“แม่พิศมัย” ยืนยัน “มะลิ” เห็น “ปอ ทฤษฎี” แถมเรียกชื่อจริงและนามสกุลได้โดยที่ไม่มีใครสอน บอกเป็นความผูกพัน สายเลือดตัดกันไม่ขาด เผยเรื่องอัศจรรย์ ทุกครั้งที่คิดถึงปอเหตุการณ์ร้ายจะกลายเป็นดี เสียใจวันนี้ไม่มีลูกให้กอดแต่เชื่อยังอยู่รอบตัวทุกคน ย้ำความรักทุกคนในครอบครัวจะเติมเต็ม “มะลิ” ยิ่งโตยิ่งเหมือนพ่อ
หัวอกแม่ทุกคนคงยากจะทำใจ ไม่ต่างจาก “แม่พิศมัย สหวงษ์” ที่ได้เปิดใจในวันทำบุญครบรอบจากไป 1 ปีลูกชาย “ปอ ทฤษฎี สหวงษ์” โดยยอมรับว่าความรักไม่จาง แถมยังคิดถึงมากว่าเดิม ทุกอย่างที่ลูกทำให้เป็นเรื่องที่ประทับใจที่สุด
“1 ปีที่เขาจากไปความรู้สึกคิดถึง ระลึกถึงยังมีเหมือนเดิม ไม่จางไปยิ่งคิดถึงมากด้วย คิดถึงกว่าตอนที่เขาอยู่ เพราะตอนที่เขาอยู่มีความรู้สึกว่าเขาไปทำงานเดี๋ยวเขาก็กลับมา แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ไปทำงานเขาไม่กลับมาสักที ยิ่งถ้าแม่ได้ไปที่เขาอยู่ยิ่งคิดถึง ยิ่งนึกถึงพฤติกรรมเขาที่ทำทุกวันยิ่งคิดถึงมาก พฤติกรรมของปอที่แม่ประทับใจคือคือเขาชอบกอด เขาไปทำงานก็จะมากอด มาหอม กลับมาก็จะมากอดอีก สิ่งที่สำคัญที่สุดเวลาเขาไปไหนมาไปเขาจะไหว้และบอกแม่ทุกครั้ง มันเลยเป็นพฤติกรรมที่เราประทับใจเขา แต่พอเขาเสียไปพฤติกรรมเหล่านี้ไม่มีแล้ว มันเลยทำให้เรายิ่งคิดถึงเขา”
“แม่จะทำบุญ จะอุทิศส่วนกุศลให้กับลูก จะมาวัดทุกวันพระถ้าไม่ติดธุระ เสร็จแล้วก็จะมาที่เจดีย์เขา ซื้อพวงมาลัยมาให้เขาทุกวันและพูดคุยกับเขาเหมือนว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ก็บอกเขาว่าไม่ต้องห่วงพ่อแม่นะ ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี ครอบครัวสหวงษ์ของเราจะรักกัน ปอไม่ต้องห่วงนะ เพราะปอเป็นคนรักครอบครัวมาก เขาต้องการให้คนในครอบครัวและคนที่มาอยู่ในครอบครัวของเรารักกัน ฉะนั้นครอบครัวสหวงษ์ก็จะรักกัน เพื่อที่จะให้เขาผู้ที่จากไปแล้วมีความสบายใจ สามารถจะไปในภพภูมิของเขาได้โดยไม่ต้องพะวง”
เชื่อ “ปอ” ยังอยู่รอบๆ ตัว แค่คิดถึงเหตุการณ์ร้ายๆ จะกลายเป็นดี
“ความรู้สึกเหมือนจะใช่ แต่เราก็ไม่เคยเห็น แม่จะไม่เคยเห็นเขา ไม่เคยฝันถึง แต่ความรู้สึกของเราเขายังอยู่ใกล้ๆ เรา เพราะว่าบางครั้งที่แม่มีปัญหา แม่จะพูดชื่อลอยๆ ว่า ปอช่วยแม่หน่อยลูก มันเหมือนจะเกินความจริงจะได้ทุกครั้ง มันเป็นสิ่งเหมือนกำลังใจหรือมันเป็นเหตุบังเอิญที่มาประจวบเหมาะที่เราจะเห็นทันที หรือบางครั้งก็บอกเขาว่าช่วยแม่ด้วย ช่วยดลบันดาลคนที่เขาคิดไม่ดีกับเราให้คิดดีกับเราหรือเหตุการณ์ที่จะร้ายๆ มันก็จะดีขึ้นมา อันนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ”
