ตอนที่12

เรื่องย่อตอน ลูกเหล็กเด็กชอบยก ตอนที่11 ความลับของแม่ ออกอากาศวันเสาร์ที่ 2 พฤศจิกายน 2562 เวลา 20.15 น. ทางไทยพีบีเอส ข่องหมายเลข 3 ในที่สุด “นุ่น” ก็ได้รู้ถึง “ความลับของแม่” และเหตุผลที่ถูกปิดบังจากปากของ “พ่อ” ด้าน “เกร

ปลายอ้อ และเกวลีกลับมาถึงบ้านพากันนั่งเซ็งอยู่ตรงหน้าเจนนี่กับแววเดือน ซึ่งรับรู้เรื่องหมดแล้ว แววเดือนโวยวาย “คุณปอแก้วทำแบบนี้ได้ยังไง ไหนว่าจะลงโทษนังเพียงฟ้า ทำแบบนี้ก็ เท่ากับให้ท้ายมัน” “นั่นน่ะสิ ศิลปินอื่นก็อีกเยอะแยะ แก

บัวคำใส่ยาสมุนไพรที่แผล และพันผ้าที่นิ้วให้กับปรางทิพย์จนเสร็จ ปรางทิพย์มีสีหน้าหนักใจ “บุษบาลาวัณย์ออกมาครานี้ คงหมายกระทำการบางอย่าง จึงได้คิดเอาตัวนายอนุชิตไปบูชายัญ” “หากนางเห็นคุณทศ เขาก็อาจจะมีภัย เช่นครั้งที่นางหมายทำร้าย

เช้าวันต่อมา ขณะที่เนตรมายานั่งเปิดตำราค้นหาบางอย่างอยู่บริเวณชานเรือนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เชื่อมเพิ่งกลับจากตลาดเดินขึ้นสำนัก ดิ่งมาหาเนตรมายาสีหน้าตื่นตระหนก “เจ้าแม่... เกิดเรื่องใหญ่แล้วจ้ะ” เนตรมายาเงยหน้าขึ้นมามองเชื่อม

นางงอมองตะลึงตะไลเมื่อเห็นสอางเดินขึ้นมาบนเรือนมองมาอย่างเอาเรื่อง “ได้ยาดีอย่างนี่ มันคงสิเซาเจ็บเซาปวดแล้วแม่นบ่อ ญาพ่อ” สอางเดินสีหน้าถมึงทึงเข้ามาใกล้นางงอ แต่สายตายังจดจ้องพ่อแพทย์ไม่วางตา “ดี ข้าน้อยสิสั่งสอนให้มันจื่อมันจำ

ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคนที่ยังมองสะออนเป็นตาเดียว เพ็ง เภาหน้าซีดเผือดที่ห้ามสะออนไม่ทัน สมิงพันดงมองจ้องสะออนเขม็ง พูดยิ้มเยาะ “มึงคือลูกของบักเฒ่าพุทไธแม่นบ่อ อีใด๋วะ อีที่เป็นแม่ฮ่าง หรือว่าอีที่ยังบ่อมีผัว” สะออนฉุน “ข้อยสิ

นลินเดินเข้าบ้านมา เห็นชลันตีและนวลนั่งคุยกันอยู่ที่โถงชั้นล่างด้วยสีหน้าเคร่งเครียด นวลเองก็หันมาเห็นนลินเข้าพอดี “นั่นไงคะ คุณลินมาพอดี” นลินลงนั่งคุยด้วย มองสงสัย “คุยอะไรกันอยู่คะ ทำไมดูเครียดกันจัง” “ลินรู้หรือยังว่ามีนักท่อ

การแสดงตะลุงจบลงอย่างงดงาม พ่อค้าฝรั่งขอสัมผัสมือกับเจ้ากรมท่าเรือ แสดงความชื่นชมที่จัดการต้อนรับได้อย่างดี “ผมประทับใจมาก สำหรับการเลี้ยงต้อนรับนี้มากเลย” ท่านเจ้ากรมยิ้มแย้ม “สำหรับงานนี้ ต้องยกให้ครอบครัวคุณโสภณที่ดูแลทั้งหมด” พร้อมกับว่าท่านเจ้ากรมท่าเรือ แนะนำท่านโสภณต่อพ่อค้าฝรั่งอีกครั้ง บรรดาพ่อค้าและภริยา ต่างชื่นชมโสภณและธิดาทั้งสามคน มณฑายิ้มรับเอาความดีไปด้วยอย่างเสียมิได้ มารศรียิ้มหน้าบานราวกับเป็นผลงานของตัวเองกระนั้น ส่วนมาลียิ้มบางๆ ขอบคุณสำหรับคำชม

บุลินเดินลิ่วๆเพื่อไปที่จอดรถตั้งโอ๋วิ่งตามหลังมา “หมวดรอด้วยดิ” บุลินหันมาหา “ให้ไวหน่อยฉันมีงานต้องทำ” บุลินจะเดินต่อแล้วปรากฏว่าฝนตกลงมา “อ้าวฝนตกซะงั้นว้าหมดกัน” บุลินจะวิ่งฝ่าฝนออกไปตั้งโอ๋ดึงตัวไว้ “เฮ้ยหมวดอย่าไปลุยฝนอย่างนั้นสิเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” “เวลามีค่านะจะให้มาติดฝนอยู่แบบนี้ได้ไง” บุลินมองออกไปที่สายฝนคิดๆแล้วได้ไอเดียจัดการถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่ตัวเองใส่อยู่ออกมา “อะถือไว้” บุลินโยนแจ็คเก็ตให้ตั้งโอ๋ถืองงๆ “อะไรอ่ะหมวดหมวดจะทำอะไร” ตั้งโอ๋มองงง