MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน พระนิกคันแห่งโฮโซอิน •••พระร่างสูงผิวขาวหมดจด เดินวางท่าสง่างามเข้ามาใกล้ และหยุดโค้งคำนับอย่างดงามตามประเพณี ทำเอานักดาบหนุ่มที่ยังนิ่งขึงอยู่ในอารมณ์ที่เพิ่งจะตวัดดาบสังหารศัตรูคนสุดท้าย สะดุ้งกลับมาเป็นตัวของตัวเองและรีบลดปลายดาบอาบเลือดลงต่ำ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน นองเลือดที่หนองน้ำ •••ร่างของมูซาชิถือดาบด้วยมือข้างเดียวจรดปลายต่ำเรี่ยพื้นดิน ย่างก้าวเข้ามาด้วยท่วงท่าของพญาอินทรีย์ที่พร้อมกางกรงเล็บโผนขึ้นโฉบขยุ้ม เงาทะมึนเคลื่อนตัวราวเมฆดำที่อุ้มคมหอกดาบไว้ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน ศิษย์กับครู •••ใบหน้าแสยะยิ้มของนางปีศาจเขาแหลมเปี๊ยบที่โผล่ขึ้นมาทันทีทันควัน ทำเอานักดาบหนุ่มสะดุ้งสุดตัว กล้ามเนื้อเขม็งตึงนิ่งงันไปครู่หนึ่ง มารู้สึกตัวอีกที่ก็ให้งงงันเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจึงตกอกตกใจขนาดนั้น •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน ศิษย์กับครู •••ใบหน้าแสยะยิ้มของนางปีศาจเขาแหลมเปี๊ยบที่โผล่ขึ้นมาทันทีทันควัน ทำเอานักดาบหนุ่มสะดุ้งสุดตัว กล้ามเนื้อเขม็งตึงนิ่งงันไปครู่หนึ่ง มารู้สึกตัวอีกที่ก็ให้งงงันเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจึงตกอกตกใจขนาดนั้น •••ญี่ปุ่น• MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน หน้ากากนางปีศาจ •••แสงจันทร์หมองมัวไม่แจ่มใสมาหลายคืนแล้ว แม่ม่ายสาวเจ้าของบ้านปลอดโปร่งโล่งใจที่มีนักรบท่าทางมีฝีมืออย่างมูซาชิมาพัก จึงมีอารมณ์จัดข้าวปลาอาหารและสาเกปรนเปรอให้แขกคนสำคัญสำราญบานใจเต็มที่ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน ณ บ้านแม่ม่ายสาว •••นักดาบหนุ่มพึมพำอยู่คนเดียวระหว่างก้าวยาว ๆ ด้วยฝีเท้าที่มั่นคงไปตามทางเล็ก ๆ ในป่าต้นซูงิที่มืดทึบ ฝูงกวางที่เผอิญอยู่ในวิถีพากันกระโจนหลบตัวปลิวเข้าไปในแมกไม้เป็นเงาวูบวาบ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน ข้าวชงน้ำชากับผักดอง •••ชายร่างกำยำที่ดูแล้วน่าจะเป็นนักรบฝึกวิทยายุทธ์คนหนึ่งที่มาสมัครประลองฝีมือที่สำนักโฮโฮอินในวันนั้น ลุกขึ้นจากที่นั่งใช้เชือกหนังผูกรวบแขนเสื้อคาดตะแบงไว้ให้รัดกุมก่อนก้าวอาด ๆ ไปเลือกอาวุธที่จัดเรียงไว้ที่ข้างผนัง •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน สำนักโฮโซอิน •••นามของโฮโซอินเป็นที่รู้จักกันดีบรรดานักดาบผู้กำลังศึกษาวิทยายุทธ์ที่มีอยู่มากมายราวฝูงเหลือบฝูงผึ้งในยุคนี้สมัยนี้ หากจะมีนักดาบสักคนมาพูดถึงโฮโซอินหรือถามถึงโฮโซอินอย่างกับว่าเป็นวัดทั่ว ๆ ไปแล้วละก็ เป็นต้องถูกตราหน้าว่าเป็นพวกน •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน เวียนวนไปจึงไม่พบเจอ •••และเมื่อเดินไปถึงก็พบร้านน้ำชาซือเอ็นอยู่ตรงเชิงสะพาน