เป็นหน้าที่ของรัฐต้องจัดการ
สร้างประสานประโยชน์ประชาผอง
มิใช่ปล่อยตามใจใครจะครอง
ต้องปกป้องต้องประเทืองประเทศไทย
ศิลปวัฒนธรรมความเป็นชาติ
สืบสายญาติรากแท้แต่หนไหน
ต้องร้อยรึงรากร่วมไว้รวมใจ
ภาคภูมิในพื้นภูมิชาติพันธุ์
ทรัพยากรแห่งถิ่นแผ่นดินนี้
แผนต้องชี้เด่นชัดการจัดสรร
ยึดประโยชน์บ้านเมืองเรื่องสำคัญ
ต้องแบ่งปันทุกประเด็นโดยเป็นธรรม
ธรรมชาติแวดล้อมห้อมชีวิต
ต้องรู้คิดรักษาอย่าถลำ
สุขภาวะวิถีที่เลิศล้ำ
รัฐต้องนำอำนวยทุกแนวทาง
หน้าที่รัฐต้องยึดโยงให้โปร่งใส
ต้องนำไทยนำทิศคิดสรรค์สร้าง
ประโยชน์ชาติเหนืออื่นใดไม่ละวาง
ภารกิจต้องกระจ่างอยู่กลางใจ
รัฐต้องเป็นผู้นำ..ทำหน้าที่
ทำไม่รู้ไม่ชี้..ได้ที่ไหน?
ถ้า..ละเลยไม่ตระหนักเป็นหลักชัย
รัฐก็กลายเป็นภัย..ไปเสียเองฯ
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๓ มีนาคม ๒๕๕๘
หลายครั้งรู้สึกสับสนแปลกใจ... เมื่อเห็นภาคประชาชนผู้รักหวงแหนถิ่นเกิดถิ่นอาศัย ทำหน้าที่คอยปกป้องวัฒนธรรม ทรัพยากร สิ่งแวดล้อมและธรรมชาติของแผ่นดิน แต่ต้องกลายเป็นผู้ยืนอยู่คนละฟากฝั่งกับภาครัฐ และคนของรัฐ?
