MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน โอซือกับดอกโบตั๋นไม่แปลกที่เด็กหญิงโคจะตกใจกลัวจนร้องไห้จ้าอย่างนั้น เพราะอยู่ ๆ ชายใจดีที่ตนกำลังติดแจก็ชักดาบคมกริบฟันขวับราวสายฟ้าฟาดเฉียดฉิวผ่านกายตัวไปอย่างนั้น MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนต้นสนพันปี (ต่อ)“ขอให้รู้ไว้ว่าตอนนั้น ถ้าทาเกโซคนนี้คิดสู้ละก็ คนที่เหมือนแตงกวาแห้งตายคาเถาอย่างเจ้า ข้าเหยียบเบา ๆ ก็แหลกจมดินไป ไม่ต้องเสียงแรงมากมาย” MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนแว่วเสียงขลุ่ย (ต่อ)แม้แต่ปีศาจยังหลงใหลมนต์เสน่ห์ของดนตรี แล้วทำไมมนุษย์คนหนึ่งที่ยังเวียนว่ายอยู่กับความรู้สึกอันเกิดจากรูป รส กลิ่น เสียง และสัมผัส จะไม่เคลิบเคลิ้มไปกับเสียงขลุ่ยของสาวงามเช่นโอซือ MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนแว่วเสียงขลุ่ย“หลวงพี่ทากูอันถ้าจะเสียสติไปแล้ว เมื่อเช้าเห็นเล่าว่าไปอาสาท่านซามูไรทำอะไรก็ไม่รู้น่าห่วงมากเลยเอ็ง” ลูกศิษย์วัดคนหนึ่งเข้ามาปรารภด้วยความห่วงกังวลในเรือนครัว ทำเอาตื่นตกใจไปตาม ๆ กัน MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนตำราพิชัยสงคราม (ต่อ)แขกคนสำคัญยินดียิ่งนักเมื่อเห็นโอซือเดินเข้ามาในห้องเจ้าอาวาส จัดแจงจับหมวกที่ปัดเป๋อยู่ให้เข้าที่วางท่าที่คิดว่าดูดีเป็นที่ต้องตาสาวน้อย หน้าหนวดปลาดุกแดงเรื่อแสดงว่าร่ำเหล้าสาเกมาจนได้ที่ ภาค 1 ดิน ตอนแม่เฒ่าโอซุงิ“หนูรีบเรียกเอาไว้เพราะอยากถามเหมือนกัน แต่ทาเกโซหลบหน้าแวบหายไปเลยไม่รู้ทำไม นายคนนี้ปกติก็เป็นคนแปลกอยู่แล้ว แต่วันนี้หนูไม่เข้าใจจริง ๆ จ้ะป้าว่าพอได้ยินหนูเรียกทำไมถึงต้องหนีด้วย” MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนสรงน้ำพระ (ต่อ)ส่วนโอซือแต่งชุดกิโมโนสวยงามคาดโอบิที่เพิ่งเย็บเสร็จใหม่ ๆ นั่งอยู่หน้าโต๊ะไม้ลงรักที่อยู่อีกด้านหนึ่งของปะรำดอกไม้ บนโต๊ะมีกล่องลงรักปิดทองใส่แท่นฝนหมึกดำพร้อมกระดาษหลากสี สำหรับเขียนบทกลอนคาถาตามคำขอของผู้มาสรงน้ำพระ
