ไม่น่าเชื่อว่า ความฝันของคนกลุ่มหนึ่งที่จะใช้ 14 นักศึกษาที่ถูกจับกุมเป็นสปริงไปสู่การโค่นล้มรัฐบาลทหารแบบ 14 ตุลาคม 2516 จบลงไปอย่างรวดเร็ว เพราะมีคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้นที่เอาด้วย แม้บางคนจะไม่เอารัฐประหารแต่ส่วนใหญ่ที่แสดงตัวก็เป็นคนที่เห็นงามกับรัฐบาลของระบอบทักษิณทั้งนั้น
พูดง่ายๆ ที่พวกเขาหวังให้ประกายไฟที่ 14 นักศึกษาจุดขึ้นมาถูกจุดติดและลุกลามไปในสังคมเพื่อโค่นล้มรัฐบาลทหารให้ล้มลงในที่สุดนั้นกลายเป็นประกายไฟที่จุดไม่ติด เพราะคนในสังคมไม่เอาด้วยซึ่งหมายถึงประชาชนคนชั้นกลางซึ่งเป็นกลไกขับเคลื่อนในเหตุการณ์ทางการเมืองทุกครั้งนั่นเอง
คนที่ออกมาสนับสนุนนักศึกษาหลายคนเป็นคนมีชื่อเสียงในสังคม เป็นนักเขียน นักวิชาการ ไม่รู้พวกเขาสรุปบทเรียนครั้งนี้ได้หรือไม่ว่าทำไมคนส่วนใหญ่ไม่เอาด้วย ทำไมมุกดันหลังนักศึกษาให้ออกมาเสี่ยงแทนจึงเป็นมุกแป้ก
ต้องยอมรับนะครับว่า คนชั้นกลางขึ้นไปส่วนใหญ่นั้นไม่เอาระบอบทักษิณ แม้ว่าเมื่อเทียบกับชนชั้นล่างที่หนุนระบอบทักษิณคนชั้นกลางจะมีปริมาณน้อยกว่าก็ตาม แต่เสียงของคนชั้นกลางซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้มีการศึกษาและอยู่ในเขตเมืองนั้นเป็นเสียงที่มีพลัง
อีกปัจจัยสำคัญที่การดันหลังนักศึกษาไปติดคุกจุดไม่ติดก็คือ การไม่มีมวลชนออกมาสนับสนุนเพราะมวลชนของระบอบทักษิณนั้น เป็นมวลชนที่ต้องมีการจัดตั้งชักจูงด้วยผลตอบแทนมากพอที่จะทำให้พวกเขาสละเวลาทำมาหากินออกมาได้ ไม่เหมือนพลังของชนชั้นกลางที่ต่อต้านระบอบทักษิณที่ออกมาด้วยสำนึกของตัวเอง
คนที่ออกมาต่อต้านรัฐประหารจึงมีน้อยมาก แถมส่วนใหญ่ไม่กล้าออกมาแสดงตัว เมื่อเห็นนักศึกษากลุ่มหนึ่งออกมา คนกลุ่มหนึ่งจึงลิงโลดออกมาแอบอยู่ข้างหลังนักศึกษาแล้วผลักให้พวกเขาไปติดคุกอยู่ระยะเวลาหนึ่ง
น้องนักศึกษาก็น่าจะเฉลียวใจบ้างว่า ทำไมคนที่ออกมาเชียร์ให้ออกมาต่อต้านรัฐประหารแต่พวกเขาไม่ออกมายืนแถวหน้าด้วยกัน อย่างเก่งพอพวกน้องๆ ติดคุกแล้วพวกเขาก็ออกมาแถลงการณ์ลงชื่อเรียกร้องให้ปล่อยตัว แต่เรื่องที่เสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางกลับไม่เอาด้วย
