"ฝั่งขวาเจ้าพระยา"
"โชกุน"
ถ้ามีใครประหลาดใจเมื่อเห็นออคุณท่านแต่งตั้ง “นักการเมืองจากฝั่งทะเลตะวันออก” มาเป็นที่ปรึกษาติวเตอร์ด้านการเมือง อธิบายอย่างหน้าซื่อตาใสไร้ความเหนียมอายแล้ว คนเหล่านั้นเป็นพวกมองโลกสวย เห็นฝูงผีเสื้อบินตอมดอกไม้ยามเช้า ฟังเสียงนกร้อง
ยามหัวค่ำวันศุกร์ ก็เอียงคอ ตาฉ่ำเยิ้ม เงี่ยหูฟังชมรายการประโลมโลกสวยด้วยน้ำลาย พร้อมฝันหวานว่าชีวิตจะดีขึ้นด้วยนโยบายประชานิยมถมไม่เต็ม และลูกเศรษฐีจะมาช่วยอุ้ม ตามคำประกาศของคณะของออคุณท่านซึ่งเป่าหู ปั่นหัวชาวบ้านเกือบ 4 ปี
ชาวโลกสวยมองการเมืองยุคที่ออคุณท่านจะชักนำพาให้เข้ามาใช้กับคนบ้านนี้เมืองนี้ด้วยความหวังเต็มเปี่ยมว่าการที่จะมีนายกฯ คนใน มารับบทสวมตอเป็นคนนอกนั้นถือว่าเป็นความต่อเนื่อง จะเป็นมหกรรมเสพติดการเมืองน้ำเน่าสุดๆ ไร้การปฏิรูป
สำหรับชมรมคนรู้ทันนั้น เขาเห็นลายออคุณท่านตั้งนานแล้วว่าจัดอยู่ในประเภท “ท่าดี ทีเหลว” แถมบางครั้งท่าก็ไม่ดี คำพูดก็ไม่ดี ลีลาน้ำเน่า เป็นผู้นำประเทศที่พูดจาไม่เคารพประชาชน ใช้การตะคอก คำราม ขู่ฟ่อๆ ไร้มธุรสวาจา กิริยาของผู้เป็นอารยชน
ชาวบ้านถามหลายครั้งว่าพวกเขาเป็นขี้ข้า ม้าใช้ ทาสในเรือนเบี้ย เป็นหนี้บุญคุณของออคุณท่านมาตั้งแต่ครั้งไหนหรือ จึงมาตั้งท่าทำตัวเป็นเจ้าขุนมูลนาย สั่งนั่นนี่โน่น ทั้งๆ ที่ผลงานผ่านการสอบตกแบบปริ่มน้ำ โพลทั้งหลายต้องหลับหู หลับตาอวยกันสุดๆ
คนรู้ทันรู้เช่นเห็นชาติออคุณท่านนานแล้ว ว่าของแท้จะไม่เป็นอย่างนี้ ที่ผ่านมาไม่เน้นผลงานให้เห็นจริงจัง จับต้องได้ มีแต่คารมผสมน้ำลาย คำโม้คุยโตโอ้อวดว่าเป็นสุดยอดผู้นำทำทุกอย่างเพื่อบ้านเมือง อุทิศตัวเอง ทุ่มเททำงานไม่รู้สึกว่าจะเหน็ดเหนื่อย
ป่านนี้คงทึกทักเอาเองว่าตัวเองนั้นเป็นบุคคลที่แผ่นดินนี้จะขาดเสียมิได้!
