมืองทิศตะวันตกเฉียงเหนือของปักกิ่ง
แม้จะทั้ง "หลง" ทั้ง "ชิ่ง" และ ทั้ง "เสีย" แต่พอถึงฤดูร้อนอย่างเช่นตอนนี้ ผู้คนก็พร้อมใจแห่กันไป "หลงชิ่งเสีย" ทำไมนะเหรอครับ? ก็เพราะเขาว่ากันว่า (ไม่ใช่ผมว่านะครับ) หลงชิ่งเสีย นั้นมีชื่อเล่นที่คนปักกิ่งเขาเรียกกันว่า เป็น เสี่ยวกุ้ยหลิน (小桂林) หรือ กุ้ยหลินน้อย แห่งปักกิ่ง
พูดถึง "กุ้ยหลิน" แล้วหลายคนคงร้อง อ๋อ! ขึ้นมา
ใช่ครับ คนจีนเขามีสำนวนออกขี้คุยหน่อยๆ ที่ว่า "กุ้ยหลินซานสุ่ยเจี่ยเทียนเซี่ย : 桂林山水甲天下" หรือแปลเป็นภาษาไทยก็คือ "ธาราและภูผาของกุ้ยหลินนั้นเป็นหนึ่งในใต้หล้า" ทั้งนี้หากใครยังไม่เคยเคยได้ยินชื่อ หรือไม่เคยรู้จักกุ้ยหลินผมจะแนะนำสั้นๆ ให้ก็แล้วกัน
กุ้ยหลินตั้งอยู่ในพื้นที่ทางตะวันออกเฉียงเหนือเขตปกครองตนเอง "กวางสี หรือ กว่างซี" ซึ่งติดกับประเทศเวียดนาม เป็นเมืองท่องเที่ยว สงบๆ บนฝั่งแม่น้ำหลีเจียง (漓江) เสน่ห์ของเมืองแห่งนี้อยู่ที่ภูมิประเทศที่เป็นแม่น้ำ และภูเขาหินน้อยใหญ่กว่า 27,000 ยอด ชาวกุ้ยหลินคุยไว้ว่าทุกยอดต้องมีถ้ำ ถ้าไม่มีถ้ำก็ไม่เรียกว่ายอดเขา ที่สำคัญทุกยอดจะมีความสวย-แปลก แตกต่างกันไป
ด้วยทิวทัศน์ความสวยงามของแม่น้ำและภูเขาระดับฟ้าประทาน สวยขนาดที่ มีคนขนานนามว่า กุ้ยหลินคือเมืองสวรรค์บนพิภพและ หากกวีคนใดไม่เคยมากุ้ยหลิน ก็ไม่ก็มีทางที่จะเขียนภาพวาด ภูเขาและน้ำ แบบจีนที่สวยงามได้
อินโทรเรื่อง "กุ้ยหลิน" กันแค่นี้ก็แล้วกัน ก่อนที่ "กุ้ยหลินน้อย" เขาจะโวยวายขึ้นมา หากใครอยากอ่านเรื่องเกี่ยวกับกุ้ยหลินต่อก็ลองย้อนไปอ่าน ‘กุ้ยหลิน’ สวรรค์บนดิน(9) จากคอลัมน์ มองจีนด้วยตาหยี ที่ผมเขียนเอาไว้เมื่อสิงหาคม 2545 ก็แล้วกันนะครับ
ในที่สุดเมื่อถึงเวลาแปดโมงเช้า ผมได้โชเฟอร์คนใหม่ แต่รถตู้คันเก๋ากึ๊ก! มาทดแทน พี่หวง ที่ออกอาการเบี้ยวไปตามที่เล่า .... แล้ว 8 ชีวิตก็เริ่มออกเดินทาง
กรุบกรับ กรุบกรับ เป็นเสียงขนมรองท้องแทนอาหารเช้าของผม ที่สอดแทรกมากับเสียงล้อรถที่บดไปบนเส้นไฮเวย์สาย "ปาต๋าหลิง" หลงชิ่งเสีย ห่างจากกำแพงเมืองจีนที่ด่านปาต๋าหลิงไปไม่ถึงชั่วโมง และห่างจากกลางเมืองปักกิ่งราวชั่วโมงครึ่ง หากมาด้วยทางด่วน
