ไม่ใช่นางแบบทุกคนจะมีเงินเป็นถุงเป็นถังแบบ นาโอมิ แตมป์เบลล์ ในยุคที่โรค COVID-19 ระบาดไปทั่วโลก งานแฟชันโชว์ทั้งหลายแหล่ลดน้อยลงไป จนกระทั่งไม่มีเลย หลายโมเดลลิ่ง เอเยนซีต้องเลย์ออฟพนักงาน หรือเจรจาขอผ่อนผันเรื่องค่าตอบแทน
แน่นอนว่า สะเทือนไปทั้งอุตสาหกรรม โดยเฉพาะนางแบบ-นายแบบเล็กๆ ที่เพิ่งจะเริ่มอาชีพ ไปจนถึงช่างแต่งหน้า ช่างผม แล้วก็ช่างภาพ ที่หลายคนก็พยายามที่จะแยกตัวไปเป็นอิสระ ขณะที่เอเยนซีก็ต้องปรับตัวเข้าสู่ดิจิทัล แพลตฟอร์มให้ไวที่สุด เพื่อที่จะได้ไปต่อ
ซูซาน สคาฟิดี ผู้ก่อตั้งและผู้อำนวยการใหญ่ สถาบันกฎหมายแฟชัน ณ โรงเรียนกฎหมายฟอร์ดแฮม บอกว่า “นางแบบ-นายแบบอิสระ และอาชีพอื่นๆ ในอุตสาหกรรมแฟชัน สามารถที่จะมายื่นขอรับเงินชดเชยจากการว่างงาน ในช่วงการเกิดโรคระบาดได้ตามรัฐที่ตัวเองอาศัยอยู่ ถึงไม่ได้ถือสัญชาติอเมริกัน แต่เข้ามาทำงานอย่างถูกกฎหมายก็ยื่นเรื่องได้เช่นกัน”
คนยื่นคำร้องจะต้องให้เหตุผลว่า ทำไมถึงไม่ได้ทำงาน อย่างเช่น ติดเชื้อ COVID-19 หรือต้องดูแลคนป่วย หรือที่ทำงานปิดตัวลง ฯลฯ “สำหรับนางแบบที่ยังสามารถทำงานแบบออนไลน์ ในรูปแบบอินฟลูเอนเซอร์ ไม่สามารถรับเงินชดเชยตรงนี้ได้” ซูซานเสริม
เฟท เคตส์ เจ้าของเน็กซ์ แมเนจเมนต์ เล่าว่า “พวกเราเป็นกลุ่มแรกๆ ที่ต้องหยุดงาน เพราะว่า ลักษณะการทำงานของพวกเรานั้น ไม่สามารถรักษาระยะห่างทางสังคมได้ ดูตอนช่างหน้าช่างผมในสตูดิโอต้องทำงานสิ ใกล้ชิดกับนางแบบขนาดไหน”
สำหรับ เน็กซ์ แมเนจเมนต์ ไม่ได้ให้พนักงานคนไหนออก “เราไม่ได้มีเงินถุงเงินถัง แต่เราพยายามปกป้องคนที่มีฝีมือของเรา ในแคลิฟอร์เนียมีคนตกงานเยอะมาก เรายังไม่อยากเป็นหนึ่งในนั้น เรายังมีบริษัทใหญ่ๆ หลายแห่งที่ยังติดหนี้สินเราอยู่ ตอนนี้เรากำลังรอโอกาสการเปลี่ยนแปลง”
โจอี้ กริลล์ ซีอีโอของคลิกโมเดลส์ บอกว่า พวกเขาก็ลงเรือลำเดียวกับคนอื่นๆ ในอุตสาหกรรมนี้ “เรายังงงๆ จับต้นชนปลายไม่ถูกกันอยู่ว่าจะเริ่มต้นกลับมาใหม่ยังไง ตอนไหน”
