นางโชว์ตอนที่ 10
เช้าวันใหม่ ทองแท่งเดินลงมาในชุดทำงาน ดูเศร้าๆ ตี๋เล็ก แสงดาว นั่งกินอาหารอยู่ มองสบตากัน
"ไปทำงานแต่เช้าเลยนะเฮีย"
"อืม แล้วม๊าหล่ะ"
"อยู่ข้างบน ไม่ยอมลงมาค่ะ" แสงดาวบอก
"พี่ทองหยิบ พี่ทองหยอด เอาข้าวขึ้นไปให้ม๊าแล้ว เฮียไม่ต้องห่วง"
"ที่ม๊าเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่"
"อย่าคิดมากเลยค่ะพี่ทองแท่ง"
ทองแท่งเครียด ตี๋เล็ก แสงดาวพลอยกลุ้มไปด้วย
สายต่อเนื่อง จีน่าลงจากมอเตอร์ไซค์ เจอกับทองแท่งที่ยืนเตร่อยู่หน้าบาร์ จีน่าเดินไปทัก
"มาหาเมนี่เหรอคะ"
ทองแท่งไม่ตอบ นิ่งหน้าเศร้า
"เฮ้อ คนมีความรักแล้วมันทุกข์อย่างนี้นี่เอง พระท่านถึงบอกว่าที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์"
จีน่าเดินจากไปแล้ว ทองแท่งยังยืนหน้าเศร้า ไม่กล้าเข้าไป
ภายในบาร์ จีน่าเปิดเพลงซ้อมคนเดียว หน้าตามุ่งมั่น แต่แววตาเครียด ริชชี่เดินมายืนมอง กองทัพกับลีลา เดินตามมาด้วย
"สงสัยผีเข้า หรือไม่ก็ผีออก" กองทัพบอก
"นี่หล่อน เด็กมันตั้งใจซ้อมก็ดีแล้วนี่ จะมาผีเข้าผีออกทำไม" ลีลาว่า
"แต่เจ๊ไม่คิดแบบนั้นนะ"
"ทำไมคะเจ๊" กองทัพถาม
"ดูแววตามันสิ มันไม่ได้สนุก หรืออินไปกับเพลงเลยอ่ะ"
"นั่นสิ ถึงจะท่าเป๊ะ แต่มันดูไม่มีเสน่ห์ บอกไม่ถูก" ลีลาว่า
"เจ๊สงสัยว่า จีน่ามันน่าจะมีเรื่องเครียด"
"ดีออก จะได้ขยันๆ" กองทัพว่า
"แกนี่ ไม่รู้จักเป็นห่วงเด็กมัน ยังไงก็ทำงานที่เดียวกัน เห็นใจเด็กมันบ้าง"
"จีน่ามันเป็นอะไรของมันนะ"
จีน่ายังคงซ้อมเต้นอย่างเอาเป็นเอาตาย
ในห้องแต่งตัว จีน่านั่งมองกระจกเหม่อๆ ดอลลี่ รันรัน คอยซับเหงื่อไม่ห่าง ริชชี่เดินเข้ามา จีน่าเห็น
"เจ๊"
ริชชี่พยักหน้า ดอลลี่ รันรันเลยเดินออกไป จีน่างงเพราะเจ๊ริชชี่ไม่ได้มาหาที่ห้องแต่งตัวนานแล้ว
"เจ๊มีอะไรหรือปล่าคะ มาหาจีน่าถึงห้อง"
"เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะจีน่า"
"เจ๊สนใจจีน่าด้วยเหรอคะ"
"ทำไมคิดแบบนั้นละ เด็กๆ ทุกคนในฟรีดอมบาร์ ชั้นรัก ชั้นเป็นห่วงทุกคน โดยเฉพาะเธอ จีน่า"
จีน่าสบตา ริชชี่ยิ้มด้วยความจริงใจให้ จีน่าร้องไห้ โผเข้ากอดเจ๊ริชชี่
"เจ๊..."
"ชั้นไม่ถามล่ะว่าเธอร้องไห้เรื่องอะไร ถ้าเธออยากร้อง ร้องแล้วหายกลุ้ม ก็ร้องออกมาเลย"
จีน่าร้องไห้เหมือนเด็กๆ ริชชี่สงสารจีน่ามาก
เมนี่ใจลอยเดินตามป๊อปคอนเข้ามาในห้อง ป๊อปคอนหันไปเห็น
"แก ... ยังคิดเรื่องคุณทองแท่งอยู่อีกหรอ"
เมนี่ฟังแล้วถอนหายใจ
"ชั้นเข้าใจนะ แต่ .. มันจะเป็นไปได้หรอวะ ชั้นว่าอุปสรรคเยอะเกิน แกจะรับไหวหรอ"
"ถ้าชั้นรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ชั้นจะไม่มาทำงานที่นี่เลย"
"นั่นก็ปัญหาอย่างนึง อีกปัญหานึง แกอย่าลืม เรากับเค้า มันต่างกันเกินไป แกก็รู้ใช่มั้ย ชั้นหมายถึงอะไร"
"ชั้นรู้"
"ชั้นรักแกนะ ชั้นก็อยากให้แกสมหวัง แต่ ชั้นยังมองไม่เห็นทางเลยว่ะ"
เมนี่ได้ยินแบบนี้ ยิ่งเศร้าเข้าไปอีก
เมนี่เดินออกมานั่งสงบสติที่ประตูข้างๆ บาร์ ทองแท่งเดินมาหยุดตรงหน้า เมนี่หมุนตัวจะเข้าบาร์ ทองแท่งจับตัวไว้
"เมนี่"
ทองแท่งถือโอกาสโอบกอดเมนี่!
"คุณจะไปไหน"
"ปล่อยค่ะ"
"คุณอย่าหลบหน้าผมเลย"
"เราไม่ควรจะพบกันอีก"
"ผมคิดถึงคุณนะ"
"แต่ชั้นไม่คิดถึงคุณ"
"ไม่จริง ผมไม่เชื่อ"
"เชื่อเถอะค่ะคุณทองแท่ง เพราะถึงชั้นจะคิดถึงคุณ มันก็ไม่มีประโยชน์"
"ทำไมหล่ะ ผมคิดถึงคุณ คุณคิดถึงผม แค่นี้ก็พอแล้ว"
"แล้วแม่คุณหล่ะคะ คุณจะตอบท่านว่ายังไง"
"เมนี่ .. ขอเวลาผมหน่อย ผมจะทำให้ม๊ายอมรับเราให้ได้"
"เรื่องมันไม่จบแค่นั้นหรอกค่ะ เพราะถึงแม้ว่าชั้นจะเป็นผู้หญิงจริงๆ ความเหมาะสม ฐานะ ชาติตระกูล เราก็ต่างกันอยู่ดี ปล่อยชั้นไปเถอะ ปล่อยชั้นไปตามทางของชั้น"
"แล้วผมล่ะเมนี่ แล้วผมล่ะ"
"คุณก็ไปตามทางของคุณ"
"ผมไม่ปล่อย ผมรักคุณ"
เมนี่ตกใจที่ทองแท่งสารภาพรัก
"ผมรักคุณนะเมนี่"
ต่อมา พวกนางโชว์ทุกคนกึ่งเดินกึ่งวิ่งกันมา จนมาถึงที่ซึ่งริชชี่ ยืนอยู่ โดยมีกองทัพ ลีลา ยืนขนาบซ้ายขวา
"เจ๊เรียกพวกเรามา มีอะไรคะ" จีน่าถาม
"วันที่พวกเราทุกคนรอคอยมาถึงแล้ว"
"วันอะไรคะเจ๊"
"พรุ่งนี้กองภาพยนตร์ต่างประเทศจะมาดูโชว์ของเรา"
จีน่ายิ้มมุมปาก เพราะมั่นใจมาก ส่วนพวกนางโชว์กรี๊ดกร๊าด จนกองทัพ ลีลาต้องปิดหู
"เงียบ!! ต้องให้ดุทุกครั้งเลย เดี๋ยวจับตีก้นเลย!! เชิญเจ๊พูดต่อค่ะ" ลีลาบอก
"เค้าจะแค่มาเซอร์เวย์เฉยๆ ยังไม่ใช่การคัดเลือกจริง เพราะการคัดเลือกจริง พวกเค้าคงกำหนดมาอีกที"
"แต่พวกเราก็ต้องตั้งใจแสดงให้พวกเค้าประทับใจ ตั้งแต่แรกเจอ" กองทัพบอก
"เมื่อคืนก่อนเค้าไปเซอร์เวย์ที่บาร์โน้นกันมาแล้ว พรุ่งนี้ก็เลยมาที่ฟรีดอมบาร์ของเรา"ลีลาบอก
"ชั้นฝากพวกเราทุกคนด้วย ทำให้เค้าประทับใจที่สุด"
ลีลาถาม "เอ๊ะนี่เมนี่หายไปไหนหล่ะ"
"เออใช่ ป๊อปคอนเธอไปตามมาซิ" กองทัพบอก
"งั้นเดี๋ยวป๊อปคอนไปตามเมนี่ก่อนนะคะ"
ป๊อปคอนวิ่งออกไป ทุกคนซุบซิบๆ ตื่นเต้นๆ
เมนี่กับทองแท่งยังจับมือกัน
ป๊อปคอนเปิดประตูพรวดออกมา โดนทองแท่งล้มคะมำไป
"คุณทองแท่ง!" เมนี่อุทาน
"อุ้ยคุณทองแท่ง เป็นอะไรมากมั้ยคะ ตายๆ ป๊อปคอนขอโทษนะคะ"
"ผมไม่เป็นไรฮะ เซนิดหน่อย"
"แกก็เปิดประตูไม่ดูตาม้าตาเรือเล้ย"
"ก็ชั้นตื่นเต้นนี่"
"ตื่นเต้นอะไร"
"เจ๊น่ะสิ เรียกหาแก ด่วนๆ"
เมนี่สบตาทองแท่ง
"มีเรื่องอะไร"
"ก็เรื่องประกวดไง ไปเร็ว"
"คุณเข้าไปเถอะ"
ป๊อปคอนมองเมนี่ที ทองแท่งที เพราะยังลีลามองหน้ากันอยู่ ป๊อปคอนทนไม่ได้ลากแขนเมนี่ไป
"จ้องกันเข้าไป พอก่อน!! เข้าไปหาเจ๊ก่อน ฮึยย อิจฉาว้อย"
ป๊อปคอนลากเมนี่ไป ทองแท่งมองตาม
ภายใน ห้องสูทในโรงแรม เย็นต่อเนื่อง อเล็กซ์ใส่เสื้อคลุม อารมณ์ดี สมพร เลขาทอม เดินถือขวดไวน์มารินเติมให้
"ท่านครับ เมื่อคืนเป็นไง สนุกมั้ยครับ" สมพรถาม
"ก็พอได้ แต่ยังไม่ค่อยถึงใจ"
"คืนพรุ่งนี้เราจะไปสำรวจบาร์กะเทยกันอีกที ที่นี่ได้ข่าวว่า กะเทยสวยทุกคน"
อเล็กซ์หัวเราะชอบใจ
"ดีๆๆ เอ่อสมพร เดี๋ยวไปทำความสะอาดห้องให้เรียบร้อย เคลียร์ทุกอย่างออกให้หมด อย่าให้รกหูรกตา เข้าใจใช่มั้ย"
"ครับ"
สมพรเดินเข้าห้องนอนไป อเล็กซ์เดินไปเปิดเพลงโอเปร่า ดังลั่นห้อง แล้วเต้นรำคนเดียว แบบจิตๆ
สมพรเปิดประตูเข้ามาในห้องที่มืดทึบ สมพรเดินไปเปิดม่านออก ทำให้ห้องสว่าง
สมพรหันหน้ากลับมามองในห้องใหม่ พื้นห้องเต็มไปด้วยเสื้อผ้าของอเล็กซ์และกะเทยที่มานอนด้วยกระจัดกระจาย
สมพรส่ายหน้า ก่อนจะเดินเก็บของตามพื้น ไล่มาถึงเตียงนอน
บนเตียงมีกะเทยสาวคนนึงนอนคว่ำหน้าอยู่
"เฮ้ยๆ"
สมพรค่อยๆ เอื้อมมือไปจับที่แขนของดาราบนเตียง
ดาราร้องคราง ใบหน้าดาราเต็มไปด้วยเลือด
สมพรไม่แปลกใจ ได้แต่ถอนหายใจ ดาราค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างอ่อนแรง
สมพรไล่มองไปทั้งตัวที่เปลือยเปล่า เห็นร่องรอยการถูกทรมาน ขาโดนมัด มือทั้งสองข้างโดนมัดกับหัวเตียง
"ช่วยด้วย"
สมพรแก้มัดแขนของดาราด้วยท่าทางหงุดหงิด
เย็นต่อเนื่องมา รถเก๋งคันหนึ่งแล่นมาจอด ประตูเปิดออก ดาราเดินโซเซลงมา
ในรถ สมพรปรายตามองเย็นชา เอื้อมมือมาปิดประตูแล้วแล่นรถออกไป
ดารามองตามรถไป เงยหน้ามองแดดที่ส่อง ค่อยๆ เดินมาตามทางแล้วฟุบลงกับพื้นถนน
เช้าวันใหม่ ทองแท่ง ตี๋เล็ก นั่งกินข้าวเช้ากันอยู่ แสงดาววิ่งหน้าตื่นมา
"พี่ทองแท่ง พี่ตี๋เล็ก หะ เห็น ข่าวนี้ยังคะ"
"เฮ้ยติดอ่างเลยหรอ ไหนเอามาดูซิ มันจะตกใจอะไรกันนักกันหนา"
ตี๋เล็กเห็นข่าว ตกใจ!!
"เฮีย ..."
