ตอนที่17

เรื่องย่อตอน ปลายจวัก ตอนที่17 อาหารยาใจ วาดมาหาซื้อน้ำมันหอมดอกลำเจียก ขี้ผึ้ง ไส้เทียน เพื่อนำไปทำเทียนอบเอาไปใช้กับข้าวแช่ทางด้านสินก็จัดหาโหงวบี่จี้ ผลไม้ 5 รส มีสรรพคุณบรรเทาโรคซึมเศร้ามาให้อ่อน เพื่อให้อ่อนคลายเครียดลดค

เสี่ยบูรพานั่งคุมแค้นสีหน้าโกรธขึ้งดูข่าวปลายอ้อร้องเพลงในงานวันเปิดตัวกับสื่อมวลชน ผ่านจอทีวีในห้องทำงาน มีเพียงฟ้านั่งดูอยู่ด้วย ช่วยสุมไฟในอก “ไอ้เลวนั่นมันฉกเอานังปลายอ้อ ไปเปิดตัวกับค่ายกระจอกของมันจนได้” “มันทำแบบนี้เท่ากับ

ในบรรยากาศฟ้าครึ้มฝน หมู่เมฆสีดำทะมึนปกคลุมเหนือบ้านทรงกลดตอนเช้าวันนี้ ขณะสองลูกน้อง ขจรและศรชัย ยกลังใส่น้ำผลไม้เข้ามาวางลงที่ห้องโถง “เรียบร้อย น้ำผลไม้สิบลังตามที่นายสั่ง” ขจรว่า ศรชัยหยิบขวดน้ำผลไม้ขึ้นมาดูท่าทีงุนงง

สมรง่วนอยู่ในเคาน์เตอร์ กำลังก้มหน้าอ่านสูตรกาแฟในสมุดโน้ตที่นิดหน่อยเขียนไว้ “กาแฟเย็น เอสเพรสโซ่สองช็อต นมข้นหวานหนึ่งออนซ์...” มีลูกค้าหญิงวัยรุ่นรูปร่างอวบอ้วนมาดสก๊อย เดินตรงเข้ามาที่เคาน์เตอร์ สมรยิ้มทักทาย “สวัสดีค่า รับอะ

พ่อเจ้ายืนครุ่นคิดสีหน้าเครียดกังวลใจเรื่องอาการญาแม่อยู่ในห้องทำงาน สอางตามเข้ามา ตรงเข้ากอด พูดปลอบประโลม “เราสองคนทำผิดมหันต์เหลือเกินสอาง” พ่อเจ้ารำพึง “ถ้าสิผิด ก็เพราะเฮาสองคนปิดบังความจริงกับญาเอื้อย แต่เรื่องที่พ่อเจ้ากับ

พ่อเจ้ายืนอึ้ง นิ่งงัน มองต่างหูในมือศรีธาราไปไม่เป็น สีหน้าของศรีธาราดูผิดหวังไม่น้อยสังหรณ์ใจบางอย่าง แต่ยังแกล้งถาม “ทองมีทำหล่นไว้ตอนที่เก็บกวาดห้องท่านพ่อหรือเปล่าครับ แต่ผมก็ไม่เคยเห็นเขาใส่ของมีราคาแบบนี้” พ่อเจ้าหน้าซีด

เช้าแล้ว ชาวดอนป่าหวายเริ่มต้นชีวิตวันใหม่ตามครรลองและหน้าที่ใครมัน บรรดาแม่บ้านจับจ่ายซื้อข้าวของอยู่ในตลาดหมู่บ้าน ขณะที่เจ๊หวีกับกะเทยลูกมือช่วยกันเปิดร้านเตรียมให้บริการความสวยความงามนั้น เสียงชมพู่ตะโกนเรียกเสียงดังเข้ามา

ด้วยไม่รู้ว่าจะไปทางไหนแล้ว มัลลิกาเดินเรื่อยเปื่อยจนมาถึงท่าน้ำแห่งนี้ ไม่ไกลจากตลาดนัก “เอาแล้วไงเรา ตามสร้อยพีก็ไม่ทัน นายเจก็ดันหายไปอีก แล้วเมื่อไหร่เราจะกลับวะเนี่ย” มัลลิกานั่งพักอยู่ครู่หนึ่ง ก็ได้ยินเสียงชาวบ้าน 2 คน ที่เดินมาพร้อมกับหมอดูผู้หญิงผมหยิกหยอง คุยกันเสียงดังลั่น และกำลังพากันเดินผ่านหน้าเธอไป “ใครเนี่ย คุ้นๆ จัง” มัลลิกามองตามด้วยความสงสัย เสียงชาวบ้าน1 คุยกับเพื่อนดังขึ้น “นี่ๆ คนนี้ใช่มั้ยที่ว่าดูแม่น ดูมาแล้วทั่วประเทศ” ชาวบ้าน 2 เสริมว่า “ใช่ซิ นี่เพิ่งขึ้นมาจากนครศรีฯ เลยนะเนี่ย” มัลลิกาคุ้นตากับหมอดูแม่นๆ ชื่อดังคนนั้นมากๆ จึงลุกเดินตามไป

ภายหลังจากเที่ยงถูกคุมตัวไปยังบ้านท่านคหบดีโสภณแล้ว นายโพนได้เรียกทุกคนมาสอบถามเพื่อหาความจริง “เรื่องมันเป็นยังไงรึไอ้ทอง” ทองแทบจะหายเมาเป็นปลิดทิ้งแล้วตอนนี้ “ก็ไอ้กล้องยานั่น ข้ายืนยันว่าเห็นมันวางในห้องก่อนที่นายเที่ยงจะมาถึงบ้านอีก เป็นนายเที่ยงไปไม่ได้หรอกอา” นายโพนหนักใจ “เเล้วเราจะทำยังไงกันดี เราจะเอาอะไรไปยันความบริสุทธิ์ได้ละเนี่ย” สร้อยพีร้องไห้ “ตอนนี้พี่เที่ยงจะเป็นยังไงบ้างพ่อ” “ก็ นั่นซิ พวกเราถูกสั่งให้อยู่ที่นี่ ก็ต้องทำตามคุณๆ เค้าไว้ก่อน” นายโพนว่า