ลีลาโยกโย้โดยการใช้นักร่างกฎหมาย นักหมกเม็ด เล่นเกมซ่อนกล วางหมากให้ดูเนียนบ้าง คนรู้ทันบ้าง ก็ไม่ต้องอาย แถมยังมีสภาฝักถั่ว ชมรมตรายางไว้ยกมือสนองคุณที่แต่งตั้งมาให้กินเงินเดือนแพง แต่ไม่ทำงานเพื่อประชาชน ผลัดกันสนองผลประโยชน์
คนรู้ทันได้เห็นลีลาการสะบัดลายมาโดยตลอด ตั้งแต่วางท่าเป็นผู้ทรงอำนาจ นำกองทัพเป็นฐานทำรัฐประหาร ฉีกรัฐธรรมนูญทิ้ง สร้างภาพว่าจะปฏิรูปบ้านเมือง วางรากฐานการเมืองใหม่ให้สมบูรณ์ จะได้ไม่เป็นปัญหาเรื้อรังต้องรัฐประหารซ้ำซาก
คนโลกสวยและคนรู้ทันมองด้วยความสงสัย แต่ยกผลประโยชน์ไว้ให้ออคุณท่านไว้ก่อนเมื่อความชั่วไม่มี ความดีไม่ปรากฏก็ต้องให้โอกาส ไม่นานจากนั้น ลายก็ออก สีเข้มขึ้นเรื่อยๆ จนไม่มีอะไรน่าเคลือบแคลงสงสัย เห็นชัดว่าบ้านเมืองไม่ได้อะไรแน่
ชาวบ้านก็ได้เห็นมหกรรมการอวยบรรดาเจ้าสัวใหญ่ นักลงทุนจากต่างประเทศ ให้ตักตวงกอบโกยผลประโยชน์ ทรัพย์แผ่นดินจากโครงการต่างๆ อย่างเต็มที่ ชาวบ้านยากไร้ มีทุกข์หนัก ถูกจัดระดับว่าเป็นชนชั้นน่ารังเกียจ ไม่ยอมพบปะพูดคุยรับรู้ปัญหา
หลังจากความเหนียมละลาย ยอมรับว่าตัวเองเป็นนักการเมือง ก็ลืมไปว่าก่อนหน้านี้เคยด่านักการเมือง เกลียดยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือ ตัวเองเป็นมหาบุรุษเหนือการเมืองน้ำเน่า สารพัดจะยกตัวเอง อ้าว! ...หลังจากนั้นก็เดินสายตระเวนยกมือไหว้พวกเจ้าพ่อ
ปิดประตูคุยกันเรื่องที่ชาวบ้านคนรู้ทันเดาได้ไม่ยาก คือไปออดอ้อนขอเสียงสนับสนุนเพราะยังไม่สิ้นความอยากที่จะเป็นผู้นำรัฐบาลต่อ นึกว่าบ้านเมืองจะล่มจมถ้าตัวเองไม่ได้เป็นผู้นำ ลืมคำพูดที่เคยด่านักการเมือง เหยื่อของการรัฐประหารที่ตัวเองทำ
คนอย่างนี้ก็มีในประเทศไทย...เฮ้ย! อ๋อ! มีเยอะ ในวงการเมือง!
อย่าแปลกใจ คนเราส่วนใหญ่เมื่อถึงคราวจำเป็นต้องนึกถึงตัวเองก่อนทั้งนั้น และเรื่องไปชักนำพานักการเมืองให้มาเป็นที่ปรึกษา ติวเตอร์การเมือง เป็นเพียงการยืนยันลีลาหมากที่เดินไว้ก่อนหน้านั้น ผลประโยชน์จะต้องลงตัว การเมืองน้ำเน่าไม่มีวันจาง
การไปสูบน้ำจากบ่อเกรอะมาไว้เป็นน้ำหนุนของตัวเองก็เป็นเพียงอีกลีลาหนึ่งของกระบวนการ “ตกปลาในบ่อน้ำขุ่น” “ตกปลาในบ่อเพื่อน” หรือ “วิดน้ำจับปลาในบ่อเพื่อน” และคงจะมีอีกหลายบ่อหลังจากฝ่าด่านแรก ต่อมยางอายแตกใครซ่อมไม่ได้แล้ว
แล้วอย่างนี้จะเป็นการเมืองน้ำดีได้อย่างไร? อ๋อ! ไม่ควรหวังอยู่แล้ว เพราะออคุณท่านนิยมทางลัดเสมอ การทำรัฐประหารยึดอำนาจการเมืองก็มาทางลัด โดยใช้กองทัพเป็นกองหนุน มาเรื่องการเมืองน้ำเน่าก็ต้องใช้วิธี “โตแล้วเรียนลัด” แบบธรรมดา
เรื่องอะไรจะไปตั้งพรรคเอง ดิ้นรนหาลูกพรรคด้วยการปั้นทีมใหม่แล้วล้มเหลวตามรอยคนอื่นๆ มันต้องชุบมือเปิบ ดูด สูบ ฉุดดึง ด้วยตัวล่อ ก็คือผลประโยชน์ที่ควรเป็นของแผ่นดิน แต่เอาไปจัดสรรแบ่งปันให้คนที่จะมาอยู่ด้วย เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองล้วนๆ