ตี๋เล็กส่งหนังสือพิมพ์ให้ทองแท่ง ทองแท่งงรีบหยิบมาอ่าน
"กะเทยสาวสวย โดนซ้อมจนช้ำในตาย เสียชีวิตอนาถที่โรงพยาบาล"
ทองแท่ง ตี๋เล็ก แสงดาว ต่างตากันตกใจ
เช่าต่อเนื่อง ริชชี่ กองทัพ ลีลา อ่านหนังสือพิมพ์เพิ่งเสร็จเหมือนกัน ต่างมองหน้ากัน ตกใจกับข่าว
"แย่แล้วแก" ลีลาโพล่ง
"กะเทยคนนี้ มันจะใช่คนเดียวกับที่เราเคยเห็นป่าววะแก" กองทัพว่า
"แกหมายถึงนางโชว์ที่บาร์ของยัยแจ๊กกี้ใช่มั้ย"
"ใช่ๆๆ ที่เราเจอที่ตลาดบ่อยๆ ไง"
"โธ่แม่คู๊น อย่ามาหลอกมาหลอนกันเล้ย"
"เดี๋ยวก่อนพวกหล่อน อย่าเพิ่งตกอกตกใจกันไป" ริชชี่บอก
"เจ๊ขา จะเย็นไปถึงไหนคะ ถ้ามันเป็นฆาตกรต่อเนื่องล่ะ จะทำยังไง" กองทัพบอก
ลีลาอ่านข่าว จิ้มๆ
"นี่ๆๆ เห็นบอกว่า อวัยวะเพศฉีกขาด โดนซ้อม จนช้ำใน เป็นสาเหตุการเสียชีวิตด้วยนะคะเจ๊"
"เราต้องบอกเด็กๆ ไม่ให้ตื่นตระหนก ระยะนี้ไม่ให้ใครกลับบ้านดึกๆ หรือเดินทางไปไหนคนเดียวเด็ดขาด จนกว่าตำรวจจะจับตัวคนร้ายได้"
"ค่ะเจ๊"
"น่าแปลกใจ ทำไมต้องเจาะจงเป็นกะเทย" ริชชีเริ่มตั้งข้อสังเกต
เย็นวันนั้น แจ็กกี้กับลิซ่าปลอมตัวมาดูโชว์ตามเคย
"เอาแน่นะ" ลิซ่าถาม
"ไม่เข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือหรอ"
กองทัพเข้ามาพอดีบอก"เจอแม่เสือก่อนมั้ยละ"
แจ็กกี้กับลิซ่าตกใจหันมามอง
กองทัพ ลีลา เดินอาดๆ มาขวาง
"มาทำไม" กองทัพถาม
"อุตส่าห์ปลอมตัว จำได้ด้วยหรอ แหะๆ" ลิซ่าบอก
"ทำไมจะจำไม่ได้ จำได้ทุกอณูขุมขนเลยล่ะ"
"วันนี้ชั้นมาในฐานะแขก ทำไม พวกแกจะไม่ต้อนรับเหรอ" แจ๊กกี้ถาม
"ถ้าแขกเรียบร้อยๆ ไม่ก่อเรื่อง ชั้นก็อนุญาต แต่ถ้าแขกวุ่นวาย ทำให้ชั้นต้องออกแรง มีตาย!! เข้าใจมั้ย" ลีลาถาม
กองทัพเหลือบตามองลีลา
"มันเอาจริงเว้ยวันนี้"
"เข้าใจใช่มั้ย"
แจ็กกี้/ลิซ่า "ขะ เข้าใจ"
"เข้าใจก็ตามมา" ลีลาบอก
แจ็กกี้กับลิซ่าซุบซิบกัน
"โหดวะ" แจ๊กกี้บอก
"กลับมะ"
ลีลาได้ยินหันมา
"กลับไม่ได้ ชั้นอนุญาตแล้ว ก็ต้องดู ตามมา"
กองทัพสะกิดถามลีลา
"แก แกเป็นไรอ่ะ เมนส์ไม่มาหรอ"
ลีลาอมยิ้มไม่ตอบ กองทัพกลัว ส่วนแจ็กกี้กับลิซ่าเดินตามมาจ๋อยๆ
ภายในบาร์ ดอลลี่ รันรัน เดือนเพ็ญ อัยโกะ แอบดู
"เฮ้ยแกๆๆ พวกนั้น พวกบาร์โน้นนี่" ดอลลี่บอก
"นี่มันยังไม่เข็ดใช่มั้ย" รันรันว่า
"ลุยเลยมั้ย" เดือนเพ็ญบอก
"ใจเย็น เฮ้ยๆ รันรันช่วยจับหน่อย โอ้โหคนหรือควายวะเนี่ย" อัยโกะว่า
"แรงเยอะมากเลย"
"ปล่อยๆ ชั้นจะไปลุย"
เดือนเพ็ญถลาจะไป ดอลลี่ รันรัน อัยโกะดึงแขนห้ามไว้ เดือนเพ็ญจะพุ่งไปให้ได้
ลีลา กองทัพ พาแจ๊กกี้ ลิซ่า ไปที่โต๊ะเสร็จ ก็เดินออกมาหยุดคุยกัน
"แกว่าพวกมันมาทำไม" กองทัพถาม
"มันจะมาทำไมก็เรื่องของมัน ขออย่างเดียว อย่ามาก่อเรื่องอีกก็แล้วกัน" ลีลาบอก
"ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวชั้นจัดการ เอาให้หนักเลย"
"ไม่ได้นะแก"
"แกจะกลัวอาราย"
"ก็คืนนี้บริษัทภาพยนตร์จะมาดูโชว์ที่บาร์ของเรา ห้ามมีเรื่องเด็ดขาด"
กองทัพ ลีลา สบตากันไม่สบายใจ
ทองแท่งเดินไปเดินมาที่หน้าบาร์ ไม่กล้าเข้าไปตามคำสั่งริชชี่ ตกใจหันมาเพราะโดนรถคันหนึ่งบีบแตรใส่
รถคันนึงแล่นมาจอดหน้าบาร์ สมพรเดินลงมาเปิดประตูให้ อเล็กซ์เดินลงจากรถเงยหน้ามองฟรีดอมบาร์
ทองแท่งหลบและแอบฟัง
"ที่นี่ไงครับท่าน ที่เค้าร่ำลือกันว่า นางโชว์สวยที่สุด"
"ราคาคุยหรือเปล่า"
"แบบนี้สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็นครับท่าน"
"แล้วเร้าใจที่สุดหรือเปล่าล่ะ"
"อันนี้ท่านต้องพิสูจน์เองครับท่าน"
"งั้นคืนนี้เราคงรู้กัน"
"เชิญครับท่าน"
อเล็กซ์หัวเราะชอบใจ เดินตรงไปที่ประตูทางเข้า
ทองแท่งมองตาม ทำหน้าไม่พอใจที่อเล็กซ์พูดจาดูถูกนางโชว์
อเล็กซ์กับสมพรเดินเข้า กองทัพเห็นเลยสะกิดลีลา
"ใช่มั้ยแก ใช่มั้ย"
"สงสัยจะใช่ ไปกัน"
กองทัพกับลีลาเดินไปหาอเล็กซ์ ยิ้มอ่อนหวาน
"สวัสดีค่ะ เอ่อ ... ไม่ทราบว่า" ลีลาถามเกิร่น
"เรามาจากบริษัทสร้างหนัง" สมพรบอก
"สวัสดีค่ะ พวกเรากำลังรออยู่พอดีเลย" กองทัพบอก
"เชิญทางนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวเราจะตามเจ๊ริชชี่มาพบ" ลีลาบอก
"ชั้นไปตามเจ๊นะแก"
ลีลาพยักหน้าให้กองทัพ แล้วหันไปยิ้มหวานให้อเล็กซ์
"เชิญทางนี้ค่ะ"
ลีลาผายมือเดินนำไป อเล็กซ์สบตาสมพร เดินตามลีลาไป
ข้างเวที ทั้งหมดกำลังแอบดูอเล็กซ์ ป๊อปคอนเดินมาเห็น
"พวกโรคจิต ชอบแอบดูแขก" ป๊อปคอนบอก
"นี่แก ดูโน้นสิ .. นั่นพวกกองถ่ายรึเปล่า" ดอลลี่บอก
ป๊อปคอนอยากรู้ขึ้นมาเชียว "ไหนๆๆ"
อเล็กซ์ สมพรนั่งที่โต๊ะ
"คนโน้นไง โต๊ะโน้น" ดอลลี่บอก
"ไหนๆ คนไหนวะ ไม่เห็นอ่ะ" รันรันว่า
"โน้นงาย ไม่สวยแล้วยังตาถั่วอีก" เดือนเพ็ญว่า
"หน้าตาดีเน้อ"
"ผู้กำกับหรือพระเอกเนี้ย" รันรันบอก
"นี่แก! หยุดหื่นซักตอนได้มั้ย!! นั่นๆ เจ๊มาแล้ว"
ริชชี่เดินไปหาอเล็กซ์ที่โต๊ะ
ริชชี่เดินมาต้อนรับ ลีลากองทัพนำมา
"สวัสดีค่ะ มิสเตอร์อเล็กซ์ นี่คงจะเป็นคุณสมพรใช่มั้ยคะ สวัสดีค่ะ"
"บาร์ใหญ่โต สวยงามดีนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ นี่เด็กๆ โต๊ะนี้เป็นโต๊ะที่ดีที่สุดใช่มั้ย"
"ใช่ค่ะเจ๊ โต๊ะนี้เห็นชัดที่สุดค่ะ" ลีลาบอก
"แค่มาดูมาเที่ยวเป็นการส่วนตัวไม่ต้องมีพิธีการอะไร"
"ได้ข่าวว่าที่นี้นางโชว์สวยหลายคน" สมพรบอก
"แน่นอนค่ะ ทางฟรีดอมบาร์ของเรา จัดประกวดหานางโชว์มาประดับวงการใหม่ๆ ทุกปี"
อเล็กซ์สบตาสมพรรู้กัน
"จะรังเกียจมั้ย ถ้าจะเชิญนางโชว์มานั่งร่วมโต๊ะกับเรา"
"เอ่อ แหม เกรงว่าจะไม่ได้ นางโชว์ของเราทำการแสดงอย่างเดียว ไม่มีการมานั่งที่โต๊ะของแขก"
"ไม่เป็นไรๆ ไม่ว่ากัน แล้วนางโชว์คนไหนเป็นดาวของที่นี่หล่ะครับ"
"จีน่า กับ เมนี่ ค่ะ"
ทางด้านป๊อนคอน ดอลลี่ รันรัน วิ่งมาเจอ เมนี่ จีน่าพอดี
"ต๊ายรู้งานนะแก กำลังจะไปตามเลย นี่ๆ พวกกองภาพยนตร์ต่างชาติมากันแล้วนะแก๊"
"หรอ ตื่นเต้นจังแก"
ดอลลี่บอก
"พี่จีน่าคะ วันนี้พี่ต้องแสดงให้สุดฝีมือเลยนะคะ"
"แน่นอน! ชั้นต้องเป็นดาวเด่น ชั้นต้องสะดุดตาที่สุด"
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงค่ะ พี่จีน่าของหนู สวยที่สุดใน 3 โลกอยู่แล้ว" รันรันบอก
"อ้าวอีนี่ ดีกันได้ไม่กี่วัน ต้องกัดกันอีกแล้วใช่มั้ย บ่องตงเปลี่ยนโหมดไม่ทัน" ป๊อปคอนบอก
"เรื่องงาน ชั้นไม่มีวันยอมแพ้ ชั้นเป็นนางโชว์เบอร์ 1 ของที่นี่ และกำลังจะเป็นนางโชว์เบอร์ 1 ของประเทศ ไม่มีใครมาเทียบรัศมีชั้นได้"
"ต้องงี้สิ จีน่าคนเดิมกลับมาแล้ว แบบนี้ค่อยสนุกหน่อย" เมนี่ว่า
"เราเกิดมาเป็นคู่ต่อสู้กันเมนี่ อย่าลืม"
"งั้นเรามาดูกันว่างานนี้ ใครจะได้เป็นนางโชว์ระดับประเทศตัวจริง"
เมนี่ จีน่า จ้องตาไม่มีใครยอมกัน
ทองแท่งลอบเข้ามาในบาร์ เดือนเพ็ญกับอัยโกะเดินคุยกันมา ทองแท่งหลบ จนเดือนเพ็ญกับอัยโกะเดินผ่านทองแท่งไป
ป๊อปคอนเดินมา ทองแท่งดีใจ เข้าไปทัก
"คุณป๊อปคอน"
"ว้าย คุณทองแท่ง เข้ามาได้ไง นี่มีคนเห็นรึเปล่าคะ"
"ไม่มีฮะ ผมหลบเข้ามา"
"โล่งอก"
"คุณป๊อปคอน เมื่อกี๊ผมเห็นผู้ชายคนนึง ทอมคนนึง เดินเข้ามาในบาร์นี้ ผมได้ยินพวกมันคุยกัน ดูไม่ให้เกียรตินางโชว์เลย ผมอยากจะมาเตือน ..."
"โอยคุณทองแท่งเข้าใจผิดแล้วหล่ะค่ะ ถ้าผู้ชายคน ทอมคน พวกเค้าเป็นพวกกองถ่ายภาพยนตร์ต่างประเทศน่ะค่ะ"
"พวกกองถ่ายภาพยนตร์หรอ"
"ใช่ค่ะ พวกเค้าจะมาดูนางโชว์ที่ฟรีดอมบาร์น่ะค่ะ คงไม่มีอะไรหรอก"
"แต่ผมไม่ไว้ใจ ผมดูออกว่าเค้าคิดไม่ดีแน่ๆ ผมเป็นห่วงเมนี่"
"ถ้าเป็นห่วงเมนี่ คุณทองแท่งต้องกลับบ้าน ไปหาดูแลแม่ของคุณดีกว่านะคะ"
"แต่ผมไม่สบายใจ"
"กลับไปเถอะค่ะ ใครมาเห็นเข้า เมนี่จะเดือดร้อน"
ทองแท่งหน้าสลด เพราะโดนป๊อปคอนไล่
ฝ่ายแจ๊กกี้กำลังคุยกับลิซ่า ชี้ชวนกันดูอเล็กซ์กับสมพร ที่นั่งโต๊ะถัดไป
"แกๆ 2 คนนั้น คุ้นๆ มั้ย"
"ไม่คุ้นล่ะ ใช่เลย มิสเตอร์อเล็กซ์กับสมพรไง" ลิซ่าว่า
"เชอะ ใช่จริงๆ ด้วย ชั้นคิดแล้วไม่มีผิด ว่ามันจะต้องมาที่ฟรีดอมบาร์ นี่คงตระเวนดูนางโชว์ทุกที่เลยสินะ"
"ความจริงไปที่บาร์ของเราก็พอนะคะ ไม่น่ามาเหยียบที่นี่เลย"
"น่าเจ็บใจนัก"
เสียงโทรศัพท์แจ๊กกี้ดัง แจ๊กกี้รับสาย แต่ไม่ค่อยได้ยิน
"ห๊า อะไรนะคะ ไม่ได้ยินเลย ...... เดี๋ยวมานะแก ออกไปคุยโทรศัพท์ก่อน"
แจ๊กกี้เดินออกไป
บนเวทีฉายแสงไฟสวยงาม สลับไปมา เพื่อเตรียมเปิดการแสดงของคืนนี้
"ขอต้อนรับเข้าสู่ โลกแห่งความบันเทิง โลกแห่งจินตนาการไร้ขีดจำกัด ฟรีดอมบาร์"
เมนี่ จีน่า เดินออกมา โพส
อเล็กซ์ เห็นจีน่า กับเมนี่ก็ตาโต ยิ้มจิตจนน่ากลัว สมพรเหลือบมองนายยิ้มมุมปาก
ลิซ่าเห็นอเล็กซ์แสยะยิ้มหมั่นไส้เมนี่ จีน่า
แจ๊กกี้ออกมาหลบมุมคุยโทรศัพท์
"ฮาโหลๆๆ อ้าว สายหลุดไปแล้ว เลยไม่รู้เรื่องกัน"
แจ๊กกี้จะเดินเข้าบาร์ แต่หางตาเหลือบไปเห็น ดารา
แจ๊กกี้รีบเดินไปหาดารา แต่ดันชนกับแขกคนหนึ่งทำให้เสียหลัก หันไปอีกทีดาราหายไปแล้ว
"นังดารา หายไปไหนวะ เดินเร็วจริง"
เสียงมือถือแจ๊กกี้ดังขึ้นอีก
"ฮาโหล ค่ะ ใช่ค่ะ แจ๊กกี้เอง... ห๊าอะไรนะคะ นังดาราตายแล้ว! ลงข่าวเมื่อเช้า ... ไม่ค่ะ .. ไม่ได้อ่าน"
แจ๊กกี้มืออ่อน โทรศัพท์เกือบหล่น
"ดาราตายแล้ว แล้ว... เมื่อกี้"
บนเวทีนางโชว์คนอื่นกำลังโชว์ แจ๊กกี้เดินหน้าตาตื่นเข้ามาเรียกลิซ่า
"แก เกิดเรื่องแล้ว"
"อะไรแก เพิ่งดูได้ 2 โชว์เอง"
"เออนะ ไปกันเหอะ"
"ยังไม่ได้ป่วนคนที่นี่เลย"
"ไม่ต้องป่วนแล้ว"
แจ๊กกี้ลากลิซ่าเดินผ่านหน้าอเล็กซ์และสมพร ทันทีที่แจ๊กกี้สบตากับสมพร สมพรเหมือนยิ้มเยาะให้แจ๊กกี้
บาร์เลิกแล้ว ริชชี่ยืนอยู่กับอเล็กซ์และสมพร ส่วนบนเวทีเมนี่และจีน่ายืนอยู่ เมนี่ลนๆ จีน่าเชิดๆ
"2 คนนี้คือดาวเด่นของเรา เมนี่ และ จีน่า"
อเล็กซ์ไล่มอง เมนี่ และจีน่า ตั้งแต่หัวจรดเท้า พยักหน้า พอใจ หน้าจิตๆ
"สวยมาก สวยสมคำร่ำลือ สวยเหมือนผู้หญิงจริงๆเลย"
จีน่ากับเมนี่ ได้ยินคำว่าผู้หญิงก็สะดุ้งมองสบตากัน
สมพร เดินขึ้นไปบนเวที สำรวจรูปร่างหน้าตาอย่างใกล้ชิด ก่อนจะกระซิบบอกเมนี่และจีน่าว่า
"มิสเตอร์อเล็กซ์ ต้องการพบเป็นการส่วนตัว เธอ 2 คน มีใครสนใจบ้าง"
เมนี่ตกใจมองหน้าจีน่าที่อมยิ้มมั่นใจ
เมนี่กับจีน่าปรึกษากัน เมนี่ลนๆ จีน่าเชิดๆ
"จีน่า ชั้นกลัว"
"ไม่เห็นน่ากลัวเลย"
"แกไม่เห็นสายตาของมิสเตอร์อเล็กซ์หรอ"
"เห็น ก็แหม สายตาผู้ชายก็เงี้ย เห็นของสวยๆ งามๆ ก็มอง"
"อย่าบอกว่าแกไม่กลัว"
"ไม่"
"หมายความแกจะไปกับเค้า"
ริชชี่เดินเข้ามาพอดี
"ใคร ใครจะไปไหนกัน?"