ฤดูร้อนราว เมษายนเรื่อยไปจนถึงสิงหาคม เป็นฤดูท่องเที่ยวหลักของ หลงชิ่งเสีย เนื่องจากอากาศที่หลงชิ่งเสียนั้นจะเย็นสบายกว่าในตัวเมืองปักกิ่ง โดยอุณหภูมิในหน้าร้อนโดยเฉลี่ยจะต่ำกว่าตัวเมืองปักกิ่งราว 6.4 องศาเซลเซียส ทั้งนี้หากกลับไปเปิดประวัติศาสตร์กัน ก็มีหลักฐานที่ยืนยันว่า หลงชิ่งเสีย เป็นที่หลบร้อนของคนจีนมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิง และราชวงศ์ชิงแล้ว
อย่างไรก็ตามนอกจากฤดูร้อนแล้ว ในฤดูหนาวที่หนาวจัด และน้ำกลายเป็นน้ำแข็ง ก็เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่ ผู้จัดการหลงชิ่งเสีย เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส จัดเป็นเทศกาลน้ำแข็ง มีการแกะสลักน้ำแข็ง เหมือนๆ กับ ของ ฮาร์บิน ดึงคนที่มาเที่ยวปักกิ่ง หรือที่มาเล่นสกีรอบๆ ให้มาเยือนได้อย่างชาญฉลาด
ในฤดูร้อนที่เป็นไฮไลต์ เป็นฤดูรับทรัพย์ ผมพบว่าการจัดการแหล่งท่องเที่ยวของรัฐบาลท้องถิ่นที่ดูแลเขตหลงชิ่งเสีย นั้นชาญฉลาดมาก ฉลาดยังไงเหรอครับ?
แต่เดิมภูเขาและต้นไม้ ของ "หลงชิ่งเสีย" นั้นมีลักษณะสวยงาม อยู่แล้ว เสียอย่างเดียวคือ น้ำน้อยไปหน่อย ซึ่งหากปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติสถานที่แห่งนี้ก็จะไม่มีวันเกิด เพราะ หากมองในมุมของนักท่องเที่ยวแล้ว เพียงวิว-ทิวทัศน์ แค่นี้ยังไม่ดึงดูดเพียงพอที่จะนั่งรถมาเกือบ 2 ชั่วโมง
ด้วยเหตุนี้จึงมีการสร้างเขื่อนขนาดเล็กขึ้นมากักน้ำไว้ เพื่อให้เพียงพอที่จะทำให้นักท่องเที่ยวสามารถล่องเรือชมทิวทัศน์ น้ำและภูเขา ได้ โดยหากจะล่องเรือก็ต้องขึ้นบันไดเลื่อนมังกรที่ยาวกว่า 258 เมตร ขึ้นไปเหนือเขื่อน
ไม่เพียงสร้างเขื่อนกักน้ำ ยังมีการสร้างกระเช้าไฟฟ้าขนาด 465 เมตรพานักท่องเที่ยวขึ้นไปชมทิวทัศน์เหนือภูเขา มีการจัดการระบบสันทนากรประกอบอีกหลายอย่าง เช่น การกระโดดบันจี้จัมพ์ โกคาร์ท ขี่ม้า รถรางเลื่อนที่พานักท่องเที่ยวไถลลงมาจากภูเขา การแสดงกายกรรมไต่เส้นลวด เรือพาย หรือแม้กระทั่งถ้ำจำลองบรรยากาศธรรมชาติยาวกว่า 300 เมตร ฯลฯ
หากถามผมว่า "หลงชิ่งเสีย" เป็นยังไงบ้าง ก็จะขอตอบห้วนๆ ว่า
"สวยครับ"
Tips@เที่ยว "หลงชิ่งเสีย"
- เที่ยวทั่วได้ในเวลาไม่ถึงวัน และหากเหลือเวลาก็อาจแวะไปเยี่ยมชม สุสาน 13 จักรพรรดิราชวงศ์หมิง (十三陵) ได้
