การกลับมาของตอลิบาน ทำให้อดีตหวนกลับมาหลอกหลอนชาวอัฟกานิสถานอีกครั้งหนึ่ง
เสรีภาพที่ชาวอัฟกันได้รับตั้งแต่ ปี 2001 กำลังตกอยู่ในอันตราย เนื่องจากกลุ่มหัวรุนแรงตอลิบานเข้ายึดครองประเทศสำเร็จ หลังจากการถอนทหารของสหรัฐฯ และกองกำลังนาโต้
ท่ามกลางหมอกควันสีน้ำเงินของมอระกู่ ในคาเฟกลางเมืองกันดาฮาร์ หลายคนอาจจะลืมไปว่า มีสงครามอยู่ข้างนอก ชายหนุ่มวัยทำงานไว้หนวดเคราและผมทรงมัลเล็ทที่ดูแลแบบเนี้ยบๆ นั่งจิบเอสเปรสโซบนเก้าอี้หนานุ่ม ใต้ทีวีจอแบนที่กำลังฉายมิวสิควิดีโอจากตุรกีและอินเดียที่มีชีวิตชีวา แม้ว่าภาพสตรีในชุดเกาะอกจะถูกเซ็นเซอร์ กลายเป็นช่องสัญญาณเบลอ
อัฟกานิสถาน ยังเป็นสังคมอิสลามหัวโบราณ แม้ว่าคนรุ่นใหม่ๆ จะมีทีท่าอนุโลมมากขึ้น หลังจากการล่มสลายของตอลิบาน เมืองทางตอนใต้แห่งนี้ ห้ามโทรทัศน์ ดนตรี และภาพยนตร์ มิให้ผู้ชายขลิบเครา และบังคับให้ผู้หญิงสวมบูร์กาตั้งแต่หัวจรดเท้า
เจ้าของร้านคาเฟ่กลับมาจากดูไบ ในปี 2018 เพื่อเริ่มต้นธุรกิจของเขา ซึ่งเป็นโครงการพัฒนาสมัยใหม่ที่กว้างขวางในเขตชานเมืองกันดาฮาร์ เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เขาเฝ้าติดตามกล้องโทรทัศน์วงจรปิดที่เขาเพิ่งติดตั้ง เพื่อสกัดกั้น “ระเบิดเหนียว”—ระเบิดดิบที่เกิดจากโทรศัพท์มือถือ—ซึ่งมุ่งเป้าไปที่เจ้าหน้าที่ นักเคลื่อนไหว ชนกลุ่มน้อย และนักข่าว รวมถึงการสุ่มพลเรือน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ของกลุ่มหัวรุนแรง ในการขจัดกลุ่มที่ไม่เห็นด้วย และสร้างความหวาดกลัวในใจกลางเมือง ด้วยข้อตกลงในเดือนกุมภาพันธ์ 2020 กับสหรัฐอเมริกาที่กีดกันรัฐบาลอัฟกานิสถาน และปูทางสำหรับการถอนกองกำลังอเมริกันภายในสิ้นเดือนสิงหาคมปีนี้ กลุ่มตอลิบานได้ยึดครองพื้นที่ชนบทและปิดเมืองต่างๆ อย่างรวดเร็ว
ถนนที่เรียงรายไปด้วยต้นยูคาลิปตัส วิลล่าสุดหรู และศูนย์การค้าที่มีไฟฟ้าส่องสว่างตลอด 24 ชั่วโมง ชุมชนอายโน เมนา ที่มีรั้วรอบขอบชิด เป็นชุมชนชานเมืองของชาวอัฟกันระดับกลางและระดับสูง โดยมีสมาชิกหลายคนเป็นข้าราชการระดับกลางถึงสูง
“เราไม่มีปัญหาที่นี่” ครูสอนภาษาอังกฤษ วัย 28 ที่ทำงานและอาศัยอยู่ในอาคารแห่งนี้กับภรรยาและลูกสองคนกล่าวก่อนที่ความสงบสุขของชีวิตจะถูกทำลายลงในวันที่ 15 สิงหาคม กลุ่มตอลิบานที่ฟื้นคืนชีพได้เข้าสู่กรุงคาบูล ขณะที่ประธานาธิบดีอัชราฟ กานี ได้หลบหนีออกนอกประเทศ
เสียงปืนและความตื่นตระหนกเกลื่อนกราดบนท้องถนน ไม่กี่วันก่อนหน้านั้น กลุ่มติดอาวุธอิสลามิสต์หัวรุนแรงได้เข้ายึดเมืองกันดาฮาร์ ซึ่งเป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศ พร้อมด้วยเมืองหลวงของอีกหลายจังหวัด
เหยื่อหลักของการมาถึงของกลุ่มตอลิบานในอัฟกานิสถานมักจะเป็นผู้หญิง ที่เสี่ยงต่อการถูกข่มขืนหมู่ การทรมาน การฆาตกรรม สิ่งหนึ่งที่ที่เคยเกิดขึ้นในอดีต เกี่ยวกับกลุ่มตอลิบาน นั่นคือการปฏิบัติต่อสตรีแบบไร้มนุษยธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้หญิงชาวอัฟกันที่สวมชุดบูร์กาตลอดเวลา