ที่หน้าบาร์ อเล็กซ์และสมพร ยืนรอกะว่าต้องมีนางโชว์ไปกับตนเอง
"ว่าไงสมพร นี่ชั้นรอนานแล้วนะ"
"เดี๋ยวคงจะออกมากัน รอก่อนนะครับท่าน"
ริชชี่ออกมา แกล้งทำท่าตกใจ
"อ้าวมิสเตอร์อเล็กซ์ นึกว่ากลับไปแล้วซะอีกค่ะ"
อเล็กซ์ทำหน้าไม่ถูก สมพรเลยพูดแทน
"เอ่อพวกนางโชว์ หายไปไหนกันหมดครับ"
"อ้อ พอบาร์ปิด พวกเด็กๆ ก็พักผ่อนกันหมดแล้วหล่ะค่ะ"
"ไม่เห็นกลับบ้านกันเลย หรือมีทางออกที่ไหนอีกครับ"
"ช่วงนี้เด็กๆ เก็บตัว นอนที่นี่หมดเลย เพื่อฝึกร่างกายและเตรียมความพร้อม เพื่อจะประกวดหานางเอกของมิสเตอร์อเล็กซ์ไงคะ"
"แหมตั้งใจ แข็งขันกันมากเลย แบบนี้ดีครับ ผมชอบ แหะๆ"
"ส่วนเรื่องที่คุณไปชวนเด็กของชั้น ก็คงจะไม่ได้ ทางเราไม่มีนโยบายให้เด็กไปกับแขก"
ริชชี่มอง อเล็กซ์และสมพร ด้วยสายตาคมกริบ อเล็กซ์หัวเราะกลบเกลื่อน
"ไม่มีปัญหา เจอกันวันประกวดเลยก็ได้ ผมเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ฮ่าๆๆ"
อเล็กซ์มองหน้าสมพร จิกตาให้รีบกลับ
"ไปกลับ"
"สวัสดีค่ะท่าน"
อเล็กซ์และสมพร เดินจากไป กองทัพ ลีลา เดินมาหาเจ๊ริชชี่
"เฮ้อ คนประเภทนี้มีมาก เหนื่อยหน่ายจริงๆ"
"เจ๊ทำถูกแล้วค่ะ" ลีลาบอก
"เด็กของเราขายโชว์ ไม่ใช่ขายอย่างอื่น"
"ไปๆ พักผ่อนๆ เดี๋ยวจะขอแช่น้ำอุ่นซักหน่อย เฮ้อ"
"เดี๋ยวลีลานวดให้มั้ย"
"ไม่ต้องอ่ะ นวดทีหลังชั้นเดาะไป 3 วัน"
ทั้งสาม กลับเข้าไปในบาร์
ทองแท่งโผล่ได้ยินเรื่องทั้งหมด สีหน้าเครียดเป็นห่วงเมนี่
อ่านต่อหน้า 2
นางโชว์ ตอนที่ 10 (ต่อ)
จีน่า กับเมนี่ และป๊อปคอน นั่งรอริชชี่อยู่ในห้องแต่งตัว ริชชี่เดินเข้ามา
"เป็นไงคะเจ๊"
"มิสเตอร์อเล็กซ์กลับไปแล้ว"
จีน่าเซ็ง
"เจ๊ .. งั้นคืนนี้ หนูขอกลับบ้านได้มั้ย"
ป๊อปคอนพูดลอยๆ
"คิดถึงผัวหล่ะสิ"
"กลับตอนเช้าไม่ได้หรอ เจ๊เป็นห่วง"
"เมนี่ก็อยากขอกลับไปเยี่ยมแม่เหมือนกัน"
"นี่พวกเธอไม่กลัวข่าวกันบ้างหรือไง อ่านข่าวเมื่อเช้ากันบ้างมั้ยฮะ น่ากลัวจะตาย"
"กลัวค่ะเจ๊ แต่จีน่าอยากกลับบ้าน"
"เอางี้ นั่งรถแท็กซี่ไปด้วยกัน ไปส่งจีน่าก่อนแล้วเราสองคนค่อยกลับบ้าน เค๊"
"แหมดื้อด้านกันจริงๆ พวกหล่อน เอาๆ ตามใจ ดูแลกันดีๆ เจ๊ไปหล่ะ"
ริชชี่เดินออกไป
"ไปกันพวกเรา เดี๋ยวแวะไปส่งจีน่าก่อนนะเมนี่"
"ได้"
"ขอบใจนะ"
"ย่ะ"
ทั้งหมดเดินออกจากห้องไป
ทองแท่งนั่งรอเมนี่ที่บันได ซักพักเมนี่ จีน่า ป๊อปคอนเดินออกมา ทองแท่งดีใจวิ่งไปหา
"ดีใจจังได้เจอคุณ นี่คุณไม่ได้นอนค้างที่นี่หรอ"
"ถ้าค้างพวกเราจะยืนกันอยู่ตรงนี้หรอคะคุณทองแท่ง"
เมนี่ปราม
"ป๊อปคอน! ว่าแต่คุณเถอะ ยังไม่กลับไปแม่คุณอีกหรอ"
"กลับไปแล้ว แต่เป็นห่วงคุณเลยออกมาอีก"
"แล้วเจ๊ริชชี่เห็นรึเปล่าคะ"
"ไม่ทันได้เห็นหรอก"
จีน่าหาว
"จะกลับกันได้ยัง ชั้นง่วงนะ"
"ได้เดี๋ยวผมไปส่งคุณจีน่าด้วย แล้วค่อยเลยไปส่งคุณนะ"
"ดีจังเลย แบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย"
"ชิร"
"อะไรนังข้าวโพดคั่ว ไปกันเถอะคะคุณทองแท่ง
จีน่าหาวอีก
"เชิญครับ"
ทองแท่งกระวีกระวาดเดินนำสาวๆ ไปที่รถ
ทั้งหมดลงจากรถที่หน้าบ้านเช่า
"เอาหล่ะ! นาทีทอง สำหรับคุณทองแท่งและเมนี่ รีบๆ คุยกันซะ เดี๋ยวไอ้ไม้ออกมาเห็น ชั้นขี้เกียจฟังมันบ่น เข้าใจตรงกันนะ ไปหล่ะ"
ป๊อปคอนเดินเข้าบ้านไปก่อน เหลือทองแท่งกับเมนี่
"คุณนี่ดื้อมากๆ"
"อย่าห้ามผมเลย ไม่ได้ผลหรอก"
เมนี่เขินๆ
"ตามใจ!"
"นี่คุณ เมื่อกี้พวกกองถ่ายภาพยนตร์ต่างประเทศ ที่พวกคุณจะไปประกวดกัน เค้ามาที่บาร์ใช่มั้ย"
"ใช่ เค้ามาเซอร์เวย์ก่อนจะประกวดจริงน่ะ ถามทำไมหรอ"
"ผมได้ยินเค้าพูดกันน่ะสิ"
เมนี่สงสัย
ทองแท่งหลบและแอบฟัง
"ที่นี่ไงครับท่าน ที่เค้าร่ำลือกันว่า นางโชว์สวยที่สุด"
"ราคาคุยหรือเปล่า"
"แบบนี้สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็นครับท่าน"
"แล้วเร้าใจที่สุดหรือเปล่าล่ะ"
"อันนี้ท่านต้องพิสูจน์เองครับ"
เมนี่ตั้งใจฟัง คิดหนักตามที่ทองแท่งเล่า
"มันก็แปลกจริงๆ น่ะแหละ"
"แต่คุณป๊อปคอนไม่คิดแบบนั้น เค้าบอกผมเป็นห่วงคุณจนคิดมาก"
"เค้ายังให้เลขาของเค้า มาชวนชั้นกับจีน่าออกไปต่อ หลังจากบาร์ปิดด้วยนะ"
"แปลก .. จะมาหานางเอก ก็ได้เจอแล้ว ได้ดูโชว์แล้ว ทำไมต้องชวนไปต่อด้วย"
"คุณกำลังคิดอะไร"
"เมนี่! ผมไม่ไว้ใจไอ้อเล็กซ์นั้นเลย คุณและเพื่อนๆ ของคุณ อย่าออกไปกับมันตามลำพังนะ"
"ทำไมหล่ะ"
"สัญญากับผมก่อน นะเมนี่"
เมนี่รับปากงงๆ
"ได้ ชั้นสัญญา"
เมนี่งงๆ แต่ก็เชื่อทองแท่ง ทองแท่งรู้สึกว่ามีอะไรปิดปกติ
กลางคืนต่อเนื่อง กะเทยกุหลาบ แต่งกายวาบหวิว ยืนชวนเชิญ แบบผู้หญิงหากิน อยู่ริมถนนทางเปลี่ยว
รถเก๋ง แล่นมาจอดเทียบ
กุหลาบ เดินไปที่รถ สมพรลดกระจกลง กุหลาบยิ้มให้ แล้วรีบเปิดประตูขึ้นบนรถ สมพรขับรถจากไปในความมืด
เช้าวันใหม่ ทองแท่ง เดินปรึกษามากับตี๋เล็กและแสงดาว
"ไอ้ที่เฮียเล่า มันก็น่าสงสัยอยู่นะ"
"หรือว่าอีตาผู้กำกับนั่น เค้าอยากจะชวนพี่เมนี่ กับพี่จีน่า ไปคุยแบบส่วนตัวๆ"
"ถ้าเป็นอย่างที่ดาวพูด นั่นแหละที่แปลก ส่วนตัวทำไม เรื่องอะไรจะต้องไปคุยส่วนตัว"
"อยู่คุยกันต่อที่บาร์ก็ได้ เจ๊ริชชี่ยอมอยู่แล้ว" ทองแท่งว่า
"ใช่"
"ชวนออกไปแบบนั้น มีพิรุธมาก"
"ใช่"
"ตี๋เล็ก ถ้าใช่อีกคำ โดนเตะแน่"
"เอาเป็นว่า ต่อไปนี้ เรา 3 คนต้องจับตาดูพี่ๆ ที่บาร์กันให้มากกว่าเดิม"
"เรา 2 คนแค่นั้นมั้งดาว ส่วนเฮียของเรา คนนั้นไม่บอกก็จับตาดู ทุกฝีเก้าอยู่แล้ว"
"ไอ้น้องคนนี้ กวนตีนแต่เช้าเลย ไปขึ้นรถ จะไปส่งที่มหาวิทยาลัย"
3 พี่น้องเดินขึ้นรถไป
เที่ยงวันใหม่ ในห้องอเล็กซ์ เสียงเพลงโอเปร่าดังกระหึ่ม อเล็กซ์ลุกจากเตียงไปอาบน้ำ
บนเตียง... กะเทยกุหลาบ นอนสลบ ร่างกายถูกทรมานทารุณ
สมพรเดินเข้าห้องมายืนมอง ส่ายหน้าแสยะ ก่อนจะเดินไปเติมไวน์ที่แก้วของอเล็กซ์ แล้วเดินออกจากห้องไป
ยามบ่าย แดดเปรี้ยง กุหลาบนอนสลบอยู่ที่พงหญ้า ท่าทางเหมือนคนตาย โดนเอามาทิ้ง เพราะสมพรนึกว่าตายแล้ว ชาวบ้าน 2 คนเดินผ่านมา ชี้ให้ดู
ชาวบ้าน1บอก"เฮ้ยนั่นๆ ศพ ใช่มั้ย แจ้งตำรวจเถอะ"
นิ้วกุหลาบกระดิก
ชาวบ้าน2 บอก
"เฮ้ยแก ยังไม่ตาย ข้าเห็นนิ้วกระดิกๆ"
ชาวบ้าน1 บอก"หรอ" แล้วเข้าไปเขี่ยๆ "หนู .. หนู"
"เป็นไงแก"
กุหลาบได้สติ ลืมตามา งงๆ ดูท่าทางกระเซอะกระเซิง หน้าตาท่าทางหวาดระแวง
"เฮ้ย! ฟื้นแล้วเว้ย"
กุหลาบหันมาเห็นชาวบ้าน ร้องกรี๊ดวิ่งหนี
ชาวบ้าน2 บอก
"เฮ้ย วิ่งหนีไปแล้ว คนบ้าหรือเปล่าวะ"
ชาวบ้าน 1 บอก "ข้าว่าไม่ใช่ เหมือนโดนทำร้ายมานะ เลือดนี้เต็มตัวเลย"
"แบบนี้ แจ้งตำรวจเถอะ"
ในบ้านเช่า จีน่าแต่งตัวเสร็จแล้ว เดินหงอยๆ ไปหยิบกระเป๋าจะไปทำงาน แล้วก็ทรุดตัวลงนั่งหมดแรง
"พี่สันต์ ........ พี่หายไปหลายวันแล้วนะ คืนนี้พี่จะมาหาจีน่ามั้ย พี่จะจำได้มั้ยนะ ว่าวันนี้คือวันอะไร เฮ้อ .."
