ตอนที่7

จินดารีบรุดมาที่โรงพยาบาล เปิดประตูเข้าไปในห้องพักฟื้นของลูกสาว พอหนูจ๋าเห็นแม่ก็อ้าแขนออกให้กอด จินดาถลาเข้าไปสวมกอดลูกด้วยความดีใจเหลือแสน สองคนกอดกันกลม “แม่” “จ๋าลูกแม่ ลูกแม่ตื่นแล้ว” ระหว่างที่สองคนแม่ลูกกอดกันทั้งน้ำตา ท่ามกลางความยินดีของทั้งเจรมัย จรรยา และ จิตรา จินดาละตัวเองมองหน้าลูกอย่างดีใจ “เป็นไงบ้างลูก รู้มั้ยว่าแม่ห่วงลูกแทบแย่” “หนูรู้อยู่แล้วค่ะว่าแม่ต้องเป็นห่วง แม่...หนูฝันตั้งหลายเรื่องเลยค่ะ” จินดามองฉงน “ฝันอะไรบ้างหรือลูก” และแล้วหนูจ๋าก็พูดบางอย่างออกมา “หนูฝันถึงผู้หญิงน่ากลัวคนนึงจ้ะแม่ เขาเป็นใครก็ไม่รู้ น่ากลัวมากเลย”