มาหยารัศมี

เป็นนางเอกและนางร้ายในตำนานก็ว่าได้สำหรับคู่ของ กบ สุวนันท์ คงยิ่ง ผู้รับบทดาวพระศุกร์ กับ กิ๊ก สุวัจนี ไขยมุสิก ผู้รับบท มาหยารัศมี ที่สมัยนั้นทำคนติดละครกันทั่วบ้านทั่วเมือง ล่าสุดทั้งคู่ได้โคจรมาเจอกันอีกครั้งในงานแต่งงานขอ

เวลานั้นจันทราเดินมาตามทาง มุ่งหน้าไปยังบ้านเช่าในสลัม จันทรายามนี้ไม่เหลือเค้าคุณนายแห่งบ้านมณีกุลสักน้อย ขาเป๋ หน้าตามีแต่ริ้วรอยแผลเป็น น่าเกลียดน่ากลัว จำหน้าเดิมแทบไม่ได้ จันทราเดินเอาผ้าปิดหน้า ลากขาเดินไปตามทาง “ผีๆๆๆ” เด็กๆ เห็น ร้องไห้จ้าละหวั่น กรี๊ดกันลั่นซอย จันทราเอามือจับหน้าจับขาตัวเอง น้ำตาคลอ เสียใจ แค้นใจที่ตัวเองต้องมาพิการและใบหน้าเสียโฉม กลายเป็นคนอัปลักษณ์ และยิ่งโกรธแค้นเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาก็ยิ่งแค้นหนัก คืนนั้น ขณะที่จันทราจะข้ามถนน หนีการตามไล่ของสรรชัยกับธิติรัตน์ รถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูง จันทราหันไปมองเห็นไฟสูงจากรถบรรทุกสาดมาเจิดจ้า และเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่กลางถนนขวางหว่างกลางจันทรากับรถบรรทุกคันนั้น จันทราหวีดร้องสุดเสียง และฮึดสุดแรงเกิดกระโดดหลบเข้าข้างทาง

ไม่นานหลังจากนั้น ธิติรัตน์พาตัวเองมาซุ่มอยู่ที่หน้าบ้านเมิน ชายหนุ่มจับตามองเข้าไปในบ้านรอคอย สักครู่หนึ่งเห็นแป้นเปิดประตูเดินถือตะกร้าเพื่อไปจ่ายตลาด ธิติรัตน์รอจนแป้นลับตัวไป แป้นลืมล็อคประตูตลอด! ธิติรัตน์สบโอกาสรีบลอบเข้าไปในบ้านทันที เวลานั้นเดือนแรมนอนร้องไห้อยู่บนพื้น เนื้อตัวสกปรก เริ่มหมดแรงลงไปทุกที ธิติรัตน์วิ่งตรงเข้าไปที่ห้องเก็บของ เห็นประตูถูกล็อคเอาไว้แน่นหนา ธิติรัตน์เคาะประตูเบาๆ พร้อมกับเรียก “แรม...แรม แรมอยู่ในนี้หรือเปล่า?” เดือนแรมค่อยๆ ปรือตาขึ้นมา โรยแรงเต็มทน สติยังไม่ฟื้นคืนเต็มร้อย ธิติรัตน์นิ่งฟังท่าทางหมดหวัง คิดในใจว่าตัวเองอาจจะคิดมากไปเอง แต่ที่สุดลองเรียกใหม่