จีน่าเดินออกมาจากบ้านเช่า ชาวบ้าน 2 คนเดินมาเห็นซุบซิบกันเหมือนเคย
ชาวบ้าน1 บอก"เฮ้ยมานั่นละ"
ชาวบ้าน2 บอก "เดินจ๋อยมาเลยแกดูสิ"
"เออว่ะ ผัวหนี อยู่ตัวคนเดียว คิดๆ ดูก็น่าสงสารเหมือนกันเนอะ"
จีน่าได้ยินหันควับมา เท้าเอวด่า
"มีอาชีพสอดรู้เรื่องชาวบ้านหรือไง มีวันหยุดพักกันบ้างมั้ย ใครจ้างให้มายุ่งเรื่องของกู วันนี้วันดีนะ กูไม่เอาเรื่อง รีบไสหัวไปเลยนะ ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ ตบคนแก่ฉลองซะเลย"
ชาวบ้าน 2 คนรีบเดินงุดๆ ไป
"แหม ต้องให้ออกแรง อยากจะเป็นคนดีบ้างไม่ได้เลย ต้องให้อีจีน่าเสียน้ำลายด่าทุกวัน คนเรานี่ก็แปลกนะ สงสัยไม่โดนด่า กินข้าวไม่ลงมั้ง โฮ้ยอารมณ์เสีย"
บ่ายต่อเนื่อง ริชชี่กำลังนั่งจิบกาแฟ กองทัพ ลีลา วิ่งถลาเข้ามาหาเจ๊ริชชี่
"เจ๊ ..."
ริชชี่สำลักกาแฟ
"ว้ายอาไรกาน พวกหล่อน แค่กๆ"
"ไอ้ที่เจ๊ให้ไปสืบอ่ะ ได้เรื่องแล้วนะ" กองทัพบอก
"หรอๆ ว่าไง"
"เป็นอย่างที่เจ๊คาดจริงๆ" ลีลาบอก
"หมายความว่า ..."
"คนที่ตายชื่อ ดารา เป็นกะเทยที่บาร์ของนังแจ๊กกี้จริงๆ และคืนที่ดาราขึ้นโชว์ครั้งสุดท้าย คือ คืนที่มิสเตอร์อเล็กซ์มาดู"
"นั่นคือคืนสุดท้ายที่เห็นดารามีชีวิต ก่อนจะหายตัวไป แล้วโผล่มาเป็นศพค่ะเจ๊ อูยย น่ากลัว" ลีลาพูดเสริม
"เค้ายังบอกอีกด้วยนะคะว่า คืนนั้นตอนเลิกงาน ดารามันดี๊ด๊า เหมือนมีนัดกับใคร" กองทัพบอก
"เอิ่ม"
"เจ๊ แล้วมันจะเกี่ยวกับมิสเตอร์อเล็กซ์มั้ยอ่ะ" ลีลาถาม
"ยังสรุปไม่ได้ คงต้องเพิ่งตำรวจ ตอนนี้เราทำได้แค่ดูแลเด็กๆ ของเราให้ดีๆ"
ทั้งคู่รับปาก "ค่ะเจ๊"
คืนนั้น กองทัพ เดือนเพ็ญ ดอลลี่ ขึ้นโชว์เพลงสนุกสนาน เมนี่กับป๊อปคอนหัวเราะชอบใจ
"ไม่ธรรมดานะแก" เมนี่ว่า
"อ่ะแน่นอน โชว์ของฟรีดอมบาร์ ต้องไม่ธรรมดา เพราะถ้าธรรมดา เจ๊ไม่ทำ อิอิ"
"เฮ้อ"
"อร้าย นังจีน่า มาตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ" ป๊อปคอนถาม
"ยืนอยู่ตั้งนานแล้ว ไม่มีใครเห็น"
"พูดเหมือนเป็นวิญญาณ โปร่งแสง โปร่งใสหยั่งงั้นแหละ"
"จีน่า แฟนเธอยังไม่กลับใช่มั้ย" เมนี่ถาม
"อืม"
"เค้าคงติดธุระอะไรสำคัญ ถ้าเสร็จแล้ว คงจะกลับมา"
จีน่าหลุดปาก
"มันไม่กลับมาง่ายๆ หรอก มันก่อคดีไว้เยอะ"
"ห๊าอะไรนะ"
"อ้อเปล่า ไม่มีอะไร มันก่อคดีกับชั้นนี่แหละ นึกๆ ดูไม่มีมันก็ดีเหมือนกัน"
"ปากไม่ตรงกับใจนะยะหล่อน" ป๊อปคอนว่า
"คืนนี้ชั้นจะกลับบ้านอีก"
"ไม่ได้ เดี๋ยวเจ๊ริชชี่ดุ ตอนนี้มีข่าวไม่ดีๆ ด้วย"
"ไม่ได้ ไงก็ต้องกลับ"
"หวังหล่ะเสะ ว่าผัวแกจะกลับมา"
"หวังว่ามันจะจำวันเกิดชั้นได้ ชั้นแค่ไม่อยากฉลองวันเกิดคนเดียวน่ะ"
จีน่าพูดเสร็จก็เดินไป ป๊อปคอนกับเมนี่มองหน้ากัน
บาร์เลิก จีน่าเดินออกมาหน้าบาร์เศร้าๆ ชะเง้อมองหารถ เมนี่กับป๊อปคอนวิ่งตามมา
"จีน่าๆ ... นี่ จะกลับแล้วหรอ"
"ใช่ บอกเจ๊ให้ยังอ่ะ"
"บอกแล้ว"
"เจ๊ว่าไง"
"เจ๊ก็ไม่ว่าอะไร"
ทองแท่งขับรถมาจอดเทียบ ลงมายิ้ม
"พร้อมกันรึยังครับสาวๆ"
เมนี่ กับป๊อปคอนอมยิ้ม จีน่างงสงสัย
"อะไรของพวกแก"
"วันเกิดแกทั้งนี้ ฉลองคนเดียว มันจะไปสนุกอะไร จริงมั้ย"
"จริงจ้า" ป๊อปคอนว่า
"พวกแก"
"อ่ะแฮ่ม เชิญเจ้าของวันเกิดและเพื่อนเจ้าของวันเกิดขึ้นรถครับ"
"ไปกันเถอะจีน่า"
จีน่ายิ้มเดินตามเมนี่ไปแต่โดยดี
เมนี่ ทองแท่ง ป๊อปคอน ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ จีน่าหันมาตกใจที่เห็นเมนี่ถือเค้กก้อนเล็กๆ ทองแท่งกับป๊อปคอน ร้องเพลงยิ้ม ทั้งหมดร้องเพลงให้จีน่า จีน่ายิ้ม น้ำตาไหล
"ขอให้คุณจีน่า เลิกเศร้า หายเหงา และสวยแบบนี้ตลอดไปนะฮะ" ทองแท่งบอก
"ขอให้แกมีสติสมบูรณ์ไม่คุ้มดีคุ้มร้าย แบบที่ผ่านๆ มานะยะ"
"สุขสันต์วันเกิดนะจีน่า"
"ขอบใจทุกคนมากๆ นะ ขอบใจมากๆ แหม... เค้กสวยจังเลย"
จีน่าเฉไฉเพราะน้ำตาไหลไม่หยุด
"จีน่า อธิษฐานสิ"
จีน่าหลับอธิษฐาน จีน่าลืมตาเป่าเค้ก
ป๊อปคอนส่งมีดให้
"เย้ๆๆๆ ตัดเค้กเลยๆ"
"นังป๊อป!! ตะกละ"
"เดี๋ยวชั้นตัดให้แกชิ้นใหญ่ๆ แล้วแกต้องกินให้หมดนะ"
จีน่าร้องไห้ เช็ดน้ำตา ไป ตัดเค้กไป
เวลาผ่านไป ทุกคนนั่งล้อมลงกันกินเค้กมีความสุข
"วันเกิดแล้วนะแก เริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ นะ" เมนี่บอก
"อืม ชั้นจะเป็นคนดี จะพยายามน่ะ แต่ว่า"
"แต่อะไร" ป๊อปคอนว่า
"ชั้นยังไม่ลืมเรื่องที่จะต้องแข่งกันประกวดนะ ยังไง เราก็ต้องเป็นคู่แข่งกันวันยังค่ำ"
"ไม่มีปัญหาเรื่องนั้น แข่งกันเรื่องงาน ชั้นรับได้"
"ดีครับ รักๆ กันไว้ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน" ทองแท่งบอก
"ใช่ๆ เพื่อนดีๆ หาไม่ได้ง่ายๆ นะเว้ย"
"บอกตรงๆนะ ชั้นไม่เคยมีงานวันเกิดเลย ชั้น...ไม่เคยมีเค้กวันเกิด ไม่เคยเลย"
"อ้าว แล้วนี่ผัวแกเค้าไม่เคยจัดงานให้เหรอ"
จีน่าหน้าเศร้า เมนี่กระทุ้งป๊อปคอนจนหน้าจ๋อย
ด้านนอก สันต์มองผ่านหน้าต่างเห็นคนในบ้านยิ้มแย้มให้กัน
"นี่พวกมึงสนิทกันถึงขนาดนี้แล้วเหรอวะ ไหนว่าไม่ถูกกะนังเมนี่ไง"
เช้าวันใหม่ ตี๋เล็กกำลังเดินลงมาจากชั้น 2 ท่าทางสบายอารมณ์ กรีดกรายตามปกติ ก็ต้องตกใจ เกือบตกบันไดเพราะเสียงร้องโวยวายของแสงดาว
"ตายแล้ว!!! แย่แล้ว ตายๆๆๆ"
ตี๋เล็กเอามือทาบอก
"เป็นอะไรยัยดาว ตกอกตกใจหมด"
แสงดาวชี้ไปที่หนังสือพิมพ์ที่อ่าน
"พี่ตี๋เล็ก มาๆๆๆ มาดูนี่เลย"
ตี๋เล็กชะโงกหน้าไปอ่าน
"เฮ้ย.... กะเทยอีกแล้วเหรอ เฮียรู้ยัง"
ทองแท่งเข้ามา
"เอะอะเรื่องอะไรกันแต่เช้า"
ทองแท่งยืนอยู่ตรงบันได ตี๋เล็กกับแสงดาวเดินไปหาทองแท่ง
"พี่ทองแท่ง นี่ไงคะ ข่าวกะเทยโดนซ้อม อาการสาหัสเป็นตายเท่ากัน"
ตี๋เล็กยื่นหนังสือพิมพ์ให้ทองแท่ง
"คราวนี้ไม่ตายฮะ ... แต่ว่า....สติแตกไปเลย ตำรวจเค้าให้ความคุ้มครองอยู่"
ทองแท่งเงยหน้าจากหนังสือพิม์ หน้าเครียดเป็นห่วงเมนี่
"ดาวเป็นห่วงพี่ๆ ที่บาร์จัง"
"เฮียเรื่องนี้มันไม่ธรรมดาแล้วนะเฮีย"
ภายใน ห้องสูทในโรงแรม ตอนเย็นต่อเนื่องมา อเล็กซ์ในชุดเสื้อคลุม หน้าตาไม่สนใจอะไร สบายๆ กำลังกินไวน์ สมพรเดินมาคุยเรื่องข่าว
"ท่านครับ" สมพรส่งหนังสือพิมพ์ให้ ท่าทางไม่สบายใจ "มันยังไม่ตาย ผมนึกว่ามันตายแล้วซะอีก"
อเล็กซ์รับหนังสือพิมพ์มาดู แล้วฟาดใส่หน้าสมพร หน้าของอเล็กซ์นิ่งมาก
"ทำงานแย่มาก!! หึ... อีนังนี่ก็ทนทายาด ถ้ารู้ว่าทนมือขนาดนี้ ชั้นไม่ปล่อยไปง่ายๆ หรอก หึหึ"
"ผมว่าช่วงนี้เราเก็บตัวก่อนดีมั้ยครับท่าน"
อเล็กซ์หัวเราะไม่สนใจ
"จะไปกลัวทำไม เดี๋ยวเราก็ไปที่อื่นแล้ว"
"ท่านหมายถึง พัทยา"
"ที่นั่น!! คงมีอะไรสนุกๆ มากกว่าที่นี่นะ ใช่มะ"
"ครับท่าน ผมจะจัดเตรียมให้อย่างดีเยี่ยม"
ทุกคนในบาร์สุมหัวกันอ่านข่าวหนังสือพิมพ์
กองทัพบอก
"ตายแล้ว ตายๆๆๆๆ กะเทยไทยไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้วเหรอเนี่ย"
"ชั้นว่าหยั่งแกนะ ปลอดภัย รับรอง" ลีลาบอก
"จริงเหรอ" กองทัพดีใจ "ทำไมแกถึงมั่นใจ"
"เพราะเค้าดูที่รูปร่าง หน้าตา เหยื่อทุกคนสวยเริ่ดหมด แต่แกไม่"
"หนอย นังบ้า ชั้นก็นึกว่าแกจะชมว่าชั้นดี วิเศษ ที่ไหนได้"
ดอลลี่บอก
"ถ้างั้น อย่างนังเดือนเพ็ญ นังอัยโกะก็รอด"
"เพราะไม่ผ่าน QC ฮ่าๆๆ" รันรันว่า
"หนอย นังรันรัน นังดอล แกสองคนสวยมากเลยนะ มีบ้านไม่มีกระจกหรอห๊า" เดือนเพ็ญถาม
"ชื่อ ดอลลี่ ย่ะ"
อัยโกะรำพึงรำพันลอยๆ
"เดี๋ยวๆๆๆ ชั้นว่านะ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่ชั้นรู้สึกดีกับหน้าตาของตัวเองขึ้นมาไงไม่รู้"
"เออจริง ถ้าสวยแล้วโดนลากไส้แบบนี้ อย่าสวยดีกว่า"
ริชชี่เดินมาสมทบหน้าเครียด
"นี่!!! พวกเธอ เมนี่ จีน่า ป๊อปคอน มาทำงานรึยัง"
เมนี่ จีน่า ป๊อปคอนเดินมาพร้อมกัน จีน่าคอตก
"ตกลงแฟนไม่มาทั้งคืนหรอ"
"โฮ้ย ถ้าแบบนี้ เลิกๆ มันไปเหอะชั้นว่า"
"นังป๊อบ"
"ก็มันจริงนี่"
"มันคงเป็นกรรมของชั้นน่ะ ถึงเค้าจะร้าย แต่ชั้นก็รัก"
"ดราม่ามากเลยนะยะ"
จีน่าเชิด
"ก็ชั้นเป็นนางเอก ชั้นเป็นดาวของฟรีดอมบาร์ จะให้ชั้นเห่ยๆ เฟอะๆ ฟะๆ แบบเธอได้ไงล่ะยะ นังป๊อป"
พูดจบจีน่าสะบัดบ๊อบเดินไปเลย
เมนี่หัวเราะป๊อปคอน "สม!" แล้วเดินหนีไปอีกคน
"อ๊าย ใครๆ ก็ไม่รักอ่ะ ถึงชั้นไม่สวย แต่ชั้นเร้าใจนะยะ"
เมนี่ จีน่า ป๊อปคอนเดินเข้ามาที่บาร์
"อ๊า ๆๆ นั่นไง มากันพอดีเลยค่ะเจ๊" รันรันบอก
ริชชี่หันมามองโล่งใจ
"โอ๊ยตายๆๆ คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง"
"มีเรื่องอะไรเหรอคะเจ๊ ทำไมทุกคนหน้าตาแบบนี้"
กองทัพบอก
"นังพวกนี้จริงๆ เล้ย ข่าวสารบ้านเมืองเคยอ่านมั่งมั้ย"
ป๊อปคอนถาม
"ทำไมคะ มีแผ่นดินไหว มีสึนามิที่ไหนเหรอคะ"
"สึนามิของกะเทยอย่างพวกหล่อนไง" ลีลาบอก
ริชชี่ส่งหนังสือพิมพ์ให้เมนี่รับไปอ่าน"นี่ เฮ้อ"
"กะเทยโดนซ้อม!"