พ่อเฒ่าเจ้าของร้านหน้าตาท่าทางเป็นผู้ดีมีสง่าราศีนั่งอยู่บนแคร่ใต้ชายคาข้างตัวมีหม้อต้มน้ำสำหรับชงชาต้อนรับคนเดินทางเป็นด่านแรก •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน เวียนมาแต่ไม่พบพาน •••เกวียนเทียมวัวคงจะเป็นของลูกวัดที่เป็นเศรษฐี บรรทุกถุงข้าวหรืออาจเป็นถุงถั่วแดงซ้อนกันเป็นภูเขาอยู่เต็มคัน ปักป้ายไม้เขียนด้วยหมึกดำว่าของถวายวัดโคฟุกุจิ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน สายลมฤดูดอกไม้บาน •••อาเกมิเดินครวญเพลงที่จำมาจากละครโอกุนิคาบูกิเบา ๆ อ้อมไปทางหลังบ้านและลงไปซักผ้าที่ชายฝั่งแม่น้ำทากาเซะ นางโยนผืนผ้าลงไปแผ่กว้างบนพื้นน้ำแล้วแกว่งไกว •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน คัปปะเจ้าพรายน้ำ (ต่อ) •••โจทาโรอ้อนไม่หยุด ยิ่งพ่อเฒ่าเจ้าของโรงเตี๊ยมคิจินห้ามว่าอย่าไปกวนมูซาชิผู้เป็นแขกเด็กชายก็ยิ่งอ้อนวอนไม่ยอมเลิก ดื้อรั้นดันทุรังจนพ่อเฒ่าเกิดโมโหและดุเอาแรง ๆ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน คัปปะเจ้าพรายน้ำ •••เด็กชายร่างปราดเปรียววิ่งเข้าไปเกาะขอบประตูห้องด้านหน้าที่พื้นเป็นดินอัดแข็งของโรงเตี๊ยม ที่เขียนชื่อบนหมวกฟางห้อยไว้ที่ชายคาว่า...คิจิน แล้วส่งเสียงแหลมสูงเรียกเข้าไปในร้าน •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน บนทางลาดเนิน •••สองฟากทางลาดเนินที่ขรุขระด้วยก้อนกรวดสายนี้เรียงรายไปด้วยบ้านเก่าแก่หลังคามุงแผ่นไม้ตะไคร่จับคลาคล่ำ สูงบ้างเตี้ยบ้างคละกันไปตลอดทาง ได้กลิ่นเหม็นของปลาหมักเกลือย่างโชยมาจากที่ไหนสักแห่ง ในยามเที่ยงของวันที่แดดสว่างแจ่มสดใส •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน กงล้อแห่งโชคชะตา (ต่อ) •••นักดาบที่นั่งหน้าซีดขาวเรียงกันอยู่ข้างหมอนเพื่อนผู้ชะตาขาด ถอนใจลึกล้ำด้วยความรันทดเกือบพร้อมกัน •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน กงล้อแห่งโชคชะตา •••ช่วยแจ้งอาจารย์น้อยกับท่านโทจิให้ด้วยว่า ขณะนี้นักดาบจากทาจิมะชื่อมิยาโมโตะ มูซาชิมาที่สำนักดาบของเรา และปฏิเสธการประดาบกับศิษย์ของสำนักไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน มุมมืดมุมสว่าง (ต่อ) •••อาเกมิไม่ตอบได้แต่ลุกไปหยิบชามิเซ็งกลับมา แล้วเริ่มดีดและร้องเพลงคลอเสียงกังวานใสเคลิบเคลิ้มไปกับลำนำเพลงที่ตั้งใจกล่อมใจตนเองมากกว่าร้องให้คนอื่นฟัง •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน มุมมืดมุมสว่าง •••นักดาบกลุ่มหนุ่มแห่งสำนักโยชิโอกะกำลังดื่มกินกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง ท้าแข่งดื่มสาเกรวดเดียวเกลี้ยงกระปุกให้รู้กันไปว่าว่าเอ็งแพ้หรือข้าชนะกันจนเมามายแทบไม่เป็นผู้เป็นคน กระปุกสาเกระเนระนาดเกลื่อนกลาดไปทั่วห้อง •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 2 น้ำ ตอน