นี่คือการเมืองแบบมาทางลัด เอาพวกที่มีฐานคะแนนเสียงดีๆ นั่นแหละ รับประกันว่าได้เสียงพอแน่ บวกกับ ส.ว. ที่จะแต่งตั้งมาเป็นฝักถั่ว ก็เกินพอ ไม่ต้องเสี่ยง มีพรรครองรับโดยอาศัยความได้เปรียบจากการได้ตั้งก่อน มีฐานหนุนชั้นดีจากโครงการของรัฐ
ใครจะพูดจาค่อนแคะอะไรก็ช่าง สุภาษิตชาวบ้านที่ว่า “ด้านได้ อายอด” ยังใช้ได้! น่าเห็นใจ เพราะคำอ้างว่าตัวเองไม่มีประสบการณ์การเมือง ยังไม่เกษียณอายุก็ต้องมาเป็นนายกฯ ไม่ได้ฝึกงานการเมือง คุณน้องปูมีประสบการณ์ 40 กว่าวันก่อนเป็นนายกฯ
ต่อจากนี้ไป เดาไม่ยาก เพียงแต่ต้องประเมินว่าเครื่องสูบน้ำจากบ่อเกรอะอื่นๆ นั้นจะต้องใช้พลังขนาดไหน ตำแหน่งอย่างไร ยิ่งเป็นเจ้าพ่อซุ้มใหญ่ต้องมองเขม็ง ไม่มีใครยอมใคร ถือว่าเป็นการเสียหน้า นักสูบน้ำบ่อเกรอะต้องระวังเพราะขาดประสบการณ์
แต่มีตัวช่วยคือ “ผลประโยชน์จากทรัพย์แผ่นดิน” นั่นแหละสำคัญที่สุด คารมหรือลีลาน้ำเน่าเอาไม่อยู่ มันต้องเงิน และโครงการต่อยอดนำไปสู่เงินก้อนใหญ่กินยาวด้วยกัน ประชาชนเรอะ ช่างหัวมันปะไร! เกิดเป็นคนไทยต้องยอมรับการเมืองน้ำเน่า
เอ่อ…ตกลงกองทัพจะสนับสนุนการเมืองมาทางลัดสู่บ่อน้ำเน่าแบบนี้หรือ?
"โชกุน"
ถ้ามีใครประหลาดใจเมื่อเห็นออคุณท่านแต่งตั้ง “นักการเมืองจากฝั่งทะเลตะวันออก” มาเป็นที่ปรึกษาติวเตอร์ด้านการเมือง อธิบายอย่างหน้าซื่อตาใสไร้ความเหนียมอายแล้ว คนเหล่านั้นเป็นพวกมองโลกสวย เห็นฝูงผีเสื้อบินตอมดอกไม้ยามเช้า ฟังเสียงนกร้อง
ยามหัวค่ำวันศุกร์ ก็เอียงคอ ตาฉ่ำเยิ้ม เงี่ยหูฟังชมรายการประโลมโลกสวยด้วยน้ำลาย พร้อมฝันหวานว่าชีวิตจะดีขึ้นด้วยนโยบายประชานิยมถมไม่เต็ม และลูกเศรษฐีจะมาช่วยอุ้ม ตามคำประกาศของคณะของออคุณท่านซึ่งเป่าหู ปั่นหัวชาวบ้านเกือบ 4 ปี
ชาวโลกสวยมองการเมืองยุคที่ออคุณท่านจะชักนำพาให้เข้ามาใช้กับคนบ้านนี้เมืองนี้ด้วยความหวังเต็มเปี่ยมว่าการที่จะมีนายกฯ คนใน มารับบทสวมตอเป็นคนนอกนั้นถือว่าเป็นความต่อเนื่อง จะเป็นมหกรรมเสพติดการเมืองน้ำเน่าสุดๆ ไร้การปฏิรูป
สำหรับชมรมคนรู้ทันนั้น เขาเห็นลายออคุณท่านตั้งนานแล้วว่าจัดอยู่ในประเภท “ท่าดี ทีเหลว” แถมบางครั้งท่าก็ไม่ดี คำพูดก็ไม่ดี ลีลาน้ำเน่า เป็นผู้นำประเทศที่พูดจาไม่เคารพประชาชน ใช้การตะคอก คำราม ขู่ฟ่อๆ ไร้มธุรสวาจา กิริยาของผู้เป็นอารยชน
ชาวบ้านถามหลายครั้งว่าพวกเขาเป็นขี้ข้า ม้าใช้ ทาสในเรือนเบี้ย เป็นหนี้บุญคุณของออคุณท่านมาตั้งแต่ครั้งไหนหรือ จึงมาตั้งท่าทำตัวเป็นเจ้าขุนมูลนาย สั่งนั่นนี่โน่น ทั้งๆ ที่ผลงานผ่านการสอบตกแบบปริ่มน้ำ โพลทั้งหลายต้องหลับหู หลับตาอวยกันสุดๆ
คนรู้ทันรู้เช่นเห็นชาติออคุณท่านนานแล้ว ว่าของแท้จะไม่เป็นอย่างนี้ ที่ผ่านมาไม่เน้นผลงานให้เห็นจริงจัง จับต้องได้ มีแต่คารมผสมน้ำลาย คำโม้คุยโตโอ้อวดว่าเป็นสุดยอดผู้นำทำทุกอย่างเพื่อบ้านเมือง อุทิศตัวเอง ทุ่มเททำงานไม่รู้สึกว่าจะเหน็ดเหนื่อย
ป่านนี้คงทึกทักเอาเองว่าตัวเองนั้นเป็นบุคคลที่แผ่นดินนี้จะขาดเสียมิได้!