"ติดๆ กันหลายรายแล้วนะ" กองทัพบอก
"เจ๊เป็นห่วงพวกเธอทุกคนเลยจริงๆ ร้อยวันพันปีเกิดจากท้องพ่อท้องแม่ยังไม่เคยเห็นแบบนี้"
"จะเป็นฝีมือคนเดียวกันมั้ยนะ" เมนี่ว่า
"ก็น่าจะนะ เพราะมันเอามาทิ้งไว้ที่ถนนเปลี่ยวบ้าง ซอยเปลี่ยวบ้าง" ริชชี่ว่า
"คราวนี้ตายมั้ย" จีน่าคว้าหนังสือพิมพ์ไปดูบ้าง
"ไม่ตาย!! แต่เค้าบอกว่า สติแตกหวาดกลัวมาก" เมนี่บอก
"คงจะโดนเยอะ" ลีลาว่า
"เอาล่ะ!! ต่อไปนี้ ห้ามใครกลับบ้าน อยู่มันที่นี่ล่ะ ข้าวปลาชั้นเลี้ยงเอง รอให้ตำรวจจับตัวคนร้ายให้ได้ซะก่อน ตกลงนะ"
จีน่าหน้าเสีย เพราะคิดถึงสันต์
เมนี่กระซิบจีน่า
"ไม่เป็นไรนะ สู้ๆ บางทีห่างๆ กันไปบ้างอาจจะดีนะ เค้าจะได้คิดถึงเธอไงล่ะ"
จีน่าเศร้าพยักหน้า
อเล็กซ์แต่งตัวชุดเดินทาง เดินออกมาจากห้องนอนในโรงแรม
สมพรค้อมหัวรับ "นาย!"
"ออกเดินทางได้"
"ครับนาย"
"อย่าลืม แวะหาอะไรอร่อยๆ กินระหว่างทางกันด้วย" อเล็กซ์ยิ้มเหี้ยม
"ไม่มีปัญหาครับนาย"
เย็นต่อเนื่อง ทองแท่งเดินไปเดินกระวนกระวาย สักพักประตูบาร์เปิดออก เมนี่รีบออกมาแล้วปิดประตู
ทองแท่งยิ้มแฉ่งดีใจที่เจอ
"เมนี่!! ผมคิดถึงคุณจัง" เขาเข้ามากอดอย่างดีใจ แล้วนึกได้ผละออกเขินๆ
" บ้าใหญ่แล้ว นี่!! โทรเรียกชั้นมาทำไมเนี่ย ชั้นซ้อมเพลงอยู่นะ"
"ผมห่วงคุณนี่ คุณอ่านข่าวหรือยัง"
"อืม เจ๊ก็สั่งไว้เหมือนกันไม่ให้กลับบ้านช่วงนี้ เพราะต้องซ้อมประกวดด้วย"
ทองแท่งยิ้มดีใจ
"ดีแล้ว ไม่งั้นผมนอนไม่หลับแน่ อย่าไปไหนกับใครตามลำพังนะ ถ้าจะไป ก็ไปเป็นกลุ่มใหญ่ๆ"
"จ้าพ่อแก่... รู้แล้วน่า"
"แล้วนี่จะไปประกวดกันวันไหนเหรอ ผมจะได้ตามไปด้วย"
"พรุ่งนี้ค่ะ"
"หวังว่าคงไม่เกิดเรื่องนะ"
ทองแท่งมองเมนี่ให้กำลังใจ
อ่านต่อหน้า 3
นางโชว์ตอนที่ 10 (ต่อ)
คืนนั้น ลิฟท์เปิดออก อเล็กซ์เดินควงกะเทย หนุงหนิง โดยมีสมพรเดินนำมา พอถึงห้องสูทของโรงแรมในพัทยา สมพรไขกุญแจเปิดประตู
"เชิญครับท่าน"
อเล็กซ์สบตาสมพรยิ้มพอใจ หนุงหนิงไม่รู้เรื่องเดินเข้าห้องไป สมพรเดินตามเข้าไปแล้วปิดประตู
ต่อมา หนุงหนิงนอนยิ้มยั่วยวนบนเตียง ชูมือขึ้นเหนือหัว อเล็กซ์ในชุดเสื้อคลุม เดินมายิ้ม ลูบผมอย่างเอ็นดู แล้วอยู่ๆ ก็จิกผมหนุงหนิงอย่างแรง จนหนุงหนิงตกใจ แต่ยังยิ้ม
"โอ้ย แหม ทำไมต้องทำรุนแรงด้วยหล่ะคะมิสเตอร์อเล็กซ์"
"แบบนี้สิน้องสาว มันถึงจะเร้าใจดี"
หนุงหนิงยิ้มยั่ว อเล็กซ์ตบหน้าหนุงหนิง จนเลือดกลบปาก
"โอ้ย"
อเล็กซ์ยิ้มเหี้ยม ตบหนุงหนิงไม่หยุด
"อ๊า อย่าๆ โอ้ย .... ช่วยด้วย อ้ายย แก!!! ไอ้โรคจิต"
"ปากดีนักนะมึง"
อเล็กซ์หัวเราะโหด ซาดิสต์
"อย่าทำชั้นเลย ปล่อยชั้นไปเถอะ"
"จะปล่อยทำไมล่ะน้องสาว เรามาทำอะไรสนุกๆ กันดีกว่า"
สมพรเดินมา ส่งแส้หนังให้ อเล็กซ์รับมาแล้วควงแส้ ขวับๆๆ
หนุงหนิงมอง ตาเบิกโต เหลือกลาน ร้องกรี๊ด....
เช้าวันใหม่ ที่กรุงเทพฯ ป๊อปคอนร้องกรี๊ด เมนี่หันมาตกใจ
"เป็นอะไรแก"
"แมลงสาบ"
"ตัวแกขนาดนี้ ชั้นว่าแมงสาบมันน่าจะกรี๊ดแกมากกว่านะ ไป๊ เร็ว"
"ใจร้าย คนสวยใจดำ"
เมนี่ขำๆ
"ตามมาๆๆ"
ป๊อบคอนแกล้งสะบัดสะบิ้ง เดินตามเมนี่ ทั้งสองคนถือกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆ ออกจากห้องไป
ที่ฟรีดอม บาร์ ทุกคนกำลังวุ่นวาย กับการเดินทางไปพัทยา สะพายกระเป๋า ใบหมวกปีกกว้าง แต่งตัวราวจะไปเดินรันเวย์
ริชชี่เรียกสาวๆ มาประชุมก่อนเดินทาง
"เอาหล่ะ ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง ชั้นหวังว่า ทุกคนจะเตรียมตัวกันมาเป็นอย่างดี สำหรับการประกวดในครั้งนี้"
ทุกคนตื่นเต้น ยกเว้นจีน่าดูเศร้าๆ ไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ เมนี่สังเกตเห็น
"เป็นอะไร กลัวเหรอ"
"เปล่า"
"เป็นห่วงแฟนล่ะสิ"
"ไปตั้งหลายวัน ไม่รู้ทางนี้จะเป็นไงบ้าง"
"หรือแกจะถอนตัว"
"ไม่มีทาง! ชั้นบอกแล้ว งานนี้ ชั้นต้องชนะ!"
"งั้นก็อย่ามาทำหน้าเศร้าแบบนี้ ระวังจะแพ้ชั้น ตกตั้งแต่รอบแรกนะ"
"ปากดีนะนังนี่"
"แบบนี้สิ ค่อยเป็นจีน่าคนเดิมหน่อย"
ภายในบ้าน ทองแท่งหิ้วกระเป๋าจะที่รถ ตี๋เล็กหิ้วกระเป๋าวิ่งตามมา
"เฮีย "
ทองแท่งหันมามอง เจอกระเป๋าที่ตี๋เล็กถือมาด้วย
"อย่าบอกนะว่า จะตามไปด้วย"
"งานมันส์แบบนี้ ขาดผมได้ไงฮะ"
"แกควรจะอยู่ดูแลบ้านมากกว่านะตี๋เล็ก"
"มีพี่ทองหยิบ พี่ทองหยอด แล้วยังดาวอีก ผมอยู่ก็เกะกะเปล่าๆ"
"หาเรื่องไปเที่ยวน่ะสิเราน่ะ"
"เอานา เพื่อเกิดเรื่องอะไร คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตายนะฮะเฮีย"
"โอเคๆๆ งั้น" ทองแท่งโยนกุญแจให้ "แกขับ!"
ตี๋เล็กรับกุญแจ
"ได้เลยครับเฮีย"
ทั้งสองคนเดินขึ้นรถไป
หน้าฟรีดอมบาร์ มีรถตู้ 2 คัน กลุ่มริชชี่, กองทัพ , ลีลา , เมนี่ , จีน่า และป๊อปคอน อยู่คันหนึ่ง อีกคันเป็นกลุ่มของดอลลี่ รันรัน เดือนเพ็ญ อัยโกะ
ป๊อปคอน อยู่บนรถแล้ว ริชชี่ กองทัพ เมนี่ จีน่า กำลังจะขึ้นรถตู้ อยู่ดีๆ ริชชี่นึกได้
"แล้วนี่ลีลาหายไปไหน"
ลีลาวิ่งมาพร้อมหนังสือพิมพ์ในมือ
"เจ๊คะเจ๊"
"หายไปไหนมายะ" กองทัพถาม
ลีลามองเมนี่ กับจีน่า แล้วตัดสินใจลากริชชี่ กับกองทัพมากระซิบบอก
"จำข่าวกะเทยโดนซ้อมจนสติแตกได้มั้ยคะ"
เมนี่ จีน่า มองไปอย่างสงสัย
"ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้วค่ะ"
"งั้นก็ให้ปากคำกับตำรวจได้แล้วสิ" ริชชี่บอก
"ยังค่ะ ในข่าวบอกว่า สภาพจิตใจแย่มาก ยังหวาดกลัวอยู่ คงต้องใช้เวลาซักพัก"
กองทัพบอก
"เพี้ยงขอให้จับคนร้ายได้เร็วๆ ด้วยเถอะ เจ้าประคุ้น"
"ตราบใดที่ยังจับคนร้ายไม่ได้ เด็กๆ ของพวกเราก็ยังอยู่ในอันตราย พวกเราต้องช่วยกันดูแล เข้าใจมั้ย"
ทั้งคู่รับคำ "ค่ะเจ๊"
"ไป ขึ้นรถ เมนี่ จีน่า ป่ะ เร็ว"
ทุกคนขึ้นรถ
กลางวันเดียวกัน
เสียงเคาะประตูห้องสูทดังลั่น
อเล็กซ์ที่นอนหลับอยู่ สะดุ้งตื่น หันมามองหนุงหนิงที่นอนแผ่สลบไม่รู้ตายรึไม่!!!
อเล็กซ์เปิดระตูออกมา หน้าตาโมโหมาก
"มีอะไร"
"ต้องขอประทานโทษครับท่าน พอดีมีเรื่องด่วน" สมพรยื่นหนังสือพิมพ์ให้
อเล็กซ์รับมาดู แต่ก็ยัดหนังสือพิมพ์ใส่มือสมพรกลับไป ไม่อ่าน
"แกให้ชั้นดูอะไรวะ"
"กะเทยที่เราเอาตัวมันมา ก่อนมาพัทยา มันไม่ตายครับ"
อเล็กซ์หัวเราะ
"แต่ท่านครับ ถ้ามันจำหน้าพวกเราได้"
"เฮ่ย กฎหมายเมืองไทย ชั้นไม่กลัว ยัดเงินเยอะๆ ก็หมดเรื่อง ไปได้แล้ว ชั้นจะพักผ่อน"
อเล็กซ์เดินเข้าห้องไปท่าทางไม่สนใจ สมพรไม่สบายใจ
ระหว่างเส้นทางไปพัทยา ป๊อปคอน กองทัพ ลีลา นั่งหลับ ส่วนจีน่าส่ง sms หาสันต์ เมนี่เห็นหันมาถาม
"เค้าตอบมาบ้างมั้ย"
"ไม่เลย"
"แกต้องใช้สมาธิในการประกวด แกต้องลืมเค้าให้ได้ แค่ชั่วคราว แกทำได้มั้ย"
"อืม ชั้นจะทำ"
"ดีมากแก ชั้นอยากได้คู่ต่อสู้แบบแก"
"แน่นอน เพราะชั้นก็อยากได้คู่ต่อสู้แบบแกเหมือนกัน"
เมนี่กับจีน่ายิ้มให้กัน มีความรู้สึกดีๆ ต่อกันมากขึ้น
ริชชี่ลืมตา และอมยิ้ม ได้ยินทั้งหมด ที่สองสาวคุยกัน และพอใจที่สองสาวสามัคคีกันแล้ว
ป๊อบคอนค่อยๆ ลืมตาตื่นมา กรี๊ดลั่นกับชายหาดพัทยา
"ทะเล อร้าย... ดูสิดูๆๆ อร้าย อยากเล่นน้ำอ่า"
"นี่ชั้นเพิ่งเคยมาพัทยานะเนี่ย" เมนี่บอก
กองทัพกระซิบ
"ผู้ชายพัทยาแซ่บกว่าผู้ชายหัวหินมั้ยเมนี่"
"คงพอๆ กันมั้งคะ"
"อร้าย ผู้ชายย"
เสียงป๊อปคอนกรี๊ดผู้ชายลั่น ทุกคนเลยพลอยตื่นเต้นด้วย ยกเว้นลีลา!!