สำนักดาบโยชิโอกะ •••ชีวิตห้าสิบปี คือเศษเสี้ยวแห่งภาพฝันลวงตา ระหว่างเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอน สะพานฮามาดะ •••หลวงพี่ทากูอันเล่าว่า ครั้งที่ทาเกโซบุกทะลวงเข้าไปในด่านฮินางูระเพื่อช่วยโอกินพี่สาวที่ถูกจับตัวไปคุมขังเป็นตัวประกันเมื่อสามปีก่อนนั้นโอกินไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอน หนังสือคือลำแสง (ต่อ) •••พระทากูอันเป็นเพื่อนร่วมนิกายเซ็นกับจริงเทรูมาซะดังที่ได้บอกกับอาโอกิ ทันซาเอมอนซามูไรหนวดปลาดุกตอนอยู่ที่วัด •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอน หนังสือคือลำแสง •••เจ็ดวันผ่านไปหลังให้สัญญาก่อนจากกันแต่โอซือก็ยังไม่มาให้เห็นหน้า ไหนว่าร้อยวันพันวันก็จะรออยู่ที่นี่ยังไงเล่า •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอน ทาเกโซหนี •••เมื่อวานเห็นอยู่ตรงนั้นวันนี้ก็ยังเห็น มองขึ้นไปจากตรงนี้เห็นโขดหินตั้งเด่นอยู่บนที่ราบสูงฮินางูระ และมีอะไรดำ ๆ เหมือนยอดโขดหินหักตกลงมาอยู่ข้าง ๆ นั้น •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอน ร้านน้ำชาพระจันทร์เดือนแรม (ต่อ) •••เดินจากร้านน้ำชามิกาซึกิลงไปอีกไม่ไกลนักก็ใกล้ถึงทัตสึโนะของแคว้นบันชูและจากนั้นอีกไม่ไกลนักก็จะถึงอิคารุงะ แต่ตอนนี้ก็เกือบมืดแล้ว ดังนั้นหลังจากนั่งพักที่ร้านน้ำชาได้ครู่หนึ่ง แม่เฒ่าโอซุงิวางค่าน้ำชาเอาไว้แล้วก็บอกกับอากงว่า •••ญี่ปุ่น•ภาค 1 ดิน ตอน ร้านน้ำชาพระจันทร์เดือนแรม •••ทาเกโซตกลงมาจากคาคบสูงลิ่วแล้วยังยืนปักหลักสองขามั่นคงอยู่กับพื้นดิน ทั้งที่กำลังเริงลำพองอยู่กับอิสรภาพ เจ้าหนุ่มก็ยังได้ยินเสียงครวญครางของใครคนหนึ่งอยู่แทบเท้า •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอน หินกับต้นไม้สนทนาธรรม •••ลมและฝนเมื่อคืนก่อนชำระล้างฤดูใบไม้ผลิจนหมดสิ้นไม้เหลือทิ้งแม้แต่ร่องรอย เช้าวันนี้ดวงอาทิตย์สาดแสงแรงกล้าจนแสบผิวมาตั้งแต่โผล่พ้นขอบฟ้า •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนต้นสนพันปี (ต่อ) •••“ขอให้รู้ไว้ว่าตอนนั้น ถ้าทาเกโซคนนี้คิดสู้ละก็ คนที่เหมือนแตงกวาแห้งตายคาเถาอย่างเจ้า ข้าเหยียบเบา ๆ ก็แหลกจมดินไป ไม่ต้องเสียงแรงมากมาย” •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนต้นสนพันปี (ต่อ) •••กล่าวถึงโอซือ วันที่ลงมาจากภูเขากลับมาที่วัด สาวน้อยรู้สึกเหงาขึ้นมาอย่างจับใจทันทีที่เข้าไปอยู่คนเดียวในห้อง จนต้องถามตัวเองว่าทำไมจึงเป็นเช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่นี่ไม่ใช่เป็นครั้งแรกที่อยู่คนเดียวในห้องสักหน่อย •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนต้นสนพันปี •••เสียงระฆังเช้าของวัดชิปโปจิสะท้อนไปทั่วขุนเขาเมื่ออรุณรุ่ง ระฆังวันนี้แม้จะดังเหง่งหง่างเช่นทุกเช้าแต่ก็มีกระแสเสียงคล้ายบอกกับทุกคนที่ได้ยินว่าไม่ใช่ เพราะวันนี้เป็นวันที่สามของสัญญา •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนแว่วเสียงขลุ่ย (ต่อ) •••แม้แต่ปีศาจยังหลงใหลมนต์เสน่ห์ของดนตรี แล้วทำไมมนุษย์คนหนึ่งที่ยังเวียนว่ายอยู่กับความรู้สึกอันเกิดจากรูป รส กลิ่น เสียง และสัมผัส จะไม่เคลิบเคลิ้มไปกับเสียงขลุ่ยของสาวงามเช่นโอซือ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนแว่วเสียงขลุ่ย (ต่อ) •••“ฉันกำลังคิดว่าโลกของเรานี้ช่างน่าประหลาดแท้ เมื่อนั่งนิ่ง ๆ ดูดวงดาวนับหมื่นนับแสนไม่มีวันนับได้ถ้วนอยู่บนท้องฟ้ายามราตรี...ท้องฟ้าที่โอบอุ้มทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ในความมืดมิด •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนแว่วเสียงขลุ่ย •••“หลวงพี่ทากูอันถ้าจะเสียสติไปแล้ว เมื่อเช้าเห็นเล่าว่าไปอาสาท่านซามูไรทำอะไรก็ไม่รู้น่าห่วงมากเลยเอ็ง” ลูกศิษย์วัดคนหนึ่งเข้ามาปรารภด้วยความห่วงกังวลในเรือนครัว ทำเอาตื่นตกใจไปตาม ๆ กัน •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนตำราพิชัยสงคราม (ต่อ) •••แขกคนสำคัญยินดียิ่งนักเมื่อเห็นโอซือเดินเข้ามาในห้องเจ้าอาวาส จัดแจงจับหมวกที่ปัดเป๋อยู่ให้เข้าที่วางท่าที่คิดว่าดูดีเป็นที่ต้องตาสาวน้อย หน้าหนวดปลาดุกแดงเรื่อแสดงว่าร่ำเหล้าสาเกมาจนได้ที่ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนตำราพิชัยสงคราม •••หนุ่มชาวบ้านที่ถูกนักรบซามูไรเกณฑ์เป็นกองหนุน ออกไล่ล่าทาเกโซไปตามภูเขารอบ ๆ หมู่บ้านไม่เว้นแต่ละวัน จนไม่มีอันทำมาหากิน เวลาจะเก็บใบหม่อนเลี้ยงไหมก็ไม่มี จะคราดดินเตรียมดินก็ต้องคลาดไป •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนขวากหนาม •••แม้จะเหน็ดเหนื่อยอ่อนเพลียเป็นที่สุดแต่ดวงตายังไหววาบ จ้องจับทุกความเคลื่อนไหวได้ฉับพลันไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นแค่นกตัวจ้อย •••ญี่ปุ่น•ภาค 1 ดิน ตอนแม่เฒ่าโอซุงิ •••“หนูรีบเรียกเอาไว้เพราะอยากถามเหมือนกัน แต่ทาเกโซหลบหน้าแวบหายไปเลยไม่รู้ทำไม นายคนนี้ปกติก็เป็นคนแปลกอยู่แล้ว แต่วันนี้หนูไม่เข้าใจจริง ๆ จ้ะป้าว่าพอได้ยินหนูเรียกทำไมถึงต้องหนีด้วย” •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนสรงน้ำพระ (ต่อ) •••ส่วนโอซือแต่งชุดกิโมโนสวยงามคาดโอบิที่เพิ่งเย็บเสร็จใหม่ ๆ นั่งอยู่หน้าโต๊ะไม้ลงรักที่อยู่อีกด้านหนึ่งของปะรำดอกไม้ บนโต๊ะมีกล่องลงรักปิดทองใส่แท่นฝนหมึกดำพร้อมกระดาษหลากสี สำหรับเขียนบทกลอนคาถาตามคำขอของผู้มาสรงน้ำพระ •••ญี่ปุ่น•MUSASHI-มิยาโมโตะ มุซาชิ ภาค 1 ดิน ตอนสรงน้ำพระ (ต่อ) •••เดิมทีพระกับสีกาเข้ากันไม่ได้มาตั้งแต่โบราณนานมากว่าสามพันปี สมัยที่ว่าหญิงคือยักษี คือพญามาร คือทูตนรก หรือสุดแต่ว่าจะหาคำร้าย ๆ มาว่า ที่อาตมากับโอซือไม่ถูกกัน ก็คงจะเป็นเพราะอย่างนี้ละมัง •••ญี่ปุ่น• แสดงเพิ่มเติม แสดงน้อยลง
