MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิภาค 4 ลม ตอนน้ำตกคู่รักซาซากิ โคจิโร นักดาบรูปงามทรงสำอาง เวลาดี ๆ ก็แต่งกายล้ำสมัยเดินเชิดอกผึ่งผายสะพายดาบไปตามถนนให้สาว ๆ มองจนเหลียวหลัง แต่ยามเมามายร่ำสุราจนหมดไหก็กลายเป็นไอ้ขี้เมาข้างถนน ปากโวโอหังเผยสันดานเดิมออกมาหมดสิ้น MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิภาค 4 ลม ตอน ฝนพรำพรมกลีบดอกฟูจิต้นหลิวเก่าแก่ยืนต้นอยู่บนเกาะนาคาโนะชิมะที่เชื่อมสะพานเล็กยาวยี่สิบสามช่วงซี่ลูกกรงสะพานกับสะพานใหญ่ยาวเก้าสิบหกช่วงซี่ลูกกรงสะพานเชื่อมถึงกัน MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิภาค 4 ลม ตอน อารมณ์กวี“ต้นเนมุไงล่ะ ในสวนของวัดชิปโปจิที่บ้านนอกก็มี ตอนเด็ก ๆ ข้ากับท่านมูซาชิเคยวิ่งเล่นและนั่งเล่นขายของกันใต้ต้นแทบทุกวัน พอถึงเดือนหกต้นเนมุก็จะออกดอก กลีบเป็นฝอยสีแดงอ่อนๆ เหมือนเส้นด้าย พอพลบค่ำใบที่เหมือนต้นถั่วก็จะหุบเข้าหากัน” MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 4 ลม ตอน ลูกกวาดแก้งอน#8203;ดวงตาของโอซือจับจ้องไปข้างหน้าผ่านระเบียงกระท่อมไปยังฟากฟ้าไกล MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิภาค 4 ลม ตอน คำท้าโคจิโรพูดคล่องเป็นช่องเป็นฉากราวน้ำไหลผ่านแผ่นกระกระดานที่ตั้งตรงลงไปในลำธาร เช่นเดียวกับเมื่อครั้งสาธยายความต่อหน้าคณะสงฆ์ที่สำนักพุทธจักรบนภูเขาเอซัน MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิภาค 4 ลม ตอน วงน้ำชาของช่างตัดหินมาตาฮาจิเดินดุ่มออกไปตามหาแม่ มูซาชิดูเวลาแล้วเห็นว่าเพิ่งเลยเที่ยงวัน ยังอีกนานกว่าจะพลบค่ำและหญิงนำสารจะกลับมา จึงล้มตัวลงนอนเหยียดยาวบนม้านั่งที่มุมหนึ่ง ตามอย่างแม่วัวที่นอนหลับสบายอยู่ที่โคนต้นท้อข้างร้านนั้นเอง MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิภาค 4 ลม ตอน สัญญาของเพื่อนถ้าคนที่นั่งสาธยายอยู่ตรงหน้าคือแม่ มาตาฮาจิจะต้องย่นจมูกใส่และทำหน้าเบื่อหน่ายคล้ายจะบอกว่าพูดอยู่ได้ ฟังเสียจนหูจะแฉะอยู่แล้วเช่นเคย แต่คำพูดของมูซาชิ เพื่อนที่ได้พบกันมานานถึงห้าปีกระทบแก่นใจเจ้าหนุ่มอย่างแรงจนน้ำตาร่วงพรู MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิภาค 4 ลม ตอน ผีเสื้อกับสายลม“เห็นเอ็งแล้วข้าอดคิดถึงความหลังไม่ได้ เพราะโอโคคนเดียว นางทำให้ทางเดินชีวิตของข้าผิดพลาดไปอย่างไม่มีทางกู้กลับ” MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิภาค 4 ลม ตอน พบเพื่อนเก่ามูซาชิหยิบพู่กันออกมาจากกล่องเครื่องเขียนที่ถือติดตัวและเริ่มเขียนจดหมายถึงโอซือ ดังที่ตั้งใจไว้หลายวันระหว่างพำนักอยู่ที่วัดมูโดจิแล้วว่าจะเขียนถึงเพิ่งจะได้โอกาสเดี๋ยวนี้เอง MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 4 ลม ตอน มูซาชิกับแม่เฒ่าโอซูงิมูซาชิอุ้มแม่เฒ่าโอซูงิขึ้นหลังแม่วัวเดินผ่านสันเขาจากยอดชิเมงาทาเกะเข้าไปในป่าและลงไปที่ชิงะตรงหลังวัดมิอิพอดี