- จากลานจอดรถไปถึงประตูทางเข้ามีรถโดยสารไฟฟ้าให้บริการในราคาหัวละ 1 หยวน แต่ระยะทางสั้นมาก สามารถเดินไปเองได้สบายๆ
- ราคาบัตรแพงพอสมควรโดยหากนับรวมค่าประตู ค่านั่งเรือ แล้วจะอยู่ที่ 75 หยวน ถ้ำจำลอง ไป่ฮวาต้ง (百花洞) ไม่ควรค่ากับการเสียเวลาและเงิน 10 หยวน
- ควรเตรียมรองเท้าผ้าใบไว้เผื่อการขึ้นเดินเขา เพราะภูเขาค่อนข้างจะลาดชัน
- หากเตรียมอาหารและเครื่องดื่มไปได้ก็ดี แต่ในบริเวณท่องเที่ยวก็มีขายในราคาไม่ขูดเลือดมากนัก แต่สำหรับอาหารตามร้าน-ภัตตาคาร แล้วไม่แนะนำให้อุดหนุน
"อ้าว! พี่ พูดงี้เดี๋ยวหล่อ เอ้ย! เดี๋ยวสวย"
แล้ว พี่หวงโชเฟอร์รถตู้ ก็ทำให้เช้าวันเสาร์ หกโมงครึ่ง ของผมเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เมื่อรถตู้ทัศนาจรที่นัดกันไว้เวลา 8 โมงเช้า เกิดเบี้ยวแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่ยังไงเมื่อผมมีหน้าที่จะต้องจองรถแล้ว ก็จำต้องแก้ไขสถานการณ์หารถไปให้ได้ มิฉะนั้นรับรองได้ว่า ผมต้องโดนรุมสกรัมจาก พี่ๆ น้องๆ ที่นัดไว้อีก 7 ชีวิต (ลองใช้สมองน้อยๆ ของผมคำนวณแล้วก็นับได้ 14 บาทา พอดี)
วันนี้เรามีนัดกันไป "หลงชิ่งเสีย (龙庆峡)" (ออกเสียงภาษาไทยแล้วไม่ค่อยเป็นมงคลเท่าไหร่) สถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ย่านชานเมืองทิศตะวันตกเฉียงเหนือของปักกิ่ง
แม้จะทั้ง "หลง" ทั้ง "ชิ่ง" และ ทั้ง "เสีย" แต่พอถึงฤดูร้อนอย่างเช่นตอนนี้ ผู้คนก็พร้อมใจแห่กันไป "หลงชิ่งเสีย" ทำไมนะเหรอครับ? ก็เพราะเขาว่ากันว่า (ไม่ใช่ผมว่านะครับ) หลงชิ่งเสีย นั้นมีชื่อเล่นที่คนปักกิ่งเขาเรียกกันว่า เป็น เสี่ยวกุ้ยหลิน (小桂林) หรือ กุ้ยหลินน้อย แห่งปักกิ่ง
พูดถึง "กุ้ยหลิน" แล้วหลายคนคงร้อง อ๋อ! ขึ้นมา
ใช่ครับ คนจีนเขามีสำนวนออกขี้คุยหน่อยๆ ที่ว่า "กุ้ยหลินซานสุ่ยเจี่ยเทียนเซี่ย : 桂林山水甲天下" หรือแปลเป็นภาษาไทยก็คือ "ธาราและภูผาของกุ้ยหลินนั้นเป็นหนึ่งในใต้หล้า" ทั้งนี้หากใครยังไม่เคยเคยได้ยินชื่อ หรือไม่เคยรู้จักกุ้ยหลินผมจะแนะนำสั้นๆ ให้ก็แล้วกัน
กุ้ยหลินตั้งอยู่ในพื้นที่ทางตะวันออกเฉียงเหนือเขตปกครองตนเอง "กวางสี หรือ กว่างซี" ซึ่งติดกับประเทศเวียดนาม เป็นเมืองท่องเที่ยว สงบๆ บนฝั่งแม่น้ำหลีเจียง (漓江) เสน่ห์ของเมืองแห่งนี้อยู่ที่ภูมิประเทศที่เป็นแม่น้ำ และภูเขาหินน้อยใหญ่กว่า 27,000 ยอด ชาวกุ้ยหลินคุยไว้ว่าทุกยอดต้องมีถ้ำ ถ้าไม่มีถ้ำก็ไม่เรียกว่ายอดเขา ที่สำคัญทุกยอดจะมีความสวย-แปลก แตกต่างกันไป
