ทางการแขวงเซียงขวาง กำลังพยายามยกระดับแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ ภายในแขวงให้เป็นปลายทางท่องเที่ยวสำคัญอีกแห่งหนึ่งของอนุภูมิภาคแม่น้ำโขง เคียงคู่กับเมืองหลวงพระบาง ในแขวงชื่อเดียวกันที่มีอาณาเขตติดกัน
แขวงเซียงขวาง (Xiengkhouang) เป็นที่รู้จักกันในฐานะเป็นที่ตั้งของ “ทุ่งไหหิน” (Plain of Jars) ซึ่งรัฐบาลลาวพยายามเข้าจดทะเบียนกับองค์การยูเนสโก เพื่อเป็นแหล่งมรดกโลกอีกแห่งหนึ่ง
แขวงเซียงขวางอยู่ทางภาคเหนือของประเทศลาว ซึ่งนักท่องเที่ยวจำนวนมากนิยมเข้าไปเยี่ยมเยียน มีพื้นที่ราบหลายแห่ง ซึ่งเต็มไปด้วยไหหินอายุระหว่าง 2,500-3,000 ปี รวมจำนวนหลายพันชิ้น ทั้งยังมีทัศนียภาพสวยงามของน้ำตก บ่อน้ำพุร้อน และถ้ำอีกหลายแห่ง รวมทั้งถ้ำพระ (Tham Pha) ถ้ำหลง (Tham Long) และ ถ้ำปิว (Tham Piou) นอกจากนั้น ยังประกอบไปด้วย เนินเขาเขียวชะอุ่ม ที่ราบสูง ลมพัดโชย และอากาศอบอุ่น
ขณะนี้ในลาวมีแหล่งมรดกโลกอยู่ 2 แห่ง ได้แก่ เมืองหลวงพระบาง ซึ่งองค์การยูเนสโกจดทะเบียนเป็นมรดกโลก เมื่อปี 2538 ส่วนอีกหนึ่งแห่ง คือ วัดพู ซึ่งเป็นที่ตั้งของปราสาทหินโบราณที่สร้างก่อนปราสาทนครวัดในกัมพูชา ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของแขวงจำปาสัก ยูเนสโก ขึ้นบัญชีเป็นแหล่งมรดกโลกเมื่อวันที่ 14 ธ.ค.2544
ในการสัมมนาทั่วประเทศเกี่ยวกับการท่องเที่ยว ซึ่งจัดขึ้นช่วงปลายเดือน ก.ค.ที่ผ่านมา นายคำเพ็ด พมมะดวงไกสอน ผู้อำนวยการองค์การบริหารการท่องเที่ยวแขวงเซียงขวาง เรียกร้องให้องค์การบริหารการท่องเที่ยวแห่งชาติ ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือในการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศในแขวงเซียงขวาง ปรับปรุงสำนักงานการท่องเที่ยวในระดับแขวงและเมือง เนื่องจากปัญหาด้านบุคลากร ปัญหาการบริหารจัดการร้านอาหารสำหรับชาวต่างชาติ ความร่วมมือทางการท่องเที่ยวกับส่วนอื่นของประเทศและประเทศเพื่อนบ้าน
ทางการแขวงยังเรียกร้องความร่วมมือช่วยเหลือจากภาคเอกชน และการมีส่วนร่วมในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว ภายใต้เงื่อนไขขององค์การบริหารการท่องเที่ยวแห่งชาติ สำหรับการจัดการบริหารสถานที่ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและเชิงนิเวศ ทั้งนี้ เป็นรายงานของสำนักข่าวสารปะเทดลาว (ขปล.)
เจ้าหน้าที่แขวงยังเรียกร้องให้มีการสงวนพื้นที่ป่าไม้หิ่งหอมและสวนป่าไม้สน ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ประชาชนมีส่วนร่วม และประสานงานกับเจ้าหน้าที่ส่วนกลางในการอำนวยความสะดวกในการจัดการเรื่องวีซ่าบริเวณด่านตรวจคนเข้าเมืองสากลน้ำแค็งติดชายแดนเวียดนาม
ในปัจจุบัน แขวงเซียงขวาง มีแหล่งท่องเที่ยวที่พัฒนาแล้วรวม 93 แห่ง แบ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ 43 แห่ง แหล่งประวัติศาสตร์ 23 แห่ง และวัฒนธรรม 24 แห่ง โดยจากจำนวนดังกล่าวมีเพียง 33 แห่ง ที่สามารถเปิดบริการได้ ประกอบด้วย แหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ 12 แห่ง ประวัติศาสตร์ 10 แห่ง และวัฒนธรรม 12 แห่ง
เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวที่มีจำนวนเพิ่มมากขึ้น แขวงเซียงขวาง มีโรงแรม 10 แห่ง บ้านพักนักท่องเที่ยว 33 แห่ง รวมมีห้องพักทั้งหมด 1,200 ห้อง ทั้งยังมีร้านอาหารเล็กๆ 46 ร้าน สามารถรองรับแขกได้วันละ 2,000 คน และภัตตาคารขนาดใหญ่ 3 แห่ง รับลูกค้าได้ 4,500 คน
แขวงเซียงขวาง รวมทั้งบริเวณทุ่งไหหิน เป็นสมรภูมิรบที่ถูกสหรัฐฯ ทิ้งระเบิดอย่างหนักหน่วง ในสงครามที่ไม่ได้ประกาศในดินแดนลาว ในความพยายามกวาดล้างกองกำลังของฝ่ายปะเทดลาว เพื่อสนับสนุนรัฐบาลฝ่ายขวาที่สหรัฐฯ ช่วยจัดตั้งขึ้นมาในกรุงเวียงจันทน์ในอดีต
มองจากเครื่องบินก่อนจะลงจอดสนามบินเมืองโพนสะหวัน ซึ่งเมืองเอกของแขวง จะสามารถมองเห็นหลุ่มบ่อขนาดใหญ่น้อยจากการทbhงระเบิดของสหรัฐฯ ได้อย่างชัดเจนตราบทุกวันนี้
ทางการลาวกำลังเร่งกวาดเก็บวัตถุระเบิดตั้งแต่ครั้งสงครามที่ยังไม่ระเบิด จนถึงปัจจุบันสามารถเก็บกวาดตามจุดท่องเที่ยวสำคัญต่างๆ ได้จนปลอดภัยแล้ว