"ไม่เห็นจะน่าตื่นเต้นเลย"
"ย่ะยัยตายด้าน" กองทัพว่า
"อร้าย ฝรั่งใส่ชุดว่ายน้ำด้วย เหล่อเมิก"
ลีลาแหวกเพื่อนๆ มาชะเง้อมองผู้ชายด้วย
"ไหนๆ"
ผู้ชาย ใส่ชุดว่ายน้ำหล่อล่ำ
"อร้าย .. วงแขนกล้ามเป็นมัด มัด อุ้ยน่าจะกัดแขนเล่นเบา เบา"
ลีลาเผลอร้องเพลง ออกสเตปหลุดฟอร์ม
ทุกคนตกใจ ลีลารู้สึกตัวขยับแว่น ทำตัวนิ่งเหมือนเดิม
รถตู้แล่นผ่าน บรรดากะเทยจากฟรีดอมบาร์โผล่หัวออกมาแซวผู้ชาย หัวเราะร่า สดชื่นมาก
กลุ่มผู้ชายชี้ชวนกันมองขำ
รถตู้ 2 คันจอดที่ริมหาด ดอลลี่ รันรัน เดือนเพ็ญ ลงมาสบทบกับรถตู้ของเจ๊ริชชี่ รถของทองแท่งมาจอดเทียบ ทุกคนหันมามองเมนี่ เมนี่เขินม้วน
ป๊อปคอนกระซิบ
"ร้ายนะยะหล่อน!"
ทองแท่งกับตี๋เล็กลงมาทักทาย
"ผมไม่ได้มาช้าไปใช่มั้ยครับ"
ริชชี่กระแอมปรามทองแท่ง เพราะเคยขู่ไว้
ทองแท่งมองเกร็งๆ
"พอดีผมบอกที่บ้านว่ามาประชุมครับ ม๊าไม่ทราบฮะว่าผมมาที่นี่"
"จริงๆ เจ๊ก็ไม่ได้เป็นคนดุดันอะไร ถ้าคุณทองแท่งรับปากกับเจ๊ว่า จะไม่มีปํญหาตามมา"
"เพราะแบบนี้ไง ผมเลยต้องตามมาคุมด้วย ผมรับรองฮะว่าเฮียจะไม่เกเร"
"ไอ้นี่"
"ได้ยินแบบนี้ก็สบายใจค่ะ อ่ะพวกเราหิวกันรึยัง"
บรรดากะเทยบอก "หิวมาก"
"เชิญคุณทองแท่งกับคุณตี๋เล็กกินข้าวด้วยกันนะคะ"
ตี๋เล็กเดินไปคล้องแขนเจ๊ริชชี่
"ดีเลยฮะ ผมหิวมาก เฮียไม่แวะไหนเลย กลัวจะไม่ทันพี่เมนี่"
ป๊อปคอน รันรัน ดอลลี่ เดือนเพ็ญ อัยโกะ เข้าไปรุมตี๋เล็ก กระแทกเจ๊ริชชี่กระเด็น ลากตี๋เล็กเข้าไปที่ชายหาด
"ไปกันค่ะน้องตี๋เล็ก พี่นะ หิ๊วหิว" ป๊อปคอนบอก
"หิวไรยะ พูดให้เคลียร์ๆ นะหล่อน" ดอลลี่บอก
เหลือริชชี่ ลีลา กองทัพและจีน่า ลีลาเลยเข้าไปชวนจีน่า
"ป่ะจีน่า เธอชอบกินส้มตำนี่ เดี๋ยวเราสั่งส้มตำ ไก่เหลืองกินกันนะ"
ตอนนี้เหลือทองแท่งกับ เมนี่สองคน ทองแท่งยิ้มให้เมนี่
เมนี่ ทองแท่ง เดินเล่นที่ชายหาด
"ทะเลที่นี่ สวยเท่าที่บ้านคุณมั้ย"
"ทะเลบ้านชั้นสวยกว่านี้เยอะ"
"โม้รึเปล่า"
"ไม่ได้โม้นะ ชั้นเกิด และโตที่โน่น ก็ต้องเห็นว่าสวยกว่าที่ไหนๆ เป็นธรรมดา"
"ผมจะมีโอกาสได้ไปเห็นมั้ยน๊า"
"ใครมัดขาคุณไว้หล่ะ อยากไปก็ไปสิ หัวหินไม่ใช่ของชั้นคนเดียวซักหน่อย"
"แต่ผมอยากให้คุณพาไป"
"ฝันไปเถอะ"
"ใจร้าย"
กลุ่มริชชี่ กองทัพ ลีลา นั่งกินส้มตำกันอย่างสนุกสนาน ฝ่ายกลุ่มดอลลี่ รันรัน เดือนเพ็ญ อัยโกะ แย่งกันเอาใจตี๋เล็ก ป้อนข้าวป้อนน้ำ จีน่าเองก็พลอยอารมณ์ดีไปด้วย หันไปหัวเราะกับป๊อปคอน
ทองแท่งกับเมนี่เดินคุยกันไกลออกไป
หลังมื้ออาหาร รถตู้ ดอลลี่ รันรัน เดือนเพ็ญ อัยโกะ ขับมุ่งหน้าออกไปแล้ว ส่วนป๊อปคอน กองทัพ ขึ้นรถไปเรียบร้อย เหลือ เจ๊ริชชี่ เมนี่ จีน่า ลีลา เจ๊ริชชี่นึกได้หันมาพูดกับทองแท่ง
"เอ่อคุณทองแท่งพักอยู่โรงแรมไหนคะ"
"โรงแรมเดียวกับเรานี่แหละค่ะ" เมนี่บอก
ลีลาดุๆ
"นี่แอบไปนัดแนะกันตั้งแต่เมื่อไหร่เมนี่"
"อย่าไปโทษคุณเมนี่เลยครับ ผมคาดคั้นเองแหละ ผมเป็นห่วงเรื่องที่เป็นข่าวอยู่ตอนนี้นะฮะ" ทองแท่งบอก
"เลยเป็นเหตุผลที่ตามมาเฝ้ายัยเมนี่ใช่มั้ยคะ"
"ใช่ครับ"
"ก็ดีเหมือนกันนะ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันทัน" ริชชี่บอก
"เจอกันอีกแล้วนะครับ"
ทุกคนหันตามเสียง เห็นอเล็กซ์ สมพรเดินเข้ามา
"ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งคุณผู้หญิงทั้งหลาย"
อเล็กซ์มองเมนี่ จีน่า อย่างหื่นมาก ริชชี่กับทองแท่งสังเกตเห็น ไม่พอใจ
อเล็กซ์ ตั้งใจพูดกับเมนี่ จีน่า
"สวัสดีครับ คุณผู้หญิงทั้งสอง"
สมพรมองทองแท่งแล้วกระซิบอเล็กซ์ อเล็กซ์หันไปมองทองแท่ง ตี๋เล็ก
"ไม่ทราบว่าที่บาร์ มีผู้ชายด้วย"
"อ๋อเพื่อนๆกันน่ะค่ะ เค้าตามมาดูแลพวกเรา" ริชชี่บอก
"ยิ่งช่วงนี้มีข่าวไม่ค่อยดี ยิ่งต้องดูแลเป็นกรณีพิเศษครับ" ตี๋เล็กบอก
อเล็กซ์สบตาสมพร ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง มาดเข้ม
"คืนพรุ่งนี้มีประกวด พวกคุณน่าจะเตรียมตัว มากกว่าการมาเที่ยวเล่นแบบนี้นะ"
"ขอบคุณมากนะคะ ที่เป็นห่วง พอดีเราเตรียมตัวมาจากกรุงเทพเรียบร้อยแล้วค่ะ"
"ดีๆ ยังไงผมขอตัวก่อนนะฮะ เจอกันคืนพรุ่งนี้"
อเล็กซ์หมุนตัวเดินไป สมพรมองทุกคน หน้าไม่พอใจ ก่อนจะเดินตามอเล็กซ์ไป
รถตู้ของ เจ๊ริชชี่ มาจอดที่บ้านพักบังกาโล ดอลลี่ รันรัน เดือนเพ็ญ อัยโกะ ที่มาถึงก่อนวิ่งไปต้อนรับ ที่เหลือก็ขนของกันลงมา
"นึกว่าหายไปไหน" ดอลลี่บอก
"ไม่ได้หายไปไหนหรอก แต่รถคันนี้คนสูงวัยเยอะ มันก็ชักช้าเป็นธรรมดา"
ริชชี่ถาม "หล่อนคงไม่ได้หมายถึงชั้นใช่มั้ย"
"ว้ายใครจะกล้าว่าคุณแม่ล่ะคะ"
"เอ้าๆๆ มัวแต่เม้ามอย เด็กๆ แยกย้ายห้องใครห้องมัน แล้วก็พักผ่อนกันซะนะ"
"ไปค่ะคุณแม่ ค่อยๆ เดินนะคะ" กองทัพบอก
ริชชี่ กองทัพ ลีลา เดินไป
"แบบนี้ใครมาถึงก่อน ก็เลือกห้องก่อนน่ะเสะ" ป๊อปคอนบอก
รันรันบอก
"ถูกค่ะ และห้องสำหรับหล่อน อยู่เลยไปทางทุ่งโน่นแน่ะ"
"ว้ายใจร้าย เดี๋ยวเถอะแก"
รันรันพูดเสร็จก็วิ่งหนีป๊อปคอน ที่เหลือเดินตามไป เมนี่ได้ยินเสียงรถหันมา จีน่าหันไปดูตาม
รถทองแท่งแล่นมาจอด เมนี่ยืนคอย จีน่าแซว
"น่ารักดีเนอะ"
เมนี่เขิน sms โทรศัพท์จีน่าดัง จีน่าอ่านเห็นเป็นสันต์ ยิ้มดีใจ
“ถึงพัทยาแล้วใช่มั้ย”
จีน่าดีใจเหลือบมองเมนี่ เมนี่ไม่ได้สนใจเพราะรอทองแท่ง จีน่าเดินเลี่ยงไปโทร. หาสันต์ แต่โทร. ไม่ติด จีน่าหน้าเศร้า
"พี่สันต์ พี่จะเป็นไงบ้างนะ"
อเล็กซ์นั่งดื่มไวน์อารมณ์ไม่ค่อยดี สมพรเติมมาเติมไวน์ เข้าหน้าไม่ติด
"เจ็บใจนัก อีนังเจ้าของบาร์มันไม่ไว้หน้ากูเลย"
"จริงครับท่าน"
"หยิ่งเข้าไปเถอะมึง เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้"
"ท่านคิดว่า ท่านจะให้ใครชนะ ระหว่าง 2 คนนั้น"
"แหม มันเลือกลำบากนะ นานๆ จะเห็นกะเทยสวยเหมือนผู้หญิงจริงๆ ก็คราวนี้"
"แต่มันก็ไม่เป็นปัญหานะท่าน ถึงคนนึงได้ ท่านก็เก็บอีกคนได้อยู่ดี"
"กูกลัวอีแก่นั้นจะทำงานเราไม่ราบรื่น"
"ถ้ามันมาขัดขวาง ผมจะกำจัดมันเองครับท่าน"
"ดีมาก ดีมาก"
อเล็กซ์หัวเราะพอใจ
เมนี่กับทองแท่ง นั่งสวีทกัน
"ไม่รู้พรุ่งนี้ จะเป็นไงบ้าง"
"คุณคงตื่นเต้นน่าดู"
"ชั้นไม่เคยขึ้นเวทีใหญ่ขนาดนี้มาก่อน"
"คุณเป็นคนเก่งอยู่แล้ว ผมเอาใจช่วยนะ"
"ขอบคุณค่ะ"
"แต่ผมกลัว"
"กลัวอะไร"
"กลัวว่าถ้าคุณชนะแล้ว คุณจะลืมผม"
"ชั้นไม่ใช่คนแบบนั้น คุณก็รู้"
ไกลออกไป... จีน่าแอบดูทองแท่งกับเมนี่ น้ำตาไหล แล้วก้มดูมือถือตัวเองคิดถึงสันต์
" พี่สันต์นะ พี่สันต์!! โทร.ไปก็ปิดเครื่อง ใจดำที่สุดเลย"
เช้าวันใหม่ ทุกคนมารวมตัวเพื่อจะเดินทางไปทิฟฟานี่ พัทยา
"เด็กๆ พร้อมกันรึยัง" ริชชี่ถาม
"พร้อมแล้วค่า" นางโชว์บาร์ฟรีดอมทุกคนบอก
กองทัพบอก
"หมั่นไส้ ทีงี้เสียงใสเลยนะยะ"
"สงสัยต้องพามาเปลี่ยนบรรยากาศบ่อยๆ" ลีลาบอก
"เมื่อวานชั้นให้พวกเธอเล่นน้ำ เหล่ผู้ชาย ตีดัมมี่ไปแล้ว วันนี้พวกเธอต้องทำให้เต็มที่อย่าให้เสียชื่อฟรีดอมบาร์ของเรา"
"เจ๊ไม่ต้องห่วง ระดับจีน่า สวย เริ่ด เชิด อยู่แล้วค่ะ"
"เก็บแรงเอาไว้ไปเชิดเริ่ด ที่เวทีดีกว่านะจีน่า"
"นังเมนี่!!"
"โฮ้ย นัง 2 คนนี่ คุ้มดีคุ้มร้าย สงบศึกชั่วคราวก่อนได้มั้ยยะ" กองทัพว่า
จีน่า / เมนี่หัวเราะพร้อมกัน
"ได้ค่ะ"
"มันแกล้งแก นังกองทัพ ดูมันซิ ทะเลาะกันจริงที่ไหน" ลีลาบอก
"ดี สามัคคีกันเข้าไว้ เอ้า ขึ้นรถ!" ริชชี่บอก
อเล็กซ์ฟังเพลงโอเปร่าในห้องสูทของโรงแรม เขากำลังแต่งตัวอย่างหล่อ ดูจิตๆ สมพรเดินเข้ามาในห้อง
"วันนี้ท่านดูดีเป็นพิเศษเลยนะครับท่าน"
"ไม่ได้สิ วันนี้เป็นวันพิเศษ แกก็รู้นี่สมพร"
"ครับท่าน .. รถพร้อมแล้วนะครับท่าน"
"งั้นไปกันเลยมั้ยสมพร"
"เชิญครับท่าน"
อเล็กซ์เดินนำหน้าสมพรออกจากห้องไป
อ่านต่อหน้า 4
นางโชว์ ตอนที่ 10 (ต่อ)
ทุกคนลงจากรถตู้ แหงนหน้ามองความยิ่งใหญ่ของทิฟฟานี่
"โอแม่เจ้า" ป๊อปคอนบอก
รันรันบอก "อัครสถาน"
กองทัพร้องเป็นเพลง "นี่คือสถาน แห่งบ้านทรายทอง ที่ชั้นปองมาสู่ ชั้นยังไม่รู้ ...."