แต่ในทางกลับกันถึงวันนี้คนที่ไม่เอาระบอบทักษิณก็ไม่เห็นช่องทางที่จะก้าวเดินต่อไปถ้าวันเลือกตั้งมาถึง ต้องยอมรับนะครับว่า เราคงไม่สามารถอยู่กับระบอบทหารได้ตลอดไปในท่ามกลางกระแสต่อต้านเผด็จการของโลก เราจะบอกว่าไม่ต้องไปแคร์โลกช่างหัวมัน ใครอยากคบก็คบ ใครไม่อยากคบก็อย่าคบ อเมริกาไม่เอาเรา เราก็หันไปซบจีน พูดกันตามความเป็นจริงเลย เราอยู่ในสภาพแบบนี้ต่อไปไม่ได้นานหรอก
สักวันหนึ่งวันที่ต้องออกไปเลือกตั้งก็มาถึง อย่างเก่ง คสช.ก็คงยื้อออกไปได้อีกไม่เกิน 2 ปี แต่เอาเข้าจริงแล้วพวกที่ไม่เอาระบอบทักษิณนั้นยังมองไม่เห็นทางเลือกเลย แน่นอนว่ามวลชนไม่เอาทักษิณจำนวนหนึ่งที่ไปเป็นพวกสนับสนุนพรรคประชาธิปัตย์ แต่ถ้ากลับไปเลือกตั้งหนึ่งคนหนึ่งเสียงก็สู้พรรคของทักษิณไม่ได้อีก
พระสุเทพบอกว่า คสช.เป็นพวกเดียวกัน แต่ถึงตอนนี้ คสช.ก็ยังไม่ได้ทำอะไรที่จะทำให้มวลชนของทักษิณหนีออกมาจากความภักดีพรรคของทักษิณเลย ที่มวลชนของทักษิณเงียบเพราะทักษิณสั่งให้ลิ่วล้อไม่เคลื่อนไหว ด้านหนึ่งอาจจะเห็นว่า เพราะ คสช.ใช้ปืนสะกดอยู่และควบคุมไม่ให้ระดับแกนนำเคลื่อนไหว แต่เอาเข้าจริงแล้วที่ทักษิณสะกดนั้นมีมนต์ขลังกว่า ไม่มีใครเขากลัว คสช.หรอก แต่เพราะพวกทักษิณคิดสะระตะแล้วเห็นว่านิ่งไว้ดีกว่า รอให้วันเลือกตั้งมาถึงพวกเขาก็กลับมาอีก
คนที่สนับสนุน คสช.ถึงวันนี้ก็คงไม่อยากไปเลือกตั้งไม่อยากให้มีการเลือกตั้งช่วยอธิบายหน่อยว่า เราจะอยู่ในภาวะแบบนี้ไปตลอดกาลได้อย่างไร แล้วถ้าวันเลือกตั้งมาถึงเราจะยอมรับความจริงได้ไหมถ้าพรรคของทักษิณกลับมาอีก แม้ยิ่งลักษณ์จะกลับมาลงเลือกตั้งไม่ได้แล้วเพราะข้อกำหนดต้องห้ามของรัฐธรรมนูญ แต่ทักษิณก็อาจเอาใครก็ได้มาปกครองเราอีก บางทีเราอาจได้คนที่แย่กว่ายิ่งลักษณ์เป็นนายกฯ ก็ได้
พวกที่เรียกตัวเองว่าฝ่ายประชาธิปไตยก็แปลกเหมือนกัน เขาให้อิสระเลือกคนที่ดีมาเป็นนายกฯ ปกครองบริหารบ้านเมือง แต่พวกนี้คิดเพียงว่า โง่ไม่เป็นไรขอแค่ให้มาจากการเลือกตั้งก็พอ
ผมคิดว่าถึงตอนนี้ คสช.ก็รู้ว่า ฝ่ายตรงข้ามนั้นกลายเป็นสามประสานที่จับมือกัน คือ พวกไม่เอาเจ้า พวกต่อต้านรัฐประหาร และพวกรักทักษิณ แต่คนส่วนใหญ่ในกลุ่มนี้ก็เป็นทั้งสามพวกอยู่ในคนคนเดียวนั่นแหละ พวกไม่เอาเจ้านั้นไม่มีมวลชนซึ่งอาจเป็นเพราะไม่กล้าแสดงตัว พวกต่อต้านรัฐประหารบริสุทธิ์นั้นมีน้อยส่วนใหญ่ในกลุ่มนี้ก็เป็นพวกทักษิณนั่นแหละ ส่วนพวกรักทักษิณแน่นอนว่าเป็นมวลชนส่วนใหญ่ แต่คนเหล่านี้ก็ไม่เคลื่อนไหวถ้าไม่กะเกณฑ์กันมาเพียงแต่พวกนี้ภักดีพร้อมจะเข้าคูหาไปกาพรรคของทักษิณอีก