ยืนยัน “มะลิ” เห็นปอ ชี้ไปข้างบนแล้วบอกว่า “พ่อปอ ทฤษฎี สหวงษ์” โดยที่ไม่มีใครสอน
“แม่คิดว่าปอน่าจะดูแลครอบครัวสหวงษ์ทุกคน เพราะว่ามะลิก็จะเห็นพ่อเขาเรื่อยๆ อย่างก่อนหน้านี้มะลิไม่เคยรู้ชื่อจริงของพ่อเขา เขารู้แต่พ่อปอสู้ๆ เขาจะรู้แค่นี้ แต่วันนั้นเขาชี้ไปข้างบนแล้วบอกพ่อทฤษฎี สหวงษ์ แบบไม่ค่อยชัด แต่เราก็ฟังออก เราไม่เคยบอกเขา คือเขายังจำไม่ค่อยได้ ไม่รู้ชื่อจริงพ่อเขา แต่วันนั้นเขาพูดออกมา ก็คิดฉงนใจว่าทำไมเขาพูดชื่อพ่อเขาได้ ก็คิดว่าพ่อเขาคงอยู่ใกล้ๆ เขาคงผูกพันกัน รู้สึกว่ามะลิจะเห็นบ่อย เวลาไปที่ไร่นาป่าสงวนเขาก็ชี้นั่นพ่อปอๆ คือเด็กเขาจะสัมผัสได้ แต่ผู้ใหญ่อย่างเราอาจจะสัมผัสไม่ได้”
“โตขึ้นความรู้สึกเขาก็จะนึก จะถามหามั้งค่ะ แต่ว่าพ่อเขาไปตั้งแต่เขายังเล็กความผูกพันอาจจะยังไม่มาก แต่ความผูกพันก็มีในสายเลือดนั่นแหละ แต่ว่าครอบครัวสหวงษ์ก็จะเติมเต็มให้เขา ไม่ให้เขาขาด อย่าง อาป๊อป อาปิล (น้องชายปอทั้งสองคน) โดยเฉพาะอาปิลจะอยู่ใกล้ก็พยายามไปหาหลาน ย่ากับปู่ ก็พยายามไปหาเขา เราทุกคนจะช่วยกันเติมเต็มไม่ให้เขาขาดในสิ่งนี้”
“มะลิ” เหมือนปอขึ้นทุกวัน วางใจ หลานมีความสามารถทำให้ทุกคนรักได้
“เขาก็ได้พ่อเขาเนอะ สามารถที่จะทำอะไรให้คนเขารัก เราก็สบายใจ ภูมิใจกับเขาค่ะ คือหน้ามะลิเหมือนปอทั้งหมดเลย เพราะว่าตอนเด็กๆ ปอหน้าแบบนี้เลยทุกอย่าง แล้วแม่ดูบุคลิกเขาจะเป็นเหมือนพ่อเขาเลยยิ่งเวลามองใช่เลย โดยเฉพาะหนังสือแพรว ลองไปดูหน้าปอเลย ถามว่าอยากให้เขาเหมือนปอยังไงบ้าง อันนี้ก็แล้วแต่เขาชอบ เพราะว่าตอนปอยังมีชีวิตอยู่ เขากับแม่โบว์ก็คิดว่าเขาจะไม่บังคับลูก ถ้าเกิดลูกชอบอะไรแล้วมันไม่ทำให้ใครเดือดร้อนเขาก็จะสนับสนุน อย่างด้านการแสดงเขาไม่ชอบก็ต้องให้มาอีกด้านหนึ่ง อันนั้นมันต้องอยู่ที่ความชอบของเด็ก”
“แต่มะลิก็เหมือนปอขึ้นทุกวัน อาจจะได้ความรักความสงสารจากประชาชนที่เห็นว่าพ่อปอเป็นยังไงความสงสารมันเยอะ เลยทำให้มะลิได้แรงความรักจากประชาชนและอย่างเวลาเห็นรูปปอก็จะคิดถึง แต่แม่จะเห็นแต่รูปเขายิ้ม อย่างรูปที่ติดอยู่ที่บ้านก็จะเป็นรูปที่เขายิ้มมีความสุข พอแม่เห็นก็จะเข้าไปคุยด้วย บางทีก็จับแก้ม จะไม่รู้สึกหดหู่เท่าไหร่ แต่ถ้าเราอยู่นิ่งๆ ก็จะนึกถึงเขา เขาไม่น่าจะไปเร็วขนาดนี้ ก็คิดว่าเขาไปดีแล้ว ผ่านไป 1 ปีก็มีความสุข ภูมิใจในความดีที่เขาทำไว้ ทุกคนยังรักเขาค่ะ”
