ตอนที่22

เนตรมายากับเชื่อมเดินหงุดหงิดงุ่นง่าน กลับขึ้นมาบนสำนัก เชื่อมนั้นฮึดฮัดไม่พอใจทรงกลดมาก บ่นบ้าออกมา “คุณทรงกลดนี่ก็อะไรไม่รู้ ผีเข้าผีออก เจ้าแม่ทำงานให้แท้ๆ แต่กลับไม่เห็นความดี” เนตรมายาเองก็เจ็บใจไม่หาย “คอยดูสิ สักวันเขาต้อง

ภายในห้องตรวจรักษาคนไข้บนสถานีอนามัย ปรัชญาตรวจอาการทศนนท์อยู่ในนั้นจนเรียบร้อยแล้ว “อาการโดยรวมของคุณทศค่อนข้างดี ไม่มีภาวะแทรกซ้อน แผลหัวแตกที่ด้านหลังก็ไม่ติดเชื้อ เดี๋ยวถ้าคุณพีมา ก็มารับยาแล้วกลับบ้านได้เลยนะครับ” “ขอบคุณครับ

สอางวิ่งหนีเตลิดออกมาตามทางอันมืดมิด ภาพกำจรถูกยิงเลือดสาด ล้มลงไปตายต่อหน้าต่อตา ผุดขึ้นมาหลอกหลอน “ซอยแหน้ ไผกะได้ ซอยกูแหน้” สอางกรีดร้องหวาดกลัว รู้สึกได้ยินเสียงปืนดังซ้ำๆอยู่ในหัว รีบวิ่ง จนล้มลุกคลุกคลาน เนื้อตัวเปื้อนฝุ่นด

นลินวิ่งร้องไห้หนีออกมาด้วยความเสียใจ ตฤณฤทธิ์วิ่งตามมาจนทัน ขวางนลินไว้ “ลิน คุณฟังผมก่อน ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย และผมก็เชื่อว่าคุณไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่ๆ” นลินมองหน้าตฤณฤทธิ์น้ำตาคลอ แววตาเต็มไปด้วยความสับสน “แต่บางทีฉันก็

ที่บ้านพลเพิ่มเวลานั้น นักการเมืองหนุ่มกำลังนั่งดูเอกสารบนโต๊ะด้วยสีหน้าหงุดหงิด สักครู่หนึ่งมีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น หน้าจอเป็นสายจากกำนันสิน เขากดรับสาย “ว่าไงกำนัน” กำนันสินโทร.มาจากบ้านดอนป่าหวาย สองคนคุยสายกัน “ตอนนี้ผม

มิ้นนั่งพักเหนื่อยอยู่ที่คอนโด สายตามองดูช่อดอกไม้ที่กอล์ฟกับเธอรับได้จากงานแต่ง สักครู่หนึ่งกอล์ฟก็เดินนำข้าวผัด ที่ผัดเอง มาวางให้

วันหนึ่งเมื่อในอดีต เที่ยงนั่งอยู่หน้าบ้านเช่า เขียนกลอนเนื้อเพลงร้องตะลุงลงกระดาษมาพักใหญ่ แต่ดูเหมือนจะไม่ถูกใจ เขาขยำกระดาษทิ้งหลายครั้ง คงเพราะจิตใจอันว้าวุ่นขุ่นมัวนั่นเอง จู่ๆ เที่ยงลุกพรวดขึ้นเดินไปหาสร้อยพีเพื่อคุยเรื่องค้างคาใจ “สร้อยพี พี่มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย” “เเต่ฉันไม่อยากคุยกับพี่” พร้อมกับว่าสร้อยพีลุกยืนหันหลังเดินหนีไม่สนใจฟัง เที่ยงพูดขึ้นอีกว่า “พี่อยากให้สร้อยพีเข้าใจพีเรื่องพี่กับคุณมาลี” สร้อยพีหยุดชะงัก หันกลับมาหาเที่ยง “เรื่องที่พี่ต้องแต่งงานกับมัน เพราะเป็นเเผนของมันอย่างนั้นน่ะเหรอ” “ไม่ใช่นะสร้อยพี เธอเข้าใจผิดเเล้ว”