แม้ว่า ในกลุ่มต่อต้านรัฐบาลทหารบางคนจะปากแข็งว่า เราต้องก้าวข้ามทักษิณไปให้ได้ แต่ก็รู้ตัวเองดีว่า ถ้าไม่มีมวลชนของทักษิณพวกเขาก็ไม่มีวันจะไปสู่ความฝันได้ พวกนี้ยังชอบแก้ตัวว่าไม่ใช่พวกทักษิณ แต่ไม่กล้าปฏิเสธหรอกว่าใช้กลไกและมวลชนของทักษิณเป็นเครื่องมือเพื่อไม่ให้ความฝันของพวกเขากลายเป็นแค่เรื่องเพ้อฝัน
แต่ต้องยอมรับว่าถึงตอนนี้พวกทักษิณเชื่อว่าพวกเขามีอนาคตมากกว่าพวกที่เชียร์ คสช.อยู่ และอย่างไรเสีย คสช.ก็ไม่แตะต้องมวลชนของทักษิณถ้ายังสงบนิ่งอยู่ในที่ตั้ง เวลานี้แกนนำเสื้อแดงจึงใช้ความอดทนซุ่มซ่อนและรอคอย เอาเวลาไปใช้เงินจากการที่สู้แล้วรวยไปเที่ยวไปพักผ่อน ดูเรื่องง่ายๆ แค่ถอดยศทักษิณกฎหมายเขาเขียนไว้ชัดอยู่แล้วว่า ถ้าต้องคำพิพากษาให้จำคุกก็ต้องถอดยศ แต่รัฐบาลของ คสช.ก็ยังไม่ทำ จะโทษสมยศก็คงไม่ได้ เพราะประยุทธ์แค่สั่งให้สมยศดำเนินการตามกฎหมายเรื่องก็จบ แค่นี้ก็รู้แล้วว่า เขาไม่เอาจริงกัน
พูดกันตามความเป็นจริงแล้วประชาชนที่สนับสนุนรัฐประหารตอนนี้ก็ยังมองไม่เห็นอนาคต ถ้าต้องกลับไปเลือกตั้งอีก พรรคประชาธิปัตย์ที่เป็นทางเลือกเดียวก็ยังมองไม่เห็นวี่แววที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ได้ โอกาสชนะการเลือกตั้งเป็นพรรคเสียงข้างมากนั้นแทบจะไม่มีเลย อุปสรรคของพรรคประชาธิปัตย์ก็คือ อภิสิทธิ์นั่นแหละ แต่ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นว่าจะมีใครมาแทน
ตอนนี้ทางออกเดียวกันของฝ่ายไม่เอาทักษิณก็คือการเชียร์รัฐบาลทหารให้อยู่ไปนานๆ แต่อย่างที่บอกไว้แล้วว่า เราไม่สามารถอยู่ในภาวะแบบนี้ได้ตลอดไปหรอก ประยุทธ์และคณะ คสช.ก็รู้ว่าวันหนึ่งพวกเขาต้องคืนอำนาจกลับไปสู่การเลือกตั้ง
ดังนั้น ถ้าเราเชื่อว่า เราสนับสนุนรัฐบาลทหารเพราะพวกเขาออกมาจัดการกับระบอบทักษิณ เราต้องออกมาผลักดันให้การจัดการกับระบอบทักษิณต้องเป็นรูปธรรมที่ชัดเจน ทำอย่างไรจะช่วงชิงมวลชนจากทักษิณได้ ไม่ใช่ใครไปวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลทหารก็รุมกันออกมาปกป้อง แต่มองไปในอนาคตไม่เห็นเลยว่าจะจัดการกับระบอบทักษิณอย่างไร