ตามความเชื่อของกลุ่มตอลิบานนั้น คิดว่า "ใบหน้าของผู้หญิงเป็นบ่อเกิดของการทุจริต" สำหรับผู้ชายที่ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา พวกเขาไม่สามารถออกไปตามถนนได้หากไม่มีบูร์กา และไม่มีใครไปด้วย
ในด้านการศึกษา ห้ามสตรีให้ความรู้ด้วยตนเอง พวกเขาไม่สามารถไปโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยได้ ด้วยเหตุนี้ หลายคนจึงรวมตัวกันเพื่อเข้าเรียนในโรงเรียนลับๆ ซึ่งเป็นความลับโดยสิ้นเชิง ผู้หญิงไม่สามารถออกจากบ้านได้หากไม่มี "มะห์ราม" (ญาติสนิท) พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เดินคนเดียวโดยเด็ดขาด
พวกเขาไม่สามารถขี่จักรยานได้ ไม่สามารถเดินทางโดยรถแท็กซี่ได้ และมีรถประจำทางที่แยกผู้ชายออกจากผู้หญิง ในแง่ของสุขภาพ แพทย์ไม่สามารถสัมผัสร่างกายของผู้หญิงภายใต้ข้ออ้างของการปรึกษาหารือ มีการจัดตั้งคลินิกลับหลายแห่งในกรุงคาบูล แต่อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่
นี่คือสาเหตุที่ผู้หญิงจำนวนมาก เสียชีวิตจากการถูกห้ามไม่ให้รับการรักษา ข้อห้ามอื่นๆ อีกมากมาย เช่น ห้ามผู้หญิงพูดเสียงดังในที่สาธารณะ เนื่องจากไม่ควรให้คนแปลกหน้าฟังเสียงของผู้หญิง ห้ามใช้ส้นเท้าเพราะจะทำให้ผู้ชาย "ตื่นเต้น" ด้วยเสียงฝีเท้าได้ ห้ามแอบมองออกไปนอกระเบียงหรือหน้าต่าง ห้ามถ่ายภาพหรือบันทึกภาพตัวเอง
ซารีฟา กาฟารี นายกเทศมนตรีหญิงคนแรกของอัฟกานิสถาน กล่าวว่า เธอกำลังรอให้กลุ่มตอลิบานเข้ามาสังหาร ขณะที่กลุ่มติดอาวุธอิสลามิสต์เดินทางถึงเมืองหลวงคาบูล
“ฉันนั่งอยู่ที่นี่เพื่อรอพวกเขามา ไม่มีใครช่วยฉันหรือครอบครัวของฉัน ฉันแค่นั่งกับพวกเขาและสามีของฉัน แล้วพวกเขาจะมาหาคนอย่างฉันและฆ่าฉัน” ซารีฟา กาฟารี กล่าวว่า "ฉันทิ้งครอบครัวไปไม่ได้ หรือถ้าฉันหนี แล้วฉันจะไปไหน"
การลงโทษที่โหดร้ายและไร้มนุษยธรรม สำหรับการละเมิดบทบัญญัติข้อใดข้อหนึ่งเหล่านี้ มีทั้งการข่มขืน การขว้างปาก้อนหิน การทรมาน การเฆี่ยนตี การฆาตกรรม หรือบางครั้งก็โดนทำโทษทุกอย่างที่ว่าไปเลย
ย้อนไปในเดือนพฤศจิกายน ปี 2009 กลุ่มตอลีบานได้เข้าโจมตีโรงเรียนสำหรับเด็กผู้หญิงในเมืองกันดาฮาร์ จนมีเด็กหญิง 16 คนได้รับบาดเจ็บสาหัส ในเดือนกุมภาพันธ์ 2010 พวกเขาทั้งหมดจึงสามารถกลับไปโรงเรียนได้อีกครั้งหนึ่ง โดยที่ครู ครอบครัว และนักเรียน ต่างเชื่อมั่นในความสำคัญของพื้นที่แห่งนี้ ในการแบ่งปันการศึกษาและการเติบโต ตลอดจนการศึกษาและวัฒนธรรมเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาเคยเป็นเรื่องต้องห้ามสำหรับสตรี
อาชญากรรมที่เกิดขึ้นในอัฟกานิสถานเป็นเรื่องสยองขวัญ แต่ 20 ปีที่ผ่านมา การปรากฏตัวของชาวอเมริกัน ทำให้ผู้หญิงรุ่นใหม่ๆ เกิดและเติบโตมาโดยไม่ได้รู้จักกลุ่มตอลิบานโดยตรง และเติบโตขึ้นมาโดยรู้โดยตรงว่าสิ่งต่างๆ จะแตกต่างกันอย่างไร