"แหม แม่พจมาน เจอกันคราวนี้เปลี่ยนไปเยอะนะยะ" ลีลากัด
"เอาล่ะ เลิกเล่นได้แล้ว ช่วยกันขนของ เรามีเรื่องต้องทำอีกเยอะ" ริชชี่บอก
ลีลาบอก "ไป ทุกคน ไปห้องแต่งตัวได้"
ทุกคนพร้อมกัน"ค่ะ"
ค่ำต่อเนื่อง ด้านหน้าของอาคารทิฟฟานี่โชว์ เต็มไปด้วย แขก VIP และนักข่าวมากมาย แสงแฟลชวูบวาบไม่ขาดสาย
รถคันหรูแล่นมาจอดเทียบ สมพร วิ่งลงมาเปิดประตู ทุกคนหันไปดู อเล็กซ์ก้าวลงจากรถ นักข่าววิ่งกรูเข้าไปถ่ายรูป
ไกลออกไป ทองแท่ง ตี๋เล็กมอง....
"มาแบบใหญ่โตเลยนะเฮีย" ตี๋เล็กบอก
"เค้าเป็นหัวหน้าทีมคัดเลือกดารานี่ ก็ต้องยิ่งใหญ่เป็นธรรมดา"
พวกแขกผู้มีเกียรติเดินมารวมกับอเล็กซ์ แล้วถ่ายรูปหมู่
นักข่าวสัมภาษณ์อเล็กซ์
"มิสเตอร์อเล็กซ์คะ ขอถามหน่อยค่ะ"
"ครับ"
"ผู้ที่ได้รับเลือกในงานคืนนี้ จะได้ไปแสดงหนังฮอลลีวู้ดจริงเหรอคะ"
"แน่นอน หนังที่ผมสร้างเองและกำกับเอง"
ผู้คนฮือฮา
"ขอทางหน่อยครับ"
สมพรแหวกผู้คน อเล็กซ์เดินผ่านผู้คน เข้าไปในงานอย่างสง่า
ตี๋เล็ก และทองแท่งมองตาม
"เราก็เข้าไปกันเถอะ"
ภายในห้องแต่งตัว ทีมฟรีดอมบาร์แต่งตัวเรียบร้อย
ป๊อปคอนบอก
"มาๆ นังเมนี่ นังจีน่า มาให้ชั้นเช็คสภาพอีกครั้ง"
"นังบ้า แกเช็คมา 20 รอบแล้วนะ" จีน่าบอก
"ท่าทางนังป๊อปมันจะตื่นเต้นมากกว่าเราอีกนะแก" เมนี่ว่า
"เกิดจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยได้มางานยิ่งใหญ่ขนาดนี้มาก่อน คิดดูสิยะ คนที่ชนะเลิศจะได้โกอินเตอร์เชียว"
"เออนะ บุญพาวาสนาส่ง เราจะได้มีเพื่อนเป็นดาราฮอลลีวู้ดกะเค้า" ลีลาบอก
กองทัพยื่นกระดาษใ
"อ่ะ เซ็นชื่อให้หน่อย"
จีน่าถาม "เซ็นต์ทำไมคะ"
"เผื่อแกดัง ไม่มีเวลาแจกลายเซ็นต์ให้ชั้นไง"
ดอลลี่ชูมือถือ
"ว่าแล้ว ก็ซักแชะมั้ยคะทุกคน"
"เซย์ ชีส" รันรันว่า
ทุกคนถ่ายภาพด้วยกันอย่างสนุกสนาน
"ขอเจ๊มั่ง!" ริชชี่บอก
ทองแท่งเดินเข้างานมาในห้องจัดการประกวด ภายในห้องงหรูหรา ตระการตา
"ว้าว ยิ่งใหญ่จริงๆ" ตี๋เล็กบอก
"หาที่นั่งกันก่อนเถอะ"
"โน่นแน่ะเฮีย ไอ้ผู้กำกับกร่างมันอยู่นั่น"
เล็กซ์นั่งอยู่ด้านหน้าเวที ได้ที่นั่งข้างๆ แขกผู้มีเกียรติทั้งหลาย
หลังเวที จีน่า เมนี่ และนางโชว์ทุกคนที่เข้าประกวด ได้เบอร์ติดหน้าอกเรียบร้อย
"ได้หมายเลขกันทุกคนแล้วนะคะ" เจ้าน้าที่บอก
นางโชว์/เมนี่/จีน่า ต่างขานรับ "เรียบร้อยค่ะ"
"แก ชั้นตื่นเต้น" อัยโกะบอก
"ชั้นก็มือเย็นเฉียบเลย" เดือนเพ็ญบอก
"ไม่ทราบว่าตื่นเต้นอะไรยะ คนที่ต้องตื่นเต้นต้องเมนี่ กับพี่จีน่าโน้น" รันรันบอก
จีน่า เมนี่ มองหน้ากัน ยิ้มไม่มีใครยอมใคร
"เอาล่ะ เมนี่ จีน่า ตั้งสมาธิ และทำให้เต็มที่"
เมนี่/จีน่าบอก "ค่ะเจ๊"
"จำเอาไว้ ไม่ว่าผลออกมาจะเป็นยังไง ก็ช่างมัน อย่างน้อย เราก็ได้มีโอกาสมาแสดงบนเวทีระดับประเทศให้ทุกคนได้ดู"
ทั้งคู่ขานรับ "ค่ะ"
บนเวที พิธีกรบอก
"ขอต้อนรับแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน เข้าสู่งานคัดเลือกสาวประเภท 2 เพื่อเป็นตัวแทนจากประเทศไทย เข้าร่วมแสดงภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด ภายใต้การสร้างและกำกับโดย มิสเตอร์อเล็กซ์"
ทุกคนปรบมือ
อเล็กซ์ ลุกขึ้นยืน โอ่ๆ โค้งไปรอบๆ
ทองแท่งและตี๋เล็กมองไม่ไว้ใจ
"ค่ำคืนนี้เราจะได้ชมการแสดงจากสาวประเภท 2 จากทั่วทุกมุมของประเทศไทย และตอนนี้ถึงเวลาแล้วครับ เชิญพบกับ การประกวดสาวประเภทสอง ... ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเทศไทยได้แล้วครับ"
อเล็กซ์หันมามองทองแท่ง ยิ้มเยาะ
"เฮีย ดูสายตามันสิ"
"เห็นแล้ว"
"ผมว่ามันดูจิตๆ นะ"
เปิดม่าน มีการแสดงบนเวทีมากมาย ผู้ประกวดถูกเรียกตามหมายเลข
ป๊อปคอนตื่นเต้นมาก
"ว้ายๆๆๆ ใกล้ถึงคิวของเมนี่ กับ จีน่าแล้วค่ะ ตื่นเต้นๆๆ"
"นี่ ป๊อปคอน หล่อนจะตื่นเต้นเกินหน้าเกินตาคนประกวดไปแล้วนะยะ" ริชชี่ถาม แล้วหันมายิ้มกอดเมนี่ จีน่าไว้คนละข้าง "สำหรับเธอทั้ง 2 คน เทคนิค จริต ลีลา เจ๊ได้สอนให้เธอไปหมดแล้ว ... ตัดความกังวลออกไปให้หมด จำไว้เพียงอย่างเดียว จงแสดงจนสุดความสามารถ"
"มันอดขนลุกไม่ได้ค่ะเจ๊" จีน่าบอก
"ไม่ต้องกังวล ที่ซ้อมๆๆ มาน่ะ ฝังอยู่ในสายเลือดของพวกเธอหมดแล้ว ก็แค่ทำตามที่ซ้อมเท่านั้น โอเคนะ"
เมนี่ยกมือไหว้
"ขอบคุณค่ะเจ๊ หนูจะทำให้ดีที่สุด"
"จีน่าก็เหมือนกันค่ะ"
"ดีมาก"
พิธีกรประกาศเรียกชื่อ
"ทีมฟรีดอมบาร์ โดย มีสเมนี่ และ มีสจีน่า"
ทั้งคู่ออกแสดงโชว์บนเวที
หน้าเวที ทุกคนตื่นเต้น
"ถึงตาแฟนของพี่แล้วนะ" ตี๋เล็กบอก
"เฮ่ย พูดอะไร" ทองแท่งเขิน มองไปบนเวทีแล้วตาโต ตื่นเต้น "ตี๋เล็ก นั่นๆๆๆ เมนี่ ดูสิ"
บนเวที การแสดงของเมนี่และจีน่าเริ่มขึ้น
ตี๋เล็กหัวเราะส่ายหน้า
"แหม ไม่ค่อยเท่าไหร่เลยนะฮะเฮีย"
คณะกรรมการถูกใจเป็นอย่างมาก ตกตะลึงความสวย โดยเฉพาะอเล็กซ์
"นายครับ ถูกใจมั้ยครับ"
อเล็กซ์มองตาค้าง
หลังเวที ริชชี่ ป๊อปคอน กองทัพ ลีลา ดอลลี่ รันรัน อัยโกะ เดือนเพ็ญ ทุกคนตื่นเต้น เชียร์เต็มที่
ผ่านเวลา ถึงเวลาการประกาศผลประกวด พิธีกรประกาศหน้าเวที
"และ ณ บัดนี้ ผลการคัดเลือกได้สรุปเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว และเราก็ได้ผู้เข้ารอบสุดท้ายมาทั้งหมด 5 ท่าน ดังนี้
ผู้เข้ารอบท่านที่ 1 มิสแองเจลิน่า จากมาดมัวแซลคาบาเร่ต์ ขอเรียนเชิญด้านหน้าเวทีเลยครับ"
ผู้เข้ารอบที่มีรายชื่อ เดินจากด้านหลังเวที มายืนโพสต์กลางเวที ท่ามกลางเสียงปรบมือ
ด้านล่าง มีคนมาเชียร์ รวมทั้งคณะกรรมการ และ อเล็กซ์ สมพร ทองแท่ง ตี๋เล็ก
"ท่านที่ 2 มิสนาตาเซีย จาก เรนโบว์แฟนตาซี, ท่านที่ 3 มิสจัสมิน จาก เนเวอร์แลนด์,
และ ท่านที่ 4 ทีมฟรีดอมบาร์ มีสจีน่า และ มีสเมนี่"
จีน่า เมนี่ ได้รับการประกาศให้มายืนด้านหน้า พร้อมด้วยนางโชว์อื่นๆ อีก 3 คน
หลังเวที ทุกคนดีใจมาก
"เย้ๆๆๆ เข้ารอบสุดท้าย เย้ๆๆๆ"
ริชชี่มองออกไปหน้าเวที แล้วขมวดคิ้ว
"เกิดอะไรขึ้น"
หน้าเวที เหมือนจะเกิดปัญหา พิธีกรขมวดคิ้วมองไปด้านล่าง เห็นแขกผู้มีเกียรติสุมหัวซุบซิบกันหน้าเครียด
จีน่า เมนี่ มองหน้ากัน ไม่เข้าใจ
เจ้าหน้าที่ด้านล่างเวที วิ่งขึ้นมาแล้วกวักมือเรียกพิธีกร ทั้งคู่ซุบซิบกัน แล้วพิธีกรก็พยักหน้าเดินมาหน้าเวทีอีกครั้งพิธีกร
"ต้องขออภัยท่านผู้มีเกียรติทุกท่านด้วยนะครับ ผมเพิ่งได้รับคำสั่งจากคณะกรรมการว่า
การคัดเลือกนี้จะ มีผู้ชนะเพียงท่านคนเดียว .... ย้ำว่าเพียงท่านเดียวนะครับ และถึงแม้บางทีมจะมีการแสดง 2 คน ก็ต้องแยกผู้ชนะออกจากกันโดยเด็ดขาด"
เมนี่ กับ จีน่ามองหน้ากัน
"บนเวทีตอนนี้เราจึงมีผู้เข้ารอบสุดท้ายทั้งหมด 5 ท่านครบแล้วครับ! และ...ผู้ที่จะได้ไปแสดงภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด ก็จะมีเพียงคนเดียวเท่านั้น!!"
หลังเวที ริชชี่กับป๊อปคอนเครียด
"เค้าเลือกแค่คนเดียวก็หมายความว่า..."
