เพจ Thon Thamrongnawasawat โดย ดร.ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ นักวิชาการด้านทะเลและสิ่งแวดล้อม เล่าถึงการเก็บขยะทะเลของเจ้าหน้าที่อุทยานที่อ่าวมาหยา หมู่เกาะพีพี จังหวัดกระบี่ ซึ่งขยะทะเลประมาณร้อยละ 80 มาจากขยะบก การให้เจ้าหน้าที่มาคอยเก็บขยะทะเลอยู่เรื่อยๆ คงไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง เพราะเจ้าหน้าที่อุทยานยังมีหน้าที่สำคัญอีกหลายอย่าง ดังนั้น ทุกคนทุกส่วน คือตัวเรานี่แหละจะต้องลดสร้างขยะ โดยเฉพาะขยะพลาสติก
เราอาจปิดอ่าวเพื่อฟื้นฟูได้ เราอาจจัดการท่องเที่ยวไม่ทำร้ายธรรมชาติได้ แต่เมื่อมาถึงกรณีขยะทะเล เราทำไม่ได้ หากทุกฝ่ายไม่ช่วยกัน
ภาพที่เห็นคือเจ้าหน้าที่อุทยาน ต้องมาคอยเก็บขยะที่ลอยมาจากทุกทิศ ทั้งที่อ่าวมาหยาเป็นอ่าวปิด ขยะทะเลยังเข้ามาได้มากขนาดนี้
และยิ่งเป็นอ่าวปิด เมื่อเข้ามาแล้วออกยาก ไม่เก็บก็เกิดปัญหากับแนวปะการังน้ำตื้นที่กำลังฟื้นตัว ตลอดจนสิ่งมีชีวิตอีกนานาชนิด
ขยะมากับลมมรสุม ?
แต่ก่อนมรสุม ขยะก็ลงไปอยู่ในทะเล ลมไม่ได้สร้างขยะ มนุษย์สร้างขยะ
ขยะทะเลมาจากแถวนั้น ?
เน้นย้ำข้อมูลจากกรมทะเลที่ใช้อ้างอิงมาตลอด ขยะที่เกิดขึ้นร้อยละ 80 มาจากแผ่นดิน มาตั้งแต่ต้นน้ำ ตามแม่น้ำลำคลองผ่านหมู่บ้านผ่านเมือง ก่อนสุดท้ายลงสู่ทะเล
เจ้าหน้าที่ก็เก็บไปสิ ?
เจ้าหน้าที่อุทยานมีหน้าที่มากมาย ทั้งออกลาดตระเวนป้องกันทรัพยากร ออกช่วยดูแลความปลอดภัย ออกสำรวจเพื่อรายงานสภาพทรัพยากร ดูแลฟื้นฟูธรรมชาติ ฯลฯ
จะต้องใช้เจ้าหน้าที่กี่คนในการเก็บขยะให้หมดทะเล ?
และเมื่อใช้พวกเขาเหล่านั้นเก็บขยะกันทุกวัน ใครคือคนที่ทำหน้าที่อื่นๆ ที่สำคัญกว่า ?
คำตอบจึงกลับมาหาพวกเรา และอยากให้เพื่อนธรณ์สังเกตนิด ขยะจำนวนมากมีมูลค่า สามารถรีไซเคิลได้ เช่น ขวด ฯลฯ
การจัดการ circular economy นำพลาสติกทั้งหมดที่รีไซเคิลได้กลับมาใช้ คงต้องมีการยกระดับ
การแบนพลาสติกใช้แล้วทิ้ง คงต้องเดินหน้าต่อไป และอาจทำให้เร็วขึ้น/มากชนิดขึ้น
ขณะที่เพื่อนธรณ์ก็คงต้องช่วยกัน ลดพลาสติกใช้แล้วทิ้งทุกรูปแบบ แยกขยะเพื่อช่วยให้การรีไซเคิลง่ายขึ้น ฯลฯ
มิฉะนั้น เรานี่แหละคือคนเพิ่มภาระให้เจ้าหน้าที่ ทำให้การดูแลอุทยานต้องมาเสียเวลากับสิ่งที่เราไม่รับผิดชอบ
และเราอาจเป็นคนโจมตีอ่าวมาหยาโดยไม่รู้ตัวครับ