มะลิรู้เรื่องเอาตอนเช้าจากปากเดือนแรม และหญิงชราถามย้ำออกมาด้วยความตกใจ “อะไรนะ ยัยเพ็ญน่ะเหรอหนีออกจากบ้าน...” “ค่ะ” เดือนแรมบอก “แผนการอะไรของแม่จันทราหรือเปล่า? คราวที่แล้วบอกว่าหาย ที่แท้แอบไปอยู่ไหนมาก็ไม่รู้” “คุณเพ็ญคงหนีไปจริงๆ มังคะ...เมื่อเช้าพิมผ่านไปบ้านโน้น แป้นบอกว่าคุณจันทราไม่ยอมหลับยอมนอน เอาแต่ร้องไห้ทั้งคืน” พิมเสริม “นี่ชุติมาเฝ้าอยู่ครับ บอกว่าคุณจันทราท่าทางไม่ดีเลย” แม้นเทพเอ่ยขึ้น “งั้นแม่จะไปดูหน่อย อยู่รั้วเดียวกัน เดี๋ยวจะหาว่าใจจืดใจดำ” “คุณแม่ไม่เชื่อเหรอครับว่าเพ็ญหนีออกไปจากบ้านจริงๆ”

จันทราโมโหหนักผลักร่างเพ็ญประกายเข้าไปในห้อง เพ็ญประกายซวนเซแล้วล้มลงบนเตียง หน้าตาเหยเก “บอกฉันมาไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร?” จันทราถามเสียงกร้าว เพ็ญประกายเงียบ จันทราตรงเข้ามาขยุ้มผมทันทีเพราะลูกสาวตอบไม่ทันใจ “บอกฉันมา?” มองหน้าอย่างนึกรู้ “มันเป็นคนที่แกไปค้างกับมันใช่มั้ย? ใช่มั้ย? ทำไมแกใฝ่ต่ำอย่างนี้เพ็ญประกาย” ทั้งหยิกทั้งตีลำตัวเพ็ญประกายพัลวัน “อย่าค่ะคุณแม่ อย่า!” “เสียแรงที่ฉันอยากให้ได้ดิบได้ดี สุดท้ายแกก็ไปคว้าใครมาก็ไม่รู้ ทำไมแกไม่เอาอย่างฉัน ยัยเพ็ญ ทำไม?” “ก็คุณชายเค้าไม่สนใจเพ็ญไง...ไม่เหมือนคุณศรัณย์ ที่เค้าเห็นค่าของเพ็ญ เค้าเข้าใจเพ็ญ เค้าแคร์ความรู้สึกของเพ็ญ”

“กุญแจซอล” ป่านทอง บุญทอง หรือ “ซอล” ยอมรับบางครั้งอินและเครียดจากบท “ชุติมา” คาแร็คเตอร์ที่พลิกจากคนห้าวๆ สู่บทคนร้ายแบบมีเหตุผลในละคร “มาหยารัศมี” ของค่ายดาราวิดิโอ ที่งานนี้เจ้าตัวยังเผยกับ “ทีมละครออนไลน์” อีกว่า บทนี้ ร้ายแบบน่ากลัวมากๆ แต่เธอก็มีเหตุผลของตัวเองไม่ได้อยู่ๆ ลุกขึ้นมากรี๊ดวี๊ดว๊าย “จริงๆ ต้องบอกเลยนะคะว่า หลายคนคงจะติดตามภาพซอลจากคาแร็คเตอร์ห้าวๆ มาก่อน ที่ดูสดใสมีความร่าเริง บางเรื่องก็ดูกระโดกกระเดก หรือไม่ก็ตลกๆ ที่ทุกคนจะชินตากันแล้วใช่มั้ยล่ะค่ะ แต่พอมาเล่นเรื่องนี้ ตอนแรกที่อ่านบท ก็คิดเยอะเลย เพราะไม่รู้ว่าจะจินตนาการออกมาแบบไหน เพื่อให้ดูเชื่อในคาแร็คเตอร์นี้ เพราะถือว่าท้าทายตัวเองมากๆ นะ เพราะไม่เคยเล่นมาก่อนน่ะค่ะ”