"อีกคนก็ไม่ได้ไปไง เป็นเรื่องที่ชั้นคาดเอาไว้แล้ว"
"แต่เจ๊คะ มันต้องมีคนนึงผิดหวัง" กองทัพบอก
"หวังว่า มันจะไม่เกิดเรื่องอะไรตามมาอีกนะคะเจ๊" ลีลาบอก
"และในช่วงนี้ ผมขอเรียนเชิญผู้เข้ารอบทั้ง 5 ท่าน เดินโชว์โฉมให้กรรมการดูอีกรอบครับ ... มิสแองเจลิน่า จากมาดมัวแซลคาบาเร่ต์ , มิสนาตาเซีย จาก เรนโบว์แฟนตาซี, มิสจัสมิน จาก เนเวอร์แลนด์
มีสจีน่า จาก ฟรีดอมบาร์ และ มีสเมนี่ จาก ฟรีดอมบาร์"
ทุกคนเดินโชว์ไปด้านหน้าเวที คณะกรรมการมองอย่างพอใจ ซุบซิบให้คะแนนกัน
อเล็กซ์ ผู้กำกับที่มีรสนิยมชอบสาวประเภท 2 และมีรสนิยมเซ็กส์ซาดิสต์ ยิ้มพอใจ
สมพรกระซิบถาม
"คนไหนดีครับนาย"
อเล็กซ์ ไม่ตอบ สมพรยิ้มเหยียดไปทางเวที
ไกลออกไป ทองแท่งมองมาที่อเล็กซ์ไม่สบายใจ
"เป็นอะไรไปเฮีย"
"พี่รู้สึกว่ามันต้องมีแผนอะไร ดูหน้าไอ้อเล็กซ์กับลูกน้องมันสิ"
ตี๋เล็กมองตามสายตาทองแท่ง
สมพรหันมามองทางทองแท่งและตี๋เล็กพอดี และทำหน้าดุ
บนเวที พิธีกรบอก
"และการตัดสินในขั้นตอนสุดท้าย มิสเตอร์อเล็กซ์ ผู้กำกับชื่อดังจะเป็นผู้ชี้ขาด และถือว่าเป็นคำตัดสินครั้งสุดท้าย ขอเรียนเชิญมิสเตอร์อเล็กซ์ครับ"
อเล็กซ์ลุกขึ้นยืน สมพรกะซิบ อเล็กซ์หันมามองทางทองแท่ง แล้วยิ้มเยาะๆ ให้ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนเวที
บนเวที อเล็กซ์ เดินขึ้นไป มองสำรวจแต่ละนางอย่างใกล้ชิด อเล็กซ์มองผู้ประกวดแต่ละคนสายตาหื่นๆ โรคจิตนิดๆ สาวแต่ละนางพยายามยิ้ม และ โพสต์ท่าอย่างเต็มที่
จีน่าเองก็พยายามเสนอตัวสุดๆ ไหนจะโพสต์ท่า จิกตาเชื้อเชิญ
"ไฮ มิสเตอร์อเล็กซ์ มายเนมอีส จีน่า"
อเล็กซ์มองจีน่าอย่างสนใจ พิจารณารูปร่างและผิวพรรณเต็มที่ อเล็กซ์ยิ้มให้จีน่า
จีน่ามีความหวังสุดๆ แต่แล้วรอยยิ้มของอเล็กซ์ ก็ส่งผ่านจีน่า ไปทางเมนี่
อเล็กซ์ค่อยๆ เดินผ่านจีน่าไป แล้วหยุดที่เมนี่ ยิ้มหื่นกระหายให้เมนี่ เดินรอบตัวเมนี่ มองรูปร่างหน้าตาแบบใกล้ชิดมาก
ทองแท่งและตี๋เล็ก ข้างล่างเวที ทองแท่งมองเมนี่เป็นห่วง
บนเวที อเล็กซ์มาหยุดจ้องหน้าเมนี่ ยิ้มหวานให้ เมนี่กลัวๆ
อเล็กซ์ยิ้มให้พิธีกร แล้วโบกมือไปทางเมนี่
"และผู้ที่ชนะการประกวดก็คือ ..... มีสเมนี่!! จากฟรีดอมบาร์ครับ"
เมนี่ ถอนหายใจโล่ง แล้วเดินมาข้างหน้ายิ้มให้ทุกคน โดยเฉพาะทองแท่งที่เมนี่เห็นชัดเจนท่ามกลางผู้คนมากมาย
ด้านล่างเวที ทองแท่งกับตี๋เล็ก ตบมือดีใจ ทองแท่งยิ้มให้เมนี่
บนเวที อเล็กซ์ยิ้ม มองเมนี่พอใจ ในขณะที่จีน่าตกตะลึง เสียใจ ทำใจไม่ได้
เจ้าหน้าที่เชิญป้ายรางวัลและสายสะพาย อเล็กซ์คาดสายสะพายให้เมนี่ พยายามโอบแต๊ะอั๊ง เมนี่พยายามปัดป้องตัวเอง
อเล็กซ์กระซิบเม
"มีสเมนี่!!! คุณสวยมาก ผมชอบคุณมาก"
จีน่ามองภาพเมนี่ที่ได้รับรางวัล ด้านหน้าพร่าเลือน จีน่าร้องไห้
เมนี่ที่รับรางวัล กังวล มองไปทางจีน่าเห็นจีน่าค่อยๆ หลบเข้าหลังเวที เมนี่มองตามไปไม่ค่อยสบายใจ
หลังเวที จีน่าเดินเข้ามา ริชชี่เข้ามาปลอบ โอบกอด
"จีน่า... อย่าเสียใจไปเลย เธอทำได้ดีที่สุดแล้ว"
จีน่าคับแค้นใจ
"แต่จีน่า ก็ยังดีสู้นังเมนี่ไม่ได้ ใช่มั้ยคะเจ๊"
กองทัพกับลีลามองหน้ากันไม่สบายใจ
"ชั้นว่าแล้ว" ลีลาว่า
"แต่ซื้อหวยไม่เคยถูกนะยะ" กองทัพบอก
ริชชี่ปลอบจีน่า
"แต่เธอจะเป็นดาวเด่นของฟรีดอมบาร์เสมอนะจ๊ะ"
จีน่าร้องไห้
"ทำไมคะเจ๊ ทำไม เจ๊ต้องเอามันมาประกวดด้วย ทำไมไม่ให้จีน่ามาคนเดียว"
จีน่าวิ่งหนีไป กองทัพกับลีลาจะตาม ริชชี่รั้งไว้
"ให้มันไปสงบสติอารมณ์ก่อน"
ป๊อปคอนถอนหายใจ
"แหม...นัง จีน่ามันกำลังนิสัยดีแล้วเชียวนะคะเจ๊ กลับไปงวดนี้ต้องตบต้องรบกับมันต่อแน่ๆ"
บรรดานางโชว์คนอื่นๆของฟรีดอม พยักหน้าเสริม กังวลใจไปด้วย
ด้านล่างของเวที จีน่าเช็ดน้ำตา
"ชั้นไม่มีวันหยุดอยู่แค่นี้แน่!"
จีน่าพยายามเดินลัดเลาะออกมามองหาใครบางคน ก่อนจะยิ้มอย่างดีใจ สมพรที่ยืนด้านล่างใกล้บันไดขึ้นเวที สมพรยืนมองอเล็กซ์ บนเวทีอยู่ จีน่าปรี่ตรงไปหาสมพรทันที
"คุณ คุณคะ!"
ทองแท่ง ตี่เล็กเห็นจีน่าตี๋เล็กสะกิดให้ดูกัน
"เฮีย นั่นพี่จีน่า .."
"เค้าทำอะไรของเค้า รึว่ามีธุระอะไร"
"บ้า ธุระอะไรเฮีย เจ๊ริชชี่เค้ากันคนของเค้าจะตายไม่ให้ไปยุ่งกับไอ้พวกนั้น"
จีน่าเดินไปหาสมพร
"อ่อ คุณจีน่านั่นเอง"
"คือว่า ชั้นมีเรื่องรบกวนหน่อยค่ะ"
สมพรยิ้มมองไปทั่วร่างจีน่า
"มีอะไรให้ช่วยเหรอครับ"
"ชั้นอยากรู้ว่า มิสเตอร์อเล็กซ์พักที่ไหน คือว่า...ชั้นอยากคุยด้วย"
สมพรมองประเมิน ยิ้มรู้ทัน
"อยากหางานเหรอ"
"ใช่ค่ะ ชั้นอยากได้งาน"
"แหม น่าเสียดาย คืนนี้ท่านไม่ว่างเสียแล้ว ....แต่ถ้าเป็นวันอื่น ผมอาจจะช่วยคุณได้"
"วันไหนก็ได้ค่ะ ขอแค่ให้ชั้นได้พบมิสเตอร์อเล็กซ์"
สมพรหยิบนามบัตรส่งให้
"นี่ เบอร์ของผม พรุ่งนี้ท่านถึงจะกลับกรุงเทพ ... ถ้าอยากได้งาน ก็โทรมาหาผมแล้วกัน"
จีน่ายิ้มมีความหวัง
หลังจบการประกวด ค่ำต่อเนื่อง พวกริชชี่เตรียมขึ้นรถ
"เจ๊ขาเจ๊ คนขับบอกว่าจีน่าให้คนขับไปส่งที่โรงแรมแล้ว" กองทัพบอก
"แหม จริงๆ เลยนะ จีน่านี่เหมือนเด็กๆ"
"มันคงเสียใจน่ะเจ๊" ลีลาบอก
"เอาเถอะ ปล่อยมันไป เอ้า..พวกเด็กๆ ขึ้นรถกันสิจ๊ะ จะได้กลับไปพัก"
สมพรเดินมา
"เจ๊ขา มีคนมา" ป๊อปคอนบอก
"สวัสดีครับทีมฟรีดอมบาร์"
"ค่ะ มีอะไรเหรอคะ"
"มิสเตอร์อเล็กซ์ต้องการคุยกับผู้ชนะคืนนี้ครับ"
" อ่อ เหรอคะ งั้นเจ๊พาไปเอง"
"ดีเลยค่ะ เจ๊ ไปกันทั้งหมดนี่เลย" กองทัพบอก
"เห็นจะไม่ได้หรอกครับ เพราะมิสเตอร์อเล็กซ์ต้องการคุยแบบส่วนตัว"
"แต่ว่าคืนนี้เมนี่เหนื่อยมามากแล้ว แล้วนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย ดิชั้นว่า เรานัดคุยที่กรุงเทพไม่ดีกว่าเหรอคะ"
ทองแท่ง ตี๋เล็กเดินมาหาริชชี่
"มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าครับ"
ทองแท่งมองสมพร ไม่ไว้ใจ
" ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่บอกคุณสมพรให้ไปเรียนมิสเตอร์อเล็กซ์ว่าเราขอคุยเรื่องงานวันอื่น"
"งั้นคืนนี้ ก็แยกย้ายกันกลับกันได้แล้วสิ เชิญครับ"
สมพรมองไม่พอใจ ริชชี่ต้อนเด็กๆ ขึ้นรถ
ทองแท่งเดินกลับมาที่รถในมุมหนึ่งของทิฟฟานี่ พร้อมตี๋เล็ก
"พี่ว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรผิดปกติ"
ทองแท่งขับรถตามรถตู้ของเจ๊ริชชี่ ผ่านสมพรที่เดินไปหาอเล็กซ์ ทั้งคู่มองตามรถตู้และทองแท่งไป
"ท่าทางเล่นตัวน่าดู"
อเล็กซ์หัวเราะ
"ยากๆ แบบนี้ ชอบ"
"แล้วเอาไงต่อดีครับท่าน"
"กลับไปวางแผนที่กรุงเทพดีๆ ส่วนคืนนี้ ก็หาเอาแถวๆ นี้ก็ได้"
สมพรยิ้มรับ
" ที่นี่ หาง่ายกว่ากรุงเทพเยอะเลยครับท่าน"
"งั้นจะช้าทำไมหล่ะ"
รถตู้กลับมาที่ฟรีดอมบาร์ พร้อมด้วยรถของทองแท่ง ทุกคนลงจากรถ จีน่าเดินลงมาอย่างเซื่องซึม
"คืนนี้เราเหนื่อยกันมามาก ให้ทุกคนนอนกันที่บาร์ ไม่ต้องกลับบ้านนะ"
"เจ๊คะ"
"ว่าไงจีน่า"
"จีน่า ขอลาออกค่ะ"
ทุกคนตกใจมาก !
"ไม่นะจีน่า ออกแล้วแกจะไปทำอะไร" เมนี่ว่า
ป๊อปคอนบอก
"คิดอะไรบ้าๆ จีน่า"
"จีน่าลาหล่ะค่ะ"
จีน่ายกมือไหว้ริชชี่ กองทัพ ลีลา
"แล้วพรุ่งนี้จีน่าจะมาเก็บของนะคะ"
จีน่าเดินไป
เมนี่ถาม
"เจ๊ไม่พูดอะไรหน่อยหรอคะ"
ทุกคนมองจีน่า ที่ขึ้นมอเตอร์ไซค์จากไป ความเงียบสงัดมาเยือน ทุกคนมองหน้ากัน ใจหาย
"ให้ผมไปตามกลับมามั้ยครับ" ทองแท่งถาม
"ดีเลยๆ ชั้นไปด้วย" เมนี่บอก
"ไม่ต้อง!"
เมนี่ ทองแท่งหยุด หันมามอง
"ให้มันไปสงบสติก่อน และถ้าพรุ่งนี้มันไม่มาทำงาน เจ๊จะไปตามมันที่บ้านด้วยตัวเอง"
บ่ายวันใหม่ พวกดอลลี่ รันรัน เดินถือถุงกับข้าวกำลังจะเข้าไปด้านใน
"เร็วเข้า ชั้นหิวไส้จะขาดแล้ว"
"ใครใช้ให้หล่อนตื่นสายล่ะ" รันรันว่า
รถคันหนึ่งจอดหน้าบาร์ พวกกะเทยสะดุ้งตกใจหันไปมอง
"ใครวะ" ดอลลี่ถาม
สมพรลงจากรถ พร้อมเจ้าหน้าที่ทีมงานบริษัทภาพยนตร์ สมพรมองมาที่กะเทย ท่าทางสมพรหยิ่งๆ แต่ก็ยิ้มให้ทุกคน
"ประทานโทษครับ เจ๊ริชชี่อยู่มั้ย"
ริชชี่กับกองทัพ และลีลา กำลังยืนคุยหน้าเวที
"เจ๊ว่าเราน่าจะปรับพื้นเวทีใหม่" ริชชี่บอก
ดอลลี่ รันรัน วิ่งแข่งกันมาหา
ดอลลี่ตะโกนดังลั่น
"เจ๊ขาเจ๊"
"เจ๊ขามีแขกมาค่ะ"
"ใครกัน"
พวกรันรัน ดอลลี่ แหวกออก เห็นสมพรเดินยิ้มตามมาด้านหลัง กับเจ้าหน้าที่อีก 1 คน
"เจ๊ริชชี่ กุ๊ดอาฟเตอร์นูนครับ"
"อ๋อสวัสดีค่ะ คุณสมพร ไม่ทราบว่า...."
"นี่เจ้าหน้าที่บริษัทภาพยนตร์ เราจะมีประชุมทีมงาน ก็เลยจะมาขอเรียนเชิญ ผู้ชนะการคัดเลือกเมื่อคืนเข้าร่วมประชุมด้วย"
เจ้าหน้าที่ ค้อมหัวทักทาย ยิ้มให้ทุกคน ท่าทางเป็นมิตร
"อ่อ ที่ไหนเหรอคะ"
"ที่โรงแรม"
กองทัพร้อง "ว๊าย!"
"ทำไมต้องเป็นที่โรงแรมด้วยคะ" ลีลาถาม
สมพรหัวเราะเยาะ
"พวกทีมงานพักที่โรงแรม จะให้ไปประชุมที่ไหนครับ"
กองทัพสะกิดลีลา
"มันพูดมีเหตุผลว่ะ"
"ประชุมวันไหนคะ"
"พรุ่งนี้!"
ริชชี่เครียด
"ไปด้วยได้มั้ยคะ"
สมพรหัวเราะสบายใจ
"ตามสบาย ไปกี่คนก็ได้ครับ"
กะเทยมองหน้ากันงง ผิดแผน ให้ไป โรงแรมกันง่ายๆ
ในบ้านเช่า จีน่านอนท่ามกลางขวดเหล้ามากมาย เสียง sms ดัง จีน่าตื่นเต้น กดดู
"พี่สันต์"
จีน่ากดดูข้อความ “หาเงินให้ด้วย 2 แสน”
" 2 แสน!!?! ........... จีน่าจะไปเอามาจากไหนให้พี่"
แล้วจีน่านึกขึ้นได้... "นามบัตร!"
จีน่าวิ่งไปค้นกระเป๋าจนเจอนามบัตรของสมพร รีบกดโทรศัพท์ ยิ้มมีความหวัง
สมพรเดินออกมาที่หน้าฟรีดอมบาร์กับเจ้าหน้าที่ ยิ้มพอใจ
"แค่นี้ก็เรียบร้อย พวกยู ไปจัดเตรียมห้องประชุม"
มือถือสมพรดังขึ้น
"อ้อ มีสจีน่า มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ" สมพรยิ้มอย่างพอใจ
"คือ คือชั้นอยากรู้ว่า ถ้าชั้นได้ทำงาน ชั้นสามารถเบิกเงินก่อนได้มั้ย"
สมพรหัวเราะ
"ไม่มีปัญหาหรอก มีสจีน่าอยากได้เท่าไหร่ล่ะครับ"
สมพรวางมือถือแล้วหัวเราะ
อ่านต่อตอนที่ 11