ด้วยทิวทัศน์ความสวยงามของแม่น้ำและภูเขาระดับฟ้าประทาน สวยขนาดที่ มีคนขนานนามว่า กุ้ยหลินคือเมืองสวรรค์บนพิภพและ หากกวีคนใดไม่เคยมากุ้ยหลิน ก็ไม่ก็มีทางที่จะเขียนภาพวาด ภูเขาและน้ำ แบบจีนที่สวยงามได้
อินโทรเรื่อง "กุ้ยหลิน" กันแค่นี้ก็แล้วกัน ก่อนที่ "กุ้ยหลินน้อย" เขาจะโวยวายขึ้นมา หากใครอยากอ่านเรื่องเกี่ยวกับกุ้ยหลินต่อก็ลองย้อนไปอ่าน ‘กุ้ยหลิน’ สวรรค์บนดิน(9) จากคอลัมน์ มองจีนด้วยตาหยี ที่ผมเขียนเอาไว้เมื่อสิงหาคม 2545 ก็แล้วกันนะครับ
ในที่สุดเมื่อถึงเวลาแปดโมงเช้า ผมได้โชเฟอร์คนใหม่ แต่รถตู้คันเก๋ากึ๊ก! มาทดแทน พี่หวง ที่ออกอาการเบี้ยวไปตามที่เล่า .... แล้ว 8 ชีวิตก็เริ่มออกเดินทาง
กรุบกรับ กรุบกรับ เป็นเสียงขนมรองท้องแทนอาหารเช้าของผม ที่สอดแทรกมากับเสียงล้อรถที่บดไปบนเส้นไฮเวย์สาย "ปาต๋าหลิง" หลงชิ่งเสีย ห่างจากกำแพงเมืองจีนที่ด่านปาต๋าหลิงไปไม่ถึงชั่วโมง และห่างจากกลางเมืองปักกิ่งราวชั่วโมงครึ่ง หากมาด้วยทางด่วน
ฤดูร้อนราว เมษายนเรื่อยไปจนถึงสิงหาคม เป็นฤดูท่องเที่ยวหลักของ หลงชิ่งเสีย เนื่องจากอากาศที่หลงชิ่งเสียนั้นจะเย็นสบายกว่าในตัวเมืองปักกิ่ง โดยอุณหภูมิในหน้าร้อนโดยเฉลี่ยจะต่ำกว่าตัวเมืองปักกิ่งราว 6.4 องศาเซลเซียส ทั้งนี้หากกลับไปเปิดประวัติศาสตร์กัน ก็มีหลักฐานที่ยืนยันว่า หลงชิ่งเสีย เป็นที่หลบร้อนของคนจีนมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิง และราชวงศ์ชิงแล้ว
อย่างไรก็ตามนอกจากฤดูร้อนแล้ว ในฤดูหนาวที่หนาวจัด และน้ำกลายเป็นน้ำแข็ง ก็เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่ ผู้จัดการหลงชิ่งเสีย เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส จัดเป็นเทศกาลน้ำแข็ง มีการแกะสลักน้ำแข็ง เหมือนๆ กับ ของ ฮาร์บิน ดึงคนที่มาเที่ยวปักกิ่ง หรือที่มาเล่นสกีรอบๆ ให้มาเยือนได้อย่างชาญฉลาด
ในฤดูร้อนที่เป็นไฮไลต์ เป็นฤดูรับทรัพย์ ผมพบว่าการจัดการแหล่งท่องเที่ยวของรัฐบาลท้องถิ่นที่ดูแลเขตหลงชิ่งเสีย นั้นชาญฉลาดมาก ฉลาดยังไงเหรอครับ?
