ประธานาธิบดีมาลาวีถึงแก่อสัญกรรมหลังหัวใจวายเฉียบพลัน

เอเอฟพี - นายบิงกู วา มูทาริกา ประธานาธิบดีมาลาวี ถึงแก่อสัญกรรมแล้วด้วยโรคหัวใจล้มเหลว แหล่งข่าวของโรงพยาบาลเผยเมื่อวันศุกร์(6) แม้ยังไม่มีการยืนยันอย่างเป็นทางการ ขณะที่การปิดปากเงียบภายในรัฐบาลได้ก่อภาวะหยุดชะงักทางการเมืองเกี่ยวกับผู้สืบทอดอำนาจ

มาลาวี ประเทศยากจนในทวีปแอฟริกา ดำดิ่งสู่ค่ำคืนแห่งลับลมคมใน หลังจาก มูทาริกา เกิดหายใจวายเฉียบพลันในกรุงลิลองเว เมื่อวันพฤหัสบดี(5) และถูกหามส่งโรงพยาบาลเป็นการเร่งด่วน ทว่าท้ายที่สุดแล้วคณะแพทย์ก็ไม่สามารถยื้อชีวิตเขาได้

"เขาเสียชีวิตหลังพ้นเที่ยงคืนไม่นาน แม้มีความพยายามกู้ชีพเขานานกว่า 2 ชั่วโมง" แหล่งข่าวโรงพยาบาลเผย ทั้งนี้แหล่งข่าวคนดังกล่าวไม่ประสงค์เผยชื่อเนื่องจากรัฐบาลยังไม่มีคำแถลงอย่างเป็นทางการ

สถานีวิทยุแห่งรัฐรายงานว่า มูทาริกา ถูกนำตัวขึ้นเครื่องจากสนามบินในกรุงลิลองเว ไปยังแอฟริกาใต้ตอนเช้าวันศุกร์(6) อย่างไรก็ตามทั้งรัฐบาลแอฟริกาใต้และเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลในโจฮันเนสเบิร์ก ไม่ขอแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสถานะของ มูทาริกา โดยให้เหตุผลว่ามีเพียงรัฐบาลมาลาวีเท่านั้นที่มีอำนาจให้ข่าวเกี่ยวกับประธานาธิบดีของพวกเขา

กระนั้นก็ดีแหล่งข่าว ณ โรงพยาบาลลิลองเว บอกว่า มูทาริกา ถึงแก่อสัญกรรมตั้งแต่อยู่ในมาลาวีแล้ว แต่ที่ถูกนำขึ้นเครื่องไปยังแอฟริกาใต้นั้นคือศพดองของเขา อันเป็นความพยายามของพรรครัฐบาลเดโมแครตโพรเกรสซิพเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยภายในพรรคเกี่ยวกับประเด็นการสืบทอดอำนาจ

ภายใต้รัฐธรรมนูญ รองประธานาธิบดีจอยซ์ บันดา จะถูกดันขึ้นสู่เก้าอี้ผู้นำประเทศคนต่อไป แต่การสืบทอดอำนาจเช่นนั้นเต็มไปด้วยความเสี่ยง เพราะว่าก่อนหน้านี้ มูทาริกา ขับไล่เธอออกจากพรรคไปแล้วในปี 2010 และเลือกน้องชายของคนเองขึ้นสู่ผู้สืบทอดแทน

อย่างไรก็ตามการขับไล่ บันดา ออกจากพรรคได้ก่อความโกรธกริ้วแก่ผู้มีสิทธิ์ออกเสียงคนยากจนที่มองว่าเป็นความพยายามกระชับอำนาจของมูทาริกา

มูทาริกา อดีตนักเศรษฐศาสตร์ของธนาคารโลก ได้รับเลือกตั้งกลับมาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของมาลาวีอีกสมัยในปี 2009

อย่างไรก็ตามการทำหน้าที่ผู้นำประเทศสมัยที่ 2 ของเขา ต้องมีรอยด่างพร้อยจากการประท้วงต่อต้านรัฐบาล ด้วยนักเคลื่อนไหวกล่าวหาเขาบริหารเศรษฐกิจผิดพลาดและเหยียบย่ำเสรีภาพประชาธิปไตย

สองปีก่อน เขาประกาศจะอยู่ในตำแหน่งจนครบสมัยในปี 2014 ท่ามกลางเสียงเรียกร้องให้เขาลงจากเก้าอี้และความโกรธเคืองต่อการทำหน้าที่ผู้นำของเขาที่สูงขึ้นเรื่อยๆ