เอเจนซีส์ - อิสลามาบัดอนุญาตให้หน่วยงานข่าวกรองกองทัพปากีสถาน ISI สามารถดักฟังการสื่อสารโทรศัพท์และการสื่อสารแบบส่งข้อความของประชาชนถูกกฎหมาย อ้างเพื่อประโยชน์ความมั่นคงประเทศ แต่ทั้งพรรคฝ่ายค้านและกลุ่มสิทธิมนุษยชนวิจารณ์ลิดรอนเสรีภาพสิทธิพลเมือง
VOA ของสหรัฐฯ รายงานวันพุธ (10 ก.ค.) ว่า รัฐมนตรียุติธรรมปากีสถาน อาซาม นาเซียร์ ทาราร์ (Azam Nazeer Tarar) แถลงต่อรัฐสภาอิสลามาบัดวันอังคาร (9) ว่า การเฝ้าจับตาทางโทรศัพท์นั้นจะจำกัดต่อการติดตามการเคลื่อนไหวของผู้ก่อการร้ายและอาชญากร เขากล่าวย้ำว่า รัฐบาลอิสลามาบัดจะทำให้มั่นใจว่าจะไม่มีการละเมิดความเป็นส่วนตัวของพลเมืองปากีสถาน
อ้างอิงจากคำสั่งวันที่ 8 ก.ค.ระบุว่า “รัฐบาลปากีสถานต่อผลประโยชน์ด้านความมั่นคงชาติและในการจับกุมต่อผู้กระทำความผิดใดๆ มีความยินดีในการอนุมัติให้เจ้าหน้าที่ [สำนักงานข่าวกรองกองทัพปากีสถาน Inter-Services Intelligence หรือ ISI] เพื่อดักฟังทางโทรศัพท์และข้อความหรือการติดตามการโทรในระบบการสื่อสารใดๆ ก็ตาม”
สื่อสหรัฐฯ ชี้ว่า เสียงวิจารณ์ดังออกมาทันทีโดยต่างประณามว่า เป็นการขัดกฎหมายรัฐธรรมนูญปากีสถาน และเป็นการโจมตีต่อเสรีภาพสิทธิพลเมืองปากีสถาน และชี้ต่อว่าการอนุมัติเช่นนี้เป็นเสมือนสถาปนาให้ ISI ภายใต้กองทัพปากีสถานมีความแข็งแกร่งมากขึ้นในการเมืองปากีสถาน
นักการเมืองปากีสถานรวมไปถึงอดีตนายกปากีสถานหลายคนออกมากล่าวหา ISI อย่างยาวนานว่าเป็นผู้อยู่เบื้องหลังคอยชักใยหรือบั่นทอนรัฐบาลอิสลามาบัดที่มาจากการเลือกตั้งตามคำสั่งของกองทัพปากีสถานที่ทรงอำนาจ และเคยก่อการยึดอำนาจมาในอดีตและปกครองปากีสถานยาวนานเกือบครึ่งหนึ่งของประวัติศาสตร์การเป็นเอกราชของประเทศ
VOA รายงานว่า บรรดา ส.ส.สังกัดพรรค Tehreek-e-Insaf ของอดีตนายกรัฐมนตรีอิมรอน ข่าน ที่ปัจจุบันอยู่ในเรือนจำประกาศจะยื่นเรื่องทางกฎหมายท้าทายต่อคำสั่งดักฟังเสรีนี้
ส่วนคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนปากีสถาน HRCP ซึ่งเป็นหน่วยงานอิสระออกแถลงการณ์วันพุธ (10) แสดงความวิตกอย่างลึกซึ้งต่อการตัดสินใจของรัฐบาลนายกฯ เชห์บาซ ชารีฟ ในการอนุมัติให้เจ้าหน้าที่ข่าวกรองลับทหารสามารถดักฟังโทรศัพท์ประชาชนชาวปากีสถานคนใดก็ได้
ด้านสภาทนายความปากีสถานออกแถลงการณ์คัดค้านเช่นกัน หนังสือพิมพ์ปากีสถานภาคภาษาอังกฤษ Dawn ออกมาวิจารณ์มาตรการ “ดักฟังเสรี” นี้ว่า เป็นตัวอย่างที่เสรีภาพตามกฎหมายรัฐธรรมนูญถูกกัดกร่อนอย่างหนักในประเทศแห่งนี้ได้อย่างไร
ส่วนหนึ่งของบทบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ได้กล่าวว่า “การกดขี่สาธารณะที่วิตกทุกข์ร้อนและปิดกั้นการไม่เห็นด้วยมีแต่จะสร้างความไม่พอใจให้มากขึ้น และอาจล้นทะลักในหนทางที่ไม่อาจคาดเดาได้”