ขนยาอี

วันเวลาล่วงเลยมาจนถึงวันออกเดินทาง ตอนสายวันนี้ สุนันทาทำหน้าที่ขับรถพามีคณาเดินทางไปต่างจังหวัดด้วยตัวเอง รถแล่นทะยานอยู่บนถนนหลวง “คุณโต้งเค้าช่วยเหลือเด็กเร่ร่อนในพื้นที่มาเกือบ 10 ปีแล้วล่ะค่ะ เริ่มต้นจากเป็นนักศึกษาเข้าค่ายทำกิจกรรม อาสามาเป็นครูสอนนักเรียนชนบท แล้วก็มาเจอปัญหาเรื่องตกเขียว เรื่องเด็กเร่ร่อน เด็กถูกทำร้าย คุณโต้งก็เลยติดแหง็กทิ้งไปไม่ได้” สุนันทาขับรถเข้ามาตามทางถนนหมู่บ้านในต่างจังหวัด มีคณามองดูข้างทางไปมา “ถึงแล้ว” สุนันทาขับรถมาจอดที่หน้าบ้านไม้ มีอาณาเขตกว้างขวาง มีเรือนเล็ก เรือนใหญ่ มีป้ายหน้าบ้าน เขียนว่า “บ้านทัพใจ” มีคณาลงจากรถ “บ้านกว้างเหมือนกันนะคะพี่บัว”