แต่เดิมภูเขาและต้นไม้ ของ "หลงชิ่งเสีย" นั้นมีลักษณะสวยงาม อยู่แล้ว เสียอย่างเดียวคือ น้ำน้อยไปหน่อย ซึ่งหากปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติสถานที่แห่งนี้ก็จะไม่มีวันเกิด เพราะ หากมองในมุมของนักท่องเที่ยวแล้ว เพียงวิว-ทิวทัศน์ แค่นี้ยังไม่ดึงดูดเพียงพอที่จะนั่งรถมาเกือบ 2 ชั่วโมง
ด้วยเหตุนี้จึงมีการสร้างเขื่อนขนาดเล็กขึ้นมากักน้ำไว้ เพื่อให้เพียงพอที่จะทำให้นักท่องเที่ยวสามารถล่องเรือชมทิวทัศน์ น้ำและภูเขา ได้ โดยหากจะล่องเรือก็ต้องขึ้นบันไดเลื่อนมังกรที่ยาวกว่า 258 เมตร ขึ้นไปเหนือเขื่อน
ไม่เพียงสร้างเขื่อนกักน้ำ ยังมีการสร้างกระเช้าไฟฟ้าขนาด 465 เมตรพานักท่องเที่ยวขึ้นไปชมทิวทัศน์เหนือภูเขา มีการจัดการระบบสันทนากรประกอบอีกหลายอย่าง เช่น การกระโดดบันจี้จัมพ์ โกคาร์ท ขี่ม้า รถรางเลื่อนที่พานักท่องเที่ยวไถลลงมาจากภูเขา การแสดงกายกรรมไต่เส้นลวด เรือพาย หรือแม้กระทั่งถ้ำจำลองบรรยากาศธรรมชาติยาวกว่า 300 เมตร ฯลฯ
หากถามผมว่า "หลงชิ่งเสีย" เป็นยังไงบ้าง ก็จะขอตอบห้วนๆ ว่า
"สวยครับ"
Tips@เที่ยว "หลงชิ่งเสีย"
- เที่ยวทั่วได้ในเวลาไม่ถึงวัน และหากเหลือเวลาก็อาจแวะไปเยี่ยมชม สุสาน 13 จักรพรรดิราชวงศ์หมิง (十三陵) ได้
- จากลานจอดรถไปถึงประตูทางเข้ามีรถโดยสารไฟฟ้าให้บริการในราคาหัวละ 1 หยวน แต่ระยะทางสั้นมาก สามารถเดินไปเองได้สบายๆ
- ราคาบัตรแพงพอสมควรโดยหากนับรวมค่าประตู ค่านั่งเรือ แล้วจะอยู่ที่ 75 หยวน ถ้ำจำลอง ไป่ฮวาต้ง (百花洞) ไม่ควรค่ากับการเสียเวลาและเงิน 10 หยวน
- ควรเตรียมรองเท้าผ้าใบไว้เผื่อการขึ้นเดินเขา เพราะภูเขาค่อนข้างจะลาดชัน
- หากเตรียมอาหารและเครื่องดื่มไปได้ก็ดี แต่ในบริเวณท่องเที่ยวก็มีขายในราคาไม่ขูดเลือดมากนัก แต่สำหรับอาหารตามร้าน-ภัตตาคาร แล้วไม่แนะนำให้อุดหนุน
