“พาณิชย์” เผยผลศึกษาเจาะตลาดจีนเป็นรายมณฑล ตามนโยบาย “สมคิด” พบ 3 มณฑล มีโอกาสส่งออกเพิ่ม ส่วนเกษตรและอาหารมีโอกาสขยายตลาดได้อีก ระบุ ได้ตั้งเป้าปี 70 ดันส่งออกไทยไปจีนเพิ่มเป็น 1 แสนล้านเหรียญสหรัฐ ผ่าน 3 แนวคิด 7 แนวทาง
น.ส.พิมพ์ชนก วอนขอพร ผู้อำนวยการสำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า (สนค.) เปิดเผยถึงผลการศึกษาโอกาสการส่งออกของไทยไปยัง 10 มณฑล และเมืองสำคัญของจีน ตามนโยบายของ นายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ รองนายกรัฐมนตรี ที่ให้กระทรวงพาณิชย์เน้นการเจาะจีนเป็นรายมณฑล ว่า สนค. ได้ทำการวิเคราะห์โอกาสการทำการค้าของไทยกับ 10 มณฑลของจีน ได้แก่ กวางตุ้ง เจียงซู เซี่ยงไฮ้ ซานตง เจ้อเจียง ปักกิ่ง เหอหนาน เทียนสิน ฟูเจี้ยน และ เสฉวน ซึ่งเป็นมณฑลที่นำเข้าสินค้า 84.2% ของการนำเข้าทั้งหมดของจีน และ 91.3% ของการนำเข้าสินค้าจากไทย โดยพบว่า ไทยมีโอกาสในการขยายการค้ากับบางมณฑลของจีนได้เพิ่มขึ้นอีกมาก จึงได้ตั้งเป้าหมายผลักดันการส่งออกสินค้าไทยไปจีนเพิ่มเป็น 1 แสนล้านเหรียญสหรัฐฯในปี 2570 เพิ่มจากปี 2560 ที่มีมูลค่า 2.95 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ
สำหรับเป้าหมายการส่งออก 1 แสนล้านเหรียญสหรัฐฯนั้น เห็นว่า ควรจะมุ่งไปยัง 3 มณฑล ได้แก่ กวางตุ้ง มูลค่า 3.13-3.3 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ เซี่ยงไฮ้ 3.06-3.15 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ และ ซานตง 1.54-1.65 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ ที่เหลือเป็นมณฑลอื่นๆ โดยสินค้าที่มีความสามารถในการส่งออกและปัจจุบันส่งออกได้ต่ำกว่าศักยภาพ เช่น ข้าว ไก่แช่เย็นแช่แข็ง มันสำปะหลัง ยางพาราและผลิตภัณฑ์ สินค้าอาหาร ซึ่งหากทำแผนผลักดันให้ดี ก็มีโอกาสส่งออกได้เพิ่มขึ้นอีกมาก รวมแล้วเป็นพันล้านเหรียญสหรัฐฯ และหากรวมสินค้าอื่นๆ น่าจะมีมูลค่าไม่ต่ำกว่า 1.29 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ ที่ไทยจะผลักดันส่งออกได้เพิ่มขึ้น
น.ส.พิมพ์ชนก กล่าวว่า สำหรับการขับเคลื่อนยุทธศาสตร์การค้าไทยกับจีน จะต้องเดินหน้าภายใต้ “3 แนวคิด 7 แนวทาง รุกตลาดจีน” โดย 3 แนวคิด คือ แนวคิดที่ 1 ต้องกำหนดสินค้าที่มีศักยภาพ แนวคิดที่ 2 ต้องประสานนโยบายการพัฒนาที่สำคัญของสองประเทศ เช่น นโยบาย OBOR ของจีน กับ EEC และ Thailand 4.0 ของไทย และแนวคิดที่ 3 ต้องเน้นความถนัด ความเชี่ยวชาญ หรือ DNA เฉพาะของแต่ละมณฑล เมือง ซึ่งจีนมีการกำหนดเป้าหมายการพัฒนาเศรษฐกิจของแต่ละเมืองสำคัญไว้แล้ว โดยเฉพาะที่อยู่บนเส้นทาง OBOR ซึ่งสามารถจับคู่ได้กับบางพื้นที่หรือบางจังหวัดของไทย
ขณะที่ 7 แนวทาง ประกอบด้วย 1. สินค้าที่มีความสามารถทางการแข่งขัน แต่ยังส่งออกไปจีนต่ำกว่าศักยภาพ ต้องเน้นทำตลาดในแต่ละมณฑลอย่างตรงเป้าหมาย 2. สินค้าที่ไทยส่งออกได้ดีอยู่แล้ว เน้นรักษามาตรฐานสินค้าและต่อยอดความนิยม 3. สินค้ามีความสามารถทางการแข่งขันต่ำ เน้นการสร้างความร่วมมือกับพันธมิตร 4. เน้นเจาะพื้นที่รายเมืองที่มีศักยภาพสูง เช่น เซี่ยงไฮ้ ซูโจว เมืองจี้หนาน และ เมืองชิงเต่า เป็นต้น 5. เน้นการทำตลาดแบบ O2O (Online/Offline) 6. ร่วมก่ออิฐสร้างเมืองใหญ่ โดยให้ผู้ประกอบการ หรือนักลงทุนไทยเข้าไปมีส่วนร่วมในการพัฒนาเมืองที่ยังมีการนำเข้าไม่มากนัก เช่น เสฉวน และ เหอหนาน เป็นต้น และ 7. มุ่งเน้นและเร่งสร้างความสัมพันธ์ในทุกมิติ เช่น ระดับประเทศกับระดับมณฑล