เอเอฟพี – เป็นที่ฮือฮาอีกครั้งเมื่อล่าสุดตำรวจซิมบับเวได้จับกุมนักข่าวรายหนึ่งในคืนวันจันทร์(2 ต.ค) หลังรายงานว่า เกรซ มูกาเบ ภริยาผู้นำซิมบับเว ถึงขั้นแจกกางเกงในที่ใช้แล้วให้กับบรรดาผู้สนับสนุน ด้านแอมเนสตีสากลออกมาโจมตี ประกาศรัฐบาลซิมบับเวต้องการปิดปากนักข่าวมากกว่าจะให้มีการเปิดเผยความจริงถึงการแจกกางเกงในที่ว่า
เอเอฟพีรายงานเมื่อวานนี้(3 ต.ค)ว่า ทีมทนายความซิมบับเวเพื่อสิทธิมนุษยชน ZLHR ได้ออกแถลงการณ์ในวันอังคาร(3 ต.ค)ว่า เคนเนธ นยานกานี(Kenneth Nyangani) นักข่าวจากสื่อนิวสเดย์ของซิมบับเวถูกจับกุมในคืนวันจันทร์(2 ต.ค) ในข้อหารายงานข่าวการบริจาคเสื้อผ้าชั้นในที่ใช้แล้วของภริยาประธานาธิบดีมูกาเบ เกรซ มูกาเบ
ทั้งนี้พบว่านักข่าวรายนี้ถูกคุมตัวในเมืองมูตารี(Mutare) ทางตะวันออกของซิมบับเว และต้องเผชิญหน้ากับข้อหาหมิ่นประมาท อ้างอิงจากแถลงการณ์ของหน่วยงาน และชี้ว่า นยากานีจะมีกำหนดต้องขึ้นศาล
เอเอฟพีรายงานว่า สื่อนิวส์เดย์รายงานในวันจันทร์(2 ต.ค)ว่าในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา อีเซา มัพฟูมี( Esau Mupfumi Xสมาชิกรัฐสภาจากพรรครัฐบาลซิมบับเว ซานู-พีเอฟ(Zanu-PF)ได้แจกจ่ายเสื้อผ้าที่ใช้แล้วให้แก่ผู้สนับสนุนทางการเมือง และอ้างว่าเป็นของที่ได้มาจากเกรซ มูกาเบ
“ผมได้พบกับสุภาพสตรีหมายเลข 1 เกรซ มูกาเบ และได้รับมอบเสื้อผ้าเหล่านี้มา ผมสามารถมอบต่อให้พวกคุณทั้งหลายได้ ผมมีกางเกงชั้นในมาให้ ผมทราบมาได้กางเกงชั้นในของพวกท่านทั้งหลายมีสภาพไม่สู้ดีนัก ได้โปรดมารับส่วนของท่านได้” นิวส์เดย์รายงานโดยอ้างว่าเป็นคำพูดของมัพฟูมี
และในรายงานในวันจันทร์(2 ต.ค) สื่อนิวส์เดย์ยังกล่าวต่อว่า อีเซา มัพฟูมียังได้กล่าวกับผู้สนับสนุนเพิ่มเติมว่า “เรามีทั้งชุดนอน รองเท้าแตะ และเสื้อผ้า ได้โปรดมารับสิ่งของที่ได้มาจากภริยาประธานาธิบดี เกรซ มูกาเบ ของพวกท่าน”
เอเอฟพีรายงานว่า ด้วยความยากจนทางเศรษฐกิจทำให้ประชาชนชาวซิมบับเวจำเป็นต้องหาซื้อเสื้อผ้ามือสองมาใช้ ทั้งนี้เสื้อผ้าเหล่านี้ รวมไปถึงชุดชั้นใน นั้นถูกนำเข้ามาจากโมซัมบิคที่ได้มาจากบรรดาชาติตะวันตกอีกทอด
ซึ่งครั้งหนึ่งพบว่า ซิมบับเวเคยแบนการห้ามซื้อขายเสื้อผ้ามือสองมาแล้วในปี 2015 แต่ทว่าได้ยกเลิกไปหลังจากนั้น
ด้านองค์การแอมเนสตีสากลได้ออกแถลงการณ์เรียกร้องให้ปล่อยตัวนักข่าวซิมบับเวทันทีโดยไม่มีเงื่อนไข โดยชี้ว่า การจับกุมตัวนยานกานีมีเป้าหมายทางการเมืองเพื่อต้องการข่มขู่และคุกคามนักข่าว
“เจตนาเพื่อที่จะส่งสารไปยังนักข่าวและผู้ทำงานด้านสื่อสารมวลชนว่าคนเหล่านั้นสมควรที่ต้องเซนเซอร์ตัวเองมากกว่าเลือกที่จะรายงานความเป็นจริง”