ด้านกล่ำ กับละเอียด เดินคุยกันมาตามทางในวัด “ทำไมคนบ้านนั้นมันวุ่นวายอย่างนี้วะละเอียด?” กล่ำว่า “นั่นน่ะสิขนาดยังไม่เป็นเขยนะเนี่ย ถ้าเป็นเขยแล้ว ชีวิตคุณชายอยู่ไม่สุขแน่” ละเอียดเหนื่อยใจแทนนาย ระหว่างนั้นเจ๊กอไก่ที่จะมาทำบุญ เห็นสองคน จำได้ว่าอยู่ในวังศิลาลายของคุณชายธิติรัตน์ จึงแอบย่องมาข้างหลัง ได้ยินที่กล่ำกับละเอียดคุยกัน “ฮั่นแน่!!มาวัดเค้าห้ามนินทากันนะคร้า” สองคนสะดุ้ง ร้องพร้อมกัน “ว้ายผี!” “ผีที่ไหนจะหน้าตาดีขนาดนี้คะตากล่ำ ป้าละเอียดมากันสองคนเหรอคะเนี่ย?” “คุณชายมาด้วยค่ะ แต่กลับไปก่อนเพราะคุณมาหยารัศมีหนีออกจากบ้าน” ละเอียดบอก เจ๊กอไก่พูดเสียงดัง “ยัยสวยไม่เสร็จ อุ๊ปส์! คุณมาหยารัศมีหนีออกจากบ้าน”

มะลิชวนเพ็ญประกายออกมาคุยกันนอกตัวบ้าน สองคนเดินคุยกันมาท่ามกลางบรรยากาศสวยร่มรื่น บริเวณสนามหญ้าบ้านมะลิ เพ็ญประกายตอบคำถามหญิงชรา “เพ็ญไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ” มะลิทอดยิ้มมองอย่างอ่อนโยน เปี่ยมเมตตา บอกอีก “ก็..ถ้าแม่เพ็ญไม่สบายใจที่จะบอกป้า ก็ไม่เป็นไร...” เพ็ญประกายมองมะลิแบบหวั่นไหว ไม่มั่นใจ “ตอนนี้เพ็ญไม่น่ารักจริงๆหรือคะ?” มะลิยิ้มเยื้อนมองอย่างอ่อนโยน พร้อมกับจับมือเพ็ญประกายมากุมไว้ “น่ารักแต่เมื่อก่อนน่ารักมากกกก...ป้าจำภาพแม่เพ็ญได้หมดทุกภาพเลยนะ ตอนเล็กๆ แม่เพ็ญจะจูงมือแรมมาหาป้าที่บ้าน ชวนกันมาทานขนม อ้อ! มานวดให้ป้าด้วย มือเล็กๆ แต่หนักชะมัดเลย เพ็ญรักแรมมาก แล้วแรมก็รักเพ็ญมาก”

เจิมขับรถมาตามทาง จู่ๆ เสียงมือถือชุติมาดังขึ้น เจิมหักรถจอดข้างทางคว้ากระเป๋ามาเปิดดู เห็นมือถือสองเครื่องในนั้น “พกมือถือทำไมสองเครื่องวะ? เครื่องหนึ่งก็เก๊า เก่า กระจอก” แล้วหยิบเครื่องที่ดังออกมาดูเห็นเป็นชื่อแม้นเทพ เจิมยิ้มหยัน “สายไปแล้วว๊อยยย..ไอ้แม้นเทพ!” เจิมโยนมือถือทิ้งไม่ยอมรับสาย “ทำไมชุไม่รับสาย?” แม้นเทพประหลาดใจมาก ขณะลงจากรถ ก้าวเดินเข้าไปในแฟลต ด้านสุดใจยังอยู่ในอาการอกสั่นขวัญแขวน รู้สึกตกใจกลัวมากๆ นึกเรื่องที่ชุติมาเล่า ว่าแม่ไม่ยอมรับว่าเป็นลูก ก็ฉุกคิดไปถึงจอมวายร้ายจันทรา “หรือว่า แม่ของหนูชุจะคือคุณจันทรา แล้วคุณจันทราจะรู้ว่าหนูชุอยู่กับเรา เลยส่งผู้ชายคนนั้น