ตอนรัฐบาลทหารมาใหม่ก็บอกให้ดู ๆเขาไปก่อน ถึงวันนี้ยังต้องรอดูจนระบอบทักษิณกลับมาใช่ไหม
พูดง่ายๆ ที่พวกเขาหวังให้ประกายไฟที่ 14 นักศึกษาจุดขึ้นมาถูกจุดติดและลุกลามไปในสังคมเพื่อโค่นล้มรัฐบาลทหารให้ล้มลงในที่สุดนั้นกลายเป็นประกายไฟที่จุดไม่ติด เพราะคนในสังคมไม่เอาด้วยซึ่งหมายถึงประชาชนคนชั้นกลางซึ่งเป็นกลไกขับเคลื่อนในเหตุการณ์ทางการเมืองทุกครั้งนั่นเอง
คนที่ออกมาสนับสนุนนักศึกษาหลายคนเป็นคนมีชื่อเสียงในสังคม เป็นนักเขียน นักวิชาการ ไม่รู้พวกเขาสรุปบทเรียนครั้งนี้ได้หรือไม่ว่าทำไมคนส่วนใหญ่ไม่เอาด้วย ทำไมมุกดันหลังนักศึกษาให้ออกมาเสี่ยงแทนจึงเป็นมุกแป้ก
ต้องยอมรับนะครับว่า คนชั้นกลางขึ้นไปส่วนใหญ่นั้นไม่เอาระบอบทักษิณ แม้ว่าเมื่อเทียบกับชนชั้นล่างที่หนุนระบอบทักษิณคนชั้นกลางจะมีปริมาณน้อยกว่าก็ตาม แต่เสียงของคนชั้นกลางซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้มีการศึกษาและอยู่ในเขตเมืองนั้นเป็นเสียงที่มีพลัง
อีกปัจจัยสำคัญที่การดันหลังนักศึกษาไปติดคุกจุดไม่ติดก็คือ การไม่มีมวลชนออกมาสนับสนุนเพราะมวลชนของระบอบทักษิณนั้น เป็นมวลชนที่ต้องมีการจัดตั้งชักจูงด้วยผลตอบแทนมากพอที่จะทำให้พวกเขาสละเวลาทำมาหากินออกมาได้ ไม่เหมือนพลังของชนชั้นกลางที่ต่อต้านระบอบทักษิณที่ออกมาด้วยสำนึกของตัวเอง
คนที่ออกมาต่อต้านรัฐประหารจึงมีน้อยมาก แถมส่วนใหญ่ไม่กล้าออกมาแสดงตัว เมื่อเห็นนักศึกษากลุ่มหนึ่งออกมา คนกลุ่มหนึ่งจึงลิงโลดออกมาแอบอยู่ข้างหลังนักศึกษาแล้วผลักให้พวกเขาไปติดคุกอยู่ระยะเวลาหนึ่ง
น้องนักศึกษาก็น่าจะเฉลียวใจบ้างว่า ทำไมคนที่ออกมาเชียร์ให้ออกมาต่อต้านรัฐประหารแต่พวกเขาไม่ออกมายืนแถวหน้าด้วยกัน อย่างเก่งพอพวกน้องๆ ติดคุกแล้วพวกเขาก็ออกมาแถลงการณ์ลงชื่อเรียกร้องให้ปล่อยตัว แต่เรื่องที่เสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางกลับไม่เอาด้วย
แต่ในทางกลับกันถึงวันนี้คนที่ไม่เอาระบอบทักษิณก็ไม่เห็นช่องทางที่จะก้าวเดินต่อไปถ้าวันเลือกตั้งมาถึง ต้องยอมรับนะครับว่า เราคงไม่สามารถอยู่กับระบอบทหารได้ตลอดไปในท่ามกลางกระแสต่อต้านเผด็จการของโลก เราจะบอกว่าไม่ต้องไปแคร์โลกช่างหัวมัน ใครอยากคบก็คบ ใครไม่อยากคบก็อย่าคบ อเมริกาไม่เอาเรา เราก็หันไปซบจีน พูดกันตามความเป็นจริงเลย เราอยู่ในสภาพแบบนี้ต่อไปไม่ได้นานหรอก