โจอี้ ยังสาธยายปัญหามากมายของโมเดลลิ่ เอเยนซี ด้วยว่า ส่วนใหญ่นายแบบ-นางแบบมีถิ่นพำนักกระจัดกระจายอยู่ทั่วโลก การเดินทางข้ามประเทศตอนนี้ยังเป็นไปได้ยาก ทิศทางของบรรดาดีไซเนอร์หรือแฟชัน รีเทล ทั้งหลายจะเป็นยังไง “ผมคิดว่า พวกเขาจะยังไม่ทุ่มเงินมากมายในการจัดแฟชันโชว์ได้ในเวลาอันใกล้นี้”
พอถามว่า ลูกค้ามีการเรียกร้องเพิ่มจากปกติมั้ย โจอี้บอกว่า ที่ผ่านมายังไม่เจอ “คิดว่าตอนนี้ทุกคนพยายามทำงานให้ง่ายๆ ต่อกันและกันมากขึ้น เพราะยังมองไม่เห็นว่าอนาคตจะเป็นยังไง อุตสาหกรรมแฟชันในจีนและอิตาลีโดนผลกระทบแรงที่สุด ทั้งดีไซเนอร์ แมกกาซีนแฟชันต่างๆ พวกเรา (อเมริกา) เป็นแค่หางเลขเท่านั้นเอง”
ซีอีโอของคลิกโมเดลส์ เชื่อว่า ดิจิทัล แพลตฟอร์ม จะเข้ามามีบทบาทอย่างมากหลังการระบาดของโรค COVID-19 “แน่นอนว่า จะต้องมีอี-คอมเมิร์ซมากขึ้น มีอี-ฟิตติง ใช้เทคโนโลยีมาคัดเลือกนางแบบ โดยที่ไม่ต้องมาเห็นตัวกันเป็นๆ และแฟชันจะกลับมาคำนึงถึงผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น รวมทั้งพวกเขาก็จะประหยัดงบประมาณกันมากเลยหละ”
คลิกโมเดลส์ได้เลย์ออฟพนักงานเกือบทั้งบริษัทไปแล้ว “มันก็ตัดสินใจลำบาก แต่เราก็ต้องรักษาธุรกิจของเราเอาไว้ และแต่ละคนก็สามารถจะไปรับงานแบบอิสระได้ อย่างที่นิวยอร์ก เขาก็มีแคสติงออนไลน์มีวิดีโอโปรดักชัน ลูกค้าหลายคนก็เริ่มทำฟิตติงผ่านซูมกันแล้ว แต่งานมันลดลง 90% น่ะ”
ด้าน จูเลีย ฮาร์ต ซีอีโอของอีลีท เวิลด์ กรุป บอกว่า เอเยนซีของพวกเขาก็เจอปัญหาเดียวกับโมเดลลิ่ง เอเยนซี อื่นๆ แต่พวกเขายังรวมพลังเป็นหนึ่งเดียวกัน “เราเป็นธุรกิจที่เกี่ยวกับผู้คน เราคิดง่ายๆ ว่า การทำงานของเราคือการติดต่อ การถ่ายภาพ และทำแคมเปญโฆษณา เราออกไปถ่ายที่อื่นไม่ได้ เราก็ถ่ายกันในบ้านตัวเองนั่นแหละ”
จูเลีย บอกว่า ในวิกฤตทำให้พวกเธอได้เห็นศักยภาพมากมายในการเป็นโมเดลลิง เอเยนซี “เราอาศัยการรวมพลังดิจิทัล มีเดีย บรรดาพวกเราใครมีผู้ติดตามยอะๆ ไม่ว่าจะเป็นอินสตาแกรม ยูทูบ สแนปแชต เว่ยป๋อ ฯลฯ ต้องมารวมพลังกันให้หมด
“เราสร้างเว็บ อีดับเบิลยูจี ดิจิทัล ให้ลูกค้าสามารถเข้าไปดูโซเชียลมีเดียของนายแบบ-นางแบบของเราได้จากที่เดียว ลูกค้าคลิกดู เลือกจ้างงานได้เลย โดยอาจจะส่งสินค้าไปให้แบบ แล้วโมเดลก็จะมีคนถ่ายภาพให้ลงโซเชียลมีเดียของเขา ซึ่งก็ได้ผล ทำให้โมเดลของพวกเรามีงานมีเงินเข้ามา”
