ลูกผู้ชายไม้ตะพด

พระเอก 7 สี 'พอร์ช ศรัณย์' ขับรถจักรยานยนต์บิ๊กไบค์พลิกคว่ำ นอน ICU แพทย์ให้เฝ้าระวังดูอาการต่อไป ด้านผจก. ยันปลอดภัยแล้ว เตรียมแถลงรายละเอียด เย็นนี้

เคลลี่ ธนพัฒน์ ชวนผู้กำกับหยง-เอกภพ และนางเอกสาวฐิสา-วริฏฐิสา พร้อมหนุ่มมิกค์ ทองระย้า และทีมงานละคร ตะพดโลกันตร์ ยกเค้กแฮปปี้เบิร์ธเดย์ ย้อนหลังวันคล้ายวันเกิด (5 ม.ค.) ให้กับหนุ่ม จอร์จ-ฐปนัท สัตยานุรักษ์ ระหว่างถ่ายทำละคร ที่ โรงพยาบาลปทุมเวช พร้อมกับอวยพรวันเกิดให้เจ้าตัวมีความสุข และมีสุขภาพแข็งแรง

ลงเล่นบทบู๊เรื่องแรกในละครเรื่อง “ลูกผู้ชายไม้ตะพด” ทำนางเอกผิวโอโม่ “ฉัตร-ปริยฉัตร ลิ้มธรรมมหิศร” อ่วมอรทัย ได้รอยฟกช้ำดำเขียวและแผลขีดข่วนกลับบ้านไปเกือบทุกคิว แต่นางเอกดาวรุ่งนอกจากจะไม่เข็ด ยังบอกอีกว่าช้อบ..ชอบ สนุกได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ ถ้ามีละครแนวบู๊ก็อยากเล่นอีก ออกปากดีใจได้ร่วมงาน “พอร์ช-ศรันย์ ศิริลักษณ์” ทำให้ไม่ค่อยเกร็ง โดยฉัตรบอกว่า “ รับบทเป็นอบเชยค่ะ เป็นลูกนักมวยเก่า เป็นคนห้าวๆลุยๆ คิวบู๊แน่นมากเลยค่ะ คือเราจะต้องปกป้องพระเอกตลอดเพราะว่าเค้ามีเรื่องบ่อยมาก บู๊เต็มๆทั้งชกเตะต่อยก็ไปเรียนเพิ่มเติมค่ะเรียนมวยและศิลปะป้องกันตัว ยอมรับค่ะว่ายากและเหนื่อยมาก กลับบ้านนี่ถึงกับหมดแรงหลับไม่รู้ตัวเลยค่ะ

ไกรกับไม้ยังอยู่ที่ศาลาสวดศพและนั่งอยู่หน้าศพราตรี “ผมนึกว่าดึกป่านนี้จะไม่มีใครอยู่แล้ว” “ชั้นนอนเฝ้าแพรวาที่นี่ทุกคืน มันคงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ชั้นจะทำให้ได้ แพรวาต้องตายอย่างโดดเดี่ยว ไม่มีญาติซักคนมาเยี่ยม เธอควรจะได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้ สำหรับคนดีอย่างเธอ ชั้นก็ทำได้แค่นี้แม้มันจะไม่สามารถชดเชยสิ่งเลวๆ ที่ชั้นเคยทำกับแพรวาได้” ไม้มองไกรยิ้มเศร้าๆ ไม่พูดอะไร ต่างคนต่างก็เข้าใจกัน ส่วนอบเชยเมื่อกลับมาบ้านเธอร้องไห้ด้วยความเสียใจ “ถึงเธอจะตายไปแล้ว เธอก็ยังชนะชั้นอยู่ดี แพรวา แล้วชั้นก็ไม่ใช่ตัวแทนของเธอด้วย ...”

เจ๊กีจอดรถหน้าบ้านตัวเอง แล้วเดินเข้าไปในบ้านอย่างเศร้าๆ ขระนั้นหมอเพิ่งตรวจอาการไกรเสร็จเดินออกมาจากห้อง “คุณไกรน่าจะเป็นไข้หวัดใหญ่ 2009 นะครับ ซึ่งผมแนะนำเจ๊กีว่าให้ใส่ผ้าปิดปากตลอดเวลา เพราะเชื้อมันแพร่กันง่าย ยิ่งคนสูงวัยมีโอกาสเป็นหนักกว่าด้วย ผมแนะนำให้จ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลดีกว่าครับ จะได้ไม่ติดกันเดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ” หมอบอกกับเจ๊กีแล้วเดินออกไป ระหว่างที่หมอเดินออกไปเจ๊กีก็เห็นแพรวาเดินสวนเข้ามา เจ๊กียิ้มออกที่เห็นแพรวา แพรวาส่งยิ้มอย่างไม่สะดวกใจนัก ที่ตลาดสดขณะนั้นทิวาเดินตาขวางเข้ามาในตลาดสด ท่าทีของทิวาดูไม่เป็นมิตรจนชาวบ้านแตกฮือ ทิวาเดินตรงไปที่ร้านขายเนื้อหมู