สักวันหนึ่งวันที่ต้องออกไปเลือกตั้งก็มาถึง อย่างเก่ง คสช.ก็คงยื้อออกไปได้อีกไม่เกิน 2 ปี แต่เอาเข้าจริงแล้วพวกที่ไม่เอาระบอบทักษิณนั้นยังมองไม่เห็นทางเลือกเลย แน่นอนว่ามวลชนไม่เอาทักษิณจำนวนหนึ่งที่ไปเป็นพวกสนับสนุนพรรคประชาธิปัตย์ แต่ถ้ากลับไปเลือกตั้งหนึ่งคนหนึ่งเสียงก็สู้พรรคของทักษิณไม่ได้อีก
พระสุเทพบอกว่า คสช.เป็นพวกเดียวกัน แต่ถึงตอนนี้ คสช.ก็ยังไม่ได้ทำอะไรที่จะทำให้มวลชนของทักษิณหนีออกมาจากความภักดีพรรคของทักษิณเลย ที่มวลชนของทักษิณเงียบเพราะทักษิณสั่งให้ลิ่วล้อไม่เคลื่อนไหว ด้านหนึ่งอาจจะเห็นว่า เพราะ คสช.ใช้ปืนสะกดอยู่และควบคุมไม่ให้ระดับแกนนำเคลื่อนไหว แต่เอาเข้าจริงแล้วที่ทักษิณสะกดนั้นมีมนต์ขลังกว่า ไม่มีใครเขากลัว คสช.หรอก แต่เพราะพวกทักษิณคิดสะระตะแล้วเห็นว่านิ่งไว้ดีกว่า รอให้วันเลือกตั้งมาถึงพวกเขาก็กลับมาอีก
คนที่สนับสนุน คสช.ถึงวันนี้ก็คงไม่อยากไปเลือกตั้งไม่อยากให้มีการเลือกตั้งช่วยอธิบายหน่อยว่า เราจะอยู่ในภาวะแบบนี้ไปตลอดกาลได้อย่างไร แล้วถ้าวันเลือกตั้งมาถึงเราจะยอมรับความจริงได้ไหมถ้าพรรคของทักษิณกลับมาอีก แม้ยิ่งลักษณ์จะกลับมาลงเลือกตั้งไม่ได้แล้วเพราะข้อกำหนดต้องห้ามของรัฐธรรมนูญ แต่ทักษิณก็อาจเอาใครก็ได้มาปกครองเราอีก บางทีเราอาจได้คนที่แย่กว่ายิ่งลักษณ์เป็นนายกฯ ก็ได้
พวกที่เรียกตัวเองว่าฝ่ายประชาธิปไตยก็แปลกเหมือนกัน เขาให้อิสระเลือกคนที่ดีมาเป็นนายกฯ ปกครองบริหารบ้านเมือง แต่พวกนี้คิดเพียงว่า โง่ไม่เป็นไรขอแค่ให้มาจากการเลือกตั้งก็พอ
ผมคิดว่าถึงตอนนี้ คสช.ก็รู้ว่า ฝ่ายตรงข้ามนั้นกลายเป็นสามประสานที่จับมือกัน คือ พวกไม่เอาเจ้า พวกต่อต้านรัฐประหาร และพวกรักทักษิณ แต่คนส่วนใหญ่ในกลุ่มนี้ก็เป็นทั้งสามพวกอยู่ในคนคนเดียวนั่นแหละ พวกไม่เอาเจ้านั้นไม่มีมวลชนซึ่งอาจเป็นเพราะไม่กล้าแสดงตัว พวกต่อต้านรัฐประหารบริสุทธิ์นั้นมีน้อยส่วนใหญ่ในกลุ่มนี้ก็เป็นพวกทักษิณนั่นแหละ ส่วนพวกรักทักษิณแน่นอนว่าเป็นมวลชนส่วนใหญ่ แต่คนเหล่านี้ก็ไม่เคลื่อนไหวถ้าไม่กะเกณฑ์กันมาเพียงแต่พวกนี้ภักดีพร้อมจะเข้าคูหาไปกาพรรคของทักษิณอีก