นอกจากสร้างรายได้แบบไม่ต้องเลย์ออฟพนักงงานแล้ว อีลีท เวิลด์ กรุป ยังบริจาคเงินรายได้ 10% ให้โรงพยาบาลด้วย
ซีโมน อัปเทคมัน นางแบบจาก ดิ อินดัสทรี โมเดล เล่าว่า เธอได้ยื่นคำร้องขอรับเงินจากการว่างงาน เนื่องในการระบาดของโคโรน่าไวรัส และได้รับเงินชดเชยสัปดาห์ละ 600 ดอลลาร์สหรัฐ ไปจนถึง 31 กรกฎาคมนี้
“สิ่งที่ฉันยังไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับอุตสาหกรรมแฟชัน ก็คือ การจ่ายค่าแรงที่ต้องรอถึง 60 วัน บางที่ต้องรอถึง 90 วัน เพราะฉะนั้นบรรดานางแบบก็พยายามทำงานเยอะๆ ติดๆ กันไว้ก่อน เผื่อเดือนหน้าไม่มีงาน ก็อาจจะยังอยู่ได้
“ในช่วงโรคระบาดนี่ก็มีความเสี่ยงมาก ว่าบริษัทที่จ้างงานเราจะจ่ายเงินมั้ย พวกเขาอาจจะอ้างได้ว่า ประสบปัญหาทางด้านการเงิน แล้วก็เบี้ยวไม่จ่ายเสียเฉยๆ แต่เอเยนซีที่ฉันสังกัด ก็พยายามทุกวิถีทางที่จะช่วยติดตามทวงถามให้
“ตอนนี้ทาง ดิ อินดัสทรี โมเดล ก็อาศัยดิจิทัล แพลตฟอร์มมาจัดประชุม และเป็นช่องทางพบปะลูกค้า ซึ่งโดยส่วนตัวฉันเองก็พยายามดิ้นรนในช่องทางนี้ด้วยเช่นกัน เอเยนซี ก็จะดูว่าเราสามารถทำอะไรได้แค่ไหน”
ซีโมน บอกว่า ส่วนใหญ่ก็จะต้องเป็นคนที่มีผู้ติดตามทางโซเชียลมีเดียจำนวนมาก ซึ่งลูกค้าก็อาจจะติดต่อมาเอง “ที่บ้านคุณมีสระว่ายน้ำมั้ย ผมขอส่งชุดว่ายน้ำมาให้ถ่ายได้มั้ย นางแบบก็จะได้ค่าโพสต์ภาพลงโซเชียลมีเดีย หรืออาจจะได้เก็บชุดนั้นเอาไว้เลยก็ได้” ซีโมนเล่าการทำงาน
“ตอนนี้ทุกคนทำงานที่บ้าน ซึ่งทุกคนพยายามใส่ความคิดสร้างสรรค์ และพละกำลังทั้งหมดลงไปในดิจิทัล แพลตฟอร์ม” ซีโมนเล่าต่อ “ตอนนี้อินฟลูเอนเซอร์ได้หยิบชิ้นปลามัน อินสตาแกรมช่วยให้การขายสินค้าง่ายดายขึ้น ทั้งที่เป็นการซื้อโฆษณา และการเป็นสปอนเซอร์ร่วม อินสตาแกรมยังเป็นแหล่งที่คนเข้าไปติดตามเทรนด์อีกด้วย”
ซีโมน เพิ่มเติมอีกว่า ทุกวันนี้ ลูกค้าชอบมองหาคนที่มีบุคลิกพิเศษ “อย่าง เล่นอูคูเลเล่ หรือตีลังกากลับหลังได้ คนที่ทำให้คนมีรอยยิ้มในช่วงวิกฤต ถ้ามีความสามารถพิเศษอะไร ก็ฝึกให้เก่งๆ เลย เราจะได้เป็นตัวเลือกแรกๆ ค่ะ”