ค่ำวันนั้นเมื่อเมฆเข้ามาในบ้านก็เห็นบ้านโล่ง เมฆเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของไม้มันไม่เหลือเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว แล้วเมื่อเมฆเดินมาที่เตียงเมฆก็พบชุดลูกผู้ชายถูกพับวางไว้บนเตียง เมฆซึม แต่แล้วไม้ก็เปิดประตูเข้ามา ทั้งคู่มองหน้ากัน “พ่อนึกว่าจะไม่มีวันได้เจอหน้าลูกอีก” เมฆบอก “พ่อกำลังแย่ ถ้าชั้นไม่อยู่ชั้นคงจะเป็นคนที่แย่มาก เรื่องงานของพ่อ พ่อไม่ต้องห่วงชั้นจะไปคุยกับเจ๊กีให้ ชั้นเชื่อว่าเจ๊กีต้องเข้าใจ” “ไม่เป็นไรหรอกไม้ พ่อน่ะผิดเองจริงๆ งานคนขับรถ อาจไม่เหมาะกับพ่อแล้ว” “ไม่ใช่หรอกพ่อ” “พ่อห่วงแค่เรื่องเดียว พ่ออยากจะขอร้องไม้ อีกแค่ครั้งเดียว

แพรวาถูกพามาที่โรงแรมทั้งที่เธอยังหลับไม่ได้สติ สักมองแพรวาด้วยหน้าตาหื่นๆ ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเธอ “เสียดายนะ ชั้นล่ะอยากทำอะไรเธอมากกว่าที่ถูกจ้างซะจริงๆ” แพรวาเริ่มรู้สึกตัวขึ้น ขณะนั้นไม้กำลังเดินดูตามห้องต่างๆ ของโรงแ รมซึ่งก็ดูเหมือนปกติ แต่แล้วไม้เห็นห้องๆ หนึ่งดูผิดปกติประตูเปิดแง้มไว้ ไม้เข้ามาในห้องเจอสักที่รีบวิ่งออกไป ไม้รีบวิ่งตามสักออกมา ไม้ตามสักออกมาที่ระเบียงพยายามจะขัดขวาง สักปะมือกับไม้นิดหน่อยแล้วอาศัยจังหวะที่ไม้ไม่ทันตั้งตัวผลักไม้ตกจากระเบียง แล้วตนก็วิ่งหนีไป ไม้โชคดียังไม่ตกจากระเบียงเพราะเสื้อตนเองไปเกี่ยวกับขอบระเบียงที่ยื่นออกไป

กลายเป็นละครดังเรทติ้งแรงได้รับกระแสนิยมดีมากจากแฟนละครไปแล้ว สำหรับ“ลูกผู้ชายไม้ตะพด” โดยเฉพาะพระเอก “พอร์ช” ศรันย์ ศิริลักษณ์ ได้รับคำชมกลับมามากมาย ที่สวมบทบาท “ไม้” ได้ดีและน่ารักจนแฟนละครหลงรักกันเป็นแถว ทำเอา “พอร์ช” ปลาบปลื้มสุดๆ บอกว่าเล่นละครเรื่องนี้ได้ประสบการณ์ใหม่เพียบ คุ้มค่าจริงๆที่ได้เล่น โดย “พอร์ช” บอกว่า “ กระแสตอบรับกลับมาดีมากตั้งแต่วันแรกที่ออกอากาศ มีแฟนละครชมเข้ามาว่าผมเล่นเก่งขึ้นด้วย ดีใจมากครับ เพราะไม่ว่าจะเป็นคำติหรือคำชมจากแฟนละคร ผมก็พร้อมน้อมรับฟังไว้ เพื่อเอาไปปรับปรุงและพัฒนาให้ดีขึ้นครับ ลูกผู้ชายไม้ตะพดเป็นละครบู๊เรื่องแรกของผม

ตอนค่ำวันนั้นอบเชยมายืนรอไม้อยู่หน้าบ้าน ไม้เดินกลับมาถึงบ้าน อบเชยหน้าง้ำ “ทำไมกลับมาป่านนี้” “ไปซ้อมมวยมา” “อย่าโกหกหน่อยเลยน่า” “นี่อะไรเนี่ย...เธอเป็นแม่ชั้นไปแล้วเหรอ” อบเชยจ้องไม้ ไม้งง “นี่อะไรเนี่ย” “มีอะไรจะสารภาพกับชั้นมั้ย” “ไม่มี” “ไม่มีจริงๆ น่ะเหรอ” “ไม่มี” “ไปไหนมา ไปกับใคร อะไรพวกนั้น” “ไม่มี” อบเชยหน้างอ “ถ้าจะมาหาเรื่องกันชั้นไม่คุยด้วยนะ มีอะไรต้องทำอีกเยอะ” ไม้บอกอย่างเบื่อๆ “งั้นประวัติทิวานี่ ก็ทิ้งมันไว้ตรงนี้แหละ ไม่มีใครอยากรู้อะไรหรอกมั้ง” “ประวัติทิวาเหรอ ไหนขอดูหน่อย” อบเชยเอาประวัติทิวาหลบ