ลีลาโยกโย้โดยการใช้นักร่างกฎหมาย นักหมกเม็ด เล่นเกมซ่อนกล วางหมากให้ดูเนียนบ้าง คนรู้ทันบ้าง ก็ไม่ต้องอาย แถมยังมีสภาฝักถั่ว ชมรมตรายางไว้ยกมือสนองคุณที่แต่งตั้งมาให้กินเงินเดือนแพง แต่ไม่ทำงานเพื่อประชาชน ผลัดกันสนองผลประโยชน์
คนรู้ทันได้เห็นลีลาการสะบัดลายมาโดยตลอด ตั้งแต่วางท่าเป็นผู้ทรงอำนาจ นำกองทัพเป็นฐานทำรัฐประหาร ฉีกรัฐธรรมนูญทิ้ง สร้างภาพว่าจะปฏิรูปบ้านเมือง วางรากฐานการเมืองใหม่ให้สมบูรณ์ จะได้ไม่เป็นปัญหาเรื้อรังต้องรัฐประหารซ้ำซาก
คนโลกสวยและคนรู้ทันมองด้วยความสงสัย แต่ยกผลประโยชน์ไว้ให้ออคุณท่านไว้ก่อนเมื่อความชั่วไม่มี ความดีไม่ปรากฏก็ต้องให้โอกาส ไม่นานจากนั้น ลายก็ออก สีเข้มขึ้นเรื่อยๆ จนไม่มีอะไรน่าเคลือบแคลงสงสัย เห็นชัดว่าบ้านเมืองไม่ได้อะไรแน่
ชาวบ้านก็ได้เห็นมหกรรมการอวยบรรดาเจ้าสัวใหญ่ นักลงทุนจากต่างประเทศ ให้ตักตวงกอบโกยผลประโยชน์ ทรัพย์แผ่นดินจากโครงการต่างๆ อย่างเต็มที่ ชาวบ้านยากไร้ มีทุกข์หนัก ถูกจัดระดับว่าเป็นชนชั้นน่ารังเกียจ ไม่ยอมพบปะพูดคุยรับรู้ปัญหา
หลังจากความเหนียมละลาย ยอมรับว่าตัวเองเป็นนักการเมือง ก็ลืมไปว่าก่อนหน้านี้เคยด่านักการเมือง เกลียดยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือ ตัวเองเป็นมหาบุรุษเหนือการเมืองน้ำเน่า สารพัดจะยกตัวเอง อ้าว! ...หลังจากนั้นก็เดินสายตระเวนยกมือไหว้พวกเจ้าพ่อ
ปิดประตูคุยกันเรื่องที่ชาวบ้านคนรู้ทันเดาได้ไม่ยาก คือไปออดอ้อนขอเสียงสนับสนุนเพราะยังไม่สิ้นความอยากที่จะเป็นผู้นำรัฐบาลต่อ นึกว่าบ้านเมืองจะล่มจมถ้าตัวเองไม่ได้เป็นผู้นำ ลืมคำพูดที่เคยด่านักการเมือง เหยื่อของการรัฐประหารที่ตัวเองทำ
คนอย่างนี้ก็มีในประเทศไทย...เฮ้ย! อ๋อ! มีเยอะ ในวงการเมือง!