แม้ว่า ในกลุ่มต่อต้านรัฐบาลทหารบางคนจะปากแข็งว่า เราต้องก้าวข้ามทักษิณไปให้ได้ แต่ก็รู้ตัวเองดีว่า ถ้าไม่มีมวลชนของทักษิณพวกเขาก็ไม่มีวันจะไปสู่ความฝันได้ พวกนี้ยังชอบแก้ตัวว่าไม่ใช่พวกทักษิณ แต่ไม่กล้าปฏิเสธหรอกว่าใช้กลไกและมวลชนของทักษิณเป็นเครื่องมือเพื่อไม่ให้ความฝันของพวกเขากลายเป็นแค่เรื่องเพ้อฝัน
แต่ต้องยอมรับว่าถึงตอนนี้พวกทักษิณเชื่อว่าพวกเขามีอนาคตมากกว่าพวกที่เชียร์ คสช.อยู่ และอย่างไรเสีย คสช.ก็ไม่แตะต้องมวลชนของทักษิณถ้ายังสงบนิ่งอยู่ในที่ตั้ง เวลานี้แกนนำเสื้อแดงจึงใช้ความอดทนซุ่มซ่อนและรอคอย เอาเวลาไปใช้เงินจากการที่สู้แล้วรวยไปเที่ยวไปพักผ่อน ดูเรื่องง่ายๆ แค่ถอดยศทักษิณกฎหมายเขาเขียนไว้ชัดอยู่แล้วว่า ถ้าต้องคำพิพากษาให้จำคุกก็ต้องถอดยศ แต่รัฐบาลของ คสช.ก็ยังไม่ทำ จะโทษสมยศก็คงไม่ได้ เพราะประยุทธ์แค่สั่งให้สมยศดำเนินการตามกฎหมายเรื่องก็จบ แค่นี้ก็รู้แล้วว่า เขาไม่เอาจริงกัน
พูดกันตามความเป็นจริงแล้วประชาชนที่สนับสนุนรัฐประหารตอนนี้ก็ยังมองไม่เห็นอนาคต ถ้าต้องกลับไปเลือกตั้งอีก พรรคประชาธิปัตย์ที่เป็นทางเลือกเดียวก็ยังมองไม่เห็นวี่แววที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ได้ โอกาสชนะการเลือกตั้งเป็นพรรคเสียงข้างมากนั้นแทบจะไม่มีเลย อุปสรรคของพรรคประชาธิปัตย์ก็คือ อภิสิทธิ์นั่นแหละ แต่ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นว่าจะมีใครมาแทน
ตอนนี้ทางออกเดียวกันของฝ่ายไม่เอาทักษิณก็คือการเชียร์รัฐบาลทหารให้อยู่ไปนานๆ แต่อย่างที่บอกไว้แล้วว่า เราไม่สามารถอยู่ในภาวะแบบนี้ได้ตลอดไปหรอก ประยุทธ์และคณะ คสช.ก็รู้ว่าวันหนึ่งพวกเขาต้องคืนอำนาจกลับไปสู่การเลือกตั้ง
ดังนั้น ถ้าเราเชื่อว่า เราสนับสนุนรัฐบาลทหารเพราะพวกเขาออกมาจัดการกับระบอบทักษิณ เราต้องออกมาผลักดันให้การจัดการกับระบอบทักษิณต้องเป็นรูปธรรมที่ชัดเจน ทำอย่างไรจะช่วงชิงมวลชนจากทักษิณได้ ไม่ใช่ใครไปวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลทหารก็รุมกันออกมาปกป้อง แต่มองไปในอนาคตไม่เห็นเลยว่าจะจัดการกับระบอบทักษิณอย่างไร
ตอนรัฐบาลทหารมาใหม่ก็บอกให้ดู ๆเขาไปก่อน ถึงวันนี้ยังต้องรอดูจนระบอบทักษิณกลับมาใช่ไหม