อย่าแปลกใจ คนเราส่วนใหญ่เมื่อถึงคราวจำเป็นต้องนึกถึงตัวเองก่อนทั้งนั้น และเรื่องไปชักนำพานักการเมืองให้มาเป็นที่ปรึกษา ติวเตอร์การเมือง เป็นเพียงการยืนยันลีลาหมากที่เดินไว้ก่อนหน้านั้น ผลประโยชน์จะต้องลงตัว การเมืองน้ำเน่าไม่มีวันจาง
การไปสูบน้ำจากบ่อเกรอะมาไว้เป็นน้ำหนุนของตัวเองก็เป็นเพียงอีกลีลาหนึ่งของกระบวนการ “ตกปลาในบ่อน้ำขุ่น” “ตกปลาในบ่อเพื่อน” หรือ “วิดน้ำจับปลาในบ่อเพื่อน” และคงจะมีอีกหลายบ่อหลังจากฝ่าด่านแรก ต่อมยางอายแตกใครซ่อมไม่ได้แล้ว
แล้วอย่างนี้จะเป็นการเมืองน้ำดีได้อย่างไร? อ๋อ! ไม่ควรหวังอยู่แล้ว เพราะออคุณท่านนิยมทางลัดเสมอ การทำรัฐประหารยึดอำนาจการเมืองก็มาทางลัด โดยใช้กองทัพเป็นกองหนุน มาเรื่องการเมืองน้ำเน่าก็ต้องใช้วิธี “โตแล้วเรียนลัด” แบบธรรมดา
เรื่องอะไรจะไปตั้งพรรคเอง ดิ้นรนหาลูกพรรคด้วยการปั้นทีมใหม่แล้วล้มเหลวตามรอยคนอื่นๆ มันต้องชุบมือเปิบ ดูด สูบ ฉุดดึง ด้วยตัวล่อ ก็คือผลประโยชน์ที่ควรเป็นของแผ่นดิน แต่เอาไปจัดสรรแบ่งปันให้คนที่จะมาอยู่ด้วย เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองล้วนๆ
นี่คือการเมืองแบบมาทางลัด เอาพวกที่มีฐานคะแนนเสียงดีๆ นั่นแหละ รับประกันว่าได้เสียงพอแน่ บวกกับ ส.ว. ที่จะแต่งตั้งมาเป็นฝักถั่ว ก็เกินพอ ไม่ต้องเสี่ยง มีพรรครองรับโดยอาศัยความได้เปรียบจากการได้ตั้งก่อน มีฐานหนุนชั้นดีจากโครงการของรัฐ
ใครจะพูดจาค่อนแคะอะไรก็ช่าง สุภาษิตชาวบ้านที่ว่า “ด้านได้ อายอด” ยังใช้ได้! น่าเห็นใจ เพราะคำอ้างว่าตัวเองไม่มีประสบการณ์การเมือง ยังไม่เกษียณอายุก็ต้องมาเป็นนายกฯ ไม่ได้ฝึกงานการเมือง คุณน้องปูมีประสบการณ์ 40 กว่าวันก่อนเป็นนายกฯ
ต่อจากนี้ไป เดาไม่ยาก เพียงแต่ต้องประเมินว่าเครื่องสูบน้ำจากบ่อเกรอะอื่นๆ นั้นจะต้องใช้พลังขนาดไหน ตำแหน่งอย่างไร ยิ่งเป็นเจ้าพ่อซุ้มใหญ่ต้องมองเขม็ง ไม่มีใครยอมใคร ถือว่าเป็นการเสียหน้า นักสูบน้ำบ่อเกรอะต้องระวังเพราะขาดประสบการณ์
แต่มีตัวช่วยคือ “ผลประโยชน์จากทรัพย์แผ่นดิน” นั่นแหละสำคัญที่สุด คารมหรือลีลาน้ำเน่าเอาไม่อยู่ มันต้องเงิน และโครงการต่อยอดนำไปสู่เงินก้อนใหญ่กินยาวด้วยกัน ประชาชนเรอะ ช่างหัวมันปะไร! เกิดเป็นคนไทยต้องยอมรับการเมืองน้ำเน่า
เอ่อ…ตกลงกองทัพจะสนับสนุนการเมืองมาทางลัดสู่บ่อน้ำเน่าแบบนี้หรือ?